yardım edermisiniz,hiç iyi değilim

merhabalar..

inanın içinden çıkılamayacak haldeyim
tam olarak bi sorun söyleyemiyorum,çünkü yağan yağmur gibi birikti,deniz oldu içime herşey...
23 yaşındayım.kontrolü ben de kaybettim artık.
aslında sorunlarım olduğunu hep biliyordum ama 3 yıl önce tanıştığım insanla beraber herşeyle yüzleşmek zorunda kaldım,şimdi hiçbişeye gücüm kalmadı artık..
dertlerim öylesine büyükki,ne aldatıldım ne terkedildim,ben acıları bunlarda sanardım hep,meğerse acı denen şey bambaşka bişeymiş.aksine sürekli sevildim,sürekli el üzerinde tutuldum,mutluluğu da bu sanardım hep,ama mutlu olamadım
bazı gerçekleri burada anlatmak beni çok rahatsız edecek,utandıracak olsa da ben anlatacağım,yoksa çıldırabilirm.
şu anda durup 3 yıl öncesine bakıyorum,ne kadar farklıyım şu halimden.siz de düşünün; karşınızda sevimli,kanlı canlı,samimi,sıcak,biri var.cıvıl cıvıl görünse de,içini yoklasanız o haliyle pek te mutlu değil aslında,çünkü herkes tarafından sevilmek,herkese iyi görünmek istiyor,bu yüzden karşıdan epey ciddi görünse de,yüzünde hiç anlamadığı bir gülümsemesi oluyor konuşurken.kompleksleri var,kimseyle tartışamıyor,kimseyi kırmak istemiyor,istememekten ziyade itici ve çirkin görünmek istemiyor kimseye,kızgınlıklarını dile getiremiyor,yine de bazen aniden parlıyor intikamını alıyor yanlış davranışlarla veya konuşmalarla.biraz da sıkıntılı bir çocukluk geçirmiş,belki de kişiliği oluşamamış gelgitler yaşamış hep.bildiğini veya bildiğini sandığını okuması da cabası.herşeye rağmen kocaman bir yüreği var..yine de diyorum ki yine de saygı görmemiş insanlardan.öylesine saf ki zaten,üzülmesi de ,sevinmesi de saf ve temiz..
şimdi kim olmuşum diye şöyle bir baktığımda hayretlere düşüyorum.soğuk biriyim artık insanlara karşı,içimdeki cıvıltılar gitti,ben pembe bulutlardan aşağı inmek zorunda kaldım,içime sığmayan enerji yerini başka şeylere bıraktı,güvenmemem gerektiğini,insanların acımasının olmadığını,ve her an düşmek üzere olma riskiyle yaşamam gerektiğini öğrendim,sebepsiz bir gülümseyişimin bile bir artniyetli insanlara neler yaptırabileceğini veya düşündürebileceğini öğrendim.birilerinin bana aşık olup olmamasının aslında benim elimde olduğunu öğrendim,kimin bana neden iyilik yapıyor olacağını öğrendim,eskisi gibi çocukca sevinmemeyi öğrendim,detaylar üzerinde durup hesap yapmayı öğrendim,güçlendim,birilerinin karşısına geçip söke söke hakkımı almayı öğrendim,hatta kavga edip 'insan ol önce' diyebilmeyi bile başardım.sevilmek zorunda olmadığım için düzgün ve olması gerekeni konuşmayı öğrendim.anlat anlat bitmez bi sürü şey öğrendim.rahatladım bir yönden,en büyük şikayetlerim gitti,ıvır zıvır pek bi problemim kalmadı insanlarla,ve en önemlisi hep iyi olmak zorunda değildim artık
gelişmeler iyi görünebilir.aslında dedim ya dertlerim çok büyük.bunları bana 3 yıl boyunca öğreten sevgilimdi.ona minnetler borçluyum,ciddiye alınmayı gösterdi bana.en azından kafamda soru eski soru işaretleri yok artık.
fakat bu süreçte kendisine olan aşkımı sevgimi saygımı yok etti.kıskançlığı hiç bitmedi,aslında çok iyi bir insandı ve gerçekten çok dürüst bir insandı,ve oldukça zeki,özgüveni yüksek,güzel konuşan,sevilen,sayılan,insanları hemen tanıyan ve hiç yanılmayan,iletişimi süper ,fazlasıyla sempatik ve mükemmel bir insan.fakat bunların yanında her ne olursa olsun kötü olaylar karşısında anlayışı hoşgörüsü eksik ve sorunlara bakış açısı başka.belki de bu yüzden anlaşamadık bi türlü.
bana oturup anlatmadı nasıl yaşanılacağını.aslında denedi,fakat ben bildiğimden şaşmazdım ya o sıralar anlamak istemedim,çünkü inanmadım bile ona,gerçekler oyle olmazdı kıskançlığından yapıyor hep dedim.bir yandan nefret ediyorum ondan çünkü psiklojimi de bozdu,ben anlamadıkça o öfkelendi,o öfkelendikçe ben delirdim.bunları bana öğretmesi uzun yollar aldı,bitmeyen kavgalar,tükenmeyen hakaretler,sinir krizlerim,gözyaşlarım.....aklıma geldikçe üzülüyorum canım sıkılıyor...kavgalardan sevemedik bile birbirimizi..
sizlere sorular sormak istiyorum,çünkü hala soru işaretleri var içimde,en azından fikir verip yardımcı olabilirseniz ne mutlu bana,çocuk gibi oturup tek tek soracağım size.inanın bana kimselere anlatıp yardım alamıyorum.
-öncelikle sevdiğiniz ve hiç kuşkusuz sevildiğinizi bildiğiniz insan,kızdığı zaman size hakaret edebiliyorsa hala devam edermiydiniz
-sizin aklınızın almadığı bi konuyu anlatamadığı zaman sertleşen bir insanı hep sevebilirmiydiniz
-kıskançlıkta aşırıya gittiğinin farkındayım,ama bütün pembe hayatı bi tarafa bıraktığınızda ve gerçek gözlerle baktığınızda diğer insanlarla samimi olmam yanlışmı?bana hep insanlar sana seksi olduğun için yaklaşmaya çalışıyor,gerçek arkadaş durup dururken çok güzelsin demez diyor,ama ben hep açıkca bişi sölenmediği takdirde insanları yargılama veya yadırgama taraftarı değilim onların değil benim niyetim önemli diyorum,bunun üzerine o da bunlara şimdi müdahale etmessen senin hakkında erkekler kolay av edeceklerini düşünür sen erkekleri tanımıyorsun diyor.bu konuda haklımı,ve bana çok güzelsin denilmesi konusunda haklımı sizce
-birisiyle sevgiliyken,başka birileri benden hoşlansa nolur ki,ben zaten onun değilmiyim,bu one neden rahatsız ediyorki?
-ayrıldığımda bana sen boyle ayrıntılara takılmassan asla mutlu olmassın,hiç bi erkek senin gibi herkese elektrik veren ve ilgisini çeken biriyle ciddi olmaz,en fazlası oynar diyor,oynamassa da sana saygı göstermez,muhtemelen o da senin gibi detaylara takılmayacağı için istemediğin şeyler yaşatır diyor,kimselerle samimi değilim,kimselere baktığım falan da yok,ama dedim ya çok zeki,içimde nasıl fırtınalar kopabileceğini çok iyi biliyor.gerçekten boylemidir erkekler?ve geleceğim boyle mi olacak gerçekten?
-çok düzgün çok uslu başlı mantıklı bir kız hayal edin.nasıl biri olmalıdır bu sizce?nasıl konuşmalı nasıl davranmalıdır?
-herşeye rağmen bitmesi gerekiyor diyelimki,peky o zaman aşk acımı nasıl geçirim,beni o büyüttü,yaşlandığımda çirikinleştiğimde bile gözü kör sevebilecek bir insandı,hep sevdi hep sevdi usanmadan,yemek yerken obur kuşum diye sevdi,sinirlendiğimde deli sevgilim diye sevdi,aklınıza gelmeyecek bi sürü şeyle sevdi beni hep,hep yanımda oldu,sorunlarımı halletti,annem oldu babam oldu,sorunların yanısıra gerçekten çok güzel günlerimiz geçti,ama malesef bişiler olamadı çok üzgünüm.onu unutmam gerektiğinde nasıl unutabilirim?
-en çok korktuğum haklı çıkması,,beni onun gibi sevebilen birinin olmayacak olması korkusu,ilerde kırılmak incitilmek korkusu,bu korku gerçekmidir?
-yoksa sevgilim haksızmı,takıntılı bir insan mı?beni de mi düzgünlük takıntısına sokmuş?
-aşk nedir sizce?
-uzun bir ilişkide bi yerde heyecan aşk bittiğinde nasıl neyle devam edilir?
-içimde hep bir ateş var malesef,bu,iyi günümdeyken daha da iyi yapıyor beni,kötü günümdeyken ise kötü yapıyor.üzgünüm ve utanıyorum ama ben bu ateşi bu hevesi kontrool edebilsem de bu beni rahatsız ediyor,bunu yenmemmi gerekiyor veya bu herkeste olan bişiymi?
-kendi adınıza cevaplayın;size bir erkek arkadışınız muhabbet esnasında,seni görmeyeli uzun oldu bakıyorum da iyice güzelleşmişsin dese ama niyetini tahmin edemeseniz,tepkiniz ne olurdu,bu normalmi tşk mü ederdiniz yoksa ne yapardınız?
-aşk ta olması gereken ilk şey düzgün bir huzurmu,içinde aşk oyunları olan bir ilişki sizce çocuklukmu
...sorularımın biraz garip olduğunun farkındayım,ama inanın daha o kadar çok şey var ki beni huzursuz eden beni yadırgamayın lütfen.çünkü hep eleştirildim,korkular ve sıkıntılar içindeyim.
şimdiden teşekkürler ediyorum size,umarım yardımınız dokunur,iyi ve sağlıklı günler dilerim

Öncelikle karşımda düzgün bir kişilik olduğunu düşünüyorum ama sevgilin senin beynini mi yıkamış biraz :1closedeyes:

_berrak_ .!.:

-öncelikle sevdiğiniz ve hiç kuşkusuz sevildiğinizi bildiğiniz insan,kızdığı zaman size hakaret edebiliyorsa hala devam edermiydiniz
Seviyor olması hakaret edebilme hakkı vermez ki.. hiçkimseye..
-sizin aklınızın almadığı bi konuyu anlatamadığı zaman sertleşen bir insanı hep sevebilirmiydiniz
Hayır, beni küçük görmemeli, tatlı bir dille anlatmalı ve beni ikna etmeli..
-kıskançlıkta aşırıya gittiğinin farkındayım,ama bütün pembe hayatı bi tarafa bıraktığınızda ve gerçek gözlerle baktığınızda diğer insanlarla samimi olmam yanlışmı?bana hep insanlar sana seksi olduğun için yaklaşmaya çalışıyor,gerçek arkadaş durup dururken çok güzelsin demez diyor,ama ben hep açıkca bişi sölenmediği takdirde insanları yargılama veya yadırgama taraftarı değilim onların değil benim niyetim önemli diyorum,bunun üzerine o da bunlara şimdi müdahale etmessen senin hakkında erkekler kolay av edeceklerini düşünür sen erkekleri tanımıyorsun diyor.bu konuda haklımı,ve bana çok güzelsin denilmesi konusunda haklımı sizce
Ne alakası var, özellikle de "gerçek arkadaş durup dururken çok güzelsin demez" lafına takıldım.. Niye demesin, insanlar karşısındakini biraz olsun mutlu etmek için, ya da kendi uslubu dolayısıyla iltifatlarda bulunur.. Bu o kişi seni sex objesi olarak görüyor demek değildir
-birisiyle sevgiliyken,başka birileri benden hoşlansa nolur ki,ben zaten onun değilmiyim,bu one neden rahatsız ediyorki?
Özgüveni yok, seni kaybetmekten korkuyor..
-ayrıldığımda bana sen boyle ayrıntılara takılmassan asla mutlu olmassın,hiç bi erkek senin gibi herkese elektrik veren ve ilgisini çeken biriyle ciddi olmaz,en fazlası oynar diyor,oynamassa da sana saygı göstermez,muhtemelen o da senin gibi detaylara takılmayacağı için istemediğin şeyler yaşatır diyor,kimselerle samimi değilim,kimselere baktığım falan da yok,ama dedim ya çok zeki,içimde nasıl fırtınalar kopabileceğini çok iyi biliyor.gerçekten boylemidir erkekler?ve geleceğim boyle mi olacak gerçekten?
Canım, sen kişilik sahibi bir insansın bunları aklın alıyor mu?
Herşey senin elinde, ne demek seninle ciddi olmaz, en fazla oynar falan. Sen izin vermediğin sürece bunları kimse yapamaz sana.
(Tekrar ediyorum, sevgilin seni kaybetmemek için, onu bırakmaman için beynini yıkamış)
-çok düzgün çok uslu başlı mantıklı bir kız hayal edin.nasıl biri olmalıdır bu sizce?nasıl konuşmalı nasıl davranmalıdır?
Bu bahsettiğin tarzda kız nasıl davranması gerektiğini de bilir, elimi şuraya koyayım, saçımı şöyle savurayım gibi detaylara takılmaz, kendisi gibi olur..
-herşeye rağmen bitmesi gerekiyor diyelimki,peky o zaman aşk acımı nasıl geçirim,beni o büyüttü,yaşlandığımda çirikinleştiğimde bile gözü kör sevebilecek bir insandı,hep sevdi hep sevdi usanmadan,yemek yerken obur kuşum diye sevdi,sinirlendiğimde deli sevgilim diye sevdi,aklınıza gelmeyecek bi sürü şeyle sevdi beni hep,hep yanımda oldu,sorunlarımı halletti,annem oldu babam oldu,sorunların yanısıra gerçekten çok güzel günlerimiz geçti,ama malesef bişiler olamadı çok üzgünüm.onu unutmam gerektiğinde nasıl unutabilirim?
Bu anlattıkların bir ilişkide olması gerekenler bence.. Nasıl unutursunu pek bilemicem.. Zaman..
-en çok korktuğum haklı çıkması,,beni onun gibi sevebilen birinin olmayacak olması korkusu,ilerde kırılmak incitilmek korkusu,bu korku gerçekmidir?
Seni ondan daha fazla sevecek, senin kıymetini bilecek insanlar çıkacaktır karşına, yeter ki sen o kişiyi farket.. Tabi ki kırılabilirsin, incinebilirsin, düşe kalka öğreniyoruz hayatı. Ama sen doğru insan olduğun sürece doğru insan karşına çıkar diye düşünüyorum ben..
-yoksa sevgilim haksızmı,takıntılı bir insan mı?beni de mi düzgünlük takıntısına sokmuş?
Takıntılı tabi ki, senin kafana neler sokmuş böyle, sanıyorum yaş farkınız biraz fazla..
-aşk nedir sizce?
Bence huzurdur şutarafagitti
-uzun bir ilişkide bi yerde heyecan aşk bittiğinde nasıl neyle devam edilir?
Saygıyla, paylaşarak..
-içimde hep bir ateş var malesef,bu,iyi günümdeyken daha da iyi yapıyor beni,kötü günümdeyken ise kötü yapıyor.üzgünüm ve utanıyorum ama ben bu ateşi bu hevesi kontrool edebilsem de bu beni rahatsız ediyor,bunu yenmemmi gerekiyor veya bu herkeste olan bişiymi?
Nasıl bir ateş olduğunu anlayamadım..
-kendi adınıza cevaplayın;size bir erkek arkadışınız muhabbet esnasında,seni görmeyeli uzun oldu bakıyorum da iyice güzelleşmişsin dese ama niyetini tahmin edemeseniz,tepkiniz ne olurdu,bu normalmi tşk mü ederdiniz yoksa ne yapardınız?
Yahu çok normal tabii ki, görgülü insan böyle yapar zaten.. Sana her güzelsin diyen insanı sana asılıyor olarak alma lütfen, medeni insanlarız ve küçük jestler gibi iltifat da ediyoruz birbirimize. Örneğin bir erkeğe çok şıksınız bugün demek gibi..
-aşk ta olması gereken ilk şey düzgün bir huzurmu,içinde aşk oyunları olan bir ilişki sizce çocuklukmu
Aşk oyunları tabii ki olacak, çocukluk olsa dahi ne gibi sakıncası var anlayamadım..
...sorularımın biraz garip olduğunun farkındayım,ama inanın daha o kadar çok şey var ki beni huzursuz eden beni yadırgamayın lütfen.çünkü hep eleştirildim,korkular ve sıkıntılar içindeyim.
şimdiden teşekkürler ediyorum size,umarım yardımınız dokunur,iyi ve sağlıklı günler dilerim

Genişletmek için tıkla...

