YAPAMADIM (negatif dogum hikayesi icerir)

bana kalırsa çatır çatır doğurmuşsun :KK66:
hatta çifte doğurmuşsun
olmuş işte yahu dikiş de geçer acı da geçer
e bebek maşallah sağlıklı
olmuş olmuş o sen üzülme artık WOLFROG WOLFROG daha ne kadar dayanabilirdin ki
her normal doğuran da zıp diye ayağa kalkmıyor ki onların da bir çoğunun dikişleri var
 
Yok yere korkuttun beni.
Şükürler olsun ki kurtulmuşsun.
Rabbim sağlıklı ve huzurlu büyütmeyi nasip etsin, bahtı ve şansı açık olsun inşallah...
 
prensesinannesi .!.:
Sezeryan öcü değildir.... Niye bu kadar abartılıyor anlamıyorum.
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle katiliyorum sana.benim.uc cocugum var üçüde sezeryan hemde kendim istedim.ilk cocugum karnimda oldu kurtajla aldilar ve ben dedimki bir daha o catala asla cikmam.neler yasadigimi bir ben bir Allah bilir o gun.o yuzden sezeryan olucam dedim psikolojim normal dogumu kaldiracak gucte degildi.butun sezeryanlarimdada cocugumu hemen kucagima aldim kendim emzirdim.herseyi ile kendim ilgilendim.simdi ben de anneligi haketmiyor muyum yakismiyor mu.normal dogumu denemedigim.icin.
Arkadasim bebegin saglikla dunyaya gelmis. Allah bir omur boyu saglik huzur versin bebisine.elbetteki cok iyi annesin ve olacaksin.kendini bu konuyla hic uzme bence.bol bol kokla bebisini sutun bol olsun .
 
Ay benim de ödüm koptu bebeğe bir şey oldu diye :KK43:
Çok şükür sağlıklı bir şekilde doğmuş bebeğiniz :nazar:
Elinizden geleni yapmışsınız istemediğiniz nedenlerden dolayı sezaryen olmuş kendinizi suçlamayın lütfen. Bebeğiniz yanınızda ve sağlıklı böyle düşünün. :anne:
 
Sen nasıl dayandın o kadar sanciya allah aşkına? Daha birde biraz daha dayansaydim diyor. Canım benim 10saat acı çektim normal doğum yaptım ama hayatımda ne böyle bir acı yaşadım ne gördüm allah sana iki doğum acısınin da sevabıni kat kat versin.

Takdiri ilahi diye birşey var hiç bir evlat beni niye böyle doğurdun demez ama her evlat niye sevgisiz bıraktın der . Sen sev yavrunu yeter o ona
 
WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...
Rabbim sağ salim aldırdırmış kucağınıza bebeğinizi şükredin. Bu günlerde o kadar kötüyüm ki her şey üst üste hayal ediyorum ben de bir gün evladım diye doğurduğum bebeğimin kokusunu alabilecekmiyim diye:KK42:. Bence şükredin bizlerede dua. Allah analı babalı büyütsün.
 
WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...
Can'ım sen elinden geleni yapmışsın sakın kendini bu şekilde suçlama... Büyük ihtimalle lohusalık psikolojisinden dolayı aklın fikrin karışık.. Bu geçici bir durum ilk kez sezeryan olan sen değilsin ki. Üstelik minnoşun kanala girdiği için oradaki bağışıklık sistemini kazanmış ❤️
Üzülüp kendini yıpratma bol bol şükret biz bekleyenlere de dua et nolur...
Rabbim sağlık sıhhat afiyetle bebişini büyütmeyi nasip etsin :anne:
 
Bende sezaryen oldun kordon dolanması yüzünden ama dediğiniz gibi okadar acı çekmedim bebeğimi emzirdim kucakladım altını değiştirdim ilk banyosunu bile ben yaptırdım çok şükür mecbur kalındığı taktirde sezaryenden korkmayın hamileleride korkutmayın geçmiş olsun
 
Ayrıca her kadın doğurur bakın dışarda birsürü kadın doğuruyor hemde çatır çatır ama her kadın anne olamaz! Çocugu doğurmak marifet degil bakmak annelik yapmak marifet aklınızda bulunsun diye yazdım.
 
Doğum sonrası bazı kadınlarda bu tür duygu karmaşaları olduğunu okumuştum. Becermedim, iyi anne olamadım gibi şüpheler... Bence geçici bir durum bu. Ve bence iyi annelerde daha çok oluyor, çünkü iyi anne miyim kaygısı yaşayan bir kadın, iyi annedir.

