Benim hikayem biraz uzun ama kısaca özet geçeceğim yardımınıza fikirlerinize çok çok ihtiyacım var 
Benim ilkokul aşkım vardı çocukça diyebilirsiniz ama değildi işte bütün beş yıl boyunca onu sevdim. Oda en sonunda beni sevdiğini itiraf etti. Ama onlar ilkokul bittikten sonra başka şehre taşındılar. Tabi o zaman telefon falan yoktu biz üç yıl kadar görüşemedik. Ben onu hiç unutmadım hatta bir yıl bunalıma girdim. Tam artık hayatıma bakmam gerek diyip yeni birisiyle tanıştım çıkmaya başladık oda hayırsız çıktı falan tam ondan ayrılma döneminde biz birbrimizi faceden bulduk. Ben beni unutup unutmadığı konusunda ağzını aradım. Oda hepsi çocukcaydı dedi bende üzüldüm ama ne yapabilrdim unutmaya çalıştım tekrar. Unutmak değilde kalbime gömdüm ama o ne zaman arasa sorsa en mutlu günüm olurdu. Sadece arkadaşça konuşuyorduk. Ben başka biriyle çıkmaya başladım bir süre sonra ve baya uzun sürdü bu ilişkim ve bir ay oldu ayrılalı. İlişkimi hiç bir şekilde etkilemedi. Son iki yıl ilişkimde herşey bitmişti ama alışkanlıktan ayrılamıyorduk eski erkek arkadaşım ile ikimizde ayrılalım diyemiyorduk. Oda bu sırada eski arkadaşları görmek için yaşadığım şehre geldi ama nasıl bir şansa herkesin işi çıktı o ben birde başka bir kız arkadaş üçümüz vardık. Hala onu gördüğümde heycanlandığımı farkettim. Onunda bana baktığını farkettim. Neyse sonra birgün cesaret edip küçükken insan hiç soramıyordu ne düşünüyordun benim hakkımda beni hiç sevdin mi dedim. Oda ilk kez konuştu ben sana çocukluk demiştim ama ben seni çok zor unuttum daha doğrusu hep birlikte olacağımıza inandım ama tam seni bulduğumda yeni birinden hoşlanıyordum o anda öyle dedim. Ama sen benim için çok farklıydın her yıl geldim evinizin önünden geçtim, kızın biri teklif etti kabul etmedim o sıralar dedi. Daha sonra bu konularda hep konuştuk, ve bana öyle şeyler dedi ki bütün arkadaşlarım bu çocuk seni unutmamış ama ilişkin olduğu için açıkca bişey diyemiyor dediler. Bende zamanında deseymiş dedim.Ayrıca sadece iki aylık bir ilişkisi oldu başkada olmadı. Bizim kaderimiz böyleymiş malesef dedi, seni unutmam mümkün değil dedi, benim için hep farklıydın farklıda olacaksın dedi, kimse olmasın yanında ben hep yanındayım dedi, en kötü anlarında yanında olup sana sarılmak isterdim dedi. Peki benimle birlikte olma fırsatın olsa bunu değerlendirir miydin dedim. Evet değerlendirirdim dedi. Aklıma gelen bunlar arkadaşlar. Ben sevgilimden ayrılalı tam bir ay oldu... Ve açıkça artık benim için değerli olduğunu onu özlediğimi söyledim. Kendisi kaptan olacak, sensiz olmaktansa seni beklerim dedim cesaretimi toplayıp... Çocuk şimdi olmayacak duaya amin demek bu biz iki samimi arkadaş olarak kalmalıyız diyor. Hiç mi bişey hissetmiyorsun bana karşı dedim. Hissediyorum ama senin kadar yoğun değil dedi. Yani bir öyle bir böyle...O kadar ilgisiz davranıyor ki çok kırılıyorum artık. Ne yapacağımı bilmiyorum kafam çok karışık ne yapmaya çalışıyor bilemedim
Benim ilkokul aşkım vardı çocukça diyebilirsiniz ama değildi işte bütün beş yıl boyunca onu sevdim. Oda en sonunda beni sevdiğini itiraf etti. Ama onlar ilkokul bittikten sonra başka şehre taşındılar. Tabi o zaman telefon falan yoktu biz üç yıl kadar görüşemedik. Ben onu hiç unutmadım hatta bir yıl bunalıma girdim. Tam artık hayatıma bakmam gerek diyip yeni birisiyle tanıştım çıkmaya başladık oda hayırsız çıktı falan tam ondan ayrılma döneminde biz birbrimizi faceden bulduk. Ben beni unutup unutmadığı konusunda ağzını aradım. Oda hepsi çocukcaydı dedi bende üzüldüm ama ne yapabilrdim unutmaya çalıştım tekrar. Unutmak değilde kalbime gömdüm ama o ne zaman arasa sorsa en mutlu günüm olurdu. Sadece arkadaşça konuşuyorduk. Ben başka biriyle çıkmaya başladım bir süre sonra ve baya uzun sürdü bu ilişkim ve bir ay oldu ayrılalı. İlişkimi hiç bir şekilde etkilemedi. Son iki yıl ilişkimde herşey bitmişti ama alışkanlıktan ayrılamıyorduk eski erkek arkadaşım ile ikimizde ayrılalım diyemiyorduk. Oda bu sırada eski arkadaşları görmek için yaşadığım şehre geldi ama nasıl bir şansa herkesin işi çıktı o ben birde başka bir kız arkadaş üçümüz vardık. Hala onu gördüğümde heycanlandığımı farkettim. Onunda bana baktığını farkettim. Neyse sonra birgün cesaret edip küçükken insan hiç soramıyordu ne düşünüyordun benim hakkımda beni hiç sevdin mi dedim. Oda ilk kez konuştu ben sana çocukluk demiştim ama ben seni çok zor unuttum daha doğrusu hep birlikte olacağımıza inandım ama tam seni bulduğumda yeni birinden hoşlanıyordum o anda öyle dedim. Ama sen benim için çok farklıydın her yıl geldim evinizin önünden geçtim, kızın biri teklif etti kabul etmedim o sıralar dedi. Daha sonra bu konularda hep konuştuk, ve bana öyle şeyler dedi ki bütün arkadaşlarım bu çocuk seni unutmamış ama ilişkin olduğu için açıkca bişey diyemiyor dediler. Bende zamanında deseymiş dedim.Ayrıca sadece iki aylık bir ilişkisi oldu başkada olmadı. Bizim kaderimiz böyleymiş malesef dedi, seni unutmam mümkün değil dedi, benim için hep farklıydın farklıda olacaksın dedi, kimse olmasın yanında ben hep yanındayım dedi, en kötü anlarında yanında olup sana sarılmak isterdim dedi. Peki benimle birlikte olma fırsatın olsa bunu değerlendirir miydin dedim. Evet değerlendirirdim dedi. Aklıma gelen bunlar arkadaşlar. Ben sevgilimden ayrılalı tam bir ay oldu... Ve açıkça artık benim için değerli olduğunu onu özlediğimi söyledim. Kendisi kaptan olacak, sensiz olmaktansa seni beklerim dedim cesaretimi toplayıp... Çocuk şimdi olmayacak duaya amin demek bu biz iki samimi arkadaş olarak kalmalıyız diyor. Hiç mi bişey hissetmiyorsun bana karşı dedim. Hissediyorum ama senin kadar yoğun değil dedi. Yani bir öyle bir böyle...O kadar ilgisiz davranıyor ki çok kırılıyorum artık. Ne yapacağımı bilmiyorum kafam çok karışık ne yapmaya çalışıyor bilemedim 
