Ben 28 yaşında evlendim. Benimde sayısız talibim, sayısız reddedişlerim oldu. Görücü usulü de, tanışarak da bir sürü kişiyle konuştum, görüştüm. Eve geldiğimde içimdeki ses hep ıı ıhhh bu değil diyodu. Arkamda sayısız; 'tanıştırıldığımız manada değil ama arkadaş olarak görüşebiliriz-ler' ordusu kurmuştum aracıları üzmemek için. Artık annem kızmaya başlamıştı nolur sanki evleniversen, beğeniversen birini diye. Dedem bile hasta yatağında beni sayıklar olmuştu, niye evlenmiyo bu kız diye..
Fiziksel olarak hiç bir sorunum yoktu, hatta güzel olduğumu dahi iddia edebilirim. Konu-komşu, dost-düşman, eş-dost habire bana ne zaman evleniyosun, yok mu daha bişeyler?, Eğer cevap hayırsa (-ki hep hayırdı), bizim bi tanıdık var.. ile devam ediyordu. Evde kalmak deyiminin artık benim için de kullanılacağını hisseder olmuştum ve o sıralar evlenmek için cidden can atıyordum; herkesin çenesini kapatmak için. Kötü niyetliler arkamdan dedikodumu yapıp seviniyorlardı biliyordum. Fakat elimden hiçbirşey gelmiyordu, hissetmediğim bir şey yap-a-mayacaktım çünkü mizacım buna uygun değildi.
Sonra bir gün tamamen evlilik ve aşk fikrinden uzaklaşmışken ve hatta yalnız yaşam planları yaparken, arkadaşlığından çok hoşlandığım, aslında kendisinden de hoşlandığım fakat bana arkadaştan farklı gözle bakmayan O (eşim), çünkü 2 aydır sadece arkadaştık, çeşitli imalar yapmaya başladı. O imalı süreç harikaydı diyebilirim. Zaten ona karşı boş değildim, onunda benden hoşlandığını ima etmeye başlayınca üstelik bunu o kadar güzel bir dille yapıyordu ki, ayaklarım yerden kesilmişti emin olun ve 28 yaşından sonra ben aşık olduğumu hissetmiştim! Hemde sırılsıklam!!!
Ailelerimizle tanışmamız 1 hafta, onları tanıştırmamız ve sözlenmemiz 1 haftada olup bitti. 2 haftada nişanlanmış olduk ve benim sabırsız eşim daha fazla beklemek istemedi ve nikah dairesinden gidip gün aldık, hemde 15 gün sonrasına.. delikafadulden
Aileler çıldırmış ne aceleniz var hiç hazırlığımız yok accık daha bekleyin diye dursunlar biz kafamıza koyduğumuzu yaptık. Telaşlı, sıkışık, karmakarışık, çokkkk ama çokkkkk yorucu fakat yorucu olduğu kadar da keyifli 15 gün geçirdik ve jetttt hızıyla evlendik. Nikah cüzdanını elime alana kadar buna inanmak istemiyordum, birinin çıkıppp nayıırrr bu nikah olamazzzz diyeceğinden, herhangi bir terslik çıkacağından korkuyorudum.
Ama olmadı ve biz evlendik :lepi:
Sonra beklemeye başladım hani şu eşin dostun ya da toplumun belirlediği kriterler vardır yaaa (bu arada biz hiç bir nişan-nikah-düğün ritüellerine uymadık)
Bekledim..
O bahsedilen evlilikte erkeğin değişmesini bekledim, aşkın bitmesini bekledim, bir terslik çıkmasını bekledim, büyük kavgayı bekledim, birbirimizden sıkılmayı bekledim, bekledim de bekledim.. Öyle böyle derken 1 seneyi doldurduk evlilikte, ama bu beklediklerim hiç olmadı kızlar, aksine sevgimiz günden güne büyüdü, birbirimizi daha iyi tanıyıp hassasiyetlerimizi öğrendik ve ona göre davranmaya başladık ve bu evlilikte tek amacımız birbirimizi nasıl mutlu edeceğimizi düşünmek ve bunun için çırpınmaktı.
Geriye bakınca düşünüyorum da bazen, O'na diğerlerinden farklı davranmamıştım, yani hani taktik, oyun, tavır falan derler yaaa, öncekiler için hiçbir anlamı olmayan ben, O'nun için eşsiz, bulunmaz bir kraliçe oluverdim. ışte kısmet dediğimiz şey de burada başlıyor arkadaşlar. O benim kısmetimdi, ben daha yaratılmadan çok önce alnıma yazılandı O. Ama ben O'nun gibi birisinin gelmesi için çok dua ettim kızlar, yıllarca hep onu tasvir ederek dua ettim, fiziksel ve zihinsel olarak ne istediğimi biliyordum ve hep onun için Allah'a yakardım, zamanı geldi ve birbirimizi bulduk.
Yaşım geçti evlenemiyeceğim diye düşünen arkadaşlarıma örnek olur umarım yaşadıklarım. Dua etmekten hiç vazgeçmeyin. Bir gün eşim de bana yıllarca dualarında hep beni çağırdığını söyledi, bende onu çağırmıştım. Ondan da bunu duyunca Yüce Rabbimin ne kadar büyük olduğuna yeniden hayret ettim.
