Merhaba. Tam nereden başlasam bilemiyorum ama evliliğimi bitirip bitirmeme kararı almaya çalışıyorum. 29 yaşındayım. Eşimle iki sene önce evlendik. Herkese hep derler ya kimsenin yarabandı olmayın diye. Ben farkında olmadan şimdiki eşimi yarabandı yapmışım. Eşimden önce 3 yıllık bir ilişkim vardı. Bende çok büyük bir travmaya yol açmıştı o ilişki. o dönemki sevgilim Bana sormadan beni hamile bıraktı sonra ilaç kullanmama rağmen gebelik oluşup işler ciddiye binince yani bebeği istemedi aldırdık vs. sonrasında ben psikolojik olarak rahatsızlandım. kutu kutu ilaçlar ataklar derken eşimle tanıştık ve tanıştıktan dört ay sonra evlendik. çok destek oldu bana. ne yaşadığımı bilmiyor. bir şey olmuş ama sormayacağım beraber aşarız dedi. Eğitim kültür anlamında aramızda farklılıklar vardı. ama o dönem canım o kadar yanıyordu ki önemli olanın denklik değil çok seven değer veren merhametli biriyle olmak gerektiğini düşündüm. o dönemki psikolojimle bu çok doğru bir karardı. Evlilik sürecindeyse bütün yük benim üzerimdeydi gelinliğime kadar ben aldım. Evi ben döşedim. Her şeyi kendim hallettim durumu iyi değil ailesi de destek olmuyor diye. Sonrasında da işsiz kaldı. 1 senedir de iş bulamadı. Evin çarkını yine ben çeviriyorum. kendisi de part time bir şeyler yapmaya çalışıyor.
Tüm bunlar yaşanırken daha önce gözüme batmayan şeyler aşırı batmaya başladı. Fiziksel olarak eşim bana çekici gelmiyor artık. Saçının kelliği önceden sorun değilken şimdi kel olması irite ediyor. Kronik ağız kokusu problemi var bir türlü çözemedi cinsel açıdan da yaklaşamaz hale geldim çünkü midem bulanıyor. öpüşemiyoruz. Önceden sorun etmediğim dil bilmiyor oluşu şimdi gözüme batıyor. Ben 5 dil biliyorum. Yurt dışında lisans okudum yüksek lisans yaptım vs. Başta Bunlar gözüme hiç batmamıştı çünkü adam hep gözümün içine bakıyor. Ev işlerinde yardım ediyor. İşten yorgun geldiğimde tatlılar yapıp hazırlamış oluyor. Tüm ekonomik zorluğuna rağmen özel günlerimizde borç harç kendini aşacak hediyeler aldı beklemediğim halde. Hasta olunca çorbamı yapıyor ilacıma kadar içiriyor ve aşırı sadık. inanılmaz düzgün ve güvenilir bit adam. Yani artısı çok fazla fakat bende hiç heyecan yok. Evlendiğimizden beri maddi sorunlar yaşamaktan bıktım ve sıkıldım. sadece sorun ve problem var. ne maddi derdi bitti ne cinsel problemleri. İki senede biter mi evlilik heyecanı? şehvet duymadığım biriyle evli kalmalı mıyım? Eğer boşanırsam bu kadar düzgün bir adamdan ayrıldığım için pişman olur muyum? onun ahı bir ömür üstümde mi kalır? ne yapmalıyım sizce bir evlilik sırf karşıdaki iyi insan diye devam ettirilmeli mi? Fakat bir yandan da çok gencim neden böyle hissettiğim bir evlilikte kalayım. bilmiyorum çok kafam karışık.
