Arkadaşlar merhaba, bebeğim 67 günlük doğduğu günden beri huzursuz zor bi bebek ne yapacağımı şaşırdım tek başıma bakmaya çalışıyorum öyle olunca karmsarlığım daha da çok artıyor , psikolojim çok bozuldu .Gazını çıkarıyıruz damlalar kullandık altını sık sık değiştiriyorum bu bile bizim şçin büyük sorun yarım saat içinde 4 kere altını değiştirdiğim oluyor zaten altına yapınca kıyamet kopuyor anında değişmesi lazım emmiyor bile .Biraz karışık anlattım belki ama genel olarak uyumayan ve ağlayan bir bebek ,beni en çok tek olmak zorluor yanımda konuşabileceğim oturup bi kahve içebileceğim biri olsa motive oluyorum ama yok yani sürekli yalnızz hissediyorum kendimiilla yanımda biri olsun istiyorum ama bunu illaki işimi yspsın bebeğe baksın anlamında değil bana güç verdiği için istiyorum,keşke annem ,arkadaşım akrabam birisi olsa en azından yanımda… tecrübeli anneler sizlere soruyorum bebek bakımında en zor dönem sizce ilk 3 aylık dönem mi ben çok zorlanıyorum çünkü öyle karnın doyur altını al arada ağlasın öyle bi bebek değil malesef . Bundan sonraki süreç biraz daha kolay mı ? Bunlar daha iyi günlerin diyerek karamsarlığa itmeyin lütfen ama olabileceklerden gerçekçi olsrak bahsetmenizi istiyorum