Ben sizin birkaç yıl önceki konularınızı hatırlıyorum. O süreçte kendi derdinizle çok meşguldünüz diye hatırlıyorum. Maalesef benzer bir şekilde bir akrabamız da eşini aldattı, ayrıldılar ama bu süreçte kadın tarafı çoluğu çocuğu bıraktı o adamın peşine adadı kendini. Baba zaten bırakmış gitmiş, anne koca peşinde. Tam ergenlik cağındaki bir çocuk için korkunç bir dönem. Onların oğlu için de bağımlılıkla sonuçlandı. Yazık oldu çocuklara.Babası devrede zaten. Ondan nefret ettiğim için yazmıyorum. Çünkü oğlumun bu durumda olmasının suçlusu o. İnanın onu buraya yazacak gücüm yok.
Bni aldattı. Onu affetmedim diye oğlumu benden aldı. Bn disiplinli, kuralcı bir anneyim. Çocklrn ders saati ymk vs. Hep düzenidir. Tabi baskıcı şekilde değil. Ve oğlum ayrılmamızı fırsat bildi baba relaks ders yok istediği saate gez toz yeteri annene gitme acı çeksin. Oğlumun dereceyle girdiği okuldan aldı başka bir okula verdi. Neymiş oğlum o okulda kimse oyun oynamıyormuş demiş. En düşük notu 85 den bildiğiniz sıfır... Sıfır. Ve her gün sabah 11 park gece 1 ev. Bn peşindeyim yine. İşten gelir arkasında gezerdim. Bna ver diye. Oğlm bir gün dediki sanki ders çalştıkta ne oldu anne. Okul çıkışları parklarda. Tam 4 sene parkda. Ve çocuk bna geldiğinde oraya yolladğmda çocuğun gelip gelmediğini bna söyleyin diye yazdığım hiç bir msja cvp vermediler. Ya çocuğun başı a bir şey gelse yada bna babam dayım dese sanada annemdeyim dese dedim. Cvp vermedi. Geçen hafta kız arkadaşı oğlumun babasıyla kavga ettiği zamanlarda parkda uyuduğunu babası ada annemdeyim dediğini öğrendim. Kahroldum. Bn evimde uyurken oğlum 2 sokak yukarıda parkda uyuyumş. Çocuk Bn deyken kapıdan alıp telini kapatıp götürürdü. Arkadaşlarını devreye sokardımki haber alayım. İnanın o kdr çok hikaye varki ondan nefret ediyorum. Sonunda oğlm yanıma geldi. Ama enkazdan çıkmıştı. Ve durum bu.
Gerçekten yazmadan duramayacagim çünkü bu dünyada en tahammül edemediğim ikinci insan tipi kendini tanımayan insandır. Keşke herkes iyi ve kötü yanlarıyla kendiyle yüzleşebilse...Öyle iyi bir anneyim ki ona etrafındaki çocuklar kıskanır. Ben oğlumu kurtarmak istiyorum...
Başka şehire nasıl giderim. İş yerimi yeni açtım. Ama buradan taşınıp onu işe sokacağım. İngiltere olayında da ailecek çalışacakları bir ortam. En azından dil bilmiyor kimseyi tanımıyor bakalım belki o süreçte yeni hayatına adapte olur.Yani sizin için ne kadar zor bir süreç .Rabbim yadimciniz olsun .Çok ama çok ama çok üzüldüm.Cabanızı anlıyorum.Bu illetin içine düşmüş insanların ailelerinden yardım alabilirsiniz.Benim de kuzenim yaşamıştı .Onda hiç anne baba ayrılık faktörü de yok ki bence b ya sebep değil tamamen çevre .Olan olmuş .O akrabimizla konuştum .Onun dediği tek şey bir çevre değiştirmek ama sadece il değişikliği ve anlayış demişti .O kurtuldu çok şükür.İnsallah siz de kurtulduğunuzu görürsünüz .Şöyle söyleyeyim siz kontrolü bırakmayın ama anlayışı da bırakmayın .Lütfen cabalayın imtihan
Evet aşırı duygusal davranıyorum. Ama söylediklerinizi de yapıyorum. Aynen kurduğunuz cümleleri kullanıyorum. Ona bunun bir hastalık bnmde veya daha büyük yaşlardaki insanlarında bu hastalığa yakalanmasının mümkün olduğunu fakat bu süreçte ona destek olacağımı yanında olacağımı, bunu beraber başaracağımızı anlatıyorum. Onun ne kdr iyi karekterli iyi huylu merhametli biri olduğunu ve bu bir süreç ve bunu atlatıcağımızı anlatıyorum. Ve aynen bunu başaramazsam başka yollardan destek alacağımı ve benim dediğimi yaptığımı bildiğini gözümün kara olduğunu doğru yolda tabiki anlattım.Konu sahibi sizi pek tanımıyorum . Yorumlardan az çok bir fikir sahibi oldum.
