merhaba, aslında yazıp yazmamakta çok kararsızım ama inanın içime ata ata çatlayacağım yakında.Kızlar benim dünya tatlısı bir eşim ve 10 aylık güzeller güzeli bir meleğim var maşallah,yani mutlu bir aileyiz.Size kısaca hikayemi anlatmaya çalışacağım,başarabilirsem,kendi hislerimi yazmadan anlatmaya çalışacağım ki belki benim göremediğim farkedemediim hatam vardır, yardımlarınızı bekliyorum.
6 aylık hamileyken, aniden doğum yapmak zorunda kaldım, bebeğim 600gr prematüre doğdu.Tam 3ay hastane kapılarında yavrumun hayata tutunmasını bekledim.Çok zor günler geçirdim.Eşimin ailesi de yani sadece annesi bu süreçte sürekli aradı, ilgilendi,gerçi bir kez bile hastaneye gelmedi ama sonuçta aradı.Bebeğim 3 ay bittikten snra artık emzirebilirsin dediler ve dayanırsa bir hafta içinde taburcu ederiz dediler.Kayınvalidem bunu biliyordu.Emzirmeye gittiğim hafta birden ardı ve dediki, görümcenin erkek ark. varmış, ailesi tanışmaya gelecek,siz de gelin.Ben bebeğimi emzirmeye gidiyorum, akşam 10dan önce gelemyiz dedim, aslında kırıldım böyle bir zamanda ne gerek vardı diye ama yine de gidecektik, hastaneden çıkıp.Doktorumuz tam da görümcemin dünür tanışmasının olacağı gün bebeğimizi taburcu etti.Tabiki eşimin ailesinden kimse gelmedi o gün, evde yeni dünürleriyle tanıstılar o akşam.Bizde gitmedik tabiki.Ertesi gün misafir gibi gelip, bebeği görüp gittiler.
Üzerinden tam bir hafta geçti, görümcemin istemesi yani sözü yapıldı.Bebeğim hassas olduğundan doktorumuz 2 ay insanlarla aynı odada bulunmasını, dokunulmasını engellemişti.Bu yüzden ben gidemedim, eşim de kavga kıyamet gitti, eşime çok kırıldım çünkü sadece bana yapılmamıştı bu haksızlık, bir tane oğulları var, ona sormadan danışmadan gelinlerinin ve torunlarının gelemeyeceğini bile bile nasıl bu kadar kısa zamanda söz yapılmıştı ve eşim nasıl beni bırakıp giderdi.Neyse bunu atlattım.
Tam 3 hafta sonra görümcemin nişanı oldu, bir tanecik gelini ve ilk, tek torunu olmadan.Sanki bu kadar kısa sürede yapılmasa evde kalacak ve koca bulamayacak gibi.Bu arada görümcem 24 yasında ve cok güzel alımlı bir kız.İsteseler mazeretlerini anlatıp 2-3 ay sonra nişanı yapalım diyebilirlerdi, karşı taraf zaten bunların ağzına bakıyor.Eşim yine beni ezdi ve gitti.Güle oynaya nişan yaptılar.3 ay küvezde yatan prematüre bebeğimin bende yaşattığı psikolojiyi atlatamamışken, zamanla bunu da atlattım.
Tabi bu arada 15-20 günde bir geliyorlar bebeği görmeye.Görümcem gelmiyor,kardeşimin düğünü oldu 4 ay sonra.Düğünde gelen giden bebeğimi soruyor,görümcem 4 aydır görmediği yiğenine bakmaya tenezzül bile etmedi, nişanlısıyla dansa kalkarken.Ha birde bana nişandan sonra onu arayıp tebrik etmediğim için küsmüş, evime ondan gelmiyormuş
Bir bayram geldiler nişanlısıyla, yabancı gibi bir saat oturup gittiler.Birde biz kayınvalideme gitmiştik o zaman gördü bebeğimi.Yani 7 aydır evinde olan bir bebeği, halası toplamda 4 kez gördü.Biz küçük bir aileyiz, bebeğimin sadece 1 halası, 1 dayısı var ama malesefki halası da bu şekilde davranıyor.Kayınvalidemler sözde beni ve çocuğumu çok seviyorlar ama sizce ne kadar doğru bu.Her onlara gidişimizde veya geldiklerinde eşimle kavga ediyorum, hatta bir keresinde ayrılma noktasına geldik, eşim beni karıştırmayın aranızda halledin diyor, böyle bir şey mümkün mü, eşim dengeyi kuramıyor,sözleri nişanları olduğunda tepkisini koyup ben de gelmiyorum demedi.Şimdi görümcem evde yoksa gidiyorum o eve,ve bana gelmesini istemiyorum.Ha bunun sebebi bunca olaylar değil, ben bu olaylarda sadece eşime patladım, birde üstüne bana saygısızlık etti herkesin içinde, ondan.Sizce bundan sonra eşimin ailesine nasıl bir tavır takınmalıyım, yardımlarınızı bekliyorum
