- 8 Kasım 2014
- 4.856
- 10.535
- 408
- Konu Sahibi Liona Esposito
- #1
bu saatte dertleşmek için konu açmak istedim çünkü çok doluyum.
bugün yine eşimin kız kardeşiyle erkek kardeşi bize kalmaya geldiler. ve tabi ki yine eşimle kavga kıyamet. kendi ailesi söz konusu olunca öyle değişiyor ki tanıyamıyorum. kız kardeşiyle sorunlarımızı zaten eski konulara baksanız bilirsiniz. bugün öğlen aradılar köyden bize geleceklerini söylediler. ve 1 saat sonra bizdelerdi. müsait miyiz değil miyiz sormak yok onu zaten artık geçtim, bari 1-2 gün öncesinden haber verin.
eşim hemen beni sıkıştırmaya başladı kalk evi topla diye. sanki ben bilmiyorum ne yapmam gerektiğini. ve o sırada bilgisayardan bakmam gereken bi şey vardı, bana 10 dk müsade et bakayım sonra işlerim var zaten dedim. müsade etmedi git işini yap diyip durdu. kızlar inanın işsiz kaldığından beri sürekli o bilgisayara bağımlı yaşar oldu. gece benden sonra uyuyor sabah ya benden önce ya benle uyanıyor ve ben o varken bilgisayara elimi süremiyorum. sözde ortak eşyamız.
ve 10 dk müsade bile etmedi. işini bitir öyle al diyor. çocuklu evin işi ne zaman bitmiş ki allah aşkına bunu bildiği için onu öne sürüyor.
ben de dayanamadım tabi benim ne hakkım var diye konuşmaya başladım, tartışma alevlendi bana vurdu.
bütün gün evde ama hiçbişeye asla elini sürmez. annesi öyle kötü yetiştirmiş beynini öyle bi yıkamış ki erkek iş yapmaz, erkeğin dediği olur kafalarında. kadını hizmetçi gibi gören cinsten. o kadar bunaldım ki.
en kötüsü de kardeşlerinin yanında bana davranışları. azarlar tonda konuşmalar, emir vermeler, eften püften laf çıkarıp kızmalar, hesap sormalar. rezil ediyo insanı öyle küçük düşürüyor ki utanıyorum artık. kardeşlerine sürekli bi hizmet ettirme çabası !
geçenlerde erkek kardeşi eşimin yanında bacak bacak üstüne atmış oturuyor, eşim de beni karşılarına çağırmış kardeşim banyo yapacak banyoyu toparladın mı? havlu koydun mu?.... öyle zoruma gidiyor ki ben sanki hizmetçileriyim.
eşimin ailesine gittiğimizde daha 1 gün olsun benim yatağımı açmış insanlar değiller. çarşafı falan bile ben arar bulur sererim, ama kardeşlerinin yatağını benim açmamı istiyor. inanın başka bi misafir olsa sererim sorun yok ama bu adamın bana eziyet etme çabası, hizmet ettirme çabası, onun ailesinin evinde benim aynı muameleyi görmediğim halde onlara böyle yaptırması zoruma gidiyor.
demin yastıkları falan götürürken oğlum uyandı ağladı direkt koltuğa bıraktım oğlumun yanına gittim. eşime de kendileri sersin koydum oraya dedim. kız kardeşine açıklama yaparken duydum ya çocuk ağladı da ondan sermedi falan. neyi açıklıyosun mecbur muyum sermeye? ve yemin ederim o yastıkları vs hazırlarken içimden dua ettim sermek istemiyorum keşke bi engel olsa diye. o kadar ki zoruma gidiyor.
önceki konularımı okuyarak buna yorum yaparsanız beni belki daha iyi anlarsınız basit gibi görünüyo ama bilinçli yapılan şeyler o yüzden bıktım gerçekten gururuma dokunuyor bu duruma düşmek. bi insan başkalarının yanında eşine değer vermezse saygı göstermezse başkaları gösterir mi?
