evet allaha şükür bir mesleğim var ama şuan çalışmıyorum bebek büyüyp kendimize gelene kadarda çalışmam zor enaz 6 ay. ama yinede şükür bir mesleğim var. bir kaç gün arkadaşımda kaldım sonra bayram nedeni ile memleketine gidince bende eve geri döndüm eşimle uzun bir müdddet birbirimizle muhatap olmadık ve sonra tekrar patladık bişrbirimize. resmen karşılıklı giriştik yine küfürler hakaretler el kol hareketleri bu sefer bende patladım herşeyin karşılığını verdim gücüm yettiğince ( bütün bunlar bayramda oluyor) ve sonunda eşim aldı bir çanta eşya evi terketti bu sefer o gitti. bu olayın akşamı ben komalık erken doğum sancılaıyla hastanelik oldum 35. haftamdayım 35 haftadır bebeğimle ben bu haftalarımızı hep birilerinin bizi üzmesşyle geçirdik ( eşim ve ailesi) artık dayanamadı bebeğim o sıcacık en güvende olduğu yerden zamansız çıkma tehlikesiyle karşı karşıya. 2 gündür hastanede yatıyordum o yüzden yazamadım. sancılandıımda çok korktum tek arayabileceğim eşimdi hem bu çocuğu ben tek yapmadım ilgilenmek zorunda yaptıklarının neye mal olduğunu görmek zorunda diye düşündüm onu aradım. geldi hast. gittik, doğumu geciktirmek için bir sürü tedavi falan filan. odamda refakatci kalan kocamı o an öldürmek istedim, ondan tiksiniyordum, sürekli ağlama krizleri yaşadım çok mutsuzdum. şimdi evdeyim yanında kaldığım kız arkadaşımda geldi konuştu eşimle ve benle. bu konuşmalar faydasız biliyorum. şimdi ilgili tavırlar sergiliyor, sergilese ne olur yaptıklarının hesabını nasıl verecek bi,lmiyorum. bu evliliğin sonu ayrılık bu kesin bende kapanmayacak yaralar açıldı, sağlığımı yitirdim. büyük ihtimalle şu aralar ani bir doğum gerçekleştireceğim kendime gelir gelmezde ilk işim hayatımı düzene koymak için çabalamak olacak. hepinize çok tşkederim. bu arada aileme anlatmadım olanları anlatmayacağımda çünkü değişen bişey olmayacak üzerine dahada gerilicem. hatta boşandıktan sonra arıcam onları ben boşandım diye.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yardımınıza ihtiyacım var...(şiddet)
- Konu Sahibi tubaay
- Başlangıç Tarihi
evet allaha şükür bir mesleğim var ama şuan çalışmıyorum bebek büyüyp kendimize gelene kadarda çalışmam zor enaz 6 ay. ama yinede şükür bir mesleğim var. bir kaç gün arkadaşımda kaldım sonra bayram nedeni ile memleketine gidince bende eve geri döndüm eşimle uzun bir müdddet birbirimizle muhatap olmadık ve sonra tekrar patladık bişrbirimize. resmen karşılıklı giriştik yine küfürler hakaretler el kol hareketleri bu sefer bende patladım herşeyin karşılığını verdim gücüm yettiğince ( bütün bunlar bayramda oluyor) ve sonunda eşim aldı bir çanta eşya evi terketti bu sefer o gitti. bu olayın akşamı ben komalık erken doğum sancılaıyla hastanelik oldum 35. haftamdayım 35 haftadır bebeğimle ben bu haftalarımızı hep birilerinin bizi üzmesşyle geçirdik ( eşim ve ailesi) artık dayanamadı bebeğim o sıcacık en güvende olduğu yerden zamansız çıkma tehlikesiyle karşı karşıya. 2 gündür hastanede yatıyordum o yüzden yazamadım. sancılandıımda çok korktum tek arayabileceğim eşimdi hem bu çocuğu ben tek yapmadım ilgilenmek zorunda yaptıklarının neye mal olduğunu görmek zorunda diye düşündüm onu aradım. geldi hast. gittik, doğumu geciktirmek için bir sürü tedavi falan filan. odamda refakatci kalan kocamı o an öldürmek istedim, ondan tiksiniyordum, sürekli ağlama krizleri yaşadım çok mutsuzdum. şimdi evdeyim yanında kaldığım kız arkadaşımda geldi konuştu eşimle ve benle. bu konuşmalar faydasız biliyorum. şimdi ilgili tavırlar sergiliyor, sergilese ne olur yaptıklarının hesabını nasıl verecek bi,lmiyorum. bu evliliğin sonu ayrılık bu kesin bende kapanmayacak yaralar açıldı, sağlığımı yitirdim. büyük ihtimalle şu aralar ani bir doğum gerçekleştireceğim kendime gelir gelmezde ilk işim hayatımı düzene koymak için çabalamak olacak. hepinize çok tşkederim. bu arada aileme anlatmadım olanları anlatmayacağımda çünkü değişen bişey olmayacak üzerine dahada gerilicem. hatta boşandıktan sonra arıcam onları ben boşandım diye.
