- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yeme Bozukluğu
- Konu Sahibi ambitious
- Başlangıç Tarihi
- 15 Ocak 2011
- 1.194
- 5
- 158
Jumanji,
Olabilir verdiğin kilolardan... Bir doktora görün istersen bana da benzer bir şey olmuştu doktor bir ilaç verdi sonra oldu...
Yemek mevzuları bu konuyu etkiliyor gerçekten de.
Ben yurt dışındaydım ve regl oldum çok fena çoookkk.
tatlılar geniş geniş kahvaltılar daha neler neler. Ustune uçak şişkinliği ve regl şişkinliği dün tartı çok gösterdi artık dur deme vakti. geç bile kaldım.
Olabilir verdiğin kilolardan... Bir doktora görün istersen bana da benzer bir şey olmuştu doktor bir ilaç verdi sonra oldu...
Yemek mevzuları bu konuyu etkiliyor gerçekten de.
Ben yurt dışındaydım ve regl oldum çok fena çoookkk.
tatlılar geniş geniş kahvaltılar daha neler neler. Ustune uçak şişkinliği ve regl şişkinliği dün tartı çok gösterdi artık dur deme vakti. geç bile kaldım. - 15 Ocak 2011
- 1.194
- 5
- 158
Son düzenleme:
- 15 Ocak 2011
- 1.194
- 5
- 158
Jumanji, 49 olmuşsun, boyun kaç canım senin??? okudum başka bir reply'ında, 166 boy 49 kilo. Süpersin şu an
Maalesef bende de bu yeme bozukluğu sorunu var. Ya sürekli aç kalıyorum ya da delirmişçesine yemek yiyorum aç olmadığım halde. Böyle olmasının sebebi de hayatım boyunca yaptığım saçma sapan diyetler. Şu ana kadar sabah kahvaltı bile yapmazdım. Ama olaya biraz daha farklı bakmak gerekiyor. Yani diyet yapmak yerine, sağlıkllı beslenme programı uygulamak lazım. Vücudu 3 öğünde azar azar yemeye alıştırmak lazım. Aynı şekilde yapılan tek öğünlü çok katı programlar sorunu körüklemekten başka bir işe yaramıyor inanın.
Bende de yeme atağı sorunu var ne yazıkki.. Sanırım ustteki arkadasın yazdıgı gibi yaptıgım sacma sapan diyetlerden.. bazen ac olmasamda icimde yeme istegi oluyor kendimi durduramıyorum bazılarıda sebep olarak duygusal açlık diyor 1 haftadır atak yasamadım sukur
Son düzenleme:
- 29 Ocak 2012
- 2.585
- 1.689
- 448
1.65 boyum 50 kiloyum... herhangi bir kilo fazlam yok ama yeme bozukluğum yüzünden midem çok zarar görüyor... bunu bir an önce düzene oturtmam lazım... yani aç kalmıyorum hep birşeyler yiyorum ama genelde günde en az bir öğünü aşırı abartıyorum bu da reflüye sebep oluyor... offf nefsimi kontrol altına almam lazım...
