Yenidoğanla yurtdışına taşınmak

Herkese merhaba eşime İtalya’dan iş teklifi geldi.Ama ben şuan 8 aylık hamileyim.Eğer kabul edersek bebiş 1,5 aylık iken gitmiş olucaz.Lohusalıktan gözüm korkuyor çekincelerimiz var ilk çocuk,tek başıma yapabilir miyim gibi?Şuan oturduğumuz şehirde annemler kayınvalidem herkes burada yardım isteyeceğim çok insan var ama ben çok iç içe olmaktan bunalan bir insanım rahat edemiyorum.Daha önce böyle bir deneyimi olanlar,fikir vermek isteyenler yazarsa çok sevinirim.
anam bacim kardasim demeyecekseniz, caliskan bir insansaniz (evinin isini yardimcisiz yapabilen, karninizi doyurabilen), hemen gidin, evliliginizin ve anneliginizin altin yillarini yasarsaniz
 
Sağlık sigortası komple aile için yapılacak,şirket ev vermiyor ama İtalya şartlarına göre maaşı gayet iyi,Dil eğitimi sadece eşim için olacak.Burda kira vermiyoruz ama birikim de yapamıyoruz.Ben hukuk fakültesi mezunuyum orda çalışmam çok zor ama şuan burda da çalışmıyorum.Yani durumlar böyle.Şirket eşimi çok istiyor çünkü İtalyanlar biraz rahatlar 1 günlük işi 3 günde yapıyorlarmış iş çözücü elemana ihtiyaçları var
Benim eşim iki yıl önce küçük bir Avrupa ülkesine gitti expat olarak.
Şöyle söyleyeyim kira, fatura, şirket araci, taşınma, çocuklar için okul gibi pek çok kalemi şirket karşılıyor şekilde bir sözleşme imzalamıştı. Ama tabi o gittiğinde 33 yaşında idi. Kidem olarak eşinizden fazla olabilir belki. Ama en azından kira ve taşınma gibi giderlere destek olmalılar diye düşünüyorum.
Yani sadece maaşla, tek kişi çalışarak ultra iyi bir maaş değilse şayet Türkiye'dekinden çok da farklı bir hayat süreceğinizi sanmıyorum ekonomik olarak.
Ha diyorsanız ki tek motivasyonumuz ekonomik değil, refah ve uygar bir ülkede yaşamak istiyoruz o ayrı bir konu. O zaman da doğru adres İtalya mi soruları gündeme gelir. Belki bir basamak olarak kullanılabilir.
İkinci konu ise şu. Siz Türkiye'de hiç çalıştınız mı? Buradaki planlarınız arasında çalışmak yok muydu hiç? Yani bence diplomanızın ve dolayısıyla mesleğinizin geçerliliği olmayan bir ülkeye göç etmek çok çok ciddi bir karar. Expat eşi olmak başta çok çekici görünse de, depresyona giren pek çok kadın da oluyor.
 
Sağlık sigortası komple aile için yapılacak,şirket ev vermiyor ama İtalya şartlarına göre maaşı gayet iyi,Dil eğitimi sadece eşim için olacak.Burda kira vermiyoruz ama birikim de yapamıyoruz.Ben hukuk fakültesi mezunuyum orda çalışmam çok zor ama şuan burda da çalışmıyorum.Yani durumlar böyle.Şirket eşimi çok istiyor çünkü İtalyanlar biraz rahatlar 1 günlük işi 3 günde yapıyorlarmış iş çözücü elemana ihtiyaçları var
Kuru maaş dışında bir şey sunmadıysa bu adamlar teklifte çok da vooovvv bir şey değil ama haberiniz olsun
 
Kuru maaş dışında bir şey sunmadıysa bu adamlar teklifte çok da vooovvv bir şey değil ama haberiniz olsun
Yapılan iş ve şirketten şirkete değişse bile genelde çok müthiş şartlar sunulmuyor. İngiltereye gittiğim dönemde İstanbul ofisten İngiltere'yi kabul etmeyenler oldu mesela, İtalya ofise geçenlerde. Tamamen ne beklediğimiz ile alakalı. Genç yaşlarda denenmeli bence, ayrıca basamak olarak kullanılabilir.
 
Benim eşim iki yıl önce küçük bir Avrupa ülkesine gitti expat olarak.
Şöyle söyleyeyim kira, fatura, şirket araci, taşınma, çocuklar için okul gibi pek çok kalemi şirket karşılıyor şekilde bir sözleşme imzalamıştı. Ama tabi o gittiğinde 33 yaşında idi. Kidem olarak eşinizden fazla olabilir belki. Ama en azından kira ve taşınma gibi giderlere destek olmalılar diye düşünüyorum.
Yani sadece maaşla, tek kişi çalışarak ultra iyi bir maaş değilse şayet Türkiye'dekinden çok da farklı bir hayat süreceğinizi sanmıyorum ekonomik olarak.
Ha diyorsanız ki tek motivasyonumuz ekonomik değil, refah ve uygar bir ülkede yaşamak istiyoruz o ayrı bir konu. O zaman da doğru adres İtalya mi soruları gündeme gelir. Belki bir basamak olarak kullanılabilir.
İkinci konu ise şu. Siz Türkiye'de hiç çalıştınız mı? Buradaki planlarınız arasında çalışmak yok muydu hiç? Yani bence diplomanızın ve dolayısıyla mesleğinizin geçerliliği olmayan bir ülkeye göç etmek çok çok ciddi bir karar. Expat eşi olmak başta çok çekici görünse de, depresyona giren pek çok kadın da oluyor.
Arkadaşım Slovenyaya yerleşti. Diğer Avrupa ülkelerine göre biraz daha alt kademe olsa bile memnun; tecrübe olarakta mantıklı bence.
Ben proje bazlı Güney Afrika'ya gitmiştim mesela. İmkan olsa 2 yıl falan kalmak isterdim. Aileler için maddiyat daha önemli ama bazı tecrübeleri para ile satın alamıyoruz sonuçta 😃
 
Benim eşim iki yıl önce küçük bir Avrupa ülkesine gitti expat olarak.
Şöyle söyleyeyim kira, fatura, şirket araci, taşınma, çocuklar için okul gibi pek çok kalemi şirket karşılıyor şekilde bir sözleşme imzalamıştı. Ama tabi o gittiğinde 33 yaşında idi. Kidem olarak eşinizden fazla olabilir belki. Ama en azından kira ve taşınma gibi giderlere destek olmalılar diye düşünüyorum.
Yani sadece maaşla, tek kişi çalışarak ultra iyi bir maaş değilse şayet Türkiye'dekinden çok da farklı bir hayat süreceğinizi sanmıyorum ekonomik olarak.
Ha diyorsanız ki tek motivasyonumuz ekonomik değil, refah ve uygar bir ülkede yaşamak istiyoruz o ayrı bir konu. O zaman da doğru adres İtalya mi soruları gündeme gelir. Belki bir basamak olarak kullanılabilir.
İkinci konu ise şu. Siz Türkiye'de hiç çalıştınız mı? Buradaki planlarınız arasında çalışmak yok muydu hiç? Yani bence diplomanızın ve dolayısıyla mesleğinizin geçerliliği olmayan bir ülkeye göç etmek çok çok ciddi bir karar. Expat eşi olmak başta çok çekici görünse de, depresyona giren pek çok kadın da oluyor.
Şöyle Kira dışında tüm yazdıklarınızı karşılıyorlar.Evet ben daha önce iki farklı büroda 3 yıl çalıştım.öyle soğudum ki avukatlığa dair hiçbir şey görmek istemiyorum. Malesef olmadı ne özelde ne devlette.Ben de mesleği bıraktım.kafamda çok soru işareti var,bendekiler genelde sağlık ve bebekle alakalı.Bakalım bebişko doğsun daha süremiz var düşünmek için
 
Şöyle Kira dışında tüm yazdıklarınızı karşılıyorlar.Evet ben daha önce iki farklı büroda 3 yıl çalıştım.öyle soğudum ki avukatlığa dair hiçbir şey görmek istemiyorum. Malesef olmadı ne özelde ne devlette.Ben de mesleği bıraktım.kafamda çok soru işareti var,bendekiler genelde sağlık ve bebekle alakalı.Bakalım bebişko doğsun daha süremiz var düşünmek için
Bebeği orda doğurunca oranın pasaportunu alabilir mi acaba? Ben olsam giderim, bebek burda büyüyeceğine orda büyüsün. Eğer kalıcı olarak yerleşmeye karar verirseniz bebek kreş yaşına gelince dil okuluna gidersiniz, belki başka bir alanda formasyon alıp çalışabilirsiniz, uzun vadeli düşünün
 
Düşünecek çok bir şey yok bence. Ekonomik olarak daha iyi şartlar sağlanacak, dil meselesini de kiliselerin ücretsiz kurslarından yararlanabilirsiniz. Çocuk bakımı dahi sünüyor çoğu kilise. Gitmeden İtalya’daki Türklerle bağlantı kurup daha güncel bilgi alabilirsiniz.

İnsanı Türk insanına çok benziyor. Ekonomisi Avrupa’nın 3. Ekonomisi. Doğa ve tarih şahane. Bence dili çok hızlı öğrenirsiniz ve çocuğunuz orada büyüyeceği için okula gitmeden önce bile tv, playdates vs. Şaşıracağınız hızla öğrenip sizi düzeltir.
Ben ODTÜ mezunu ve 20 yıllık yurt dışı hayatımla İngilizcemden gayet memnun ve eminken benim kuzular benim konuşmamı düzeltebiliyorlar. Bu da burada doğmanın büyümenin farkı.
Zorlanmazsınız çok kolay olacak demiyorum ama hiç bir güzel şey kolay değil. Zorluğa değecek ve yapılamayacak zorlukta değil.
 
Düşünecek çok bir şey yok bence. Ekonomik olarak daha iyi şartlar sağlanacak, dil meselesini de kiliselerin ücretsiz kurslarından yararlanabilirsiniz. Çocuk bakımı dahi sünüyor çoğu kilise. Gitmeden İtalya’daki Türklerle bağlantı kurup daha güncel bilgi alabilirsiniz.

İnsanı Türk insanına çok benziyor. Ekonomisi Avrupa’nın 3. Ekonomisi. Doğa ve tarih şahane. Bence dili çok hızlı öğrenirsiniz ve çocuğunuz orada büyüyeceği için okula gitmeden önce bile tv, playdates vs. Şaşıracağınız hızla öğrenip sizi düzeltir.
Ben ODTÜ mezunu ve 20 yıllık yurt dışı hayatımla İngilizcemden gayet memnun ve eminken benim kuzular benim konuşmamı düzeltebiliyorlar. Bu da burada doğmanın büyümenin farkı.
Zorlanmazsınız çok kolay olacak demiyorum ama hiç bir güzel şey kolay değil. Zorluğa değecek ve yapılamayacak zorlukta değil.
Çok teşekkür ederim bilinçli bir yorum olmuş.Evet en azından daha kaliteli bir yaşam olacağını düşünüyorum.Ülkemizde imkan çok fazla ama evde sağlıklı beslenmek isteseniz bile temiz içerikli gıda çok pahalı.Dışarı çıkıp yemek yiyoruz nasıl malzemeler kullanılıyorsa midem yanıyor.Yüksek ücretlere kalitesiz yaşam.Beni düşündüren sağlık sistemi ülkemizdeki doktorlar gerçekten iyi çünkü
 
Bebeği orda doğurunca oranın pasaportunu alabilir mi acaba? Ben olsam giderim, bebek burda büyüyeceğine orda büyüsün. Eğer kalıcı olarak yerleşmeye karar verirseniz bebek kreş yaşına gelince dil okuluna gidersiniz, belki başka bir alanda formasyon alıp çalışabilirsiniz, uzun vadeli düşünün
Yok Malesef Doğumla vatandaşlık olmuyor Avrupa’da.Amerika ve Kanada’da o imkan var.Ben de öyle düşünmüştüm.Bebek kreşe gidince ben de dil kursuna giderim,başka bir alanda geliştirim kendimi.
 
Herkese merhaba eşime İtalya’dan iş teklifi geldi.Ama ben şuan 8 aylık hamileyim.Eğer kabul edersek bebiş 1,5 aylık iken gitmiş olucaz.Lohusalıktan gözüm korkuyor çekincelerimiz var ilk çocuk,tek başıma yapabilir miyim gibi?Şuan oturduğumuz şehirde annemler kayınvalidem herkes burada yardım isteyeceğim çok insan var ama ben çok iç içe olmaktan bunalan bir insanım rahat edemiyorum.Daha önce böyle bir deneyimi olanlar,fikir vermek isteyenler yazarsa çok sevinirim.
İlk çocuğum 1,5 aylıyken yurtdışından Türkiye’ye gitmiştim arabayla. İkinci çocugumlada 3 saatlık uçak yolculuğu yaptım. Hiç bişi olmadı. Tek başına yapa bilirsin, havalar daha güzel olur. Direk eve kapanmamış olursun veya çocuğunu banyo yaptırırsan hastalanırmı korkun olmaz. Hayırlısı olsun.
 
Arkadaşım Slovenyaya yerleşti. Diğer Avrupa ülkelerine göre biraz daha alt kademe olsa bile memnun; tecrübe olarakta mantıklı bence.
Ben proje bazlı Güney Afrika'ya gitmiştim mesela. İmkan olsa 2 yıl falan kalmak isterdim. Aileler için maddiyat daha önemli ama bazı tecrübeleri para ile satın alamıyoruz sonuçta 😃


Elbette haklısınız. Ben de gidip yaklaşık 1 yıl kaldım eşimin yanında, oğlum orda kreşe gitti vs. Değişik bir tecrübe oldu bizim için. Şimdi geri döndük oğlumla ben. Eşimle uzak mesafe ilişkisinden devam edeceğiz bir süre daha. Ben işime dönüyorum.

Benim esas altını çizmek istediğim şey konu sahibi eğer burda aktif çalışan, kendi sosyal çevresi olan biriyse ve gidince eve kapanacaksa sıkıntı yaşayabilir. Onu iyi tartmalı.

Ben kendi adıma aileci biri değilim. Türkiye'de de ailemle ve eş ailesiyle farklı şehirlerdeyim. Ama işim var, üniversite okuduğum şehirdeyim hem okul hem iş arkadaşlarım var. Sosyal olarak mutluyum yani burada. Gitmeden önce ohhh evde bol bol kitap okurum, dizi izlerim, vakitsizlikten yapamadığım ne varsa yaparım diye çok heveslenmiştim. Ki ben oğlumun emzirme dönemlerinde bile o uykusuzluklarımda elinden kitap düşürmeyen biriydim. Ama planladığım gibi olmadı. İlk birkaç ay sonrasında biraz bunalıma girmiş olabilirim hatta :KK70:

Herkes aynı olmayacaktır tabi ki ama sonuçta forumda ihtimalleri ve yaşam tecrübelerimizi paylaşıyoruz. Farklı bir bakış açısı getirmeye çalışıyoruz. Belki de konu sahibi çok mutlu olur. Ben sadece beklentileri çok yükseltmemek daha sağlıklı olur diye düşünüyorum.
 