Kırıcı bir dil kullanmadan farketttigim bir kaç hatanizdan bahsetmek istiyorum.
Sizin o "yol gösterin yanlışımı söyleyin" sözlerinize karşılık olarak. Çocuklarınızı çok sevdiğiniz aşikar. Ama çocuklarınıza aşırı duygusal yaklasmissiniz . Duygu + Mantık eşdeğer olduğunda tüm yanlışlar ortadan kalkar aslında. Doz önemli. Empati kurmaya çalışıyorum sizin yerinizde olsam ne yapardım diye
Gerçekten çok zor bir süreç ama ağlamak ve duygusal davranmak için zaman harcanilacak bir süreç değil.
Karşısında şöyle bir anne profili olsun ki sizi ciddiye alsın .
Mesela şöyle bir ornek konuşma
İşlediğin bir suç. Kendine de başkalarına da haksızlık ediyorsun. Sen bu kadar aciz değilsin.
İstediğin an bırakacağını biliyorum. Gücünü göster ve bu pisliği bırak yoksa yasal yollara basvurucam. Bunu seni sevmediğim için değil senin iyiliğini istediğim için yapicam.
Yaninda asla ağlama ve güçlü dur. Senden güç alsın. Hic bir evlat Karşısında zayıf bir ebeveyn istemez.
Sevgin ve mantığın yogurulmus bir şekilde ona yaklaş.
Takip etmeniz ne derece doğru onu tam bilemiyorum ama yakalanmayacaksaniz ve hic bir zaman takip ettiğinizi soylemeyecekseniz devam edin.
Her takip yakalanmaniz onun size olan güvenini zedeler. Ve daha da gizli olmaya özen gösterir.
Güven ortamı oluşturun. Eve gelmek için sabirsizlansin. Huzurlu bir ev ortamı oluşturun. Eğlenceli aktivitelere yonlenin ailece.
Uyuşturucu eğilimli çocuklar mutsuz ve kendisini şanssız hisseden çocuklardan oluşuyor.
Önce bunun aksini ispatlamaniz gerekiyor.
Çok zor çok sabir isteyen bir durumun içindesiniz.
Allah yardımcınız olsun.
Yurtdisina giderse o maddeye daha rahat ulasir ve dahada bataga batar basinda durun o arkadaşlarının ailelerine ulasip konusun birlikte hareket etme sansiniz var ise beraber cocuklari tedavi ettirin ...Allah yardimciniz olsunKonuma ifade bırakıp gitmeyin... Ne olr bna bir yol gösterin. RABBİMMMMMM BNA YARDIM ETSİN ARTIK.
