• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yardıma ihtiyacım var

leylaly

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
15 Haziran 2023
7
8
1
25
Merhaba herkese öncelikle umarım bana yardımcı olursunuz ben 24 yaşında bekar bir kızım ama ruhum 70 diyebilirim.ben ev hanımıyım bir mesleğim yok niye okumadın diye sorarsanız anneme babama bakıyorum evin en küçük kızıyım ıkı ablam var onlar evlendı abılerımde yurt dişinda yaşıyor maddi durumumuz iyi olmadığı için gittiler babam felç annemde akciğerleri iflas etmişti ben onlara bakmak için okuyamadım.kendımı bıldım bile hastaneyle ev arasında geçti hayatım annemi 10 aydır kaybettim babami 2 aydır kaybettim psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum annemle babamın o halleri hep gözümün önünde. Şimdi ise ablalarımda kalıyorum evde görücü bekliyorum abilerim evlenmiş eşleri beni istemedikleri için yanlarına götüremiyorlar görücü usulüne gelince hayatımda bir kere bile aşık olmadım sevmedim kimsede sevmedi açıkçası 13 yaşimda beri sadece ya evdeydim ya hastene de çirkin biri değilim yada bakımsız çirkin insan yoktur yalniş anlaşilmıyım gelen görücülerim eğer iyi insanlarlasa beni beğenmiyor ama çalişmayan bir eve bakacak baba olamayacak siz anladınız beni öyle insanlar beni beğeniyor bılmıyorum ama eğitim şansım yok bende evleneyim kendi ailemi kurıyım istiyorum ama olmuyor bazen sabretmek güzel şeyler olacak diyor ama hiç umudum yok arkadaşlarım 24 yaşında kımı meslek yapıyor kımı yapmış kımı dünyayı gezıyor kımı sevılıyor bu adaletsızlık Bıraz zoruma gidiyor işte niye bu dünya böyle adaletsiz bunu anlamıyorum
 
Öncelikle başınız sağolsun. Çok zor süreçlerden geçmişsiniz ama düşünce açınız çok yanlış açıkçası hiç beğendim. Hayatınızın daha baharındasınız ve evde oturmuş görücü usulu koca bekliyorsunuz olacak iş mi bu. Bu zamandan sonra okumak istemezseniz bile bir işte çalışmaya başlayabilirsiniz böylece hem maddi geliriniz olur hemde arkadaş çevreniz. Bu sayede eli yüzü düzgün biriylede kendiniz tanışıp bir yuva kurabilirsiniz. Bir psikologtan destek almanızıda ayrıca tavsiye ederim.
 
Öncelikle başınız sağ olsun. Üniversite ya da lise okumadıysanız açıktan okuyabilirsiniz bence. Her kadının elinin altında bi diploması olmalı şartlar el verdiği sürece. Ve evde durmayın, dışarda çalışıp para kazanmayı deneyin. Bu sayede çevre edinip kendinize uygun biriyle de tanışma fırsatınız olabilir kim bilir
 
Lise mezunuysan kpss ye çalışmanı, ilkokulsa açıktan da olsa liseyi bitirip üniversiteyi zorlamanı tavsiye ederim.
Geçmişin eve kapalı geçmiş,geleceğin de en azından 35 yaşlarında mutlu,özgüvenli bir kadın olursun.
Bu süreçte de geçici işlerde çalışmalısın.

İyi biri bile çıksa evlensen bu kez gidecek yerim yok diyeceksin 24 yaş geç değil.
İnsanlar çocuğu olduktan sonra okumalıyım diye 30-40larda üniversiteye giriyor.

Bu kabullenişi doğru bulmuyorum kaderimse çekerim diye birşey söz konusu değil.

Cebimde param yoktu afedersiniz it gibi çalışıp,iş okul ev derken kendi kendimi okuttum. Annemin parası yoktu.Dehşet zorlu bir yaşamımız oldu.

Kardeşim okuyor ve çalışıyor biz biraz destek oluyoruz ancak,annem 45 yaşında liseyi bitirdi şuan lisans 2.sınıf (51) yaşında.
Kendin için sadece kendinden medet ummalısın,başın sağolsun ama kaderini çizmek senin elinde.
 