Valla tatlım hepsine cevap vermeye çalıştım ama, şahsi fikrim bu sevgiliden uzak durman. Psikolojik baskı yapmış sana resmen.

canım senin kafan baya karışmış... aslına bakarsan ben biraz senin sevgilinin olması istediği tarzda bir insanım... herkesle çok rahat konuşmayan ; zaten konuşturmaya fırsat vermeyecek mesafeleri koyabilen biriyim... benim ev arkadaşım tam tersimdi... sana örnek mesela bakkal ; manav onunla saçma sapan sohbetlere girer ; çiçek filan verirdi... ben de anlamsız bulurdum onlarla bu samimiyetini... kaldı ki kendisi aslında hiç de saf değildir... ama onu yanlış anlayan çok erkek vardı ... yine de o bu konularla yüzleştikçe kendisi biraz uzaklaştı ... kimsenin zoruyla değil... kendisini korumak için belki de... ama o öyle mutluydu aslında... şimdi insanlara karşı güvensiz ve temkinli olmak onu da rahatsız ediyor ... ben sadece böyle biriyim ; bana da sevimli olmak zor gelir ...

belki bu konuda biraz ortayı bulabilirsin ... eğer herkes seni yanlış anlıyorsa...

ama uzun zamandır görmediğin bir erkek arkadaşın sana değişmişsin ; güzel olmuşsun diyorsa buna sadece teşekkür et... bunda art niyet aramak yersiz... daha önünde öğreneceğin o kadar çok şey var ki... bu hayat tecrübesidir... sakın bunu tek kişiye bağlama... erkek arkadaşın elbette bazı şeyleri görmeni sağlamıştır ya da bazı şeyleri yanlış görmene neden olmuştur .... ama hayat tecrübeni ona borçlu değilsin ...

sen mutlu olabildiğin sürece mutlu bir ilişki yaşarsın... o yüzden kendini nasıl mutlu hissediyorsan öyle yaşamalısın...

ayrılık acısı da elbette geçiyor ... eninde sonunda geçiyor ... ondan korkun olmasın... bir şekilde kendini iyileştirmenin yolunu bulursun... biz de sana yardımcı oluruz eğer böyle bir karar verirsen...
korkun bu olmasın...

korkun seni senlikten çıkaran bir hayat yaşamak olsun ...

