yaş sendromu

juanita

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
26 Şubat 2014
240
274
103
31 yaşındayım 4 ay önce 3 yıllık erkek arkadaşımdan ayrıldım. herkes mutlu son beklerken evlilik hayallerim suya düştü. ayrılığı kabullenmek çok zordu. devlet memuruyum sabit bir maaşım var çok şükür ama zamanında aileme yaptığım masraflar üniversite yüksek lisans derken biriken aşırı borçlarım, boyumu aşan borçlarım ve yarım kalan hayallerim. bunlarla baş edebilmek için yaşlandığımı hissediyorum, başkalarına her daim derman olurken kendime bir faydam yok. yaşadıklarım karşısında şu an geldiğim nokta, her şeyden vazgeçmiş hayattan zevk almayan geceleri ağlama nöbetleri geçiren bir bitki. sürekli bir bıkkınlık hali. 20'li yaşlarda kolayca üstesinden gelebileceğim sorunlara gücüm yetmiyor. Bu yaş sendromundan nasıl kurtulabilirim? farklı bakış açılarına yaşanmış deneyimlere ihtiyacım var.
 
bence artık daha güçlüsün. kendini neleri başardığını biliyosun savunmasız değilsin. kendini bilen bi insanı hiç bir kuvvet yıkamaz lütfen umutsuzluğa kapılma
 
hangi şehirdeysen kulüplere katıl ben mesela oğluşum Allahın izniyle biraz daha büyüsün dalgıçlık ve bisiklet kulübüne katılmayı düşünüyorum bir de türk hava kurumuna üyeyim bir gün yolum antalya'ya düşerse serbest atlayış yapmak istiyorum ahh ahh
 
Yaşla alakası yok, herşeyin üst üstte gelmesi yıpratmış.İstersen psilolojik destek , bardağa dolu tarafından bakmaya çalış.Allaha dua et maneviyatta yönel...
 
Herkesin derdi nasılda farklı birbirinden değil mi?
ben de 30 yaşımda 2. evliliğimi sürdürüyorum.
her gün acaba bugünü de sıkıntısız atlatabilecek miyim diye.
borç konusun da neden sizi bu kadar yüklendiler, keşke hesabınızı iyi yapsaydınız.
ama hayatta acı da tatlı da kalıcı değil..
nasılsa borcunuz bitecek.
 
Depresif nöbet geçiriyorsunuz
 
Yaşadığımız herşey bizim için. her sıkıntının elbet bir ferahlığı vardır.
siz şimdi ayakları üzerinde duran güçlü bir kadınsınız. evet belki mutlu olmak için bu yeterli değil ama inanın herşeyin bir vakti saati var. Rabbim gönlünüze göre versin.
 
Ben de 27 yaş sendromu yaşıyorum.

Bir de onun üstüne aşka olan inancım da yerle bir olup gitti, çok kötü bir ayrılık yaşadım, manen tükendim. Şimdi de olduğum yerde çalışma izni almakta sıkıntı çekiyorum, iyice sabrım zorlanıyor artık, cinnetin eşiğindeyim. Her şey üst üste geliyor, bir olumsuzluğu daha kaldıracak halim yok çünkü halihazırda hiçbir şey istediğim gibi gitmiyor.

Ben de tükendim , yalnız değilsiniz diye yazmak istedim.
 
Bence bir psikolojik danışmandan destek almalısın ..
Bazen sadece kendi çabamızla olmuyor hayat mücadelesi yoruyor ..
Ayrıca yaşında da hiçbirşey yok 31 yaş ne ki ..
Hayat ne getirir, ne zaman karşına neyi çıkaracak bilemezsin ..
 
teşekkür ederim cevaplarınız için. istanbul' da yaşıyorum. evden çok çıkmıyorum burdan başlıyorum şimdilik. mutlu bir ilişkim vardı o günleri özlüyorum. bunu atlatamamaktan korkuyorum galiba içten içe.
 
Neden gec kalmis olasin ki bunlar icin,herkesin her yasta kendine gore skintilari var.kiminin boyunu asan skintilari,kimininde ceviz kabugunu doldurmayacak skintilari..herkes bir yerinden tutup hayata devam ediyor etmeli..seninde skintin borclarindan yana belki ama,bu borclarda luzumsuz degilmis.zamaninda senin bu noktalara gelebilmen icin,elin ekmek tutsun diye yapilan borclarmis..silkelen kendine gel,skinti yapacak birsey yok.allah daha buyuk dert vermesin..
Ama bana kalirsa senin asil sıkintiya sokan,sadece bu maddi konular degil,uc yillik biten iliskini sen daha icinde bitirememisin bence...o yuzden hersey zor geliyo sana.
 
Seni oldurmeyen şey güçlendirir derler ama oldurmeyen şeylerin çoğunun guclendirdigi falan yok.
Sadece surundurur.
Az biraz surunup devam ediyor insan.
Yeterince surununce geçiyor.
 

Dogrudur, benim etrafim da evli+mutlu+cocuklu insanlarla cevrili, insan kendini extra b.k hissediyor.
Hayati duzgun gtimeyen etrafimda sankim tek ben varmisim gibi.
 
cnm oncelıkle allaha dua et.. hayırlısı böleymıs demekkii.. sonra kendıne hobi bul gelıstır kendini o alanda.. yada spora yazıl kendıne guvenın gelır
 
Son 1 aydır bende yaşlılık sendromuna gırdım..

32 yasındayım..enerjım yok..gulesim yok..heyecanım yok..yok oğlu yok..

Zevk almıyorum hıcbişeyden..duvar dıbıne konmuş ev canlısı olarak yetişiyorum..
 
Evlenirim borcumu eşimle öderim hallederim diye mi düşünüyorsunuz acaba?
 
Herkesin hayatında herşeyin b.k gibi gittiği zamanlar vardır canım. Ama elbet düzelir sonunda. Önemli olan bu süreçte kendini yıpratmaman. 31 yaş çok yaş değil aksine her şeye yeniden ve daha cesurca, daha bilinçli başlayabilmek için ideal yaş bence. Ve istanbul da sosyalleşebilmek için ideal şehir :)
 

Böyle şeyler deme ama acıdan geçmeyen yollar hep eskiktir canım bak bende zor zamanlar geçirdim ama inan hiç bir şey için karamsarlığa kapılmaya gerek yok..
Yaradan derdi verdiyse dermanı da yolluyor.. Dua et bol bol kendine...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…