- 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Merhaba,ben de yeme bozukluğu yaşıyorum maalesef.Ne bulursam sınırsızca deli gibi yiyip ardından pişman olup çıkarmaya çalışma,laktasif kullanma gibi şeyler de yapıyorum.Anlatmakla bitmez,merak eden,takip eden olursa yeri geldikçe paylaşırım.Temmuz ayından aralık sonuna kadar az çok iyiydi yeme düzenim ama aralık sonu bir bozuldu ve ardından sürekli yeme atakları yaşadım.52.5 iken şu an 58 oldum,o derece.Yemek de öyle böyle değil,evde ne varsa sonunu getirene ve çatlama noktasına gelene kadar.Normal günlerimde sporumla,bitki çaylarımla,yeterli ve dengeli beslenmemle gayet iyiyim ama o yeme atakları düzenimi ve psikolojimi mahvediyor.Bugün devlet hastanesinde ilk kez psikoloğa da gittim ama kesinlikle yeterli şekilde ilgilenilmiyor,üstünkörü 10 dk bile dinlemedi ve hemen ilaç yazmaya kalktı.Yine bugün devlet hastanesinde diyetisyene de gittim ama o da kesinlikle hiçbir işe yaramadı çünkü ilgilenmedi,sadece ölçümlerimi yaptı,o kadar.Yarın da özel bir hastanede diyetisyene gideceğim.Aslında beslenme düzeni vb. konularda son derece bilgiliyim,bu kiloyu da kendi çabamla bilinçli olarak verdim ama işte uygulamada sorun yaşadığım için,daha çok motivasyon ve manevi destek ihtiyacı içindeyim,o yüzden psikoloğu ve diyetisyeni düşünmüştüm zaten.Tek tek okudum şimdiye kadar tüm yazılanları,bundan sonra da takip edeceğim.Bence bu sorunu yaşayan arkadaşlar,üşenmeyip takip edelim ve sık sık yazalım burada.Ambitious adlı arkadaşı kendime çok benzettim,yine konunun başında yazan birkaç arkadaş da benim yaşadıklarıma yakın şeyler yaşamış ama umarım hepimiz bu durumu tamamen atlatıp mutlu,huzurlu ve sağlıklı oluruz.Bu sorunları yaşayan arkadaşlara da her türlü desteğe hazırım.
- 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Sana katılıyorum,beyinde bitiyor kesinlikle önce.Ama mesela şu anda gayet kararlı ve sağlıklı hissediyorum kendimi ve yapabileceğime tam inanıyorum.Gel gör ki o yeme atağı anında insanın gözü dönüyor,durduramıyorsun o anı,bir anda oluyor,ne oldu ne bitti ne yapıyorum demeden atak yaşanmış oluyor ve gerisi geliyor.O an geldiğinde kaçış olmuyor işte.Yemem gerektiği kadar yiyip sporumu yaptığımda kendimi her anlamda sağlıklı hissediyorum.Atak olunca da spor da gidiyor psikoloji de...Umarım bu kez olur ne diyeyim
Sen bu kadar kararlı isen başarılı olcağınada eminim cnm.Atak anları illaki yaşıyacaksın ama kendine sen böle güvendikce hepsini aşabileceğine inanıyorum.Zaten bir iki kere o atak anlarını geçiştirirsen görde bak gidecek kılolar gelecek formda sportif bir bayan.
- 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Desteğin ve olumlu düşüncelerin için teşekkür ederim,gerçekten bende iyi etkisi oldu yazdıklarının.Atak yaşamamayı diliyorum çünkü yedikten sonra çıkarmaya çalışırken vücuduma zarar verdiğimin farkındayım.Boğazımı zorladığım için boğazımda ve laktasif ilaçlar aldığım için bağırsağımda,midemde problem yaşıyorum yapınca.Bilinçli ve kararlıyım,amacım o atak noktasına gelmemek,kendimi kaybetmemek ve sağlıklı yaşamak.Bakalım atak zamanı aldığım kiloları verecek miyim ve daha da ilerlemiş şeklinde istediğim kiloya inebilecek ve bunu koruyabilecek miyim?Bir de çok kilo verdiğim için çevrenin sürekli ve hiç bitmeyen soruları ve meraklı,irdeleyen bakışları var,başka konu yokmuş gibi sürekli benimle ve verdiğim kilolarla ilgili konuşuyorlar,cidden abartmıyorum.O anda ne yiyorsam en ufak ayrıntısıyla sorup inceliyorlar.Yediğim her lokma incelendiği için çalıştığım yerde rahat yemek yiyemez oldum.Okuyanlara tuhaf,abartı gelecek ama yaşanınca cidden zor bir durum.Günde en az beş,altı kez bu konu açılıyor ve bu beni inanılmaz derecede baskı altına sokuyor.Bir örnek vereyim,ben öğretmenim ve geçen gün elimde notlarım,teneffüste acele şekilde öğretmenler odasına gitmeye uğraşıyorum,üst üste girdiğim 9. dersteyim düşün.Sekreter hanım seslendi,bakar mısınız acil bir şey var diye,merak ettim sekreterliğe girdim.Meğer sekreter hanımın bir yakını benim verdiğim kiloları öğrenmiş ve merakından beni görmek istemiş,benimle konuşmak istiyor.Tabi ki yardımcı olmak güzel bir şey ve ben bundan asla rahatsız olmam ama yardım isteği dışında sürekli inceleyen,irdeleyen bakışlar ve aynı konunun defalarca ama defalarca konuşulması...Bunu bir iki üç değil günde birkaç kez yaşadığını,bir iki kişinin değil her gördüğün kişinin bu konuyu defalarca açtığını düşün.Yerimde olsan kendini baskı altında hissetmez miydin,bunalmaz mıydın?
- 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Ya da bir örnek daha vereyim,mesela dersin ortasındayım gayet ciddi modda akıcı şekilde ders anlatıyorum.Öğrencinin birden dersi bölüyor ve:''Hocam,siz gittikçe zayıflıyorsunuz,ne yapıyorsunuz kıskanıyorum valla yeter.''Veya teneffüs aralarında yanıma gelip aynı şekilde söyleyen milyon tane öğrenci.Tabi öğrencileriyle ilgili görüşmeye gelen velileri hiç saymıyorum,onlar da çok fena,hatırlamak bile istemiyorum,o derece.Artık resmen kaçar oldum hepsinden.İşte böyle...Sen de bi dokun bin ah işit gibi oldun ama paylaşmak istedim,bende mi bir anormallik var yoksa yerimde olan herkes de bu durumlsrda baskı hissedip bunalıyor mu diye.
Cnm gerçekten çok zor bir durum sürekli birilerinin seni izlemesi takip etmesi insanın yeme alışlanlığını bırakalım her hareketini kısıtlar.Sende bunu zorluklarını yasıyorsun.sonucta tek kılo veren sen değilsın her kısı ıstedığı sürece hastalığıda yoksa sen gibi kilo vereblir insanların bunu anlaması lazım
.Ama herkez bir değil sana diyeceğim sen kendin için yapıyorsun sadece kendin için ve çevrendekilerin merak etmesi vb. durumlar zor olsada takmamaya çalış.Sen kendinde söledin daha önce de kılolar verdığını yine vereceksin buna inan ve en önemlısı sen istediğin iiçin yapacaksın.Okulunda olsun dısarda olsun gönlünden geceni yap ye cnm (tabi ataklar anında oan kendine oyalanacak bişeyler bulursan çok daha iyi olur).Kimsenin senin azmini kırmasına izin verme sen bir amaç için yola çıktın ve beyinine bunu yerleştırdin çevrenin merakıda önemsenmiyecek şeyler.Başarabilirim deme sakın BAŞARACAĞIM de ama tabiki yavaş yavaş sağlığını tehlikeye atmadan tamammı cnm.
.Ama herkez bir değil sana diyeceğim sen kendin için yapıyorsun sadece kendin için ve çevrendekilerin merak etmesi vb. durumlar zor olsada takmamaya çalış.Sen kendinde söledin daha önce de kılolar verdığını yine vereceksin buna inan ve en önemlısı sen istediğin iiçin yapacaksın.Okulunda olsun dısarda olsun gönlünden geceni yap ye cnm (tabi ataklar anında oan kendine oyalanacak bişeyler bulursan çok daha iyi olur).Kimsenin senin azmini kırmasına izin verme sen bir amaç için yola çıktın ve beyinine bunu yerleştırdin çevrenin merakıda önemsenmiyecek şeyler.Başarabilirim deme sakın BAŞARACAĞIM de ama tabiki yavaş yavaş sağlığını tehlikeye atmadan tamammı cnm.
Merhaba hocam. Yazdıklarınızı birebir okudum ve sanki duygularıma tercüme olmuşsunuz. Aynı sorun bende de var. Gecen sene cok yiyerek ve ergenliğinde verdiği büyümeyle (kesinlikle bu derece değil yeme bozuklugum yoktu yani ) aldıgım kilolarla 74'ü zorluyordum. -16 yasındayım bu arada- Ve bu yaşta belki anlarsınız kendini beğendirme duygusu yogundur. Malesef aldıgım kilolardan ve yediğimle beraber cok tepki gördüm.Gerek ailem gerek cevreden cok igneliyici cümleler... Buda özgüven kaybıma neden oldu ve kendim anii bi kararla zayıflamaya karar verdim. Ve cok zorlandım gercekten duygusal olarak deprasyondaydım diyebilirim. Ama başardım yaz tatilinde ayda 3-4 gün cıkıyordum dısarıı .Aklımdaki düsünce 'İnsanlar pisman olacak.Zayıflayacagım' dı. Yani zayıflamıs bi halde göreceklerdii ve onlara büyük süpriz yapacaktım.Öyle de oldu tam 8 kilo verdiim. Boyum 1'75 oldugu icin 65 kilodayken bacaklarım incecik manken gibi olmustum.Herkesin gozu bendeydi.İnsanlar , arkadaslarım, erkekler , ailem bile manken gibi oldugumu soyliyorlardı.Hosuma gidiyordu ama belli bi süre sonra cok bunaltmaya basladı.Misafirlikte kilo koruma dönemimde yemediğimde babam sürekli benim kızım zayıfladı , 8 kilo verdii, herkesin nasıl verdin gibi sorularından daralmaya basladım.Ve artık dikkat etmiyordum.Her gecen gün biraz daha yiyordum.Yediğimde bile hala ye kızım ye sana zayıf olmak yakısmıyo diyorlardı. Simdi ise Yeme Bozuklugu Olan Bir Genc kız durumundayım.Evde ki herseye dibini kurutana kadr yemek istiyorum. Surekli abur cubur yiye yiye eski halime geri döndüm. 73 kiloyum.
Simdide moralim cok ama cok bozuk.Babam neden durgunsun yine dediğinde kendimi ağır hissediyorum diyorum ve cevabı 'Ye ye ağır hisset' diyor. Bu cok kötü . :2: Cok denedim yeniden diyet yapmayı fakat o ataklar geliyor ki kendimi durdurmak imkansız. :2: Psikologa gidiyim desem babam izin vermez , diyetisyenede karşı , yani anlayacagınız cok karmasalardayım. Kendimi cok kötü hissediyorum. Napmalıyım bilmiyorum.. :2: - 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Ne kadar güzel destek oldun ve güzel şeyler yazdın,çok teşekkür ederim hassasiyetin,anlayışın,sıcaklığın ve ilgin için.Evet etrafı mümkün olduğunca takmamaya çalışacağım,tabi üstü üste ve sürekli aynı sorular,konular olunca gerçekten zor oluyor,kimsenin yaşamasını istemem ve kimseye de yaşatmam,herkesin de böyle şeylere dikkat etmesi lazım ve buna dikkat etmek hiç zor değil,aksine normal olan bu ama insanlar çok duyarsız.Yine de deneyeceğim en azından.Bugün diyetisyene de gittim,kilo almaktan korkmamamı ve verebileceğime inanmamı söyledi o da.Daha net bir düzenleme için bir hafta sonra tekrar gideceğim,şimdilik iyiyim bakalım,umarım herkes iradesini kullanır,böyle sorunlar yaşamaz,mutlu,huzurlu,sağlıklı olur.