Şöyle Kira dışında tüm yazdıklarınızı karşılıyorlar.Evet ben daha önce iki farklı büroda 3 yıl çalıştım.öyle soğudum ki avukatlığa dair hiçbir şey görmek istemiyorum. Malesef olmadı ne özelde ne devlette.Ben de mesleği bıraktım.kafamda çok soru işareti var,bendekiler genelde sağlık ve bebekle alakalı.Bakalım bebişko doğsun daha süremiz var düşünmek için

Mesleği bıraktım diyorsanız diyeceğim bir şey olamaz elbette. Belki bebeğinizi büyüttükten sonra farklı alanlarda bişeyler yaparsınız. Umarım hakkınızda en güzeli olur.
 
Herkese merhaba eşime İtalya’dan iş teklifi geldi.Ama ben şuan 8 aylık hamileyim.Eğer kabul edersek bebiş 1,5 aylık iken gitmiş olucaz.Lohusalıktan gözüm korkuyor çekincelerimiz var ilk çocuk,tek başıma yapabilir miyim gibi?Şuan oturduğumuz şehirde annemler kayınvalidem herkes burada yardım isteyeceğim çok insan var ama ben çok iç içe olmaktan bunalan bir insanım rahat edemiyorum.Daha önce böyle bir deneyimi olanlar,fikir vermek isteyenler yazarsa çok sevinirim.


Bu arada esas sorunuzu kaçırmışım biraz. Ben çocuğuma 40 günden sonra kendim baktım hep eşimle birlikte. Eşim tabi epey çalıştığı ve emziremediği için çoğunlukla yük bende idi. Pandemi oldu, kimseden parayla destek bile almayı tercih etmedik vs. Zordu ama yaptık hallettik yani. O konuyu hiç dert etmeyin :)
Yurtdışına taşınmayı düşünüyorsanız caydırıcı bir sebep değil bence bebeğime bakabilir miyim konusu. Hem uzak yer de değil. Bunalirsaniz gelirsiniz annenizden kalırsınız birkaç hafta aralarda.
 
Şuan Afganistan, Somali, surıye, Pakistan vs.ulkeler dısında nereye cagırsalar kosa kosa gıderım.. Ekonomı burdan daha ıyıdır. Maaslar zam almaadan erıyor. Ev sahıplerı ac kapıda beklıyor. Patronlar 3 kurus vercez dıye aklı cıkıyor. Burdakı esyaları bır depoya yada aıle evınde varaa bı bodrum vs kapatıp esyalı bır bır eve gecebılırısnız. En olmadı gerı donerısnz.
Yenıdıganla da gayet ıyı bakrsınız. Tek baaına cocuk buyutmek kadar guzl bısey yok.
Yemek yapamadınız mı koftr patates yumırta geciştirisınz. Ev temızlıgı supur sıl gec yaparaın. Kım yargılayacak orada herkes bızım mıllt gıbı mı
 
4 aylik bebegim var. Ilk 2 ay cok zordu ama sonra cok kolaylasti su an cok iyi bakabiliyorum. Bence bebekle hemen gitmek yerine mutlaka 3 ayi tamamlayip oyle gidin. O zaman hem oradaki ev duzelir hem de bebek iyice ele avuca gelir.
 
Bebeğinizle ilk haftaları atlattıktan sonra alışma oluyor zaten, zorlanmazsınız..

Siz ne yapın edin dil öğrenmeye bakın..
 
inşallah ilk çocuğum ya beceremezsem bakamazsam korkusu var sanırım.
Bence çok zorlayıcı bir süreç bebek bakmak. Eşiniz sizi yalnız bırakmayacaksa, sorumluluğu paylaşacaksanız iyi olur. Bebek doğduktan sonra belki 3 aylık olana kadar Türkiye’de kalıp, öyle gidebilirsiniz. Eşiniz de düzeni oturtmuş olur. Doğumda ve sonrasında bir süre yanınızda olabilecek mi?
 
X