Yaşlılık mi? hamlamak mi? Alışkınliklar mi?

En buyuk kk .!.:

Lütfen yanlış anlamayın saygısızlık olarak algılamayın. Ama ben hala dehbden kaynaklı tükenmişlik olduğunu düşünüyorum bu anlattiklarinizin. Bana tani 30 yaşımdayken kondu. 12 yasinda intihara tesebbus ettigimden beri 18 sene ara ara bir suru psikiyatrist psikolog ile gorustum. Dehb uzmani bir psikiyatrist test yapıp dogru ilaci yazana kadar da dogru tedaviyi alamadigima inaniyorum. Çok fazla insanda gerçekten dehb var çok yaygın çünkü bence. İlaç kullanımını teşvik etmek gibi olmasın diye daha fazla yazmayayim ve belki gerçekten ben abartiyorumdur ve bu kadar israr ettiğim için de cok ozur diliyorum. Vaktiniz olursa gabor mate dağınık zihinler kitabını tavsiye ederim dehb olmayan kişiler için de süper bir kitap.

Genişletmek için tıkla...

Gif .!.:

Bu yaz 39 yaşında olacağım. Zaman su gibi geçti. Küçükken insanları yaşlı gördüğüm zamana geldim. Genç anne baba olan bir ailede büyüdüğüm için bu yaşlar gerçekten iş bitmiş yaşları gibiydi benim için.

Neyse bu süreçte okul, iş bulma, hayata tutunma, cocuk vs derken bir mücadele ile geçti. Şimdi de çocukların işleri çok kolay değil ama en azından altları bezli degil. Biri 7 biri 11 yaşında. İsim daha oturdu. Gelirim eşimden dolayı dengesiz olsa da tencerem kaynıyor borcum harcim yok. Kaygım yok. Mal mülk şu surecte dusunmedigim için o açıdan da birikim kaygım yok. Büyük oğlum küçükken ev kredim vardı. O yüzden zorlanmistim. Çocuklar büyüyene kadar yüklü borca girmeyecegim diye karar almıştım. Su süreçte biraz bunun dezavantajini görsem de hala aynı fikirdeyim. O yüzden o açıdan da bir kaygım yok.

Özetle şu an keyfini sürüp gezip tozma zamanımı ben degerlendiremiyorum. Panik atak, sanırım hafif depresyon vs her neyse bununla ilgili tedavi oluyorum zaten.

Bunun dışında eskiden beri olan uyku duskunlugum ve tembelliğim de var ama bir süredir bununla daha doğrusu kendimle müthiş bir mucadele içindeyim. Fakat olmuyor olmuyor..bir yerde tikaniyorum.

Ben bazı günler evden bazı günler ise giderek çalışıyorum. Hem avantajları hem dezavantajları var. Pandemi dönemi benim için de herkes gibi değişik bir dönem oldu. Ordan kalma bir rehavet mi,.yaslilik mi, psikolojik hastalıklarının sonucu mu bilmiyorum.


Son haftami söyleyeyim mesela. 3 gün işe gittim. İse biraz geç gidip geç geliyorum. Bazı günler işten önce çocuğu doktora götürdüm ve ekstra yoruldum.

Bugün sabah kalktığımda bütün gece kendimi ve dişimi sıkmışım. Müthiş bir baş çene ağrısı, vücut ağrısı, gözümün dinlenememekten iyi görmemesi ile uyandım. Geç uyandım. Doktor randevum vardı onu kaçırmışım. Bir iki saat sonrasında da çocuğun randevusu vardı ama gidecek enerjim olmadi eşim götürdü çocuğu.


Evde ağrı kesici de yoktu yeni içtim ağrı kesicimi. Regl olduğum için bel ağrısı, vücut ağrıları ile bu saat oldu daha elime herhangi bir iş yapamadım.

Kan değerlerim ferritin hep düşük o pek yukselmiyor..B12 ve hgb şu ara referans değerleri arasında.
D vitamini çok çok düşük değil ama düşük sayılır.

Hayatımı yola koyamaya çalışıyorum ama diyelim o hafta ekstra bişi çıktı ben ekstra uykusuz kaldım veya ekstra yoruldum sonraki bir kaç gün toparlayamiyorim. Bu sefer de moralim bozuluyor..acaba yaşlandım mi düşüncesi geliyor.

Bu kadar yorulmak teknolojiyi çok kullanmaktan mi? Pandemi ve sonrasında benim haraketsiz yaşama alismamdan mi? Yoksa yaşlılık mi bunun kendinizi düşünerek yorumlamanizi istiyorum? Yani ne bileyim daha çok ben de öyleydim şunu yaptım enerji geldi tavsiyelerine çok ihtiyacım var.

Acil olarak yürüyüş düzene koyma isteğim var. Belki enerji durumuma katkısı olur diye. Fakat henüz düzene koyamadim. Mesela bu hafta hiç çıkamadım çünkü işten geç geliyorum. Bu akşam anca cikabilecegim. Sabah cikamiyorum hava sıcak oluyor diye.

Teknoloji detoksu yapmak istiyorum ama isimden dolayi mümkün değil. İş resmen WhatsApp tan yuruyor çoğu zaman. Artı bilgisayari da sürekli kullanıyorum evden çalıştığım günler sıkıldığımda PC den başka bir şey açıyorum falan. Ekran süresi uzamış oluyor bu nedenle.

Genişletmek için tıkla...