Öncelikle başınız sağolsun. Çok zor süreçlerden geçmişsiniz ama düşünce açınız çok yanlış açıkçası hiç beğendim. Hayatınızın daha baharındasınız ve evde oturmuş görücü usulu koca bekliyorsunuz olacak iş mi bu. Bu zamandan sonra okumak istemezseniz bile bir işte çalışmaya başlayabilirsiniz böylece hem maddi geliriniz olur hemde arkadaş çevreniz. Bu sayede eli yüzü düzgün biriylede kendiniz tanışıp bir yuva kurabilirsiniz. Bir psikologtan destek almanızıda ayrıca tavsiye ederim.
Hakılsınız ama bazen büyüdüğünüz kurtul buna izin vermez ne kadar isterseniz bile maddi konuda sıkıntım yok psikoloğu gıttım ama çare olmuyor ılac kulanıyorum gene olmuyor hem umutsuz düşünceler var aklımda annem babam hep gözümün önünde annem olmeden bir yıl boyunca kucağımda yatırıyordum uzanamıyordu çok oksuyordu agızından kan geliyordu o yüzden bensabah kadar oturup onu öyle kucağımda oturarak yatıyordum bazen uyurken sankı annem kucagımdaumıs gıbı bır yük var pat diye kalkıyorum
 
Hakılsınız ama bazen büyüdüğünüz kurtul buna izin vermez ne kadar isterseniz bile maddi konuda sıkıntım yok psikoloğu gıttım ama çare olmuyor ılac kulanıyorum gene olmuyor hem umutsuz düşünceler var aklımda annem babam hep gözümün önünde annem olmeden bir yıl boyunca kucağımda yatırıyordum uzanamıyordu çok oksuyordu agızından kan geliyordu o yüzden bensabah kadar oturup onu öyle kucağımda oturarak yatıyordum bazen uyurken sankı annem kucagımdaumıs gıbı bır yük var pat diye kalkıyorum
Bunca yükü omuzlarınızda taşımışsınız. Artık kendi hayatınız için çaba göstermelisiniz. Bütün bu zorluklara rağmen kendi ayaklarınız üzerinde durup eğitiminizi tamamlamalısınız. Siz de yaşıtlarınız ve arkadaşlarınız gibi bir yaşam sürebilirsiniz. Bunları yapabilecek güç sizin içinizde.
 
  • Beğen
Reactions: hlz
Başınız sağolsun
Ama daha çok gençsiniz, okulu dışardan bitirip üniversite için hazırlanın lütfen. Bu yaşta ne evde koca beklemesi.
Artık kendiniz için yaşayın lütfen
 
Lise ve üniversiteyi dışardan bitirip meslek sahibi olsanız daha iyi. Evlilikmiş yuva kurmakmış bunlar çokta önemli şeyler değil. Kaldı ki eğitimini bitirememiş işi olmayan kadınların evlenmesini doğru bulmuyorum. Sonuçta evleneceğiniz kişiye ne kadar güvenebilirsiniz . Ayrıca bütün evlilikler günün birinde bitmeye mahkumdur. En iyisi okuyup meslek sahibi olmak.
 
Okuyanlara 'boşuna okuyorsunuz' demiyorum asla, sorsanız üç lisansım bir de yüksek lisansım var. Yaptığım işte her birinden bir şeyler var elbette, ama lisans diplomam olmadan da yapılabiliyor. Küçük bir şehirdeyseniz ve asgari ücret kira + hayat masraflarına ucu ucuna da olsa yetecekse, aslında diploma istemeyen pek çok iş var. Sizin gibi insanlar hayata daha bi dört elle sarılıyor, girdikleri işi çok daha layığıyla yapıyor inanın. Diğerleri maalesef 'şu diplomam var, ben aslında şu mezunuyum' diye diye, mevcut işini küçümseye küçümseye insanı illallah ettiriyor bazen. Çok şükür, görücü usulü tanımadan evlendiğiniz bir insandan doğma çocuklarınızla yalnız kalmış da olabilirdiniz. O zaman çocuklara bakacak yer bul, onlara zaman ayırmaya çalış, işiniz çok daha zordu. Abilerinize ve ablalarınıza çalışmayı ve kendi hayatınızı kurmayı düşündüğünüzü söyleyin, gerçekten sizi umursuyorlarsa ellerinden gelen desteği vereceklerdir. Valla ben ikinci lisansımı okurken bulaşıkçılık yaptım bir süre, hiç de gocunacak bir şey değil, kimse de senin eğitimin ne demedi. Yani şimdi sil baştan eğitimine kaldığı yerden devam et, meslek öğren, sonra iş bul.. Elbette olmaz değil ancak süreç çok uzun. Sanki bir an önce çalışmaya başlasanız hem para kazanacaksınız, hem tüm gün evde olma psikolojisinden çıkacaksınız, hem de sosyalleşeceksiniz. Bu şekilde severek bir evlilik yapma şansınız çok daha yüksek. Ne olur görücü usulü evlenip hayatınızın kumarını oynamayın.
 