Çok şükür, hamilelik sürecinizi atlatmışsınız, doğum zor ama sağlıklı bir şekilde gerçekleşmiş. Umarım en kısa zamanda toparlayarak, sağlıkla büyütürsünüz bebişinizi...
 
sezeryan veya normal doğum hiç fark etmez sen bir bebek dünyaya getirdin.ve yavrun sağlıklı bir şekilde yannda.önemli olan tek şey bu...demek ki hayrlısı böyleymiş.kendini üzecek yıpratacak bir durum yok ortada bak ne güze seninle ve bebeğinle ilgilenen insanlar var etrafında ya onlar da olmasaydı o zaman daha zor olmaz mıydı...olmuş bitmiş birşey için kendini üzme ve bebeğine bakarak mutlu ol.yakında sancıların ağrıların hepsi geçecek ve kendini deli gibi bir koşturmann içinde bulacaksın.anneliğin ilk zamanları her zaman zordur acemilik başa bela ama öğreneceksin bunu sana o minicik bebeğin öğretecek ve sen onun biricik annesi olacaksın.hata da yapsan yanlış da olsa beceremesen de fark etmez yavrunun ihtiyacı olan tek şey senin sevgin ve sıcaklığın gerisi illa ki hallolur...
 
Öncelikle geçmiş olsun. Rabbim size ve ailenize hayırlı uzun mutlu bir ömür nasip etsin..Sanırım lohusalık psikolojisinden dolayı böyle bir ruh halindesiniz.Ama lütfen söyle bir durun ve mantıklı bir şekilde düşünmeye çalışın.
Mutlu olmanız için o kadar çok sebep varken böyle düşünüp bebeğinizle ilk günlerinizi böyle mutsuz geçirmek niye?
Baksanıza Rabbim size çok sağlıklı bi evlat nasip etmiş çok şükür. Ee nolmuş sezeryanla doğduysa? Bu sizin anneliğinizden neyi eksiltirki? Hani demişsiniz ya, her şeyi elime yüzüme bulaştırdım. Yok öyle bir şey, siz elinizden geleni fazlasıyla yapmışsınız. Son bir kez deneseydim olurdu diyorsunuz ya kendinizi düşünmeden söylüyorsunuz. 1 gün boyunca doğum sancısı çekmiş bir insan elinden geleni yapmış sayılmaz mı hiç? Çocuğunuzla ilgilenememekten yakınmışsınız ama sizde bir insansınız, hem normal doğum gibi sancı çekmiş hem de sezeryandan çıkmış bir insansınız. Bir kaç gün belki de ay ,bilemiyorum iyileşme sürecini, vücudunuz hassas olması ve bebeğinize bakma konusunda yardım almanızdan doğalı ne var ki? İyi bir anne olmasanız bebeğinize bakma konusunda annenizden, eşinizden yardım alma konusuna takılır mıydınız hiç? Alın size kanıt. Şükredip, mutlu olmanız için çok sebep var. Lütfen bunlara odaklanıp kendinizi üzmekten vazgeçin. Hayat bizim planlarımızın dışında ilerleyebiliyor belki şu an buna üzülüyorsunuz ama bilemezsiniz belkide bu en hayırlısı en güzeli. Rabbim sizi ve ailenizi tüm kötülüklerden korusun...:KK19:
 
lohusasin o nedenle yorum yapamicam. duygusalsin prolaktin hormonun ust seviyede o nedenle bu dusunceler ama sunu dusun sezaryenle dogum yapanlara (ben gibi) haksizlik ediyorsun. bukadar abartilacak bir durum degil bence ki derin ven trombozu atlattim dogum sonrasi.bukadar duygusal yaklasirsan ameliyat yerin de yuregin de agrir. kanamalarin bitince ki bitmis bile olabilir biraz daha toparlayacaksin kendini. bukadar drama yapma bence...
 
Yanlış anlamayın ama öyle bi giriş yapmışınız ki bebeğinize bişey oldu sandım hayır bende sezeryan doğum yaptım ve bebeğim küvezde kaldı doğum yaptım dikişli halimle ikinci gün ayaktaydım yani kişiden kişiye değişir ama sonuçta dua edin ki bebeğiniz yaşıyo ve sezeryan doğum yapanlar sanki anne değilmiş gibi bi zihniyettesiniz gibi geldi bana
 
WOLFROG .!.:
Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...
Genişletmek için tıkla...
Kuzum hakkinizda hayırlısı buymus demek ki , Allah bağışlasın, güle oynaya buyusun inşallah :KK36:
 