- 21 Haziran 2011
- 129
- 0
- 46
Merhaba hocam. Yazdıklarınızı birebir okudum ve sanki duygularıma tercüme olmuşsunuz. Aynı sorun bende de var. Gecen sene cok yiyerek ve ergenliğinde verdiği büyümeyle (kesinlikle bu derece değil yeme bozuklugum yoktu yani ) aldıgım kilolarla 74'ü zorluyordum. -16 yasındayım bu arada- Ve bu yaşta belki anlarsınız kendini beğendirme duygusu yogundur. Malesef aldıgım kilolardan ve yediğimle beraber cok tepki gördüm.Gerek ailem gerek cevreden cok igneliyici cümleler... Buda özgüven kaybıma neden oldu ve kendim anii bi kararla zayıflamaya karar verdim. Ve cok zorlandım gercekten duygusal olarak deprasyondaydım diyebilirim. Ama başardım yaz tatilinde ayda 3-4 gün cıkıyordum dısarıı .Aklımdaki düsünce 'İnsanlar pisman olacak.Zayıflayacagım' dı. Yani zayıflamıs bi halde göreceklerdii ve onlara büyük süpriz yapacaktım.Öyle de oldu tam 8 kilo verdiim. Boyum 1'75 oldugu icin 65 kilodayken bacaklarım incecik manken gibi olmustum.Herkesin gozu bendeydi.İnsanlar , arkadaslarım, erkekler , ailem bile manken gibi oldugumu soyliyorlardı.Hosuma gidiyordu ama belli bi süre sonra cok bunaltmaya basladı.Misafirlikte kilo koruma dönemimde yemediğimde babam sürekli benim kızım zayıfladı , 8 kilo verdii, herkesin nasıl verdin gibi sorularından daralmaya basladım.Ve artık dikkat etmiyordum.Her gecen gün biraz daha yiyordum.Yediğimde bile hala ye kızım ye sana zayıf olmak yakısmıyo diyorlardı. Simdi ise Yeme Bozuklugu Olan Bir Genc kız durumundayım.Evde ki herseye dibini kurutana kadr yemek istiyorum. Surekli abur cubur yiye yiye eski halime geri döndüm. 73 kiloyum.
Merhaba,ben de senin yaşadıklarını çok iyi anladım ve hissettim çünkü ben de senin aşlarında benzer şeyleri yaşadım.O iğneleyici kelimeler,yediğim zaman imalı bakışlar,yememem için baskılar,beğenilmemek ve daha neler neler...Daha çok gençsin ama,kimsenin psikolojini bozmasına,güvenini zedelemesine asla izin verme sakın.Bu ileride daha büyük sorunlara yol açar.Kendini motive et,etrafında bir tane bile seni rencide etmeyecek,yargılamayacak,sana manevi destek olacak kişi olsa yeter.Bence ne yap et diyetisyene git,özelde olmasına gerek yok öncelikli olarak,en önce devlettekine git bak bakalım sana neler söyleyecek.Baktın seni rahatlatmadı veya motive etmedi,ailenden yine seni anlayacak bir büyüğüne söylersin ve özelde gidersin diyetisyene.Psikolog da düşünebilirsin,yurt dışında neredeyse herkesin bir terapisti varmış,bu çok normal bir şey aslında ama bizim toplumumuz bu konuda henüz çağdaş düşünceyi yakalayamadı maalesef.Psikolog olmazsa yine seni rahatlatacak,yargılayıp sıkılmadan dineyecek,sana destek olacak,seni motive edecek bir kişiyle paylaşabilirsin yaşadıklarını.Bana da yazabilirsin,eminim ben ve benim gibi destek olacak kişiler çıkacaktır.Ben seve seve dinler ve destek olmaya çalışırım.Bu arada yediklerimizin kalorilerini hesaplayan siteler var,insan gün içinde yediklerini yazınca daha bilinçli davranabiliyor.Ve bir de herhangi bir engelin yoksa muhakkak spor yap derim.Hem fiziksel,hem ruhsal olarak çok büyük fark yaratacak bence.Ne tür spor seviyorsan,imsakların doğrultusunda spor yapmalısın.Ben bu konuyu takip edeceğim yani sık sık yazarım,sen de haberlerini ve kararlarını yazarsan sevinirim.
Benzer Konular