Ben burda anlatırken eski eşimi kötülüyor um burası dertleştiğimşz bir köşe olduğu için her şeyi döküyoruz. Yoksa oğluma babasının ve bnm onu ne kadar çok sevdiğimizi anlatıyorum. Babasına karşı yaptığı yanlışlarda onu uyarıyorum. Mesela geçen bna baba m çağırdı anne ama Bn annem hasta dedim. Gitmiycm dedi... Oğlm benim sevineceğim bak oğlum o u istemiyor diye övüneceğimi düşündü. Çünkü o bana yollamadığında mutlu oluyor ve çocuğa engel oluyordu. Bense oğlm bna geldiğinde babasına da gitmesini vakit geçirmesini söyleyen biriyim. Bna öyle söylediğinde bunun doğru bir davranış olmadığını ilk önce yslsn söylemen doğru değil dedim. Sonrasında da o baban çağırdığında git. Gitmek istemiyorsan da baba sonra gelsem olmaz mı de. Bn gelicem baba de. Gibi gibi kurtarıcı cümleler kullandım. Tamam dedi.Ben sizin birkaç yıl önceki konularınızı hatırlıyorum. O süreçte kendi derdinizle çok meşguldünüz diye hatırlıyorum. Maalesef benzer bir şekilde bir akrabamız da eşini aldattı, ayrıldılar ama bu süreçte kadın tarafı çoluğu çocuğu bıraktı o adamın peşine adadı kendini. Baba zaten bırakmış gitmiş, anne koca peşinde. Tam ergenlik cağındaki bir çocuk için korkunç bir dönem. Onların oğlu için de bağımlılıkla sonuçlandı. Yazık oldu çocuklara.
Yanlış anlamayın sizi suçlamıyorum, kim ister ki bunları yaşamak. Nasıl kahroldugunuzu görüyorum. Ben de bağımlı her insan için çok üzülüyorum. Bunları söyleme sebebim çocuğunuzun bağımlılığının temelini anlamanıza belki bir fayda sağlamak. Belki oğlunuz sizden almaya ihtiyacı olan ilgiyi böyle alabildi. Belki babayla sizi yeniden iletişime geçirmeye çalışıyor. Belki sizi cezalandırıyor. Siz keyif falan diyorsunuz da normal psikojide bir insan zevk için kendine bunu yapmaz. Bu konudaki kendi sorumluluğunuzu da kabul edin ve oğlunuza buna göre yaklaşın. Sürekli babayı suçlayarak çocuğunuza yardımcı olamazsınız. Sizin için zor olsa da o pis adamla oğlunuz için bir araya gelip çocuğunuz için birlikte mücadele etmeniz gerekir. Psikiyatr ne diyor size bu konuda?
Aynen bahsettiğin gibi bir akrabam var, acaba aynı kişiden bahsediyor olabilir miyiz?Gerçekten yazmadan duramayacagim çünkü bu dünyada en tahammül edemediğim ikinci insan tipi kendini tanımayan insandır. Keşke herkes iyi ve kötü yanlarıyla kendiyle yüzleşebilse...
On yildir bu sitedeyim, sizin konularıniza da yillardir aşinayim. Öyle harika bir anne falan değilsiniz. Tüm suç kocanizin da değil. Boşanma sürecini yonetemediniz, aldatan kocayı afişe edip yedi düvele yaydiniz (ki bir çocuk için bundan daha ağır ne olabilir?). Koca kötü olabilir ama kendi içinizde halledip başta çocuklara,eşe, dosta, komşuya, akrabaya,dunyadaki tüm insanlara tüm olayları ayrıntılı bir şekilde anlatmadan bosanabilirdiniz. Ha onca yaydiniz ama yine de yıllarca bosanmadiniz .
Bu mukemmel bir annelik mı??? Çocuklarınız size 'gurursuz' diyene kadar boşanmamak,dava gününe kadar her gün çocukların yaninda 'vah yuvam yıkıldı' diye ağıt yakip onların da 'yuvamiz yıkıldı,demek ki bu korkunç bir şey ki annem her gün ağlıyor' diye korku dolu günler geçirmesi mi sizi iyi anne mı yapar?
Çocukların telefonunu karıştırma adetiniz var, ki annem bir kere günlüğümü okudu diye (hiç huyu değildir) günlük yazmayı bıraktım, soğuyup. Ergenlik yıllarında çocuğun hayatına saygı duymak inanılmaz önemlidir . Oysa siz elinize geçen her fırsatta çocuklarınızın hayatını didikleyip durdunuz, hala da aynı şeyi yapıyorsunuz . Kaç defa (özellikle o zavallı kızınızı) dövüp dövüp konu actiniz, ne zaman çocuklarınızla ilgili bir konu açsanız birbirinize ettiğiniz hakaretleri,hatta tekme tokatlari yazıyordunuz, ne hikmetse o zaman dahi kendinizi övüyordunuz.
Tam bir dramseversiniz, her şeyi dram haline getirmeye bayılıyorsunuz, melankoliksiniz. Bir de zırt pirt çocukların önünde ağlayıp inleyip bayılıp triplere giriyorsunuz. Çocuk yaşta anne olmanız,olgun olmamanız onların suçu değil ki. Çocuk dogurduysaniz kendinize hakim olmayı bileceksiniz . İnsanın annesini güçlü görmeye hakkı var ama açılan her konuda, ara mesajlarda hep sizin krizleriniz, gereksiz yükselmeleriniz, ağlayıp etmeleriniz,yataklara düşmeniz var. İnsan kötü bir olay yaşayınca yanında dağ gibi anne baba görmek ister ,ama size olayın daha en başini sansurle anlatsın, hemen kendinizi yerden yere atıp ağıt moduna geçiyorsunuz. Sizce çocuklarınız size nedn bir şey anlatsın, kendileri çözmek varken???
Zaten anlatmiyorlar da.
Bu konuya da en başından yanlış müdahale ediyorsunuz. Yine tamamen dram haline getirip 'yavruummm,ne istedin de almadik annneeem, yoluna canım feda,öleyim senin için' gibi saçma sapan konuşmuştunuz hatta oğlunuzla. Bu mu iyi annelik? Maddi olarak her istediğini almak, yersiz bir şekilde çocuğu yüceltmek, kendinizi kucumsemek, her an telefonunu karıştırıp takip edip, gittiği yerlere baskın yapmak.. bu yol size hiç bir şey kazandırmaz.
Ayrıca kendi istegiyle uyuşturucuya başlayan çocuk da,ya kendi istediğiyle bırakır, ya da hic bırakmaz.
Dışarıdan yapılan müdahalelerin hiç bir önemi yok (ki sigara için bile kişi kendi istemezse , akciğer kanseri olsun-hamile olsun , yine de içmeye devam eder. Kaldi ki uyuşturucu daha güçlü bir uyarıcı)
Bir aralar benim sosyal çevremde de çok fazla ot kullanıcısı mevcuttu, hatta önceki konularınizda da yazmıştım; Birini annesi küçük şehre gönderdi , çevresi ogluşumu bozuyor diye (oysa gerçekten çevresini bozan kendi oğluydu ama o da sizin gibi gerçek dünyadan bihaber,kendisini harika anne sanan bir anneydi) . Çocuk gittiği şehirde daha ilk gun sokakta tinerci tipli bir adam görüp torbacı sormuştu, onla gidip mal almıştı.
Siz İngiltere'ye de yollasaniz, Kuzey Kore'ye de yollasaniz bu değişmeyecek.
Yurtdisina hic gitmesin orada legal olan cok sey var. Kendinizden uzaklastirmayinX arkadaşı dediki oğlunun hiç bir sorunu yok. Zevkine yapıyor. Çünkü siz çok iyi bir annesiniz.ona yol gösteren yardımcı çok seven... O da biliyor. Sadece zevkine yapıyor dedi. İngiltere eniştesinin aile iş yeri var. Orda ortam bulamaz diye düşünüyoruz. Hep beraberler.. Çünkü benim olduğum yerde tüm gençler kullanıyor.
Sizin olduğunuz yer neresi acaba oraya çocuklarımızı uğratmamaya çalışalımX arkadaşı dediki oğlunun hiç bir sorunu yok. Zevkine yapıyor. Çünkü siz çok iyi bir annesiniz.ona yol gösteren yardımcı çok seven... O da biliyor. Sadece zevkine yapıyor dedi. İngiltere eniştesinin aile iş yeri var. Orda ortam bulamaz diye düşünüyoruz. Hep beraberler.. Çünkü benim olduğum yerde tüm gençler kullanıyor.
Eğer İstanbulda ise hemen hemen her mahallesi öyle. Ara mahallelerde içmeyen çok az.Sizin olduğunuz yer neresi acaba oraya çocuklarımızı uğratmamaya çalışalım