WOLFROG WOLFROG Canım ya sen elinden geleni yapmışsın neden bu olumsuzluk o dogum sancisini acıları son ana kadar yasamissin olmayınca olmuyor biraz daha beklenilse bebegine bir şey de olabilirdi yani Allâh korusun .Üstüne bir de sezeryan acısını yasamissin ikisi bir arada çok zoru başarmışsin. Ağrılardan dolayi bebeginle ilgilenwmemen çok normal ben de aynı şeyleri yaşadım bebegine yetemedigimi düşündüm bunlar çok normal ilk zamanlar ben erken doğurdu 36 haftada normal doğum diye sevinirken açılma yoktu suyum geldi Dr bebegin kalbi kötü olmaya başladı deyip sezaryene aldi bir de diren takıldı bittim desem yeri ağrıdan.Sen elinden geleni yapmışsın canım hiç üzülme sen bence iyi bir annesin o aciya rağmen son ana kadar beklemissin lütfen üzülme birde sezeryanla zor iş ben bu kadar beklemezdim eminim .Bebeğinin o güzel kokusunu çek içine cennet kokusu sağlıkla sıhhatle büyüt kendini suclama seni tanımam ama çok severim forumda. takip ederim pro resmine bakınca sevdim seni:KK200::KK49:
 
Canim su an anneligin verdigi hassasiyetin var yoksa bu kadar neye taktin ki? Ne guzel masallah sen iyisin bebegin iyi,ikiniz de sagliklisiniz sukurler olsun. İnsan daha ne ister
İste sirf bu hikayelerden tirstigim icin gonlumde sezerysn dogum vardi Allah sesimi duydu ve zorunlu sezeryan oldum. Boyle bagira cagira normal dogum yapmaktan iyidir benim icin diye dusunuyordum. Tam da istedigim gibi oldu.Allah herkesin gonlune gore versin insallah
Sana esinle ve bebeginle saglikli mutlu uzun omurler diliyorum
 
Sonuçta uğraşmışsın, dayanamayacak noktaya gelene kadar hem de.. Normal olursa anne oluyorsun, sezeryan olursa anne olmuyorsun diye bir şey yok ki..
Evet, ilk bir kaç gün hatta yaklaşık 1 ay ( benim öyle oldu) ilgilenemiyorsun, alt değişimi yapamıyorsun, yıkayamıyorsun Vs..
Sen bu kadar uğraşmışken vicdan azabı çekiyorsan, ben çok kötü bir anneyim o zaman.. :KK43:
Açıklık muayenesine bile dayanamadım, doktorum ' buna dayanamadın, normal doğum yapamazsın. ' dedi. O anda sezeryana karar verdim..
Şimdi acısını çıkarıyorum, kızıma iyi bir anne olmak için çabalıyorum..

Tek üzüntüm ; nasip olursa 2. Bebeğimi sezeryan ile dünyaya getirmeye mecbur kalmak..
 
Tüylerim diken diken oldu. Doğumum geldi aklıma bitmeyecek bi kabus gibiydi o sancılar allahım hala aklıma geldikçe korkuyorum 2.dogumdan. Neyse benim herşey normalken ben anca anca unutuyorum sancı kabusunu ki sen ne kadar cok cekmissin cok normalll ve daha cok taze annesin böyle seyler düsünmende normal. Ama şükür ki allah nasip etmis suan seninle bebeğin. Sağlıklı. Böyle olacagi varmis demek ki allah göstermemis ki daha kötü bişey olmamis iyiki bence sükredin. Bu hic bişey değil gercekten icinizi rahat tutun ve o annelik sevgisini evet suan hissetmemeni anliyorum bende utandim ilk zaman kimseye söyleyemedim yani tamam cok baskaydi ilk gördügümdeki hissim ama şimdi ki gibi asla değildi. Biraz daha beraber vakit gecirin, senin ruhun zihnin bi dinlensin bak gör nasıl da canından kıymetli,gözün kapali ugruna herşeyi yapabilecegin minik sıpaya dönüscek senin icin. Gercekten rahatlatmak icin söylemiyorum kendimden örnek vere vere söylüyorum ilerde herşey cok daha güzel olacak belki biraz daha zor ama cok daha güzel. Gündüz uyumadiginda yeteeerr diyeceksin gece uyudugunda özleyip gidip gidip basini okşayacaksın o hissi yaşayacaksın buna eminim sende emin ol kendini üzme her şerde bi hayır vardir (dogumun cok zor oldugu icin söylüyorum,sezeryan oldugun icin değil kesinlikle) ..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Remingooo
Sancısız açılmasız 39. Haftada suni sancıyla doğum yapmak??
Yorumlar
8
Görüntüleme
166
Remingooo
Remingooo
gulumseyenmutsuz
Açılma Olmadan Suni Sancıyla Normal Doğum Yapanlar Bakabilir Mi?
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
2K
Manolyakokulusimit
M
K
Sezaryen doğum, iyileşme süreci, tavsiyeler
3 4 5
Yorumlar
87
Görüntüleme
2K
Kedili ve Bebeli
Kedili ve Bebeli
K
Bebeğim doğum kanalına girmiyor
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
5inem
5inem
UmayUmay0
Ciğer geliştirici iğne 37+2
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
824
Selfridge
Selfridge
X