Merhaba.
Ortaokuldan itibaren süregelen bir kız grubumuz vardı lisede. Birisiyle çok ufak bir tartışma yaşadım, aslında çözülebilecek bir şeydi ama bu durum fırsat bilindi ve dışlandım. İki yıl boyunca epey zorbalığa da maruz kaldım iftiralara da. İftira atan onlar değildi ama birileri araya fitne sokmaya çalışıyor onlar da inanıp üstüme geliyorlardı. Velhasıl lise dönemim çok zorlu geçti.
Başlarda arkadaşlarımı suçlasam da zamanla okları kendime döndürdüm ve iyi bir arkadaş olmadığımı fark ettim. Kabaydım, insanların hayatına çok fazla müdahale ediyordum. Bu tarz kötü huylarım vardı ve dışlanıp neden böyle oldu diye düşününce farkına vardım nasıl bir arkadaş olduğumun.
Bu yüzden her ne kadar lise dönemim kötü geçmiş olsa da ben yaşadıklarıma şükrettim kendi açımdan. Bana çok fazla şey kazandırdı ve kendimi eğitmeme vesile oldu. Artık insanlara çok daha kibar, empatiyle yaklaşıyorum ve her ne olursa olsun günün sonunda "herkesin kendi hayatı" diyip kenara çekilebiliyorum, kimseye müdahale etmiyorum.
Lise bitti, üniversite ikinci sınıfta annem vefat etti. O vefat edince liseden o kızlar tek tek yazdılar bana, ziyaretime geldiler. Bir tane öncesinde de daha yakın olduğum kişi uzun uzun destek mesajları yazdı bana, çok etkilenmiş uyuyamamış ağlamaktan. Sonrasında da bana yakınlık gösterdi ve ben de az önce anlattığım sebeplerden dolayı zaten kin gütmüyordum, kendi hatalarımın farkına varmıştım ve arkadaşımı affettim. Ne zaman bu konular açılacak gibi olsa o da çok mahçup hissederdi kendini yaptıklarından dolayı. Aramızda halletmiştik yani. Epey bir zaman geçirdik, yakın olduk, ben hatta evinde bile kaldım.
Bu arkadaşım hukuk okumuştu ve savcı olmak istiyordu. Bu yüzden de inanılmaz bir ders çalışma temposuna girdi. O dönem çok çalıştığı için çok nadir konuşur olduk. Ama yine de arkadaştık.
Sonra ben düğünüme çağırdım, gün kendisine uymadığı için gelemedi. Sonra yine hep ben nadir de olsa mesajlar attım halini hatrını sordum, konuştuk ama eski samimiyet yoktu, farkındaydım. Sorduğumda çalışma temposu falan diyordu.
En son bu arkadaşımın başka bi insta hesabı açtığını gördüm ve çok az kişiyi takip ediyordu. Belli ki sadece çok tanıdıkları. En son konuşmamda "yeni bi insta açtığını gördüm ama sanırım çok yakınlarını alıyorsun hesaba, tereddüt ettim istek gönderemedim" dedim. Ve günlerce mesajıma görüldü atmadı. Ben de belli ki tamamen beni hayatından çıkarmak istiyor diye düşünüp numarasını sildim, kaç zaman sonra bilmiyorum, o da benim numaramı sildi.
Bu arkadaşım ara ara aklıma geliyor. Çok sevdiğim bir kızdı. Neden böyle olduk hiçbir şey anlamadım. Aramızda en ufak bir şey dahi geçmemişti. Sanki çaktırmadan bi tavır almış bana, ama sebebini hiçbir zaman bilemedim.
Son konuşmamızdan bu yana bir yıl falan geçti sanırım.
Sizce adamakıllı bir şekilde mesaj atıp neler olduğunu, neden birbirimizin numarasını silecek duruma geldiğimizi sorsam mı? Ya da artık tamamen hayatımdan çıkarmış şekilde mi yoluma devam etsem? Kendisini özlüyorum.
Ortaokuldan itibaren süregelen bir kız grubumuz vardı lisede. Birisiyle çok ufak bir tartışma yaşadım, aslında çözülebilecek bir şeydi ama bu durum fırsat bilindi ve dışlandım. İki yıl boyunca epey zorbalığa da maruz kaldım iftiralara da. İftira atan onlar değildi ama birileri araya fitne sokmaya çalışıyor onlar da inanıp üstüme geliyorlardı. Velhasıl lise dönemim çok zorlu geçti.
Başlarda arkadaşlarımı suçlasam da zamanla okları kendime döndürdüm ve iyi bir arkadaş olmadığımı fark ettim. Kabaydım, insanların hayatına çok fazla müdahale ediyordum. Bu tarz kötü huylarım vardı ve dışlanıp neden böyle oldu diye düşününce farkına vardım nasıl bir arkadaş olduğumun.
Bu yüzden her ne kadar lise dönemim kötü geçmiş olsa da ben yaşadıklarıma şükrettim kendi açımdan. Bana çok fazla şey kazandırdı ve kendimi eğitmeme vesile oldu. Artık insanlara çok daha kibar, empatiyle yaklaşıyorum ve her ne olursa olsun günün sonunda "herkesin kendi hayatı" diyip kenara çekilebiliyorum, kimseye müdahale etmiyorum.
Lise bitti, üniversite ikinci sınıfta annem vefat etti. O vefat edince liseden o kızlar tek tek yazdılar bana, ziyaretime geldiler. Bir tane öncesinde de daha yakın olduğum kişi uzun uzun destek mesajları yazdı bana, çok etkilenmiş uyuyamamış ağlamaktan. Sonrasında da bana yakınlık gösterdi ve ben de az önce anlattığım sebeplerden dolayı zaten kin gütmüyordum, kendi hatalarımın farkına varmıştım ve arkadaşımı affettim. Ne zaman bu konular açılacak gibi olsa o da çok mahçup hissederdi kendini yaptıklarından dolayı. Aramızda halletmiştik yani. Epey bir zaman geçirdik, yakın olduk, ben hatta evinde bile kaldım.
Bu arkadaşım hukuk okumuştu ve savcı olmak istiyordu. Bu yüzden de inanılmaz bir ders çalışma temposuna girdi. O dönem çok çalıştığı için çok nadir konuşur olduk. Ama yine de arkadaştık.
Sonra ben düğünüme çağırdım, gün kendisine uymadığı için gelemedi. Sonra yine hep ben nadir de olsa mesajlar attım halini hatrını sordum, konuştuk ama eski samimiyet yoktu, farkındaydım. Sorduğumda çalışma temposu falan diyordu.
En son bu arkadaşımın başka bi insta hesabı açtığını gördüm ve çok az kişiyi takip ediyordu. Belli ki sadece çok tanıdıkları. En son konuşmamda "yeni bi insta açtığını gördüm ama sanırım çok yakınlarını alıyorsun hesaba, tereddüt ettim istek gönderemedim" dedim. Ve günlerce mesajıma görüldü atmadı. Ben de belli ki tamamen beni hayatından çıkarmak istiyor diye düşünüp numarasını sildim, kaç zaman sonra bilmiyorum, o da benim numaramı sildi.
Bu arkadaşım ara ara aklıma geliyor. Çok sevdiğim bir kızdı. Neden böyle olduk hiçbir şey anlamadım. Aramızda en ufak bir şey dahi geçmemişti. Sanki çaktırmadan bi tavır almış bana, ama sebebini hiçbir zaman bilemedim.
Son konuşmamızdan bu yana bir yıl falan geçti sanırım.
Sizce adamakıllı bir şekilde mesaj atıp neler olduğunu, neden birbirimizin numarasını silecek duruma geldiğimizi sorsam mı? Ya da artık tamamen hayatımdan çıkarmış şekilde mi yoluma devam etsem? Kendisini özlüyorum.