Yaşlılık mi? hamlamak mi? Alışkınliklar mi?

  • Konu Sahibi Konu Sahibi Gif
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
36 yaşındayım kendimi hiç yaşlı hissetmiyorum zaten yaşlı değilim de yani. daha orta yaş bile değil ay genciz yani. hiçbir zaman ciddi bir problem olmadigi sürece depresyona girmiyorum. neden mi? hayatımın çok çok iyi döneminde bir ara depresif oldum gibi...amannnn böyle işe gitmek istemiyorum hicbirsey yapasım yok vs vs bir anda ablam bir rahatsızlandı ama nasil rahatsızlık akıllara zarar. bir anda yatalak kaldı uzunca bir süre hastane süreci neler neler. aaaa baktım durduk yere depresyona girmenin anlamı yokken ben depresyonun dibinde buldum kendimi ve dedim kalp toparlan geçecek. şimdi diyorum ki o dönem geçtiyse allahin izniyle öyle basit abidik gubidik şeyler bana vız gelir tırıs gider. o sebeple sağlığınız yerinde mi? eşinizin, çocuklarınızın ve kök ailelerimizin sağlığı yerindeyse gerisini atin çöpe gitsin...
 
Beslenme şekliniz ve vitamin değerlerinizin üzerinde durun. Referans değerleri dikkate almayın her laboratuvarda farklı referans değerleri. Siz hep üst seviyelerde olmasını sağlayın.
Bir de yapınız böyleyse diyecek bişey yok. Mesela ben de günde sadece 1 iş yaparım diyelim ki yemek yaptım o gün çıkıp alışveriş yapmam. Aslında yapabilirim ama sevmiyorum. Veya sabah dışarı çıktım diyelim o gün eve gelip yemek yapmam dışarda yerim. Çalıştığım zamanlarda da böyleydi. İşten çıkıp biriyle buluştuğum zaman psikolojik olarak ertesi gün yorgun oluyordum. Pandemiden önce üniversite öğrencisiydim. 2. Öğretimdim. Sabah kahvaltıya çıkardım, ordan alışverişe,ordan okula, okuldan sonra arkadaşlarla sinema, kahve sonra eve gelirdim. Hafta sonları fasıla gidip arkasından cluba giderdim. Şimdi aynı şeyleri yapsam muhtemelen anksiyetem tutar acillik olurum. Önceden içtiğim alkolü, sigarayı şimdi kullansam başıma neler gelir bilemiyorum. Pandemiden önce bir şişe şarabı tek başıma içerdim birde antidepresan kullanıyordum başım bile dönmezdi. Geçen akşam maç varken 1 şişe bira içtim aman Allahım sanki 70lik bitirmişim öyle bir bulantı, baş dönmesi. Pandemi cidden çok şey aldı götürdü bi yandan da içimizdeki tembeli ortaya çıkardı sanırım. İşin kötüsü bazılarımız o tembeli geri gönderemiyor ben 30 yaşındayım ama inanın siz benden daha enerjiksinizdir. Çocuğum yok olsa ne yaparım bilemiyorum. Önceden uykusuz vizelere finallere girerdim. Sınav çıkışı yine arkadaşlarımla takılırdım. Şimdi 8 saatin altında uyursam akşamı göremiyorum. En sonunda aşılardan böyle olduk diyen gruba dahil olacakmışım gibi geliyor
 
Evet belki de pandeminin getirdiği ruhsal bunalım yada yaşama alışkanlığından oldu bilmiyorum. Ben eskiden dışarı çıkmışken mutlaka iki işi bir araya denk getirirdim. Çıkmışken hepsi aradan çıksın diye. Atıyorum Gaziosmanpaşa ya mı gitcem oraya kadar gitmisken fatihde yada Taksim'de isim varsa hemen onu da araya sıkıştırırdim. Şimdi aynı şekilde yapmaya çalıştığımda çok yoruluyorum. Çalışma günlerim son dakika değişti. Randevular da alınmıştı. Çocuğun sağlık durumunu ben daha iyi biliyorum diye ben götürdüm ama hepsi bir fazla geldi sanırım.

Valla aşıdan mi covid virüsünün kendinden mi bilmiyorum. Benim panik atak başlangıcı da pandemi ile eş zamanli. O yüzden hangisinden bu hale geldim bilmiyorum ama ne olduysa 3-4 yılda oldu. Eskiden de tembeldim ama bir kalktığımda da evi derler toplar yine 3-4 gün dagitir yine derlemeye toplamaya enerjim olurdu. Önceden keyiften yapmiyordim şimdi valla yoruluyorum ciddi ciddi. Zihnim yorulmasa beden yorgunluğunu yine eş geçicem de özellikle gözüme vurunca yorgunluk canım sıkılıyor.
 
Ya ben şöyle düşünüyorum; uyku, yorgunluk, tembellik mayalanan şeyler bence. Benim anksiyetem üniversiteye hazırlanırken çıktı ama o zamanlar yorgunluk falan hiç etkilemezdi. Çünkü hevesim de vardı. Pandemide heves gitti. Mesela önceden asssla makyajsız çıkmazdım. Şimdi her şeyin rahatına, pratiğine kaçıyorum. Rahata, pratiğe alıştıkça da önceden yaptığımız şeyler yorucu gelmeye başlıyor bence. Alışkanlıklar ve rutin çok önemliymiş yaa. Pandemide hepsini kaybettik. Ama sizin yorgunluk da varmış. Bu da sağlık yönünü düşündürttü bana. Kesinlikle bi check up yaptırın derim. Annem de yorgunluk ve uykudan şikayetçiydi. Karaciğer enzimlerinde bir sıkıntı çıktı. Ne olduğunu hatırlamıyorum şu an. Tedaviden sonra gayet normale döndü. Benden hareketli bir hayatı var. Sabah tadilat yaptırdıkları eve gitmiş ordan alışverişe çıkmış sonra bana geldi kahve içti sonra yürüyüş yaparak eve döndü mesela ben ilk aktiviteden sonra dönerdim eve o yüzden detaylı bi baktırın kendinize. Yaşlı değilsiniz. Bu kadar yorgunluk, tembellikten değilse anormal. Benim anneannem 74 yaşında. Maşallah diyeyim beni cebinden çıkarır. Yaşa takılmayın yani.
 

Yaşlılık mi? hamlamak mi? Alışkınliklar mi?​


Başlığa istinaden yazayım, 39 yaş yaşlı demek için genç bir yaş, hormonlarınız, kan ve vitamin değerleriniz olması gerektiği gibiyse, fiziksel bir sorununuz yoksa sizinki evden çalışma ve pandemi dönemi eve kapanma sonrası tembelliğe alışma bence.
Anladığım kadarıyla çok hareket eden biri değilsiniz, bildiğim kadarıyla kısaca anlatayım, hareket etmek yani egzersiz yapmak yürüyüş yapmak kaslarımızı güçlendirir, kaslarımızın güçlenmesi demek enerji seviyemizin yükselmesi, metabolizmamızın hızlanması, sağlıklı ve yeterli kan dolaşımı, sağlıklı kan dolaşımı sayesinde vücudun her bir dokusuna oksijen taşıyabilmek demek, bunlara ek her gün düzenli egzersiz veya yürüyüş bağışıklık sistemini güçlendirmeye de katkı sağlar.

Siz kendinizi çok salmışsınız, çalışma ve ev hayatından kendinize biraz zaman çalın, en azından her gün hiç olmazsa 30 dakika egzersiz yapın evde yapamıyorsanız spor salonuna yazılın, o da olmuyorsa her gün iş çıkışı belli bir yere kadar yürüyün sonra eve dönün, başlarda bu sizi zorlar ama sonra alışırsınız.

Elbet hepimiz yaşlanıyoruz yaşlanacağız, hareket de etsek sağlık sorunları olma ihtimali olacaktır ama hareketsiz kalmak erken yaşta çökmenize, bağışıklığınızın zayıflamasına, hızlı ve aşırı kilo almaya, kilo sonrası kronik hastalıklara yakalanma riskini arttırmaya sebep olur.
 
Son düzenleme:
Temebellik, rshatlik miymiylik. Insan saldikca kendinden geciyor
Silkelen toparlan, hafiften spora basla bir cok sey degisir.
 
Reactions: Gif

Psikiyatristin ile görüşüp verdiği ilaçların dozları üzerine değişiklik talep et. Ya da gittiğin psikiyatristi değiştir. O olduğun tedavide değişiklik gerekiyor.
 
Reactions: Gao

Lütfen yanlış anlamayın saygısızlık olarak algılamayın. Ama ben hala dehbden kaynaklı tükenmişlik olduğunu düşünüyorum bu anlattiklarinizin. Bana tani 30 yaşımdayken kondu. 12 yasinda intihara tesebbus ettigimden beri 18 sene ara ara bir suru psikiyatrist psikolog ile gorustum. Dehb uzmani bir psikiyatrist test yapıp dogru ilaci yazana kadar da dogru tedaviyi alamadigima inaniyorum. Çok fazla insanda gerçekten dehb var çok yaygın çünkü bence. İlaç kullanımını teşvik etmek gibi olmasın diye daha fazla yazmayayim ve belki gerçekten ben abartiyorumdur ve bu kadar israr ettiğim için de cok ozur diliyorum. Vaktiniz olursa gabor mate dağınık zihinler kitabını tavsiye ederim dehb olmayan kişiler için de süper bir kitap.
 

47 yaşım bitti 48 den gün aldım, bazen yaşlılık hissi gelse de daha değil diyorum sonradan
Geçen yıl emekli oldum, ciddi bir boşluğa düştüm faydasızlık yaşlılık hissi...
Evde küçük bir atölye yaptım dikiş dikiyorum ilk zamanlar çok iyi geldi , severim dikişi terapi gibi gelir
Bir de kütüphanem var, yıllardır okurum okumak içimi boşaltmak benim için
Geçen haftaya kadar iyiydim sonra fark ettim ki ben yine ev ve iş eksenindeyim, artık emekli olmama rağmen dikişi ticarete dökünce yine kendimin olması gereken vakitlerden çalmaya başladım, yorgunluk, yetiştirme endişesi vs... Bu hafta kendimce kararlar aldım, banyoma bir not yazdım cildine bak tembellik yapma, koridora da bir not yazdım kitap okumaktan vazgeçme ahmaklık etme, bir notta yatak odasına biraz spor yapabilirsin yazdım. Şimdi sabah kalkıyorum güzelce cilt bakımımı yapıyorum, egzersiz yapıyorum, online market alışverişini terk ettim çıkıp kendim yapıyorum o arada ne kadar halim varsa yürüyorum. Hafif hafifte diyet yapıyorum, su içmeyi arttırdım, günü 100 sayfa okumadan bitirmiyorum. Uyku düzenim bozulmuştu epeydir geç yatıyordum bu hafta 12 yi geçmedim hiç, uyuyunca daha moralli oluyorum. Notlar bana iyi geldi, kendimi motive ettim. Vitamin eksikleri, ufak tefek sağlık sorunları var ama üzerinde durmuyorum, ayaktasın diyorum kendime önemli olan bu. Anladım ki yaşlılığı kabul edersen yaşlanıyorsun etmemeye karar verdim en azından şimdilik
 
ATTRAENTE .!.:
Anladım ki yaşlılığı kabul edersen yaşlanıyorsun etmemeye karar verdim en azından şimdilik
Genişletmek için tıkla...

%100 katılıyorum, fiziksel sorunlarımız olabilir veya psikolojik olarak yıpranabiliriz ama işin özü kendinizi yaşlı hissederseniz yaşlanırsınız, yaş geçebilir her yeriniz sarkabilir lakin önemli olan ruhtur bence.
Ruhumuzu iyileştirecek iyi hissettirecek şeyler yapmalıyız, bu sizin için kitap okumak cildinize bakmaktır, başkası için müzik dinleyip dans etmektir, herkes keyif alacağı şeylere zaman ayırmalı ruhunu güzelliklerle beslemeli ama bir yandan da mutlaka hareket etmeli, hareket etmek egzersiz yapmak yürümek bedeninizi nispeten sağlıklı tutar enerjiniz yükselir, öte yandan kendinizi sadece eve ve işe verdiğiniz hatta belki tümden eve kapattığınız kendinizden başka herkes için yaşadığınız hayat sizi 20 yaşında bile çökertir.
 

Yıllarca çökmek için yaşadım, ev iş arasında sürekli sorumluluklarımın olduğu koşturmalı bir hayat. Geçen yıl belimden bir sorun yaşadım kireçlenmeye bağlı kanal daralması var egzersizle ameliyat olmadan idare edebildiğim kadar etmeye karar verdim çünkü ameliyatlarda çevremde pek olumlu sonuçlar görmedim. Kuyruk sokumumda daralma + 3 tane fıtık var, öyle pişmanım ki zamanında kendime bakmadığıma, şimdi onbin adım yürüyemiyorum ağrısından ama inadım inat 6 bine kadar rahatım o seviyeyi kullanıyorum. Hayatta çalışmak kadar sevdiğim başka bir şey yok ama ben çalışırken, evde işler tam olsun diye uğraşırken kendimi paralamışım, o yüzden pişmanım. Zaman içinde psikolojik sorunlarımız oluyor ama hayati bir şey olmadıkça ilaç kullanmaya ve doktorlara sarılmaya karşıyım, gerektiğinde yardım aldım ama o zamanda işin kendimde bittiğine tanık oldum. Yaşamayı istemek zorundayız sonunda yaşlanmak ve ölüm olan bir süreçte tek bir hayatımız var onu en iyi şekilde kullanmak zorundayız. Emek verdiğimiz her şey eş, çocuklar, aile , çevre kim olursa olsun biz iyi olursak varlar, ben kendimden vazgeçersem kimseden beni desteklemesini bekleyemem
 
Aynı yaştayız evli 8 yaşında bir çocuğu olan 15 yıldır tam zamanlı toplamda da 18 yıldır bir fiil çalışan bir bireyim. Evdeki iş yoğunluğunun da çoğu bende diyebilirim ama kendimi sizin gördüğünüz gibi yaşlı bitmiş tükenmiş görmüyorum.
Şu aralar sıcaklardan kesintisiz bir uyku düzeni olmadığından sabahları yorgun kalkıyorum ama ne işte ne evde işlerimi aksatmıyorum.
Sizin sorunlarınızın kaynağı psikolojik rahatsızlıklarınız ve vitamin değerlerinizin düşük olması.
Vitamin takviyelerinizi düzenli alın arada kan tahlili ile gidişatı kontrol edin. Bazı şeyleri kafaya çok takıyorsanız psikolojik destek gerekirse ilaç desteği alın.
İmkanlar ölçüsünde kısa bir tatil de iyi gelir, arada mekan değişikliği iyidir.
Ama şunu unutmayın hayat 40 ından sonra başlıyor, 70 e kadar orta yaş sonrası yaşlı kabul ediliyor. Çünkü çoğu kişi geç evlenip, geç ebeveyn oluyor, üniversite okuyan birinin ortalama tam zamanlı işe başlama yaşı da en erken 23-24 yaş zaten. Silkelenin kendinize gelin yaşayacak görecek çok şeyiniz var
 
34 yaşındayım. geçen sene nolduysa kendimi sürekli hastalıklarla uğraaşırken, ciddi ölüm korkusuyla mücadele ederken buldum. bedenimin her yerinde başka sorun çıkıyordu. her gün başka poliklinikte randevum vardı abartısız. boyun fıtığı, mide rahatsızlıkları ve hipertansiyon hayatımı karartmıştı. kilo fazlam ve hareketsiz oluşum da işleri kolaylaştırmıyordu. herhalde 30lar böyle, bedenim bundan daha iyi olmayacak, her gün başka bir hastalıkla uğraşmaya devam edeceğim gibi bir algı oluşmuştu bende. derken en büyük sorunumun panik atak olduğunu anladım-ki bunu kabullenmem hiç kolay olmadı. psikiyatri ilacı kullanmaya başladım. düzenli yürüyüş yapmaya başladım ve kendimi çok daha iyi hissediyorum. bir süredir beslenmeme de dikkat ediyorum. 30lar, 40lar bir kadın için altın değerinde yıllar. zaman zaman hepimiz yorgun, mutsuz hissedebiliyoruz ama bu duyguların bizi ele geçirmesine izin vermeden kendimize vakit ayırmak, hareket etmek çok önemli. rakamların çok bir şey ifade etmediğini gördüm, geçen yıl 33 yaşında kendimi b.k gibi hissederken benden kaç yaş büyük arkadaşlarımın enerjisine şaşırıyordum.
 
Reactions: Gif
Bende de 11 ve 7 yaş 2 çocuk var çalışmıyorum ama çocukların sosyal hayatına ancak ayak uyduruyorum yazın haftada 6 gün yüzme antrenmanına gidiyorlar. Hızlıca bişiler yedirip 8 e doğru evden çıkıyoruz antrenman bitmesi hazırlanma eve geliş 11.30 oluyor hemen bir meyve tabağı hazırlıyorum çocuklara ve öğle yemeği,akşam yemeklerini hazırlıyorum.
Çocukların dersleriyle birebir ilgileniyorum öğretmen olduğum için bu konuda biraz ince davranıyorum. Öğle yemeği kur topla
Çocuklar parka iniyor ben evi temizliyorum. Sonra eşim çocuklar eve geliyor akşam yemeği sofrası kur topla. Yaz akşamlarında muhakkak ailece dışarı çıkıyoruz bir gün dondurma,bir gün tatlı yemeye,bir gün yürüyüşe,bir gün çocuklar parkta oynuyor biz eşimle oturuyoruz açık havda ,aile ziyaretleri…. Akşam kitap okuma saatimiz var 9-9.30 arası oğlum yatıyor kızım büyük biraz daha oyalanıyor onun yatması da 10 oluyor sonra hem karı-koca hem kişisel zamanlarımızı yaşıyoruz yatmam 12 yi buluyor sabah 7 de tekrar başlıyor bu döngü haftada bir akşam ben arkadaşlarımla çıkıyorum 5 gibi dönüşüm 12 oluyor tekrar.
Enerji bir şekilde geri yükleniyor
Balık yağı takviyesi,multivitamin takviyesi öneririm.
Gece diş sıkmaları için direk masseter botoks net çözüm.
 
Reactions: Gif
Biz kadınlar çok verici, herkesi seven, kucaklayan, herkes için yaşayan ama kendini sevmeye, kendi için yaşamaya zaman ayırmayan canlılarız.
Kendimizi sevmeyi unutuyoruz, bu ben çok güzelim şahaneyim en mükemmel benim gibi bir şey değil, sevmek kendine de zaman ayırabilmek, kendini her şey için çok fazla feda etmemek, hep veren taraf olmayıp almayı da bilebilmek.

Yeni evlendiğim dönemde farklı yaşlarda 2 kadınla görüşüyordum, biri 80’lerinde bir teyzeydi komşumdu diğeri de henüz 40’larında bir akraba abla.
Ben tabii o zamanlar yeni cici gelin edasındayım sürekli bir koşturmaca sürekli bir her şeyi yapma mükemmel ev kadını olma çabam vardı.

Bir gün teyze dedi ki kızım şimdi gençsin anlamıyorsun, yaşın ilerleyince bugün yaptıklarının acısını çekeceksin, bak bana belim 2 büklüm, yıllarca hep her şeyi kendim yaptım, kocanın ayağına hizmet kayınvalide kayınpederin ayağına hizmet, çocuklara hizmet sonra bir baktım ne sağlığım kalmış ne gençliğim, sağlığının da gençliğinin de kıymetini bil, her şeyi yapma bilsen de yapma, bu seni eksik yapmaz canının kıymetini bilen yapar.

Sonra diğer abla fıtıktan ameliyat oldu hastaneye ziyarete gittim, o da benzer şeyler söyledi canının kıymetini bil, önce kendini önemse, kendini sev.

Bu 2 kadın ve etrafımda kendini paralayıp da sağlıklarından olan kadınları görünce, söylediklerinde de haklı olunca kendimi frenlemeye başladım.

Eş, çocuklar, aileniz bile yeri geliyor yaptığınız tüm fedakarlıkları bir kenara bırakıp bencilce hareket edebiliyor ama siz anne, eş, evlat olarak bencillik yapamıyorsunuz, insan biraz bencil olabilmeli bence, önce ben diyebilmeli.

Kadınlar kendini sevsin, değer versin, biraz da bencil olsunlar.
 
Bende de var bu durum eskisi gibi değilim farkediyorum kendimde. Bir şeyi tek sefer okumam yeterdi şimdi defalarca okuyorum bazen. Bence genel olarak sebepleri yaş, annelik, sorumluluklar, covid ve aşısı… ama en büyük etken anksiyete ve depresyon. Antidepresan kullandığım dönem bu semptomların çoğu azalmıştı çünkü. Herşeye odaklanmaya, kontrol etmeye çalışırken çevreye duyarsızlaştırıyor bu pis hastalık. Ondan oluyor
 
Reactions: Gif
Evet algilarim da zayıf. Aynı konulardan iş yerimde bir sınava girecegim. 3-4 yıl önce aynı konulara çalıştım. O zaman çocuklar daha da ufakti. Şimdi daha zorlanıyorum. Şeyi anlamadım ama antidepresan sizde bunu azalttı mi artırdı mi. 2-3 yıldır kesintisiz nerdeyse antidepresan ve yardımcı ilaclar kullanıyorum. Aslında tüm ilaçları bırakmak isiyorum neticede hepsinin yan etkisi de var bir şekilde. Umarım tekrar ihtiyacım olmaz. Bu dönemlerde bırakmaya başlayacaktım aslında ama henüz randevu alıp gidemedim doktora. Yavaş yavaş bırakma aşamasına geçecektik normalde.
 
Aa o panik atak... İnsanın zihninin kendine yaptığını başka hicbirsey yapmıyor. Ben de hemen hemen yazdığınız gibiyim. Yürüyüşü düzenli hale getiremedim henüz. Ara ara cikiyorum ama. Onu listenin başına koydum inşallah gayret edeceğim. Psikolojiye de iyi geliyormuş.
 
Est. Ne demek. Benim aslında odak kismim iyi. Bu yüzden daha çok olmadığımı düşünüyorum. Mesela büyük oglumda bunun testini yaptı doktor. Çıkmadı ama ben yine onda şüpheleniyorum. Onun odak sorunu bariz belli. Bense kucuklugimden beri odak konusunda iyiyimdir. Benim yarim birakmalarim daha çok mükemmeliyetçilikten. Erteleme sebebim de bundan. Çok detaya girdiğim için kendimi çok yoruyorum ve çok yoracagimi biliyorum. O yüzden ya detaylarda boguldugum için yarım bırakıyorum yada detaylarda yorulacagim bildiğim için yapmaktan kaçınıyorum.
Bir de bir onceli konumda birisi ilaç kullanınca iyi olduğunu söylemişti. Ben dehb için kullanılan ilaçlara baktım da bir de onlara başlamak istemediğimi farkettim. Yani gerçekten düşünmüyorum bende yok bence. Sonuçları benzer olabilir ama bendeki sebepleri dehb değil bence.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

A
  • Kilitli
Hamileyim çok mutsuzum
3 4 5
Yorumlar
88
Görüntüleme
2K
myday8888
K
Ne yapayim
Yorumlar
17
Görüntüleme
470
karenkaren
K
  • Kilitli
Bir hamilelik meselesi
2 3
Yorumlar
59
Görüntüleme
1K
Paloma_
S
aynı evde yaşama problemi
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
2K
balbazaar
C
Gebe mi kalıyorum ?
Yorumlar
3
Görüntüleme
223
slaslasla
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…