- 4 Mayıs 2007
- 2.358
- 709
- 688
Canım çok üzüldüm yaşadıklarına.Biraz sabret hayırlısıyla yavrunu kucağına al,biraz büyüsün sende çalışabilecek duruma gelince karar verirsin...Kendine dikkat et ki erken doğum olmasın,daha zor olur senin için....:1hug:
- 5 Mart 2007
- 3.864
- 3
- 683
canım ya çok üzüldüm...
erkekler böyle işte evlenmeden gerçek yüzlerini göstermiyorlar maalesef.
bir an önce boşanmaya bak sen canım...
birde doktor olacak tüh...etiketin batsın senin be adam...
valla çok sinirlendim...
canım benim baştan beri bu adam böyleydide ne diye çocuk yaptın hemen.
kazaylamı oldu yoksa isteyerekmi.keşke biraz bekleseymişsiniz.
ailende nasıl sahip çıkmıyor sana...
evlat bu ya nasıl atabiliyorlar bi kenara anlamıyorum.
canım acilen bi psikoloğa görün bence...
karnındaki bebene yazık.
inş. erken doğum olmaz.
ne diyim Allah bir nefeste kurtarsın.
inş en kısa zamanda kendine yeni bi hayat kurarsın bebişinle.
Allahım yar ve yardımcın olsun...:Saruboceq::Saruboceq:
canım özellike çok geçmiş olsun,yaşadıklarına çok üzüldüm. ben de nerdeyse senin yaşadığın şeylerin aynısını yaşadım.
bizim kavgalarmızın nedeni de onun yapmaması gereken şeyleri yapıp, benim buna itraz edip üzerine gitmem, ve sonuç kavga , küfür, en sonunda da dayak oldu.
7 senedir evliyim 4-5 kere oldu bu olay.
ama senin oludğu gibi benimde bayramım zehir oldu. dışarıdaki herşeye karşı anlayışlı olan sevgi dolu,efendi ,akıllı adam, gerek konuşmaları gerekse hareketleryile bayramı bana zehir edince , bende itiraz edince, birbirimize girdik ve bayramın 2.sabahı bana en son vurduğunda artık canıma tak etti ve 155 arayıp eve polis çağırdım.
polisler eve geldi, onla konuştular, tabi ben koma ağlamakrtan, sonra bana emin misiniz şikayetçi olmakta deyince eminin dedim, o da bir sorun yok diye geçiştirneye çalıştı.
ama ben ne pahasına olursa olsun, onu rezil etmeye , hem herşeyi yapıp, hemde bana e kaldırmaya hakkı olmadığını göstermek ve kendi gururumu daha fazla ezdirmemek için şikayetçiyim dedim.
polisler bizi karakola götürdü, ama bu delirdi sinirinden benden beklemediği için, ben de delirdim artık.
karakolda ifadeler alındı, şikayetçiyim uzlaşmak istiyorum dedim.
sonra ablam geldi beni aldı. tabi bu arada abisi yengesi yalvardı. ama adam hala hak etti, iyi yaptım havalarında.
neyse ben eve gittiğimde babam aradı, duymuş ,sakın şikayetçi falan olma , yoksa evlatlıktan reddederim dedi. ben de gittim şikayetimi geri aldım.
bu arada annesi duymuş, yataklık olmuş . bundan önceki seferleri de biliyodu ama hiçbir zaman oğlum ne olursa olsun, karın namussuzlluk yapmadıktan sonra ona el kaldırma falan demedi, ya da ben kimseye söylemediğim için büyütmedi.ama bu sefer herkese rezil olduğu için, hem eşim hem de ailesi kahrodular.
neyse o gece ablamda kaldım. mesaj attım, yarın gel beraber gidip dava açalım anlaşmalı diye, ama ablama saçmalıyor ne yapmak istiyosa onu yapsın demiş,
çağırdık , gel konuşalım güzelce bitsin diye ona da gelmedi, babam gitmiş yanına, ben karınmı seviyorum, bana iyi davransın , bağırıp çağırmasın, ben ondan ayrılmam demiş.
neyse o gelmeyince ben oğlumu alıp eve gittim , tabi yine kavga ettik. ertesi gün annesi aradı eşimi, babasıyla konuşmak istiyorum diye. ben de babamı aradım.
hepsi geldi, kaynanam tabi hemen beni suçlayıp bağırıp çağırmaya başladı, bi de bir kadın koynuna giridği adamı nasıl polise verir, falan deyince bende zıvanadan çıktım.
sanki herşeyin suçlusu benmişim, dayağı hak etmişim gibi eşimde dahil herkes üstüme gelince, ben suçluyum, haksızım, deliyim tamam mı ayrılmak istiyorum dedim.
eşim bende seni çekemiyorum dedi. kaynanam hemen hazır o zaman sen çoccukla evde kal, o bize gelsin sonra gerekli işlemleri yaparsınız dedi ve gitti. tabi bu arada suçladı ,suçladı,ben de bu sefer hepsinin karşılığını verdim
babam da arayı yumuşatmak için kaldı, ben oğlunu da sana bırakıyorum, yok öyle yağma çocuğu bana atıp, kendi hayatını yaşamak diye, iyice sinirlendi.
neyse babamla konuşurken ben seviyorum ayrılmak istemiyorum, ama beni çok sıkıyor dedi.
ben de etrafındaki kadınlarla gerğinden falzla samimi olup, bana kötü davranıyor dedim.
bunun üzerine babam bunları yapmadan son bir kez daha deneyin dedi. son 1 haftadır, ben onu tamamen serbest bıraktım, o da bana acayip değişti.
he bana sorarsan çok kırgın, kızgınım, ama o da bunu telafi etmek için elnden geleni yapıyor.
SONUÇ OLARAK ERKEKLER KADINLARIN BUNLARI UTANCINDAN SÖYLEMEYİP, SAKLAYIP, DEVAM ETTİĞİNİ GÖRÜNCE SANIYOLAR Kİ BENİ SEVİYOR ASLA BIRAKMAZ O YÜZDEN ŞİDDDETE DEVAM EDİYOR.
TA Kİ YA HERKESE YAPTIKLARI ALENEN SÖYLENİP, REZİL OLUNCAYA YADA KARISI ONU BOŞAYINCAYA KADAR
BENCE SEN DE SON BR KERE BUNU DENE, SANA EL KALDIRINCA POLİSİ ÇAĞIR , KARAKOLA KADAR GİT, GEREKİRSE ŞİKAYETÇİ OL
SENİ SEVİYOSA ŞİKAYETÇİ OLSAN DA MAHKEMELİK OLSAN DA, KENDİNE ÇEKİ DÜZEN VERİP, ADAM OLUP SENİ KAZANMAYA BAKAR.
YOK Bİ DEĞİŞİKLİK VE ÇABA YOKSA ZATEN SEVGİSİ YOKTUR.
YAZIK KENDİNE DE BEBEĞİNE DE
SEN KENDİNİ VE BEBEĞİNİ DÜŞÜN, ONA HİÇBİR ŞEY OLMAZ.
AYNEN KALDIĞI YERDEN EFENDİ GÖRÜNEREK DEVAM EDER, SENİN ADIN DELİYE ,RAHATLIK BATTIYA ÇIKAR.
EVLİLİĞİNİ BİTİREN SEN GİBİ OLURSUN,EN AZINDAN BİTSE BİLE HERKES SENİN YÜZÜNDEN DEĞİL DE, ONUN YÜZÜNDEN BİTTİĞİNİ BİLSİN, SENİN VİCDANIN VE ALNIN AK OLSUN.
bizim kavgalarmızın nedeni de onun yapmaması gereken şeyleri yapıp, benim buna itraz edip üzerine gitmem, ve sonuç kavga , küfür, en sonunda da dayak oldu.
7 senedir evliyim 4-5 kere oldu bu olay.
ama senin oludğu gibi benimde bayramım zehir oldu. dışarıdaki herşeye karşı anlayışlı olan sevgi dolu,efendi ,akıllı adam, gerek konuşmaları gerekse hareketleryile bayramı bana zehir edince , bende itiraz edince, birbirimize girdik ve bayramın 2.sabahı bana en son vurduğunda artık canıma tak etti ve 155 arayıp eve polis çağırdım.
polisler eve geldi, onla konuştular, tabi ben koma ağlamakrtan, sonra bana emin misiniz şikayetçi olmakta deyince eminin dedim, o da bir sorun yok diye geçiştirneye çalıştı.
ama ben ne pahasına olursa olsun, onu rezil etmeye , hem herşeyi yapıp, hemde bana e kaldırmaya hakkı olmadığını göstermek ve kendi gururumu daha fazla ezdirmemek için şikayetçiyim dedim.
polisler bizi karakola götürdü, ama bu delirdi sinirinden benden beklemediği için, ben de delirdim artık.
karakolda ifadeler alındı, şikayetçiyim uzlaşmak istiyorum dedim.
sonra ablam geldi beni aldı. tabi bu arada abisi yengesi yalvardı. ama adam hala hak etti, iyi yaptım havalarında.
neyse ben eve gittiğimde babam aradı, duymuş ,sakın şikayetçi falan olma , yoksa evlatlıktan reddederim dedi. ben de gittim şikayetimi geri aldım.
bu arada annesi duymuş, yataklık olmuş . bundan önceki seferleri de biliyodu ama hiçbir zaman oğlum ne olursa olsun, karın namussuzlluk yapmadıktan sonra ona el kaldırma falan demedi, ya da ben kimseye söylemediğim için büyütmedi.ama bu sefer herkese rezil olduğu için, hem eşim hem de ailesi kahrodular.
neyse o gece ablamda kaldım. mesaj attım, yarın gel beraber gidip dava açalım anlaşmalı diye, ama ablama saçmalıyor ne yapmak istiyosa onu yapsın demiş,
çağırdık , gel konuşalım güzelce bitsin diye ona da gelmedi, babam gitmiş yanına, ben karınmı seviyorum, bana iyi davransın , bağırıp çağırmasın, ben ondan ayrılmam demiş.
neyse o gelmeyince ben oğlumu alıp eve gittim , tabi yine kavga ettik. ertesi gün annesi aradı eşimi, babasıyla konuşmak istiyorum diye. ben de babamı aradım.
hepsi geldi, kaynanam tabi hemen beni suçlayıp bağırıp çağırmaya başladı, bi de bir kadın koynuna giridği adamı nasıl polise verir, falan deyince bende zıvanadan çıktım.
sanki herşeyin suçlusu benmişim, dayağı hak etmişim gibi eşimde dahil herkes üstüme gelince, ben suçluyum, haksızım, deliyim tamam mı ayrılmak istiyorum dedim.
eşim bende seni çekemiyorum dedi. kaynanam hemen hazır o zaman sen çoccukla evde kal, o bize gelsin sonra gerekli işlemleri yaparsınız dedi ve gitti. tabi bu arada suçladı ,suçladı,ben de bu sefer hepsinin karşılığını verdim
babam da arayı yumuşatmak için kaldı, ben oğlunu da sana bırakıyorum, yok öyle yağma çocuğu bana atıp, kendi hayatını yaşamak diye, iyice sinirlendi.
neyse babamla konuşurken ben seviyorum ayrılmak istemiyorum, ama beni çok sıkıyor dedi.
ben de etrafındaki kadınlarla gerğinden falzla samimi olup, bana kötü davranıyor dedim.
bunun üzerine babam bunları yapmadan son bir kez daha deneyin dedi. son 1 haftadır, ben onu tamamen serbest bıraktım, o da bana acayip değişti.
he bana sorarsan çok kırgın, kızgınım, ama o da bunu telafi etmek için elnden geleni yapıyor.
SONUÇ OLARAK ERKEKLER KADINLARIN BUNLARI UTANCINDAN SÖYLEMEYİP, SAKLAYIP, DEVAM ETTİĞİNİ GÖRÜNCE SANIYOLAR Kİ BENİ SEVİYOR ASLA BIRAKMAZ O YÜZDEN ŞİDDDETE DEVAM EDİYOR.
TA Kİ YA HERKESE YAPTIKLARI ALENEN SÖYLENİP, REZİL OLUNCAYA YADA KARISI ONU BOŞAYINCAYA KADAR
BENCE SEN DE SON BR KERE BUNU DENE, SANA EL KALDIRINCA POLİSİ ÇAĞIR , KARAKOLA KADAR GİT, GEREKİRSE ŞİKAYETÇİ OL
SENİ SEVİYOSA ŞİKAYETÇİ OLSAN DA MAHKEMELİK OLSAN DA, KENDİNE ÇEKİ DÜZEN VERİP, ADAM OLUP SENİ KAZANMAYA BAKAR.
YOK Bİ DEĞİŞİKLİK VE ÇABA YOKSA ZATEN SEVGİSİ YOKTUR.
YAZIK KENDİNE DE BEBEĞİNE DE
SEN KENDİNİ VE BEBEĞİNİ DÜŞÜN, ONA HİÇBİR ŞEY OLMAZ.
AYNEN KALDIĞI YERDEN EFENDİ GÖRÜNEREK DEVAM EDER, SENİN ADIN DELİYE ,RAHATLIK BATTIYA ÇIKAR.
EVLİLİĞİNİ BİTİREN SEN GİBİ OLURSUN,EN AZINDAN BİTSE BİLE HERKES SENİN YÜZÜNDEN DEĞİL DE, ONUN YÜZÜNDEN BİTTİĞİNİ BİLSİN, SENİN VİCDANIN VE ALNIN AK OLSUN.
öncelikle dualrını benden esirgemeyen herkesten allah razı olsun.
inanamıyorum aynen benim yaşadıklarım gibi. biz o hastane olayından sonra biraraya geldik. psikolojim o kadar kötü ki güçlü değilim yalnız kalmaktan çok korkuyorum bu yüzden hep sustum katlandım. annem geldi yanıma annemin yanında bir daha kavga ettik çünkü ben artık çok hırçındım yaptıklarından dolayı oda kendini affettirici iki çift laf bile söylemeyince delirdim birşeyden kavga çıktı ve biz yine giriyodk birbirimize annem ayırdı. sinir krizi geçirmişim. arkasından bıçak atmışım
((( eşim herzamanki gibi biricik annesini aramış nasıl atlatmışsa artık kaynana bir hışım annemi aradı nasıl bağırıyor nasıl " siz görmüyormusunuz bunlar anlaşamıyor siz daha neyi bekliyosunuz ( yani kızınızıda alıp neden hala gitmiyorsunuz anlamında) siz hala ne suruyorsunuz, bunlar boşansın artık ne bekliyorsunuz" falan filan. boşanma kararı aldık evet eşime ben boşanana kadar evden çıkmam dedim oda eşyalarını aldı ve gitti. bu zmana kadar suçlu hep ben oldum, ailesi ve kendisi kendilerinde hiç suç görmediler bide utanmadan annemi arayıp bir kız anasına neler söylediler. ailem perişan. önceki tavırları yok bana karşı törpülendiler bide birazda gerçekleri gördüler sanırım. babam doğumunu yap sağlıklı bir biçimde ondan sonra bıoşanma işine bakarız dedi. çok üzgünüm. çok korkuyorum. hayatla, bebeğimle bir başıma kalıcam ama o bekar hayatına tek başına devam edecek. 26 yaşında dul, çocuklu, psikolojisi darmadağın belkide artık kimseye güvenemeyecek bitik bir insan olarak devam edicem yaşamaya tabi buna yaşaman denirse. benim eşim asla bitmesin demedi, düzeltmek için birşeyler yapmadı, beni hep bitirdi hemde terketti. evet en doğrusu ayrılmak ama hiç kolay değil arkadaşlar. şuan psikolojim o kadar kötü ki nasıl üstesinden gelicem bilmiyorum, çıldırmak üzereyim, ölmek bile istiyorum...
Gerçekten çok üzüldüm senin adına arkadaşım. O el bir kere kalkınca, o olay bir kere bile yaşanınca geri alınamaz malesef. Tartışmalarınızın tam sebebini bilmiyorum ama eşin durup dururken yapmamıştır bunları herhalde. Yine de yerden göğe kadar bile haklı olsa sana el kaldırarak, üstelik de sen onun çocuğunu taşırken, bütün haklılığını yitirmiş durumda şu anda. O yüzden sen hayırlısıyla evladını bi kucağına al, kendine gel ve kendi yolunu çizmeye bak. Kendine biraz zaman tanı. Ayrılık meselesini kafanın içinde çöz, olgunlaştır yani kendi kendini ikna et. Bu dünden bugüne olmaz ama birgün mutlaka olur. Bu süreçte tartışmalara girmekten kesinlikle kaçın. Çünkü söz konusu olan bencil kocanın değişmesi düzelmesi değil, senin ve bebeğinin sağlığıdır. Kocam dediğin o adamı gözden çıkardığın gün, kafanda bitirdiğin gün yolunu ayır. Yapamam deme, birçok insan aynı sebeplerden yaşıyor bu durumu ve ayakta duruyor bir şekilde. Ailen bu raddeye gelmiş bir karara onay vermek zorunda kalacaktır. Bir süre ailenin yanında idare edip iyi kötü bir işe girer, hayatını kurarsın. İnancını sakın yitirme ve sana kötülük edenin ekmeğine yağ sürme. Böyle bir evlilik sürse bile o çocuğa pek hayrı olmaz. En azından onu bu çirkinlikten uzak tutmuş olursunuz. Nacizane fikirlerim bunlar tabi, hayat senin, olayın iç yüzünü en iyi sen bilirsin... Ama anlattığın kadarıyla çözüm buymuş gibi geldi bana. Allah yardımcın olsun..