Hakılsınız ama bazen büyüdüğünüz kurtul buna izin vermez ne kadar isterseniz bile maddi konuda sıkıntım yok psikoloğu gıttım ama çare olmuyor ılac kulanıyorum gene olmuyor hem umutsuz düşünceler var aklımda annem babam hep gözümün önünde annem olmeden bir yıl boyunca kucağımda yatırıyordum uzanamıyordu çok oksuyordu agızından kan geliyordu o yüzden bensabah kadar oturup onu öyle kucağımda oturarak yatıyordum bazen uyurken sankı annem kucagımdaumıs gıbı bır yük var pat diye kalkıyorum


Babanızın kaybına elbette ki üzülmüşsünüzdür ancak sizi mutsuz eden babanızın kaybı değil, kendiniz için şuana kadar bir şey yapmamanız sizi mutsuz ediyor.
 
Merhaba herkese öncelikle umarım bana yardımcı olursunuz ben 24 yaşında bekar bir kızım ama ruhum 70 diyebilirim.ben ev hanımıyım bir mesleğim yok niye okumadın diye sorarsanız anneme babama bakıyorum evin en küçük kızıyım ıkı ablam var onlar evlendı abılerımde yurt dişinda yaşıyor maddi durumumuz iyi olmadığı için gittiler babam felç annemde akciğerleri iflas etmişti ben onlara bakmak için okuyamadım.kendımı bıldım bile hastaneyle ev arasında geçti hayatım annemi 10 aydır kaybettim babami 2 aydır kaybettim psikolojik olarak kendimi iyi hissetmiyorum annemle babamın o halleri hep gözümün önünde. Şimdi ise ablalarımda kalıyorum evde görücü bekliyorum abilerim evlenmiş eşleri beni istemedikleri için yanlarına götüremiyorlar görücü usulüne gelince hayatımda bir kere bile aşık olmadım sevmedim kimsede sevmedi açıkçası 13 yaşimda beri sadece ya evdeydim ya hastene de çirkin biri değilim yada bakımsız çirkin insan yoktur yalniş anlaşilmıyım gelen görücülerim eğer iyi insanlarlasa beni beğenmiyor ama çalişmayan bir eve bakacak baba olamayacak siz anladınız beni öyle insanlar beni beğeniyor bılmıyorum ama eğitim şansım yok bende evleneyim kendi ailemi kurıyım istiyorum ama olmuyor bazen sabretmek güzel şeyler olacak diyor ama hiç umudum yok arkadaşlarım 24 yaşında kımı meslek yapıyor kımı yapmış kımı dünyayı gezıyor kımı sevılıyor bu adaletsızlık Bıraz zoruma gidiyor işte niye bu dünya böyle adaletsiz bunu anlamıyorum
Kıyamam.Basin sağolsun.Mekanlari cennet olsun.Kiymet bilmezler.İnsallah iyi birine denk gelirsin de üniversiteyi de okursun.
 
Okuyanlara 'boşuna okuyorsunuz' demiyorum asla, sorsanız üç lisansım bir de yüksek lisansım var. Yaptığım işte her birinden bir şeyler var elbette, ama lisans diplomam olmadan da yapılabiliyor. Küçük bir şehirdeyseniz ve asgari ücret kira + hayat masraflarına ucu ucuna da olsa yetecekse, aslında diploma istemeyen pek çok iş var. Sizin gibi insanlar hayata daha bi dört elle sarılıyor, girdikleri işi çok daha layığıyla yapıyor inanın. Diğerleri maalesef 'şu diplomam var, ben aslında şu mezunuyum' diye diye, mevcut işini küçümseye küçümseye insanı illallah ettiriyor bazen. Çok şükür, görücü usulü tanımadan evlendiğiniz bir insandan doğma çocuklarınızla yalnız kalmış da olabilirdiniz. O zaman çocuklara bakacak yer bul, onlara zaman ayırmaya çalış, işiniz çok daha zordu. Abilerinize ve ablalarınıza çalışmayı ve kendi hayatınızı kurmayı düşündüğünüzü söyleyin, gerçekten sizi umursuyorlarsa ellerinden gelen desteği vereceklerdir. Valla ben ikinci lisansımı okurken bulaşıkçılık yaptım bir süre, hiç de gocunacak bir şey değil, kimse de senin eğitimin ne demedi. Yani şimdi sil baştan eğitimine kaldığı yerden devam et, meslek öğren, sonra iş bul.. Elbette olmaz değil ancak süreç çok uzun. Sanki bir an önce çalışmaya başlasanız hem para kazanacaksınız, hem tüm gün evde olma psikolojisinden çıkacaksınız, hem de sosyalleşeceksiniz. Bu şekilde severek bir evlilik yapma şansınız çok daha yüksek. Ne olur görücü usulü evlenip hayatınızın kumarını oynamayın.
Teşekküre ederim yorumlarınız için iş için ben çok güzel yemek yaparım hep hayalım bir restorant açmak bu yüzden aynı zaman kitapta yazabılırım roman bile o konuda yeteneğim aslında bir çok konuda yeteneğim var değilki ama sadece piskolojik olarak çöküşteyim bir kaç kez kitap yazdım sonra yırttım attım her seferinde bir hayatımda bir sorun oluyordu ne zaman umutlu olsam hayat pat yüzüme yapiştırıyor korkuyorum hemde çok umutsuzum sizler çok güzel yorumlar yapıyorsunuz ama yaşıyan insanlar bilir belki hayatı benimkinde daha kötü olan bir sürü insan var bunun farkındayım ama güçlü olamıyorum istiyorum çok ama olamıyorum umarım bir toparlana bilirim benimde hayalerım var her insan gibi umarım bir gün başarabilirim
 
