Ne yaptınız acaba boşanabildiniz mi..?
hayır boşanmadık..davayı geri çekti... eve döndü.. ben işyerindeydim. kabuletmedim. defol git dedim... korona günlerinde gidecek yerim yok dedi.. söz dedi şu korona günleri bitsin dedi... kiraya bir ev bulup gidiem dedi..şu odada kalayım sesim çıkmaz dedi... eve geldim işşten 22.03. cuma günü bir baktım pazartesi banada yasak çıktı... kronik astım hastayım diye evde çalışmaya başladım. halada evden çalışıyorum..oda home ofis çalıştığı için şirkeet evden çalış dışarı gitme dedi.. biz yaklaşık 40 gün hiç birlikte olmadığımız kadar vakit geçirdik.. o kadın bitti dedi.. kan davalıyız dedi.. gel bi şans dedi.. yine.. sonra hergün ailece sabah kahvaltıları yaptık..flmler izledik... sohbeetler ettik..kahveler çaylar.. çocuklar ve biz çok mutluyduk.. masayı hazırlıyor.. hiç yapmadığı şeyleri yapıyor.. emekli olunca seferihisara gidip küçük bir ev alalım sasada küçük bir bahçe yaparım diyerek hayaller kurmaya başladı.... iki gün önce hiçbşrey yokken yürüyüşe gitti akşam.. iki saat oldu gelmedi.. aradım açmadı... beş dakika sonra açtı... hemen anladım... eve geldi.. defol git dedim... o gün otura odasında uyudu.. kızımda onun yaında uyumuş..sabah oldu.dedim bana doğru söyle.. anlat... yürüyüşteyim dedi..bana karışamazssın dedi..bu akşamda gidicem dedi.. bu akşamda gece 12 de gelicem dedi.. zaten sonrası 1 mayıs 3 gün sokağa çıkma yasağı var. senin itiraf etmene gerek yok defol git dedim.. çıldırdım.bağırdım çağırdım... sonra kızım girdi araya.baba itiraf et ve git.. bende inanmıyroum sana... annemden uzak dur bizden uzak dur..ben sana saygı duyuyorum senin arkandayım dedi.. .o da kadından engeli kaldırdığını yazdığını ve iki gündür görüştüğünü söyledi.. ama kaafası çok karışıkmış... oraya gidincede burayı özlüyormuş... ben çıdırdım..delirdim.. niyeeeeeeeeeee geldin niyeeee inandırdın niye masallar uydurdun dedim.duygulsrımı yönetemedim dedi... defol git dedim. ve giitti... ama giderken Allah belamı versin niye engeli kaldırıdm... ben gitmek istemiyorum filan dedi.Ağladı sızladı.. Bana acıyor.. ben o olmadan borç batağına giriyorum ya.. kendi ayaklarımın üzerinde duramıyorum ya.. o yuzden ... defol git dedim...ben sen yokken 3 ay çok iyiydim dedim..bitmişti dedim..
şimdi aililem yok kimsek yok... kimse benimle görüşmüyor. verdiğin kararların bedelini ödüyorsun diyor...
eveet..hakettim... yine gebere gebere ağlıyorum... tam iyileşiyorum.. o kadar acı çekiyorum... iyileşiyorum..yine başa dönüyroum..
herkesn tesellisi o mutlu olmayacak.. göreceksin yaptıkları yanına kalmayacak diyorlar...
ben inanmıyorum... o kocasını benim adam için bırakan oo.... kadın benim kocam... çocuklarını ve bizi bırakıp öyle bir kadına giden adam.... bunlar çok mutlu olacaklar... biliyorum... dünyanın adaleti böyle... çevremde hep görüyorum.... yuva yıkan kadnlar gümbür gümbür o kocalarının paralarını yiyip hayatın keyfini çıkartıyorlar. o masum kadınlarda geride kalanlar çocuklarıyla bir ömür boyu hayat mücadelesi yaşıyorlar... belkide tek vazgeçemedğim şey buydu... ben bu adamın yıllarca kahrını çektim.... milletde gününü görsünmü diyip bırakmyordum... ama kendime çok acı çektirdim... halada çok acı çekiyorum... yeter artık... çocuklarım var gül gibi... evim var.işim var... varsın o köpek olmasın hayatımda..
eşyaların bir kısmını almadı.. ben çöp poşetine koyup o ooo....nun evine göndereyim dedim.. beni kanserli hücreden kurtardın sağol diye yazayım dedim... kızım izin vermedi.. ben babama söz verrdim dedi.. giderken eşyalarımı hepsini alamam demiişti... bende yakarım demiştim. kızımda yeterki git baba ben daha sonra almak istedğinde alırsın dedi.. ben birşey yaptırmam dedi..
3 gün sokağa çıkma yasağı var. çocklarım ve ben evdeyim.. yine yıkıldım..yine darmadağınıgım.. en son istanbuldaki kardeşim bana mahkeme günü o adama geri dönersen Allah sana ölüm versin demişti.. eve aldığımı bile söylemeye cesaret edemememiştim. kardeşim hastanelik olmuş.. acile götürmüşler eve aldıgımı öğrenince...diğer kardeşim o gittğinde bize taşınmıştı... tüm eşylarıını bize getirdi... bizle yaşadı... ama benim kocam gelince o adam hememn kardeşimide geri gönderdim eve.. o kızcağızın düzenini bir anda mahvettim.. ben o adamın oyuncağıydım.. ailiemde benim oyuncağımdı... en son bu adam eve gelmeden önce evden taşınıyordum.. ailiemle birlikte aynı evde yaşayacaktık.. eşyaları toplafık. evi tuttuk.temizledik..son anda vazgeçtim.. tüm ailemi yine yüz üstü bıraktım...
kısacası burdaki insanlar bile sadece yazmaktan yoruldular benden bıktılar ve bana kimse inanmıyor.. birde ailemi düşünün. şu an ne hissettiğimide anlamıyrum... b kaç saat gebere gebere ağlıyorum biraz susuyorum.. biraz o kadını gidiip öldürmek istiyorum... o adamı.. tekrar değmez diyorum..
yağmmur yağdı..derin bir nefes aldım.. yaşamk aslında çok güzel.. hayat çok güzel... ben başarıcam.. bu kanserli hücreden kurtulucam.. herşey çok güzel olacak... .
geçecek bu günler..... önemli olan tekrar beni yaralamasına izin vermek istemiyorum.. en son giderrken ne benim mezarıma gel ne de ben senin ölüne... çocuklar için bile ilerde onların düğününde mezuniyetinde filan aslaa seni görmek istemiyoum dedim.... o öldü....