- 3 Şubat 2017
- 943
- 2.013
Japonya da deprem oldu 9.9 hiç bir bina hasar görmedi sadece az birşey beşik gibi sallandıralar onları yıkan arkasından gelen tsunamı oldu...Evimiz yeni sıfır bina 2,5 senelik ama gel gelelim ben endiseliyim neden mi çünkü atıyor 10 bin demir gerekiyorsa bunun çeyregini veya yarısini koymuş olabilirler
10 siddetine kadar dayanikliymiş öyle yaziyordu hiç inandırıcı değil evi ben yapsaydim evet herseyini bilirdim kafam rahat olurdu ama ben yapmadim içim içimi yiyor..1 yasında kızım var kedim var kusum var kendi annem esim ve ben
Olasi bir depremde sevdiklerimi kaybetmekten cok korkuyorum ben ölebilirim korkmuyorum ama sevdiklerime bişey olursa yasayamam atlatamam bu durumu
99 depremi 7.6 siddetindeydi dendi bence daha coktu onca ev yıkıldı onca insan hayatini kaybetti..neden ders çıkarilmadı bunun cevabi yok ya da cevabı para sırf daha cok para gelsin diye malzemeden kısip evler yuksek binalar yaparlar sonrada onca kisi deprem yüzunden hayatini kaybeder
Fobim oluştu oturdugum yerde sallaniyor muyuz diyorum
Deprem çantasi deniyor ama ben ne kadar sogukkanli olursam olayım o cantayi alamam buyük ihtimalle kızimimi alayım onun esyalarini mi telefonumu mu kediyi mi kusumu kac parcaya bölüneyim
Ülkemiz deprem ulkesi alışmak gerek ama bu biraz zor
Bakin japonyaya adamlar genelde hep sallaniyor ama yikilan tek bir bina yok herseyi düşünmüşler raylı sistemi kurmuşlar bide bize bakin burada endişe ediyoruz
Allahim hepimizi korusun bir daha kötü şeyler yasamasin guzel ülkem
Japonya da deprem oldu 9.9 hiç bir bina hasar görmedi sadece az birşey beşik gibi sallandıralar onları yıkan arkasından gelen tsunamı oldu...
Ama bunada bir kılıf var tabii ki !
Bizim fay hattı. Yerin 3 yada 5 k yakınından geçtiği için bu kadar hasar ve kayıp oluyormus muşlş
Onların 30 ,60 km falanmış mılllşşş
10 binanın içinden ortadaki bina çöktü
Galiba bu fay hattı diğer binaların üzerinden atladı patinaj yaptı bilemiyorum tabii ...
binalar zaten sağlıksız ayrıca 99 depreminde yıkılan tüm binaların Deniz kumu ile yapıldığı ortaya çıkmıştı.
Nerden tutsan elde kalıyor yani...
Gunlerdir ayni hisler icerisindeyim. Elazigdayim ve depremi kiyameti yasarcasina yasadik. Babasi korumaya calisirken 27 aylik oglumun o panik dolu bakislari henuz bir ayini doldurmamis bebegimin yanina dengemi kurup ayaga kalkamadigim icin gidememis olmam icime bir tas gibi oturdu gunlerdir. Kizimin odasina kendimi kavusturdugumda besigi saga sola sallaniyordu herseyden habersiz yatiyordu icinde kuzum. Besigin sallanisi kizimin herseyden habersiz o masum hali hic gitmiyor gozumun onundenElazığ depremine kadar oldukça soğukkanlı bir insandım. 99 depremini İstanbul' da yaşadım. Genel düşüncem "öleceksem, öleceğim zaman belliyse bir şey yapamam zaten. Paniğe gerek yok" şeklindeydi. Sonra, Elazığ depreminde bir çocuğun çıkarılışını, annesinin "gidiyor çocuğum lütfen kurtarın" demesini izledim. Günlerdir uyuyamıyorum. Çünkü mesele ölmekten ibaret değilmiş. Mesele sadece ölüm değilmiş. Farkındaydım ama şimdi korkuyorum. 99 depreminde de çok ürkütücü videolar, fotoğraflar, hikayeler vardı. Ancak korkmamıştım, sakindim. Şimdi korkuyorum. Enkaz altında çaresizce çocuğuma ulaşamamaktan, yardım edememekten, ölmeyip yaşarsak saatlerce onu teselli edememekten, aç susuz ve yaralı haline sabredemeyip kahrolmaktan çok korkuyorum. Can dayanmaz diyorum bu duruma. Nasıl dayansın...
