YAPAMADIM (negatif dogum hikayesi icerir)

WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...
Seni çok iyi anlıyorum. 30 saat sancı dan sonra sezeryan doğum yaptım. Gece 3 te suyum geldi, sancım yoktu, sonra başladı, 14 saat sonra sancim kesildi. 10 saatte oyle geçince doktor sezeryan dedi, suyum azalmıştı, ve bebeğin kalp atışları düzensizdi. Tek atımlık kursunum kalmıştı, o da suni sancı. Verin dedim. 6 saatte öyle denedim :) sonuç 3 cm açılma. Bebeğin kalp atışları da duzelmeyince artık karar bana ait değildi. Zaten ateşim yükselmeye başlamıştı...
Sonuç sezeryan. Hala ameliyathane de beni bayiltana kadar doktor yalvariyordum bir kere daha deneyelim biraz daha bekleyelim diye :)
Hiç kendini suçlama. Önemli olan sağlıklı doğması. Zor doğumlar yüzünden oksijensiz kalan, bu yüzden hayatına engelli olarak devam eden binlerce çocuk var. Çok şükür ki sağlıkla almissin kucağına.

Doğum biraz da vücudumuzun ve bebegimizin seçimi diye düşün. Dayanamadım, yapamadım diye düşünme. Bebeğini bir ömür kucağına alacaksın zaten :) ilk 3 gun biraz zaman geçtikçe gözüne bile gelmez..
Emek verdikçe unutacaksin merak etme :) daha çok yeni olduğu için hiç bu his gecmeyecek gibi geliyor ama öyle değil.
Oğlum 1 yasinda ve nasıl doğduğu umrumda değil :)
 
banada dediler canim ikinmayi yapamiyorsun boyle degil ben bi turlu ikinmayi beceremedim esime bagiyorum beni baska hastaneye gotur derken dogurdum.aman sagliklisinniz ya onemli olan bu.
 
Lohusalik durumlari bunlar.
Dusunme artik bebegini op kokla. Rabbimin emaneti o sana. Pozitif dusun sen cok iyi ve cok güçlü bir annesin...
 
Benim de benzer bir doğum hikayem var ama hiç aklımda kalmadı neden normal yapamadım diye. Önemli olan yavrun şimdi yanında, sapasağlam. Sen de öylesin. Güle güle büyütün bebeğinizi, upuzun musmutlu ömrü olsun.
 
Yaşadığınızı yaşayan pek çok arkadaşım var. Normal doğuma girip ıkınmada sorun yaşayıp sezeryana alınan. Tek değilsiniz. Hiç kendinizi üzmeyin. Sizinkisi normal doğum yapmış birine göre çok daha zor. Hem saatlerce normal doğum sancısı çektiniz, hem sezeryan acısını. Eğer çekilen acıysa bunun kıstası, siz duble annesiniz. Gururla bile anlatabilirsiniz, iki doğumu da yaşadım diyerek. Bebeğe karşı da suçluluk hissetmeyin, seni doğururken dokuz doğurdum diye övünebilirsiniz :) biz az önce oğlumla konuştuk hatta; anne kızlar çok şanslı, biz sünnet oluyoruz, kızlar hiç o acıyı yaşamıyor dedi. Ben de oğlum ama kızlar da doğum yapıyor, erkekler bunu hiç yaşamıyor, doğum sünnetten daha zor bir şey dedim, aa öyle mi, dedi. Ben de doğumda bu kadar acının yaşanabileceğine inanmıyordum ve sürekli ben bunu yaşıyor olamam diye bağırıyordum :)

Velhasıl, üzmeyin tatlı canınızı, önemli olan bebeğinizi sağlıklı bir şekilde kucağınıza almış olmak. Kırk bin kere şükredin.
 
Duygularınla dalga geçmek haddim değil ama
Sezeryanle doğum yapınca kötü anne mi olunuyor nedir yani koşamadım yapamadım
Ben sezeryan oldum tamam o gün koşamadım ama ertesi gün ayaktaydım bu kadar canını sıkacak ne var
Anneliğinde önemli olan Canım bundan sonrası
Normal doğurup çocuğunu çöpe atanlar varken
Neyse lohusalık psikolojindendir çok da sıkma canını
 
Allah hayrini göstersin evladının. Üzülme birbirinize alışın, bi düzen oturtun üzerinizde şoku atlatin bak gör nasıl güzel bir annesin , sancıları kafana takma onlar günahlarına Kefaret, benim kızım 15 yaşında ve ben hala nasıl sancı çektiğimi hatırlıyorum sende zamanla alisirsin
 
Aslinda sezeryan doğum yaptigim için kesinlikle sezeryan harika birşey benim için. Ama ben normal olsun diye hic ugrasmadim yapamayacagimi biliyordum sancisiz falan gittim sezeryanla dogurdum. Şükürler olsun hemen tuttum da emzirdim de ayağa da kalktim altini da degistirdim. Rabbime şükürler olsun bol bol sütüm de geldi. Ama normal doğum sancisi çekip sezeryana girenler sezeryandan nefret ediyor iyilesmeleri zor oluyor.
Bi kere daha sorsalar yine sezeryan doğum derdim.
Özellikle spinal anestezi ile hemen bebeği görebilmek çok güzel. Neyse hayirlisi olsun boyle olacagi varmis demek ki kafana takma. Sezeryanla doğurmak beceriksizlik olmadigi gibi normal dogurmak da marifet değil. Her doğumun kendine gore zorluğu vardir. Yeter ki bebeklerimiz dünyaya saglikli gelsinler. Rabbim hepsine saglikli uzun ömürler versin.
 
bsrgunes .!.:
Duygularınla dalga geçmek haddim değil ama
Sezeryanle doğum yapınca kötü anne mi olunuyor nedir yani koşamadım yapamadım
Ben sezeryan oldum tamam o gün koşamadım ama ertesi gün ayaktaydım bu kadar canını sıkacak ne var
Anneliğinde önemli olan Canım bundan sonrası
Normal doğurup çocuğunu çöpe atanlar varken
Neyse lohusalık psikolojindendir çok da sıkma canını
Genişletmek için tıkla...
Aynen lohusa kafası diye bir şey var :) garip bir psikoloji. Hormonlar yerleşiyorken demek ki beyin takıyor bir şeylere. Konu sahibi, 3 4 ay sonra çom daha iyi hissedersiniz. Hem psikolojik hem fiziksel olarak yorgunsunuz şu anda.
 
İşte bunlar hep sadece normal doğurursan analığı anlarsıncıların söyledikleri yüzünden. Senin gibi mantıklı bir kadın bile düşmüş bu hataya. Bebeğin kucağında ve sağlıklı çok şükür. Nasıl kucağına geldiğinin ne önemi var?

Duygularına gelince ilk başlarda bir şey hissetmemen gayet normal. Ben de hissetmemiştim o ulvi duyguyu :) bir kaç ay alışma süresinden sonra bir daha oku konuyu :) hergün katlanarak artacak evladına olan sevgin.
 
Bence kendinizi bu kadar suçlamayın siz elinizden geleni yapmışsınız olmadıysa vardır mutlaka bir sebebi Allah korusun kanala sıkışıp bogulabilir di de o yüzden iyi tarafından düşün ve bu duyguyu doya doya yasa :)
 
Cok buyuk miyomlarim vardi ve beni boydan boya kesip oralari karman corman ettilerdi. Uyandigimda ben AYNI KOTU HISLERLE uyanmistim. Belimi kaldiramiyordum. Vucudum bunu bana nasil yaptin pilav diyordu. Ustelik benim bebegim degil, nurtopu gibi tumorlerim dogmustu. Cok uzgunum. Cok.

Iste siz bu yuzden uzulmeyin. Karninizi nar gibi bosuna yarmamislar. bebegin hayati tehlikedeydi ondan mecbur kalmislar. Bakin, dunya su anda dedelerimiz ninelerimzi zamanindan kat kat kat kirli. Bu cevre kirliligine karsilik bedenimiz gerekli sivilari uretemiyor ve tepkileri gosteremiyor! Insanlik olarak buyuk bir krizden geciyoruz. Normal cinsellik ve dogum bu yuzden tarihe karisti, organik yasamla birlikte, sivilarimiz hormonlarimiz sagligimiz alt ust oldu. Bu kriz sizin dogumunuzu etkiledi ama, kendinizi suclamamalisiniz.

Derdiniz bir an once iyilesmek olsun. Bebeginizi istediginiz gibi kucaklayacaginiz gunleri hayal edin ve o gunler icin iyilesme telkinini devam edin. Sonra ona, hic yasamadigi kadar sevgiyi sel halinde yasatin! Bunu hayatinizin amaci yapin!
 
srpcnrdnz .!.:
İşte bunlar hep sadece normal doğurursan analığı anlarsıncıların söyledikleri yüzünden. Senin gibi mantıklı bir kadın bile düşmüş bu hataya. Bebeğin kucağında ve sağlıklı çok şükür. Nasıl kucağına geldiğinin ne önemi var?

Duygularına gelince ilk başlarda bir şey hissetmemen gayet normal. Ben de hissetmemiştim o ulvi duyguyu :) bir kaç ay alışma süresinden sonra bir daha oku konuyu :) hergün katlanarak artacak evladına olan sevgin.
Genişletmek için tıkla...
bana kV demişti ki sezeryan oldum içindeki pisliklerin temizlenmedi sen kanama da yaşamazsın için pis kaldi demişti doğumdan sonra 38 gün kanamam oldu sütü gelmez dedi geldi eski kafalar yüzünden belki Wolfrog böyle düşündü olabilir.
 