Sizde dualarınızı esirgemeyin ve hiç vazgeçmeyin. Hayırlısını isteyin hep Allahtan inanın O en hayırlısını bulup önünüze getiriyor..
Fiziksel olarak hiç bir sorunum yoktu, hatta güzel olduğumu dahi iddia edebilirim. Konu-komşu, dost-düşman, eş-dost habire bana ne zaman evleniyosun, yok mu daha bişeyler?, Eğer cevap hayırsa (-ki hep hayırdı), bizim bi tanıdık var.. ile devam ediyordu. Evde kalmak deyiminin artık benim için de kullanılacağını hisseder olmuştum ve o sıralar evlenmek için cidden can atıyordum; herkesin çenesini kapatmak için. Kötü niyetliler arkamdan dedikodumu yapıp seviniyorlardı biliyordum. Fakat elimden hiçbirşey gelmiyordu, hissetmediğim bir şey yap-a-mayacaktım çünkü mizacım buna uygun değildi.
Sonra bir gün tamamen evlilik ve aşk fikrinden uzaklaşmışken ve hatta yalnız yaşam planları yaparken, arkadaşlığından çok hoşlandığım, aslında kendisinden de hoşlandığım fakat bana arkadaştan farklı gözle bakmayan O (eşim), çünkü 2 aydır sadece arkadaştık, çeşitli imalar yapmaya başladı. O imalı süreç harikaydı diyebilirim. Zaten ona karşı boş değildim, onunda benden hoşlandığını ima etmeye başlayınca üstelik bunu o kadar güzel bir dille yapıyordu ki, ayaklarım yerden kesilmişti emin olun ve 28 yaşından sonra ben aşık olduğumu hissetmiştim! Hemde sırılsıklam!!!
Ailelerimizle tanışmamız 1 hafta, onları tanıştırmamız ve sözlenmemiz 1 haftada olup bitti. 2 haftada nişanlanmış olduk ve benim sabırsız eşim daha fazla beklemek istemedi ve nikah dairesinden gidip gün aldık, hemde 15 gün sonrasına.. delikafadulden
Aileler çıldırmış ne aceleniz var hiç hazırlığımız yok accık daha bekleyin diye dursunlar biz kafamıza koyduğumuzu yaptık. Telaşlı, sıkışık, karmakarışık, çokkkk ama çokkkkk yorucu fakat yorucu olduğu kadar da keyifli 15 gün geçirdik ve jetttt hızıyla evlendik. Nikah cüzdanını elime alana kadar buna inanmak istemiyordum, birinin çıkıppp nayıırrr bu nikah olamazzzz diyeceğinden, herhangi bir terslik çıkacağından korkuyorudum.
Ama olmadı ve biz evlendik :lepi:
Sonra beklemeye başladım hani şu eşin dostun ya da toplumun belirlediği kriterler vardır yaaa (bu arada biz hiç bir nişan-nikah-düğün ritüellerine uymadık)
Bekledim..
O bahsedilen evlilikte erkeğin değişmesini bekledim, aşkın bitmesini bekledim, bir terslik çıkmasını bekledim, büyük kavgayı bekledim, birbirimizden sıkılmayı bekledim, bekledim de bekledim.. Öyle böyle derken 1 seneyi doldurduk evlilikte, ama bu beklediklerim hiç olmadı kızlar, aksine sevgimiz günden güne büyüdü, birbirimizi daha iyi tanıyıp hassasiyetlerimizi öğrendik ve ona göre davranmaya başladık ve bu evlilikte tek amacımız birbirimizi nasıl mutlu edeceğimizi düşünmek ve bunun için çırpınmaktı.
Geriye bakınca düşünüyorum da bazen, O'na diğerlerinden farklı davranmamıştım, yani hani taktik, oyun, tavır falan derler yaaa, öncekiler için hiçbir anlamı olmayan ben, O'nun için eşsiz, bulunmaz bir kraliçe oluverdim. ışte kısmet dediğimiz şey de burada başlıyor arkadaşlar. O benim kısmetimdi, ben daha yaratılmadan çok önce alnıma yazılandı O. Ama ben O'nun gibi birisinin gelmesi için çok dua ettim kızlar, yıllarca hep onu tasvir ederek dua ettim, fiziksel ve zihinsel olarak ne istediğimi biliyordum ve hep onun için Allah'a yakardım, zamanı geldi ve birbirimizi bulduk.
Yaşım geçti evlenemiyeceğim diye düşünen arkadaşlarıma örnek olur umarım yaşadıklarım. Dua etmekten hiç vazgeçmeyin. Bir gün eşim de bana yıllarca dualarında hep beni çağırdığını söyledi, bende onu çağırmıştım. Ondan da bunu duyunca Yüce Rabbimin ne kadar büyük olduğuna yeniden hayret ettim.
Sizde dualarınızı esirgemeyin ve hiç vazgeçmeyin. Hayırlısını isteyin hep Allahtan inanın O en hayırlısını bulup önünüze getiriyor..
Son düzenleme: