- 29 Ağustos 2024
- 13
- -1
- 24
Arkadaşlar selam,
Ben 24 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Ailemden uzakta büyükşehirde okuyorum. Ailemin beraber çalıştığı akrabalarımız var. Yaklaşık 6 yıldır bizim işimizden dolayı içli dışlı görüşüyoruz. Akraba derken yanlış anlaşılmasın dedelerimiz aynı köydenmiş demek daha doğru olur.
Sınava hazırlandığım dönem ve ailemle yaşadığım dönemde özellikle yazları ben de babamın işleriyle ilgileniyor evraklarla uğraşıyordum . O dönemlerde bir çocukta bizimle çalışıyordu. İş yerinde sık sık sohbet ediyorduk. Kendisi akraba dediğimiz aileden. Yazları bizimle çalışıyor harçlığını çıkartıyor sonrasında dershaneye gidip üniversiteye hazırlanıyordu. Yaşadığımız şehir küçük olduğu için babamın ona yardımıyla aynı dershaneye yazıldık. Ben onu çok beğendim çok hoşlandım ama o benimle hiç konuşmuyordu. Bu şekilde dershane bitti sınava girdik ama kazanamadık. İkimizde tekrar hazırlandık. Derken o benden bir yıl önce üniversiteyi kazanıp gitti.
Üniversitenin üç yılı yazları babamla çalışmaya devam etti. Ben sonraki yazlar onu görmemek için iş yerine gitmedim çünkü üzülüyordum. Babamın yanına gitmeyince annemin iş yerine gitmeye başladım. Kendisinin bir kliniği var. Orada yine telefonlara bakıyor evraklarla ilgileniyordum. Çocuğun teyzesi de annemle beraber çalışıyordu. Teyzesi bu yazın başında çocuğun beni çok beğendiğini aslında konuşmak istediğini fakat çekindiğini söyledi. Ben de kabul ettim tanışabiliriz dedim. Sonrasında ses seda çıkmadı bir adım gelmedi, üsteleyip sormadım. Dün sohbet ederken konu konuyu açtı ve ben de kendimi tutamayıp sordum nedenini. Çocuk teyzesine şunları söylemiş:
Ailelerimiz farklı o rahat bir ailede yaşıyor. Ben aslında ciddi düşünüyorum ama en ufak sorunda çekip gitmek isteyecek. Büyükşehirde okuyor rahat yaşıyor alkol, kıyafet gibi şeylerden aramızda sorun çıkar. (Ben havacılıkla ilgili bir bölümde okuyorum) Sürekli seyahat halinde olacak hem saatlerden hem maaş eşitsizliğinden sorun yaşarız. Her şeyden dedikodu çıkar ailesi bizi beğenmez. Babası annesiyle çalışıyoruz ailemin işinde sorun çıkar demiş. Teyzesi, kızı ve ailesini yakından tanısan oturup kızla bir defa konuşsan böyle düşünmezsin demiş ama o kafasındaki soru işaretlerini gideremiyormuş. Aslında beğendiğini söyleyip konuşma teklifi gönderen oydu.
Esasında yıllardır kimseyi kabul edemedim hep aklımda o vardı. Heyecanla yaz gelsin gidip onu bir defa göreyim diye bekliyordum. Kimseye içim ısınmıyordu bir türlü. Eğer gerçekten benimle bir defa konuşsa bütün bunları aşabileceğimizi görecek. Biliyorum bırak diyeceksiniz, aklım da aynısını diyor fakat kalbimden atamıyorum bir türlü. Özellikle böyle olması beni incitti. Sizce bunu çözmenin bir yolu var mı? Konuşmak istiyorum bir defa ne düşündüğümü duysun istiyorum ama iş yerinde olmaz. Başka bir çözüm yolu olabilir mi?
Ben 24 yaşındayım üniversite öğrencisiyim. Ailemden uzakta büyükşehirde okuyorum. Ailemin beraber çalıştığı akrabalarımız var. Yaklaşık 6 yıldır bizim işimizden dolayı içli dışlı görüşüyoruz. Akraba derken yanlış anlaşılmasın dedelerimiz aynı köydenmiş demek daha doğru olur.
Sınava hazırlandığım dönem ve ailemle yaşadığım dönemde özellikle yazları ben de babamın işleriyle ilgileniyor evraklarla uğraşıyordum . O dönemlerde bir çocukta bizimle çalışıyordu. İş yerinde sık sık sohbet ediyorduk. Kendisi akraba dediğimiz aileden. Yazları bizimle çalışıyor harçlığını çıkartıyor sonrasında dershaneye gidip üniversiteye hazırlanıyordu. Yaşadığımız şehir küçük olduğu için babamın ona yardımıyla aynı dershaneye yazıldık. Ben onu çok beğendim çok hoşlandım ama o benimle hiç konuşmuyordu. Bu şekilde dershane bitti sınava girdik ama kazanamadık. İkimizde tekrar hazırlandık. Derken o benden bir yıl önce üniversiteyi kazanıp gitti.
Üniversitenin üç yılı yazları babamla çalışmaya devam etti. Ben sonraki yazlar onu görmemek için iş yerine gitmedim çünkü üzülüyordum. Babamın yanına gitmeyince annemin iş yerine gitmeye başladım. Kendisinin bir kliniği var. Orada yine telefonlara bakıyor evraklarla ilgileniyordum. Çocuğun teyzesi de annemle beraber çalışıyordu. Teyzesi bu yazın başında çocuğun beni çok beğendiğini aslında konuşmak istediğini fakat çekindiğini söyledi. Ben de kabul ettim tanışabiliriz dedim. Sonrasında ses seda çıkmadı bir adım gelmedi, üsteleyip sormadım. Dün sohbet ederken konu konuyu açtı ve ben de kendimi tutamayıp sordum nedenini. Çocuk teyzesine şunları söylemiş:
Ailelerimiz farklı o rahat bir ailede yaşıyor. Ben aslında ciddi düşünüyorum ama en ufak sorunda çekip gitmek isteyecek. Büyükşehirde okuyor rahat yaşıyor alkol, kıyafet gibi şeylerden aramızda sorun çıkar. (Ben havacılıkla ilgili bir bölümde okuyorum) Sürekli seyahat halinde olacak hem saatlerden hem maaş eşitsizliğinden sorun yaşarız. Her şeyden dedikodu çıkar ailesi bizi beğenmez. Babası annesiyle çalışıyoruz ailemin işinde sorun çıkar demiş. Teyzesi, kızı ve ailesini yakından tanısan oturup kızla bir defa konuşsan böyle düşünmezsin demiş ama o kafasındaki soru işaretlerini gideremiyormuş. Aslında beğendiğini söyleyip konuşma teklifi gönderen oydu.
Esasında yıllardır kimseyi kabul edemedim hep aklımda o vardı. Heyecanla yaz gelsin gidip onu bir defa göreyim diye bekliyordum. Kimseye içim ısınmıyordu bir türlü. Eğer gerçekten benimle bir defa konuşsa bütün bunları aşabileceğimizi görecek. Biliyorum bırak diyeceksiniz, aklım da aynısını diyor fakat kalbimden atamıyorum bir türlü. Özellikle böyle olması beni incitti. Sizce bunu çözmenin bir yolu var mı? Konuşmak istiyorum bir defa ne düşündüğümü duysun istiyorum ama iş yerinde olmaz. Başka bir çözüm yolu olabilir mi?
Son düzenleme: