Selam kızlar. Sabah 7.30 uyandım. Eşimi işe yolladım. Sbah sabah temizlk yaptım. Yazık annemi süpürge sesiyle uyandırdım. Şimdi de denemeye gidicem.
evlendim evleneli bi rahatça oturamadım evimde. Son 8 gün de kpss derdiyle geçsin bakalım. İnşallah rahat edicem.
Bu arada biz başka şehirde yaşıyoruz ya abim gece eşimi aramış. Annem abime benim kötü olduğumu bu şehre alışamadığımı söylemiş gündüz. Abim de eşime tatile çıkın. Başka şehirden iş bul. Orası iyi değil galiba gibi bir sürü şey söylemiş. Eşim baya etkilenmiş. Abine şikayet mi ettin dedi. Ben neyi şikayet edeyim ki. Gidicez burdan merak etme dedi. Gece benden özür diliyor seni gezdiremedim ne zamandır diye. Hoş gezdirse de burada gezecek yer yok. Küçük bir şehir de yaşıyoruz yaşamak denirse. Şehir de denmez ama. İnsanları garip. Yolda bile yürüyemiyorsun erkekler bakıyor. Komşular desen muhabbet yok herkes buralı yabancıyım diye beni havalı görüyorlar. Bir de eşim mühendis onların eşleri işci filan. Ben kimseyi aşağılamıyorum ama kendi kendilerine soğuk davranıyrlar bana.
Bir tane komşum var o da kpssye hazırlanıyor. Onla gidip geliyorum bir tek ama o da buralı olduğu için akraba vs fazla evde durmuyor. Geriye eşim kalıyor. O da yorgun gelince akşama kadar kimseyle konuşamayan ben iyice sıkılıyorum. Kpss biraz kafamı dağıtmıştı ama o da bitiyor. İnşallah atanıp giderim memleketime. Eşim de mecbur gelir.
iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi