Yapayalnizim bebek yuzunden eve tıkıldım tahammulum kalmadi?

B

busu54

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
12 Mayıs 2024
24
-14
27
2 tane cocuk annesiyim kizim buyuk onla derdim yok o kendini kurtardi.Benim bebegim çok yaramaz sürekli bir şeyleri yere dokuyor,bazen kusuyor ve az uyuyor Benim de tahammülüm uykusuzluktan da yalnizliktan da tükendi.Sabretmeye calisiyorum ama gecmiyor.bir kac kere sinir krizi geçirdiğim için bağırdım ve hiçbir komşum benle gorusmek istemiyor.Insanlara selam veriyorum selam alsam da insanlar iki yuzlu sana guluyor arkamdan konusuyor.Yapayalnizim sadece şehir merkezinde arkadssim var ha deyince oraya da gidemiyorum çocukluyum hatta millet en yakindaki cemiyetlere,akrabalarına arkadaşlarına giderken bebegim yuzunden iyice eve tikildim.Esim sabretmeye calisiyor.Ailem bile beni istemiyor ve davranışlarıyla belli ediyolar.Allah in beni sevmedigini gunahlarim icin ceza verdigini dusunmeye basladimYasama sevincim umudum kalmadi.
 
Çocuklarınız kaç yaşındalar? Öncelikle iş eşinize düşüyor. Göstermelik değil de tam anlamıyla size destek olması gerekiyor. Birkaç saatliğine bebeği alsın siz çıkın biraz hava alın kendinize zaman ayırın. Evde yükünüzü hafifletsin ev işlerine yemeğe yardım etsin.Bebek küçük de olsa kendinizi eve kapatmayın hergün yarım saatte olsa bebeği arabasına koyup yürüyüş yapın.hepsinin geçici olduğunu unutmayın.bunlar geçici süreçler tüm anneler bu zamanlardan geçiyor.zamanla rahatlayacaksınız hepsi geçecek
 
Lupetta .!.:
Ne güzel ilk çocuk kendini kurtarmış. İkinciyi niye yaptın ki daha? Madem tahammülün yok. Çocuk büyütmenin ne olduğunu da biliyorsun. Kusar da s.çar da, yaramazlık da yapar
Genişletmek için tıkla...
Ben de bunları yapacağını tahmin ettim göze aldım Ama bu kadarını tahmin edemedim beni eşimin ve şartlarin eve tikacagini tahmin edemedim.
 
Şu “bebeğim yüzünden” için inşallah sınanmazsınız. Bunalımda olabilirsiniz kolay değil bir can dünyaya getirip büyütmek. Eşinizle bunun sorumluluğunu paylaşacaksınız onun destek olması lazım. Eleştirmek için demiyorum, ama nolursunuz kelimelerinizi seçerek kullanın Rabbimin gücüne gider. Neyle be şekilde sınav olacaksınız bunu bilemezsiniz. Sizi eve tıktığını düşündüğünü o can için insanlar nelerle savaşıyor bilemezsiniz tüp bebek tedavileri, çeşitli ameliyatlar, umutsuz çaresiz olanlar ve daha neler neler. Yerinizde olmak için canını ortaya koyacak canlar var. Ben mesela yatarak hamileliğimi tamamlamaya çalışıyorum afedersiniz lavaboya kalkarken bile iki kez düşünüyorum her lavabo ihtiyacından sonra insan korkarak dönüp bakar mı acaba kan varmı bişey geldi mi diye... uykusuz gecelerimi hayal ediyorum sesini nefesini hayal ediyorum elim karnımda gece gündüz dua ediyorum Allah’ım vaktiyle sağlıkla kucağıma alabileyim diye. 6 yaşına gelmiş olan yavrunuzu da siz büyüttüm eminim bununda üstesinden geleceksiniz siZ çok güçlüsünüz kendinize inanın
 
7 aylık bebek bi şeyleri yere döküyor, kusuyor diye yaramaz mı oldu

Çevrenizde park vs yok mu, biraz çıkarsanız orada yeni insanlarla tanışsanız? İlla ahiretlik dost olmanıza gerek yok iki sohbet bile rahatlatır. Ya da eşinizin arkadaşları, arkadaşlarının eşleri?
 
Öncelikle bir kendine gel seni çok iyi anlıyorum bir buçuk sene uykusuz kalan biri olarak ama onu dünyaya getirmeyi seçen sen ve eşinsiniz. Bu kadar olumsuz olursan çocuğa yansır iyice durmaz. İlk çocuk olsa derim ki zorluklarını bilmiyordun ikinciyi de sen yapmışsın . Bu çocuğun suçu degil ki. Çocuğa günlük temiz hava aldırın . Eşinle bir termosa çay koyup yürüyüş yapın . Etrafa saldırmak , kızmak veya suçlu aramak yerine
 
Emin olun aynı durumdayim, sizin eşiniz yanınızda en azindan benim eşim uzakta çalışıyor, iki aile ile de ayni sehirde degilim, kızım gunduzleri yarim saatcik uyuyor geceler 1.5-2 saatte bir uyaniyor, 8 gün yıkanamayip aglamisligim var, cunku bebegim uyurken gireyim diyorum bir uyaniyor, bornozdan korkuyor ve katıla katıla ağlıyor. O yuzden sizi anliyorum demek isterdim ama üslubunuz garip. Ilk cocugunuz cok usluydu onun gibi olur diye mi 2. cocugu yaptiniz? Evladınızı CEZA olarak mı goruyorsunuz? Mental olarak başaramıyorsanız psikolojik destek alin ama cocugunuza ceza demedin, zira Allahin gücüne gider.
 
Yaşadığınız yerde yalnız olmanız yeni değildir ki bunun suçlusu küçücük bebeğiniz olamaz. İkinci çocuğu tüm zorluğunu bilerek dogurdunuz sonuçta. Uykusuzluk çok zor evet ama bu süreçlerin geçici olduğunu bilerek kendinize nefes alacak alanlar oluşturun. Eşinize de iş düşüyor tabi burada. Onunla paylaşarak bir şeyler yapın. Beraber çıkın.
 
En yakın arkadaşımız eşimiz olmalı. Çıkın dolaşın piknik yapın. Herşey sizin elinizde. Bu yazdıklarınızdan ben daraldım. Konuştuğunuz insanlara da böyle dert yanıyorsanız kimse konuşmaz tabi
 
Dedikleriniz doğru insan bir anlık böyle kelimeler kullanıyor kendini ifade etmek için.Evlat aslında çok güzel bir şey tabiiki zorlukları da oluyor ben 4.5 ay kolik bebekle mücadele ettjm
 



7 aylık bebek yaramaz değil sadece bebek. Annenize gittiğinizde de kayınvalidenize çıktığınızda olduğu gibi; siz 6 saat uyudunuz, başkaları rahatça uyudu vb diye onlara karşı tavır sergiliyor olabilir misiniz ?

Bebeğiniz geceleri uyanmasın diye arı mama vermeniz sağlıklı mı ?
 
busu54 .!.:
Dedikleriniz doğru insan bir anlık böyle kelimeler kullanıyor kendini ifade etmek için.Evlat aslında çok güzel bir şey tabiiki zorlukları da oluyor ben 4.5 ay kolik bebekle mücadele ettjm
Genişletmek için tıkla...
Eminim hiç kolay değildir. İlk hamileliğimde tabiki mutlu oldum ama çok tedirgindim nasıl bakacağım nasıl olacak ağlayacak uyumayacak neler neler düşünüydum yapabilecek miyim üstesinden gelebilecek miyim diye bir sürü “şimdi anlamsız” olduğunu düşündüğüm sorularla boğuşuyordum... 5 aylık hamileydim Daha yeni yeni karnım belli oluyordu. Bir yere gidecektik eşimle pantolon giydim fermuarlı kapanmadı. Ona üzüldüm ay kilo almışım daha şimdiden diye... (sanırsınız mankenim) iğreniyorum kendimden o an aklıma geldikçe nefret ediyorum kendimden bir buçuk yıl oldu hala ağlıyorum Bu pantolon giydiğim günde 1 hafta sonra hastaneye yatırıldım 3 gün yattım ama bebeğim benden gitti haklı niye kalsın ki kilo aldığını dert eden insana niye evlat olsun ki bazen onu özlemeye bile hakkın yok diyorum kendime. o kadar kızgınım şunu yazarken bile ağlıyorum.
O yüzden nolur bebeğinize yaklaşırken pişman olacağınız şeyleri söylemeyin nasıl yaparsınız bilmiyorum ama pişman olmayın.
 
busu54 .!.:
Dedikleriniz doğru insan bir anlık böyle kelimeler kullanıyor kendini ifade etmek için.Evlat aslında çok güzel bir şey tabiiki zorlukları da oluyor ben 4.5 ay kolik bebekle mücadele ettjm
Genişletmek için tıkla...
4,5 ay kolik ne ki tam 11 ay sürdü gaz sancıları.Uyku ne gündüz ne gece vardı.Benimde çok sinirlerimin bozulduğu zamanlar oldu.Ama siz nasıl bi sinir krizi geçirdiniz ki komşular görüşmüyor.Lütfen çocuklarınıza yansıtmayım bu durumunuzu
 
Ben çok ağır bir lohusa depresyonu geçirdim hala çıkmış değilim tek çocuğum başka da istemiyorum.
Her yerde park var alın çocukları çıkın elinize alın kahvenizi termosunuzu benim bebeğim de huysuz dışarıda açık hava uyuyor büyük zaten parkta oynar eziyeti hiç yok küçükte uyur sizde alın kitap kahvenizi 1 saat bile iyi gelir
 
Çok haklısın.bir de daha kocayı bile bulamayıp, çoluk çocuk seviyesine bile gelemeyenler var.hanfendi maşllah ikisine de sahip olmuş.bazen de çok azmamak lazım demişti bir keresinde müge anlı.hep de aklıma gelir.gerçekten de öyle.o kadar istenen şeyle sahip olununca gözüne gelmemeye başlıyor.kendine hatırlatmak lazım.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…