Hakılsınız ama bazen büyüdüğünüz kurtul buna izin vermez ne kadar isterseniz bile maddi konuda sıkıntım yok psikoloğu gıttım ama çare olmuyor ılac kulanıyorum gene olmuyor hem umutsuz düşünceler var aklımda annem babam hep gözümün önünde annem olmeden bir yıl boyunca kucağımda yatırıyordum uzanamıyordu çok oksuyordu agızından kan geliyordu o yüzden bensabah kadar oturup onu öyle kucağımda oturarak yatıyordum bazen uyurken sankı annem kucagımdaumıs gıbı bır yük var pat diye kalkıyorum
Ben de hastalığında babama baktım; aklınızdan gitmeyen o görüntüleri çok iyi biliyorum. Çok sevdiğim birini kaybetmiş olmanın acısının yanında bir de o anların azabıyla yaşıyordum. Tedavi görüyorum ve yeni yeni nefes alıyorum...
Annenizi kaybedeli on ay olmuş babanızı kaybedeli iki ay... Yani daha o kadar başındasınız ki her şeyin... Psikologa gittim, ilaç kullandım faydası olmadı demeyin o yuzden, zamanla daha iyi olacaksınız. Sakın bırakmayın, terapiye devam edin. Aileniz için yaşamışsınız ve elinizden geleni yapmışsınız. Bebek gibi bakmışsınız onlara, bunun huzurunu hissetmeye çalışın ve artık kendiniz için yaşayın. Evlenmek zorunda değilsiniz, okuyun ya da çalışın. Bir şekilde seveceğiniz şeyleri bulun ve onlarla meşgul olun. Çok güzel bir yaştasınız ve asla geç kalmış sayılmazsınız; yeniden kendinizi inşa etmek için uğraşın.
 
  • Beğen
Reactions: hlz
Hakılsınız ama bazen büyüdüğünüz kurtul buna izin vermez ne kadar isterseniz bile maddi konuda sıkıntım yok psikoloğu gıttım ama çare olmuyor ılac kulanıyorum gene olmuyor hem umutsuz düşünceler var aklımda annem babam hep gözümün önünde annem olmeden bir yıl boyunca kucağımda yatırıyordum uzanamıyordu çok oksuyordu agızından kan geliyordu o yüzden bensabah kadar oturup onu öyle kucağımda oturarak yatıyordum bazen uyurken sankı annem kucagımdaumıs gıbı bır yük var pat diye kalkıyorum
Evlenecek kadar büyüdüysen,aklına koyduğunu da yapabilirsin.
Sen eve kapalı çocukluk,gençlik yaşamadan tıkılı kalırken sülalen mi düşündü seni ? Sende kimsenin fikrine kararlarına tabi olmak zorunda değilsin.
İpleri senin elinde olmalı hayatının,mutsuz olursan sen olacaksın onlar değil.
Bu kabulleniş doğru değil.

Ayrıca yeni gördüm kitap yazma girişimlerin olmuş demekki ilgin yeteneğin olan şeyler var. Lütfen kırılma ama yaralarını saracak sen varsın.Hayatına dört elle sarılmalısın.
 
başın sağolsun ablacım.. acaba aklıma takıldı maddı durum yoktu deıssın ama belkı derme çatma da olsa bir eviniz var mı anneden babadan kalan.. çok güzel yemek yaparım demıssın belkı kendıne küçük bir dünya kurabılırsn boylelıkle
 
Tek başına nasıl yaşasın.Kac gün ablasında abisinde kalacak.
İki ablam var akraba evlılıgı onlarda kalıyorum her seferinde kendi evim babamla annemle olan abimler gelip gidiyor benim yanıma etrafımda çok baskı var büyüklerden diyorlar abılerin evlenmiş ablaların evlenmiş kimse seninle uğraşamazlar zaten onlarında kendi çapında bir sürü sıkıntısı var onlarıda suçlayamam onlarda istedikleri hayatı yaşıyamadılar bazen hayat vuruyorsa hep vuruyor işte
 
Back