Yine de panik değilim. Panik yapmam bir şeyi değiştirmeyecek. Burası deprem ülkesi, bunu kabul etmek gerekiyor önce. Elimden gelen tüm önlemleri alıp beklemekten başka yapacak hiçbir şey yok.
Sadece evladımla sınanmak istemiyorum. Tüm dualarım bunun üzerine. 4 yaşında bir anne kuzusu o. Enkaz altında bekleyemeyecek kadar küçük. Ölmek için de çok küçük. Aman ne bileyim ya, içim sıkılıyor zaten bu ara, gideyim ben bu konudan.
Gunlerdir ayni hisler icerisindeyim. Elazigdayim ve depremi kiyameti yasarcasina yasadik. Babasi korumaya calisirken 27 aylik oglumun o panik dolu bakislari henuz bir ayini doldurmamis bebegimin yanina dengemi kurup ayaga kalkamadigim icin gidememis olmam icime bir tas gibi oturdu gunlerdir. Kizimin odasina kendimi kavusturdugumda besigi saga sola sallaniyordu herseyden habersiz yatiyordu icinde kuzum. Besigin sallanisi kizimin herseyden habersiz o masum hali hic gitmiyor gozumun onundenBebegimi oyle gorunce tarifi olmayan seyler hissettim. Oyle bir anda bebegim yanliz kalmamaliydi.. Oglum deprem sonrasinda saatlerce konusmadi. O kucucuk dunyasinda ne hissetti ne yasadi bilmiyorum. Biz bu kadar zorlanirkan enkaz altinda kalanlar nasil atatlacaklar yasadiklari travmayi? Yavrusu icin kurtarma ekiplerine allah rizasi icin acele edin diye caresizce seslenen annenin sesi bir turlu gitmiyor kulaklarimdan. Kurtarildilar ama yarim kaldilar cunku baba sag cikamadi enkazdan. Icim yaniyor gunlerdir. Bir yanimda korkuyor. Evime donmeye hic cesaretim yok. Depremin oldugu gece bir cesaret donduk ama yatagin icine girdikten sonra durmadan sallandik ev cehennem oldu bana iki bebekle ikinci sefer kendimi nasil disari attim bilmiyorum. Er yada gec donecegiz evlerimize donunce yasamimiz eskiye donecekmi bilmiyorum. Insallah ben ve benim gibiler bu psikolojiyi bir an once atlatir..
Amin. Allah kimseyi sevdikleriyle sinamasin.Çoook gecmiş olsun Allahim bi daha yasatmasin..çok zor
Amin. Allah kimseyi sevdikleriyle sinamasin.
İki küçük kızım var. Öyle iyi anlıyorum ki sizi. Allah korusun kuzucuklarımızı. Allah korkutmasın, ayaklarına taş değdirmesin.Elazığ depremine kadar oldukça soğukkanlı bir insandım. 99 depremini İstanbul' da yaşadım. Genel düşüncem "öleceksem, öleceğim zaman belliyse bir şey yapamam zaten. Paniğe gerek yok" şeklindeydi. Sonra, Elazığ depreminde bir çocuğun çıkarılışını, annesinin "gidiyor çocuğum lütfen kurtarın" demesini izledim. Günlerdir uyuyamıyorum. Çünkü mesele ölmekten ibaret değilmiş. Mesele sadece ölüm değilmiş. Farkındaydım ama şimdi korkuyorum. 99 depreminde de çok ürkütücü videolar, fotoğraflar, hikayeler vardı. Ancak korkmamıştım, sakindim. Şimdi korkuyorum. Enkaz altında çaresizce çocuğuma ulaşamamaktan, yardım edememekten, ölmeyip yaşarsak saatlerce onu teselli edememekten, aç susuz ve yaralı haline sabredemeyip kahrolmaktan çok korkuyorum. Can dayanmaz diyorum bu duruma. Nasıl dayansın...
Yine de panik değilim. Panik yapmam bir şeyi değiştirmeyecek. Burası deprem ülkesi, bunu kabul etmek gerekiyor önce. Elimden gelen tüm önlemleri alıp beklemekten başka yapacak hiçbir şey yok.
Sadece evladımla sınanmak istemiyorum. Tüm dualarım bunun üzerine. 4 yaşında bir anne kuzusu o. Enkaz altında bekleyemeyecek kadar küçük. Ölmek için de çok küçük. Aman ne bileyim ya, içim sıkılıyor zaten bu ara, gideyim ben bu konudan.
Okuduğum kadarı ile size sataşan olmamış , birkaç yanlış bilgi var ilk yazınızda , arkadaşlar onları düzeltmeye çalışmış , her gelene sataşıyor muamelesi yapmışsınızÇocuk gibi sataşıliyor ya gercekten anlamiş değilim komik :))
Daha önceden baska bir konu yuzunden halen takiksinız beni de kendinizi de yormayın
Çok çok geçmiş olsun, rabbim yaşatmasın tekrarGunlerdir ayni hisler icerisindeyim. Elazigdayim ve depremi kiyameti yasarcasina yasadik. Babasi korumaya calisirken 27 aylik oglumun o panik dolu bakislari henuz bir ayini doldurmamis bebegimin yanina dengemi kurup ayaga kalkamadigim icin gidememis olmam icime bir tas gibi oturdu gunlerdir. Kizimin odasina kendimi kavusturdugumda besigi saga sola sallaniyordu herseyden habersiz yatiyordu icinde kuzum. Besigin sallanisi kizimin herseyden habersiz o masum hali hic gitmiyor gozumun onundenBebegimi oyle gorunce tarifi olmayan seyler hissettim. Oyle bir anda bebegim yanliz kalmamaliydi.. Oglum deprem sonrasinda saatlerce konusmadi. O kucucuk dunyasinda ne hissetti ne yasadi bilmiyorum. Biz bu kadar zorlanirkan enkaz altinda kalanlar nasil atatlacaklar yasadiklari travmayi? Yavrusu icin kurtarma ekiplerine allah rizasi icin acele edin diye caresizce seslenen annenin sesi bir turlu gitmiyor kulaklarimdan. Kurtarildilar ama yarim kaldilar cunku baba sag cikamadi enkazdan. Icim yaniyor gunlerdir. Bir yanimda korkuyor. Evime donmeye hic cesaretim yok. Depremin oldugu gece bir cesaret donduk ama yatagin icine girdikten sonra durmadan sallandik ev cehennem oldu bana iki bebekle ikinci sefer kendimi nasil disari attim bilmiyorum. Er yada gec donecegiz evlerimize donunce yasamimiz eskiye donecekmi bilmiyorum. Insallah ben ve benim gibiler bu psikolojiyi bir an once atlatir..
99 depreminden sonra ilkokuldaydım o zaman bize deprem esnasında ne yapılması gerektiğini anlatan kitapçıklar dağıtmışlardı. Orada kapı eşiğinin altında durun diyordu. Yakın zamana kadar o bilginin doğru olduğunu sanıyordum.Ee hakli ama arastirmamissiniz. Benim de fobim var. Okumustim ne yapilmali diye. Afad in bilgilendirmesini okusaniz bile yeter. 99 depreminden once kapi esikleri diye bir bilgi vardi. Sonra bas bas duyurdular kapı esikleri en tehlikeli yer diye.
Duyumla bilgilendirrme konusu acilmaz. Duzgun bir metin kopyalasaydiniz bari suraya.
Deprem kabinleri vardı. Ama onlarında ağır olduğu için binanın statiğini bozduğunu söylüyorlardı.Deprem yatakları yapmışlardı bir ara, sandık gibi olanları da vardı. Almayı düşünüyordum, sonra vazgeçtim ama düşünen, evinin sağlamlığına güvenmeyen varsa araştırabilir bence. Siz oda deyince aklıma bu geldi.
Deprem çantanız hazır olsada o an alamıyorsunuz onu ordan99 depremini yasamadiğım için o büyuk depremle ilgili bir fobim oluşmadı 45 saniye sürdü ve binlerce insani kaybettik çok yaralanan insanlar oldu
Gelelim bu zamanlara bir suredir depremler ulkemizde tekrar olmaya basladı ve maalesef elaziğ ve çevre illerdeki insanlarin hayatlari mahfoldu..ölenler oldu yaralananlar..
Peki ülkemiz depreme ne kadar dayanikli ?
Deprem ulkesiyiz ve bununla yasamaya calişmaliyız
Evlerimiz deprem sigortali mı?
Deprem cantamiz var mı icinde neler var?
En onemlisi binalarimiz saglam mı? Işte en korktugum sey bu
Sağlamlık çünkü biz elimizdeki avucumuzdakileri verip ev sahibi olmak isterken binalari yapan muteahhitler acaba duzgun mu yaptilar neler kullanildı nasil yapildi testlerden gecildi mi bunlari hic bilmiyoruz
Deprem fobim olustu son olaylardan sonra
Şu fotografa bakarsak ulkemiz deprem ülkesi olduğunu bir kez daha anlamiş oluruz
Gecen gece olduğunda esime çocugun yanina koş dedim bulantim oldugu için gidemedim lavaboya gitmek zorunda kaldim (tansiyonum düşük oldugundan boyle etkileniyorum)
Gercekten hepimiz deprem cantasi hazırlamaliyız bunu anladim
Arabasi olanlar çantayi arabaya koyun
Binada oturanlar alt kattakiler deprem aninda sogukkanli davranip dişari cıkın bizim gibi en üst katta oturanlar asağiya inmeyin durun buzdolabi gibi kapi esikleri gibi yerlerde durun
Çok kötü bir durum yaşadığınız çok üzüldümYüzü korumak hayati önem taşıyor, çok iyi bir noktaya değinmişsiniz de... Ben enkazda kaldım, yüzüstü yatağımla birlikte resmen gömüldüm. Eğer orada yüzüstü değilde sırt üstü yatıyor olsaydım, kurtulma şansım yoktu. Benimki bilinçli bir önlem değildi gerçi, uyuyordum ama işte eğer depremin farkındaysak, yüzümüzü boşluk olacağını düşündüğümüz yere vermek çok önemli.
Klostrofobim olduğu için o kabinlere hiç bakmadım zaten. Bir de sarsıntı sırasında kapakları kapanıyormuş filan. Asansöre binemeyen insandım o zamanlar, düşüncesi bile korkunç geldi. =) Ağırlık mevzusunu bilmiyordum ama, o daha kötüymüş.Deprem kabinleri vardı. Ama onlarında ağır olduğu için binanın statiğini bozduğunu söylüyorlardı.
Teşekkür ederim.Çok kötü bir durum yaşadığınız çok üzüldüm
İki küçük kızım var. Öyle iyi anlıyorum ki sizi. Allah korusun kuzucuklarımızı. Allah korkutmasın, ayaklarına taş değdirmesin.
Gunlerdir ayni hisler icerisindeyim. Elazigdayim ve depremi kiyameti yasarcasina yasadik. Babasi korumaya calisirken 27 aylik oglumun o panik dolu bakislari henuz bir ayini doldurmamis bebegimin yanina dengemi kurup ayaga kalkamadigim icin gidememis olmam icime bir tas gibi oturdu gunlerdir. Kizimin odasina kendimi kavusturdugumda besigi saga sola sallaniyordu herseyden habersiz yatiyordu icinde kuzum. Besigin sallanisi kizimin herseyden habersiz o masum hali hic gitmiyor gozumun onundenBebegimi oyle gorunce tarifi olmayan seyler hissettim. Oyle bir anda bebegim yanliz kalmamaliydi.. Oglum deprem sonrasinda saatlerce konusmadi. O kucucuk dunyasinda ne hissetti ne yasadi bilmiyorum. Biz bu kadar zorlanirkan enkaz altinda kalanlar nasil atatlacaklar yasadiklari travmayi? Yavrusu icin kurtarma ekiplerine allah rizasi icin acele edin diye caresizce seslenen annenin sesi bir turlu gitmiyor kulaklarimdan. Kurtarildilar ama yarim kaldilar cunku baba sag cikamadi enkazdan. Icim yaniyor gunlerdir. Bir yanimda korkuyor. Evime donmeye hic cesaretim yok. Depremin oldugu gece bir cesaret donduk ama yatagin icine girdikten sonra durmadan sallandik ev cehennem oldu bana iki bebekle ikinci sefer kendimi nasil disari attim bilmiyorum. Er yada gec donecegiz evlerimize donunce yasamimiz eskiye donecekmi bilmiyorum. Insallah ben ve benim gibiler bu psikolojiyi bir an once atlatir..