26 yaşında bir öğretmenim(şuan çalışmıyorum) eşim doktor. 1,5 yıllık evliyiz ve 8 aylık gebeyim. eşim benden 8 yaş büyük. evliliğimizin ilk aylarından bu yana eşimle şiddetli kavgalarımız oldu. eşim dışarıya, çevresine, arkadaşlarına karşı çok iyi bir insan onları kazanmak ve onların kendisini sevmeleri için her nazlarına, hatalarına katlanır onları el üstünde tutar bunuda ben çok sosyal bir insanım diye açıklar. konu ben olduğumda sabırsız, tahammülsüz, küfürbaz, agresif ,ilgisiz ve şiddet içeren bir canavar haline dönüşüyor. hamileliğimde defalarca şiddet gördüm, eşyalarımı topladım ailemin yanına döndüm ama hiç bir destek göremedim, beni tıpış tıpış geri gönderdiler. hiç bir zaman bana ve bebeğimize acımadı, her zaman haklı oldu ve hiç bir zaman yaptıklarından pişmanlık duymadı. eve her geri dönmek zorunda kalışım onu dahada güçlendirdi dahada haklı kıldı, bu zman diliminde depresyonlu bir hamilelik geçirdim geçişriyorum. psikoloklara psikiyatristlere gittim gücümü toparlamak ve bu evliliği sonlandırmak için yapamadım. şimdi doğumuma 1 ay var ve eşim hiç değişmedi, değişmeyecekte.
durumu grurumdan olsa gerek dayak yemişliğin utancımı bilmiyorum ilk defa bir arkadaşıma anlattım. psikolojim çok kötü, boşanmak istiyorum ama nedense korkuyorum, içim çok acıyor. hiç düşünmezdim böyle bir evliliğim olabileceğini, babamın annemin kaldırmadığı o eli bir başkasının defalarca kaldırabileceğini...
ne yapmalıyım? bunu nasıl atlatabilirim. bildiğiniz tanıdığınız önerebileceğiniz yardım alabileceğim birileri varmı?
durumu grurumdan olsa gerek dayak yemişliğin utancımı bilmiyorum ilk defa bir arkadaşıma anlattım. psikolojim çok kötü, boşanmak istiyorum ama nedense korkuyorum, içim çok acıyor. hiç düşünmezdim böyle bir evliliğim olabileceğini, babamın annemin kaldırmadığı o eli bir başkasının defalarca kaldırabileceğini...
ne yapmalıyım? bunu nasıl atlatabilirim. bildiğiniz tanıdığınız önerebileceğiniz yardım alabileceğim birileri varmı?