çok uzun yazmışım kusura bakmayın ama bugün çok doldum çok kırıldım...
bugün yine eşimin kız kardeşiyle erkek kardeşi bize kalmaya geldiler. ve tabi ki yine eşimle kavga kıyamet. kendi ailesi söz konusu olunca öyle değişiyor ki tanıyamıyorum. kız kardeşiyle sorunlarımızı zaten eski konulara baksanız bilirsiniz. bugün öğlen aradılar köyden bize geleceklerini söylediler. ve 1 saat sonra bizdelerdi. müsait miyiz değil miyiz sormak yok onu zaten artık geçtim, bari 1-2 gün öncesinden haber verin.
eşim hemen beni sıkıştırmaya başladı kalk evi topla diye. sanki ben bilmiyorum ne yapmam gerektiğini. ve o sırada bilgisayardan bakmam gereken bi şey vardı, bana 10 dk müsade et bakayım sonra işlerim var zaten dedim. müsade etmedi git işini yap diyip durdu. kızlar inanın işsiz kaldığından beri sürekli o bilgisayara bağımlı yaşar oldu. gece benden sonra uyuyor sabah ya benden önce ya benle uyanıyor ve ben o varken bilgisayara elimi süremiyorum. sözde ortak eşyamız.
ve 10 dk müsade bile etmedi. işini bitir öyle al diyor. çocuklu evin işi ne zaman bitmiş ki allah aşkına bunu bildiği için onu öne sürüyor.
ben de dayanamadım tabi benim ne hakkım var diye konuşmaya başladım, tartışma alevlendi bana vurdu.
bütün gün evde ama hiçbişeye asla elini sürmez. annesi öyle kötü yetiştirmiş beynini öyle bi yıkamış ki erkek iş yapmaz, erkeğin dediği olur kafalarında. kadını hizmetçi gibi gören cinsten. o kadar bunaldım ki.
en kötüsü de kardeşlerinin yanında bana davranışları. azarlar tonda konuşmalar, emir vermeler, eften püften laf çıkarıp kızmalar, hesap sormalar. rezil ediyo insanı öyle küçük düşürüyor ki utanıyorum artık. kardeşlerine sürekli bi hizmet ettirme çabası !
geçenlerde erkek kardeşi eşimin yanında bacak bacak üstüne atmış oturuyor, eşim de beni karşılarına çağırmış kardeşim banyo yapacak banyoyu toparladın mı? havlu koydun mu?.... öyle zoruma gidiyor ki ben sanki hizmetçileriyim.
eşimin ailesine gittiğimizde daha 1 gün olsun benim yatağımı açmış insanlar değiller. çarşafı falan bile ben arar bulur sererim, ama kardeşlerinin yatağını benim açmamı istiyor. inanın başka bi misafir olsa sererim sorun yok ama bu adamın bana eziyet etme çabası, hizmet ettirme çabası, onun ailesinin evinde benim aynı muameleyi görmediğim halde onlara böyle yaptırması zoruma gidiyor.
demin yastıkları falan götürürken oğlum uyandı ağladı direkt koltuğa bıraktım oğlumun yanına gittim. eşime de kendileri sersin koydum oraya dedim. kız kardeşine açıklama yaparken duydum ya çocuk ağladı da ondan sermedi falan. neyi açıklıyosun mecbur muyum sermeye? ve yemin ederim o yastıkları vs hazırlarken içimden dua ettim sermek istemiyorum keşke bi engel olsa diye. o kadar ki zoruma gidiyor.
önceki konularımı okuyarak buna yorum yaparsanız beni belki daha iyi anlarsınız basit gibi görünüyo ama bilinçli yapılan şeyler o yüzden bıktım gerçekten gururuma dokunuyor bu duruma düşmek. bi insan başkalarının yanında eşine değer vermezse saygı göstermezse başkaları gösterir mi?
çok uzun yazmışım kusura bakmayın ama bugün çok doldum çok kırıldım...