Aman be kuzum cok abartmissin
Bébégin saglikla dogmus ya daha ne olsun
Gule gule buyut bebegini
Iki normal dogum yaptim.Yurtdisinda yasiyorum burda istege gore sezeryan yapmiyolar. Àma yapilsaydi kesin sezeryan istedim. Korkunc bisey ikin ikin cikmiyor,Sonrasinda jenetal organlar Illa bozuluyor.
Sanki sanciyla catir catir dogurunca daha mi cok ana oluyor.
Elimde olsaydi ikinmadan, dogum korkusunu yasamdan sezeryan olsaydi keske.
 
limon06 .!.:
bana kV demişti ki sezeryan oldum içindeki pisliklerin temizlenmedi sen kanama da yaşamazsın için pis kaldi demişti doğumdan sonra 38 gün kanamam oldu sütü gelmez dedi geldi eski kafalar yüzünden belki Wolfrog böyle düşündü olabilir.
Genişletmek için tıkla...
Ya hep zevzek zevzek konuşmalar işte. Yok sezeryan olursan yarım insan olurmuşsun,ömür boyu dikişler acırmış,sütün gelmezmiş bir sürü saçmalık. Benim de iki kolum iki bacağım var şükürler olsun,sezeryan olduğum için yerlerde sürünmüyorum.

Ilk doğumumda normal olsun diye yapmadığım şey kalmadı ama bebeğim doğum kanalına bile girmedi ve mecburi sezeryan oldum. Hiç kafama bile takmadım. Kısmet böyleymiş demekki.

Kendini çok fazla normal doğuma şartlamakta iyi değil demekki. Hep bir açık kapı bırakmalı ki sonu böyle bunalım olmasın.
 
WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...


Lutfen bu kadar dramatize etmeyin sonucta onemli olan sizin ve bebeginizin saglikli olmaniz, iyiliseme sureciniz tamamlaninca istediginiz sekilde ilgilenirsiniz kendinize bu kadar yuklenmeyin sutunu kesilir depresuone girersiniz hic gerek yok, bebeginiz hatirlamayacak bile, kim dogumuu hatirliyorki ?
Ayrica anlattigini dogum sekli cidden bana tuhaf geldi hic ama hic duymadigim birsey bana sizin dogum ekibi pek isinde uzman degilmis gibi geldi cidden bilemedim yani deneyimli kisiler lutfen bu konuda yazsin ben cok merak ettim tibbi yonunu.

9 cm aciklikta bebegin geri kacmasi olayi cidden acayip..

neyse siz bunlari dusunmeyin artik bakin bebeginiz saglikli yaninizda
 
WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...

Hayirli olsun :anne:
Bosverin, sonuca bakin siz. Allah baska dert vermesin. Saglik olsun, hep yaninizda olsun bebeginiz gerisi duzelir.


Her sezaryen bu kadar zorlu degil.

Ben normal sanciyla ssk hastanesine gidip saatler sonra sezaryen olmus biri olarak 7. gun her seyi kendim yapabiliyordum.

Ustelik kan takviyesi almis, 20 yasinda bir anneydim. Bebecik 2500 gram ustelik :)

Korkutmayalim gebeleri, uyarmissiniz ama okurlar yine de :)

Siz de korkmayin, bir sonraki bu kadar zor olmaz inşallah :KK66: :anneadayı:
 
Ah ah WOLFROG WOLFROG

Bende bekle bekle 40.haftayı bitirdim. Normal yapıcam ya. Doktora gittim 42ye kadar bekleyebiliriz dedi. Ok dedim. 41e girdik sabah saat 9. Foşş diye suyum boşaldı duş al hastaneye git. Nstye girdim sancı yok benimde ağrım yok zaten. bebeğin kafası hareket halinde kanala girmemiş açılma yok. Ee sular da gitti. Suni verse olmazmış belli bi açılma olması gerekiyomuş filan. ZORUNLU SEZERYAN dendi. (Ki deli gibi normali bekledim haftalarca)

Benim tepki de şu oldu 'ulen bilsem 38de gelirdim':halay: yani hiiiiiiç canını sıkma canım. Doğum böyle bişey doğum anında belli oluyo herşey. İyi tarafından bak kukun da bozulmamış oldu. Yanmalar da 1 haftaya geçer.
 
Canım Allahtan kötü birşey olmamış. Doğumun gayet "normal"
Sezeryana takılma.
Güle güle büyüt bebeğini.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
40+3 hafta olup hala doğuramadım😪
Yorumlar
13
Görüntüleme
260
Nida1234
N
B
Normal Doğum öyküm
Yorumlar
1
Görüntüleme
117
freya_
freya_
Kumraladamavituna1
37.Haftada Plesenta Plesenta Previa/Bebeğin Eşinin Aşağıda Olması
Yorumlar
1
Görüntüleme
156
Kumraladamavituna1
Kumraladamavituna1
B
İlaçlı düşük hakkında bilgi almak isteyenler gelsin!!
Yorumlar
0
Görüntüleme
440
BallYilmaz123
B
1
24 hafta zorunlu gebelik sonlandırma
2
Yorumlar
29
Görüntüleme
3K
ruse16
ruse16
X