6 aylık hamileyken, aniden doğum yapmak zorunda kaldım, bebeğim 600gr prematüre doğdu.Tam 3ay hastane kapılarında yavrumun hayata tutunmasını bekledim.Çok zor günler geçirdim.Eşimin ailesi de yani sadece annesi bu süreçte sürekli aradı, ilgilendi,gerçi bir kez bile hastaneye gelmedi ama sonuçta aradı.Bebeğim 3 ay bittikten snra artık emzirebilirsin dediler ve dayanırsa bir hafta içinde taburcu ederiz dediler.Kayınvalidem bunu biliyordu.Emzirmeye gittiğim hafta birden ardı ve dediki, görümcenin erkek ark. varmış, ailesi tanışmaya gelecek,siz de gelin.Ben bebeğimi emzirmeye gidiyorum, akşam 10dan önce gelemyiz dedim, aslında kırıldım böyle bir zamanda ne gerek vardı diye ama yine de gidecektik, hastaneden çıkıp.Doktorumuz tam da görümcemin dünür tanışmasının olacağı gün bebeğimizi taburcu etti.Tabiki eşimin ailesinden kimse gelmedi o gün, evde yeni dünürleriyle tanıstılar o akşam.Bizde gitmedik tabiki.Ertesi gün misafir gibi gelip, bebeği görüp gittiler.
Üzerinden tam bir hafta geçti, görümcemin istemesi yani sözü yapıldı.Bebeğim hassas olduğundan doktorumuz 2 ay insanlarla aynı odada bulunmasını, dokunulmasını engellemişti.Bu yüzden ben gidemedim, eşim de kavga kıyamet gitti, eşime çok kırıldım çünkü sadece bana yapılmamıştı bu haksızlık, bir tane oğulları var, ona sormadan danışmadan gelinlerinin ve torunlarının gelemeyeceğini bile bile nasıl bu kadar kısa zamanda söz yapılmıştı ve eşim nasıl beni bırakıp giderdi.Neyse bunu atlattım.
Tam 3 hafta sonra görümcemin nişanı oldu, bir tanecik gelini ve ilk, tek torunu olmadan.Sanki bu kadar kısa sürede yapılmasa evde kalacak ve koca bulamayacak gibi.Bu arada görümcem 24 yasında ve cok güzel alımlı bir kız.İsteseler mazeretlerini anlatıp 2-3 ay sonra nişanı yapalım diyebilirlerdi, karşı taraf zaten bunların ağzına bakıyor.Eşim yine beni ezdi ve gitti.Güle oynaya nişan yaptılar.3 ay küvezde yatan prematüre bebeğimin bende yaşattığı psikolojiyi atlatamamışken, zamanla bunu da atlattım.
Tabi bu arada 15-20 günde bir geliyorlar bebeği görmeye.Görümcem gelmiyor,kardeşimin düğünü oldu 4 ay sonra.Düğünde gelen giden bebeğimi soruyor,görümcem 4 aydır görmediği yiğenine bakmaya tenezzül bile etmedi, nişanlısıyla dansa kalkarken.Ha birde bana nişandan sonra onu arayıp tebrik etmediğim için küsmüş, evime ondan gelmiyormuş
Bir bayram geldiler nişanlısıyla, yabancı gibi bir saat oturup gittiler.Birde biz kayınvalideme gitmiştik o zaman gördü bebeğimi.Yani 7 aydır evinde olan bir bebeği, halası toplamda 4 kez gördü.Biz küçük bir aileyiz, bebeğimin sadece 1 halası, 1 dayısı var ama malesefki halası da bu şekilde davranıyor.Kayınvalidemler sözde beni ve çocuğumu çok seviyorlar ama sizce ne kadar doğru bu.Her onlara gidişimizde veya geldiklerinde eşimle kavga ediyorum, hatta bir keresinde ayrılma noktasına geldik, eşim beni karıştırmayın aranızda halledin diyor, böyle bir şey mümkün mü, eşim dengeyi kuramıyor,sözleri nişanları olduğunda tepkisini koyup ben de gelmiyorum demedi.Şimdi görümcem evde yoksa gidiyorum o eve,ve bana gelmesini istemiyorum.Ha bunun sebebi bunca olaylar değil, ben bu olaylarda sadece eşime patladım, birde üstüne bana saygısızlık etti herkesin içinde, ondan.Sizce bundan sonra eşimin ailesine nasıl bir tavır takınmalıyım, yardımlarınızı bekliyorum
Son düzenleme:
