- 23 Ocak 2014
- 1.256
- 1.731
- 333
- Konu Sahibi simonskitty
-
- #1
Biktim gerçekten. Buraya da konu açmazsam çıldırıcam kimseyle konuşamıyorum. Nerden başlasam da anlatabilsem.... eşimle 5 yıllık evliyiz. 3 yaşında da bir kızımız var. Evlendigimizden beri bir kere bile bayramın ilk gününü benim akrabalarımın yanında geçirmedik. Esimin ailesi uzakta. Bu zamana kadar bazen o tek gitti bazen birlikte gittik onun ailesine. Güya her şey yoluna girdi diye geleceğe dair planlar yapmaya başlamışken yine esim ve ailesine hiçbir şey diyememesi sabrımı taşırdı. Benim akrabalarim da uzakta ve hep yaşlı insanlar. Bayramın ilk günü herkes gelir toplanır çok kalabalık nefis bi bayramlaşma olur. Sonra yavaş yavaş berkes dağılır. Esimin tarafta bayram diye bir şey yok. Kimse doğru düzgün ne birbirine gider ne bi yemek ne bişey. Eşim babasıyla gorusmiyodu. Daha doğrusu babası bunları bırakıp gitmişti. Cıktı geldi. Gorumcemle tartıştı babasi. onlar görüşmüyor simdi. Bugün eşim demis ki ben gelemiycem bayramda simonskitty nın teyzesi de hasta. Bu bayramı orda geciricez. Kp de ben kaç bayramdır cocuklarimdan ayriyim vs vs ya sen gel ya da biz de gelelim hep birlikte simonskitty nın akrabalarının yakınma gidelim demis. Bugüne kadar annemin bile yüzüne doğru düzgün bakmayan insanlar. Eşim de oraya gitmeye karar verdi. Tartıştık. Sen git annenlerle arabayla dedi. 10 saat falan araba yolculuğu yapicam tek basima. Ben de 3. Günü çıkar gelirim dedi. Sanki çok yakın mesafe araç yok sürekli nereye geliyorsa. Ayrıca kv 1 ay öncesine kadar bizdeydi. Çocuğa bakmak için 2.5 ay gelip kaldılar. Bayramdan sonra da gelecekler. Bu neyin inadı anlamadim. Eşimi bizden koparınca rahat mi ediyolar. Eşim de bu kadar basiretsiz mi bizim kararimiz bu diyemiyo. Yoruldum gercekten. Nasil davranacağımı sasirdim. Eşine karşı nasıl davranmalıyım? Ve bu bayramı kendime nasıl zehir etmeden geçirmeliyim sizce?