kızlar yazılarınıza şimdi ulaşabildim, hepinizi tek tek bulup ayrı ayrı teşekkür etmek isterdim.bana yardımlarınız dokunduğu gibi,zahmet edip cvp yazmanız bile ayrı bir mutluluk benim için.
hepinizin cv bını ayrı ayrı yorumladım
küçük böcük sen başka ,,juliet gözek ve ipeque siz de başka yollar gösteriyorsunuz bana aslında kendi bakış açımla baktığımda.
aslında dediğiniz her cümle de sonuna kadar haklısınız.benim kafamı karıştıran canımı sıkan da bunlar;yani karmakarışık bir beyne sahip olmak ve nerden gideceğimi bilememek.onun olmamı istediği insanla,beni mutlu eden olmak istediğim insan tıpkı küçükböcükle arkadaşı gibi belki de.
çok dikkatsiz bir insanım ben,dikaatsizliğimden de çok çektim önemli olmasalar da canımı sıktılar.
o benim hayatımda sürekli bir dikkatdi,onu unutunca dikkati unutmaktan korkuyorum,çünkü yalnızlıktan sıkılıp biyerlere dadanmaktan çok korkuyorum,kendimi tanırım ben,asla sakin bir insan olmayı beceremedim,,illaki etten püften de olsa bir meşgalem olmalı,yanlış yola gitme riskimi siz düşünün artık.
bir yandan da düşüncelerimi saçma buluyorum,ben o yokken dikkatsiz bir insanken de hiç yanlış yapmadımki,yani allah insanın içine verirse zaten o beni isterse 4 duvar arasına koysun yine de yaparım yapacağımı diyorum.bu cümleyi ona da kurmuştum,bana söylediği ''sen büyüdükçe insanların da affı,merhameti azalacaktır,başına bir iş gelmediyse bundan gelmemiştir '' oldu.
belki de beynimi yıkadı doğrudur,ama bana olması gereken kişilğin daha doğrusu bayanın,küçük böcüğün dediği gibi herşeye ve herkese karşı mesafelerle dolu olması gerektiğini söyledi hep.
düşünüyorum kızlar çok düşünüyorum,düşünmekten ve bunların stresinden kilo verdim iyice,ve bir de bu huzursuzluk yüzünden,çelişkiler yüzünden ve sert davranması yüzünden ondan ayrıldım,çünkü bıktım artık her olayda birbirimize muhalefet olmaktan.bunlara stresim yüzümden gergin bir insan oldum ve herşeye herkese sinir olmaya başladım çünkü.
ayrılık acısı şurda dursun dedim,önce en büyük derdimden başliyim dedim.bir yanda hep takdir ettiğim ve karşıdan bakabildiğim o kişilik(bir ara sırf onun için boyle olmaya çalıştım ve başardım,oyle olmak ta bana başka bir huzur mutluluk verdi)bir yanda da kendi gizemli,çekici,sıradışı kişilğim.2 si arasında cebelleşiyorum resmen.ortayı bulmaya çalıştım,ama ne oldu biliyormusunuz,ya ortayı da bilmiyorum,ya da dengesiz psikolojilere giriyorum.kim olmalıyım sizce ben bu kadar yol katettikten sonra?
eğer kendim olursam,biliyorumki başlayacak gene tatsız şeyler ufak ufak,ve bir gün bir bakmışım,o bunu neden dedi,bu şunu neden dedi,ben boyle demek istemedim vs vs...
asıl korkularım,kim olursam olayım,ilerde mutsuzluk yaşayacağım,bu şu gibi bişey,karşımdaki insanı sürekli inceleyeceğim,çünkü bu ilişki den sonra boyle yapmam gerektiğini hissedeceğim hep.o insanı inceledikçe yine soru işaretleri oluşacak kafamda,mesela bir örnek vereyim eskiden canım istemesse yada o an konuşmak istemessem sevgilimin telefonunu açmazdım,tabiki uyarısını dikkate aldım,bir daha yapmadım ama asla anlamadım neden kızmış olduğunun mantığını,kendimi normal bulmadığım için,normal olanı anlamak zorunda kaldım.şimdi ben kendim olduğumda asla zararlı bir insan olmayacağım bunu da çok iyi biliyorum ama hayatıma giren kişi de mecburen kendim gibi biri olacak,o da telefonu açmayacak belki canı istemeyecek,ben bu kadar şey yaşadıktan sonra kendim gibi olup detaya takılmadan geçeceğim ya da işte ikaz edip geçeceğim,,,ya da onun dediği gibi olup buna tepkiler göstereceğim..telefon meselesi sadece bir örnekti,herşeyde düşünün bunu.
asıl korkum ne biliyormusunuz;kendim olup kendim gibi birini bulup sonra da doğru yanlış davranış sendromlarıyla kafamın karışması ve sonuç olarak kötü bir ilişki
asıl korkularımdan biri,yine kendim olup ama yine benden farklı bir insan bulup,beni üzen bu aşk gibi yine üzülmek.buna bir yorumunuz var mı ilerde nasıl mutlu olurum ben?
bambaşka bir soru daha sorsam,detaylara takılmak iyimidir kötümüdür,bence eskiden takılmazdım,takılanı da sevmezdim,sonradan takılmak ve takılmayı bilmek zorunda kaldım,istemeden de takılmaya başladım.
yorumlarınız bakış açılarınız çok güzeldi,ve gerçekten ilk defa anlatıp rahatladım bir nebze,konuşmaya ihtiyacım varmış,ne kadar teşekkür etsem de az gelir.
yazılarımla hiç normal bir görüntü bırakmadığımın farkındayım ama buna ben de üzülüyorum,keşke farklı yollarım olabilseydi,ama ben kabul ediyorum basbayağı psiklojim bozuk işte,sadece düzeltmeye çalışıyorum.
öpüyorum hepinizi,kalın sağlıcakla