valla açık konuşayım, ben olsam aldım bir sorumluluk, ne olursa olsun bu cana sahip çıkmalıyım, baştan düşünmediğim için hatalıyım ve bu hatanın telafisi onu başka birine vermek değil aldığım sorumluluğun arkasında durmak diye düşünüp zorluklarına rağmen kimselere vermezdim. çünkü ben karmaya, ilahi adalate çok inanırım. hele ki hamile kalmaya çalışırken, allah'tan bir bebek isterken asla böyle bir şeye cesaret edemezdim. bu canın evlattan ne farkı var? evladını verebilir misin? evladın engelli olsa mesela başkasına mı veriyorsun? evladın şımardı, çok ağlıyor, ilgi istiyor diye başkasına mı veriyorsun? verir miydin yani? hele ki bir can taşımak isterken sahiplendiğim diğer candan vazgeçmek çok büyük yürek istiyor ya. bilmiyorum ben ilahi adalete inanıyorum, sen inanmıyorsan o ayrı konu. mesela bundan birkaç sene önce ufak bir kediyi kurtarmıştık ve sahiplenmiştik. o hayvanın miyav miyav diye sesini bize duyurmaya çalıştığı sırada, tam o vakitlerde bir aile bireyim çok ciddi bir trafik kazasından kıl payı kurtuldu. çok sayıda ölüm olan bir kazaydı. bazılarına saçma gelebilir ama benim böyle inançlarım vardır mesela, etkilemek istemem ama açık söyleyeyim.
ben de kendi kedimi ilk sahiplendiğimde evle alakalı 1-2 sorun sebebiyle suçluluk hissettim, acaba başka bir evde olsa daha mı mutlu olur, ben buna yetemiyorum, bu sorumluluk bana ağır galiba diye düşündüm. ama evdeki sorunları çözünce bu düşüncelerden tamamen vazgeçtim ve şimdi onsuz bir ev düşünemiyorum kendi hayatımda.
ben de kendi kedimi ilk sahiplendiğimde evle alakalı 1-2 sorun sebebiyle suçluluk hissettim, acaba başka bir evde olsa daha mı mutlu olur, ben buna yetemiyorum, bu sorumluluk bana ağır galiba diye düşündüm. ama evdeki sorunları çözünce bu düşüncelerden tamamen vazgeçtim ve şimdi onsuz bir ev düşünemiyorum kendi hayatımda.