Ben 17 yaşındayken, annem mutfağa sokmazdı beni. Yemek yap kızım demezdi. Temizlik yaptırmazdı. Hiçbir şeye elimi sürmedim evde.
Ev benim evimdi, yedim, içtim, yattım. Allah razı olsun annemden, sen derslerine çalış kızım, ilerde kendi evin olduğunda zaten her işe koşacaksın, bari şimdi yapma dedi. Ufak tefek şeyleri öğretti elbette ama yine de hiç bir şey yaptırmadı bana.
Orası sizin eviniz değil, görümcenizin evi. Canı ne isterse onu yapar. Size saygısızlık etmedikten sonra itiraz edemezsiniz, hakkınız yok. İstemiyorsanız, suyunu götürmeyin, yemeğini yapmayın. Ama şikayet edemezsiniz.
Daha ayrı ev açacak durumunuz yokken evlenip hamile kalırken düşünecektiniz. Ev ev üstüne olmaz demişler, siz orada misafirsiniz, görümceniz ise ev sahibi.
Ayrıca, ataturkculugu savundu ne oldugunu bilmeden bende peygamber efendimizdrn ornek verince... diye kurduğunuz cümle zaten sizi ele verdi. Açıkçası, asıl siz bilmiyorsunuz Atatürkçülüğün ne olduğunu.
Peygamberle, ülkemizin kurucusunu kıyaslayacak kadar kafanız karışmış. Atatürk ülkemizin kurucusu, dünyadaki tüm ülkelerde saygıyla ve hayranlıkla hatırlanan, düşünceleri, idealleri, yaptığı işlerle özlemle anılan bir liderdir. Fakat ne hikmetse bi ülkemizde hakettiği değeri göremedi.
Kadın olarak sahip olduğunuz tüm haklar, miras, boşanma, okuma, çalışma, ve birey olma gibi, hepsini ona borçlusunuz. Bunu sakın unutmayın. Oy almak için Atamızı ya da peygamberimizi alet eden siyasi ve dini aktörlere de itibar etmeyin. Eğer biraz olsun değişime ve gelişime açıksanız da gidin araştırın, bol bol okuyun.
Görümcenizle uğraşmamış olursunuz hem. Vaktinizi eğitime harcayın, boş işlere değil.