YAPAMADIM (negatif dogum hikayesi icerir)

Biraz uzun oldu. Oyle cok onemli seyler yok. Ozet icin son paragrafa bakmaniz kafi...

Yanlis anlasilmasin, bu yaziyi yazma amacim kimseyi dogumdan korkutmak degil. Cunku her dogum hikayesi kendine ozeldir. Amacim her aklima geldiginde gozyaslarina boguldugum durumu anlatmak, icimi dokmek sadece.

Bazilariniz biliyor, 31 mayista dogum yaptim. Ama bu deneyimin bana bu kadar zor gelecegini tahmin bile etmemistim.

Basindan beri normal dogum yanlisiydim ki zaten vucudumla, psikolojik durumumla buna tam hazirdim. Hatta doktorum "lutfen normal dogum dusun, hersey o kadar yolunda ki" demisti. Normal dogum yapacagimdan emindim, son dakikaya kadar da bunun icin ugrastim. Yuruyusler, vitaminler, dengeli beslenmek, dualar, sifali bitkiler, neler yapmadim ki. Hatta son dakikaya kadar bir dolu insan dua etti benim icin. Allah razi olsun onlardan. Doguma girene kadar da cok dinctim. En ufak bir agirlasma, odem vs. yoktu. Muayene sedyesine kendi kendime ziplayarak inip cikiyordum. Ama bazen olacak olduktan sonra oluyor ya...

30 mayista rutin kontrolum icin sabahtan doktordaydim. Nst ye baglandim ve aciklik kontrolum yapildi. Acikligim 2 cm olmus ve doktorum sanci hissediyormusun dedi. Ben de hissetmedigimi soyledim. "Agrin baslamis wolfrog. Ama agri esigin yuksek demek ki bu da iyi bir sey. Cok guzel bir dogum olacak" Zaten biliyordum bunu. En fazla ne olabilirdi ki?

Ilk dogumum olacagi icin acilmam hemen olmazmis, eve gitmemi ve sancilarin duzenli olarak 5 dk da bire dusunce gelmemi soyledi. Eve geldikten 1 saat sonra sancilar basladi. 2 saat sonra da duzene girmisti ve doktorumu aradim. Sicak bir dus yapmami onerdi, hala sancim devam ederse o zaman gel dedi ve kendimi hastanede buldum. Aciklik 4 cm olmus. Dogum odasina alindim, saat 14.00 olmustu. Esimi de yanima aldilar, girgir yaptik surekli. Acilmam cok yavas ilerliyordu ama gece yarisindan once dogumum bekleniyordu.

Saat gece yarisini gecti, acilmam hala cok yavas ilerliyordu. Sabaha dogru sancilarim iyice artmaya basladi. Aradan saatler gecmesine ragmen hala asil dogum sancilarim baslamamisti.

31 mayis ogleye dogru artik gercek dogum sancilarim basladi. Acilma 9 cm olmusti. Doktor ve ebe artik ikinmam gerektigini soylediler. Baslarda yanlis ikiniyordum ama sonralari dogru yapmaya basladim. Saatlerce surekli ikindim. Arada dinlenmemi soyluyorlardi ama kasilmalarim cok guclu oldugu icin vucudum bebegi disari kendi atmaya calisiyordu. Hic suni sanci almamama ragmen asiri derecede kasilmam vardi ama buna ragmen bebek bir turlu cikmadi. Bir kac kez daha guclu bir sekilde ikinmami istediler. Ebe bebegimin basini gormustu, saclarinin rengini bile soyledi. Biraz daha ugrasirsam cikacakti. Gucumu son kez topladim ve tekrar bakti ama bebek artik orada degildi. Meger son kasilmamda geri kacmis. Doktorum apar topar geldi. Bebegim defalarca dogum kanalina girdi ama tam cikmak uzereyken geri kaciyordu. Icimden surekli "neden nasil" diyordum. Yani kasilmam sancim var, aciklik tam, bebek dogum kanalinda... Hic duydugum bir sey de degil neden bende oldu bu?

Onun disinda bir sorun olmadigi icin doguma devam ettim ama cok yoruldum coook... Sonlara dogru artik agridan "olmek istiyorum" diye bagirmaya basladim. Esimi daha once yollamistim odadan. Bana destek olmasi icin yeniden cagirdilar. Ona sarilarak basarmaya calistim. En son doktorum eger istersem oturur vaziyette veya ayakta da dogum yapabilecegimi soylediginde artik sancidan yatagimin korkuluguna yapismis, son gucumle bagiriyordum. Yerimden kipirdamam soz konusu bile degildi. Allah'im aklima geldikce agliyorum hala. Esim artik yeter bu kadar nereye kadar dayanmayi dusunuyorsun deyip doktoru alip disari cikti. Artik sezaryen icin son karari vermislerdi.

Hani benim olmamak icin direndigim, sirf bu yuzden 1 gunden fazla sanci cektigim...

Apar topar ameliyathaneye aldilar, en son "yeter artik uyutun beni" dedigimi hatirliyorum. Bir de doktorum wolfrog boyle ikinmaya devam edersen bebek yeniden dogum kanalina girecek bu sekilde ameliyat edemeyiz dedi. "Ama ben ikinmiyorum ki" diyebildim sadece. Bebegim normal dogmak icin son bir kez direnmisti ama benim gucum kalmamisti. (En buyuk pismanligim bu. Az daha sikamadim disimi) Sonrasinda uykudan uyanir gibi uyandim, en korktugum seylerden biriydi sanciyla uyanmak cunku.

15 dk sonra bebegimi getirdiler ve o andan itibaren neden sezaryen olmamak icin bu kadar direndigimi bir daha anladim. Bebegimi kucagima alamadim bile. Dusunsenize 40 hafta boyunca hasret kaldiginiz bebeginizi baskasinin kollarinda seviyorsunuz. Emzirmeye calisirken dikislerden oturu bir turlu dogru pozisyon bulamiyorsunuz.

Bebegim agladiginda annem kayinvalidem esim basina uc kisi kostu hep bir tek annesi kosamadi. Bebegimle ilgilenemedigim ve sazaryen oldugum icin sutum hic yok saniyordum. Meger dogum sancisi cektigim icin sutten yana sikintim olmazmis. Ilgilenemedigim icin bilemedim ki...

Kendimi bebegime karsi o kadar suclu hissediyorum ki. Beni anlasa, konusmayi bilse, anne seni affetim dese, keske bir dese. 2 sene hamile kalmak icin ugrasipta dogurunca ilgilenememek ne demek... Sirf disimi biraz daha sikamadigim icin.

Simdi ameliyat yerim daha az acimaya basladi, yavas yavas bebegimle ilgileniyorum ama icimde hep bir beceremiyormusum, yanlis yapiyormusum, yetemiyormusum hissi var. O kadar hasretini cektigim bebegime adapte olamadim bile. Rabbim dualarimi kabul etti, bana saglikli bir evlat verdi ama ben anne olamadim bir turlu. Nankorluk yapiyormusum gibi geliyor. Oysa hakeden, ve mukemmel birer anne olacak bir cok kadin var. Bu yuzden cok utaniyorum. Ayrica annelik duygularim da yok sanki. Oyle hic bekledigim gibi duygular yasamiyorum. Bence ben anneligi haketmedim.

Cok sukur bana ragmen guclu ve saglikli bir bebegim var, tek tesellim bu. 1 gunden fazla suren sancilarim sayesinde cigerleri gelismis, kanala girdigi icin cigerlerindeki ve midesindeki siviyi atmis, yani bildiginiz normal dogmus gibi. Benim yuzumden resmen iki defa dogdu yavrum.

Normalde beni uzen sey sezaryen olmak degil. Hersey bu kadar yolundayken yapamamak. Herseyi elime yuzume bulastirdim. Basindan beri sorun olsaydi takmazdim bile.

Tum bunlarin haricinde dogum odasinda cektigim sanci aklima geldikce kotu oluyorum. O bagirmalarim kulaklarimda tekrar tekrar cinliyor. Unutamiyorum.

Hic bir sorunum olmadigi halde beceriksizligim yuzunden bebegimin ameliyatla alinmasi hikayesidir. Hepsi bu...

Önemli olan netice e sonuç çok guzel çektigin acılarada değmiş. Allah bebegini sana seni bebegine bagışlasın. Ben iki tane sezeryan oldum mecburen. Önemli olan bebegin ve annenin sagligi normal olsun diye inatlaşmak yersiz bence.

Ne demek beceremedim sevgi
Nasip kader kısmet işte
Sağ salim kucağına aldın ya önemli olan o

Benim iki doğumum da sezeryan
Ilk zamanlar kucağına alamadım bide o kadar uğraştığın acı çektiğin halde normal yapamadığından üzüntün

Cok sukur bebegini sağlıklı bir sekilde almissin ya daha ne olsun. Bazen düşündüğümüz seyler olmayabilir. Demekki sezeryan olmasi onun ve senin icin daha hayirliydi.
Allah evladini sana bagislasin. Hayirli ugurlu olsun ♡

Yaw öp kokla bebeğini. Ne güzel işte yanında.. ben de sezaryenle doğurdum ne var olmuş. Takma bebeğinin tadını çıkar. Güzel güzel büyüt

senin yaşadığın sıkıntı stres yüzünden sinirlerin bozulmuş, anneliği haketmiyorum yapamıyorum deme asla, olurmu öyle şey. sen keyfi sezaryan yapmamışsın kısmet değilmiş demek normal doğum. 2 sene hasretin sonunda kavuşmuşsun sen ona anneliği fazlasıyla hakediyosun. çok şükür sağlıklıymış gerisi önemli değil

Sonuna kadar okudum ve suçlu hissedeceğiniz,hele hele affedilecek hiçbir nokta olmadığını tüm kalbimle söylüyorum. Savaşmışsınız elinizden geleni yapmışsınız normal doğum için,gönlünüzden geçen buymuş; ama olmamış.kader demek gerekiyor bu durumda,sizin ve bebeğiniz için en sağlıklısı bu olacakmış demek ki.

Sonuçta bebeğinizi kucağınıza sağlıkla aldınız,siz iyisiniz.

Olumsuzlukları kovun kafanızdan,keyfini çıkarın her şeyin

Allah çocuğunuza ve size,ailenize çoook güzel Mutlu bi hayat versin inşallah

Allah anali babali buyutsun
Inan konunu kac kere gectim okumayayim kotu bisey demek ki uzulurum diye
Ya kendini niye sucluyorsun bak su an psikolojin bozuk atlatacaksin
Sezeryan kotu bisey degil.İlk tercih tabiki normal dogum olmali ama olmamis nasip yani bu senin tercihin degil ki
Saglikla kucagina almis olmana cok cok sevindim

Niye bu kadar üzülüyorsun,benim ilk doğumum normaldi,başıma gelmeyen kalmadı,neredeyse ölüyordum,doğumdan sonra ameliyata alındım,bebeğimden ayrı kaldım vs...ikiciyi kendim sezaryen isteyerek doğurdum.hiç pişman değilim.bunlar nasip kısmet.

Anne değilim ama anlatimin beni çok etkiledi. Bence sen psikolojik olarak çok yoruldugun için böyle düşünüyorsun. Hormonların tavan ;-) Ama zaten bebeğin normal doğumdaki gibi cigerleri falan temizlenmis. Sağlıklı bebek. Sutun varmış. Aslında her şey olması gerektiği gibi. Bebislede artık ilgilenebiliyorsun. Artık biraz rahatlamayq çalış.

Canım benim bebeğin hayırlı ığurlu olsun sağlıkla büyüsün inşallah,
Doğum hikayen çok farklı gerçekten, normal olması için elinden geleni yapmışsın, bazen olmayınca olmuyor işte, lütfen artık o kısımları düşünme... Keşke doktorun epidural vermeyi önerseydi, o kadar sancı çekip yıpranmazdın hiç değilse ama bitmiş artık boşver...

Bebeğinle ilgili karmaşık hislerin olması çok normal loğusasın, hormonların dalgalanıyor, bebeğine sımsıkı sarıl kokusunu içine çek doyasıya, göğsünden ayırma bol bol emzir, duygusal bağınız perçinlensin.
Uğur getirsin minik meleğin

Aşırı hassas dusunuyosun. İşler senin planladığın gibi gitmemiş o kadar. Bunun beceriyle beceriksizlik ilgisi yok ki. Şimdi uzerinden zaman geçtiği için daha fazla dayanabilirmissin gibi geliyo ama dayanmissin zaten sonuna kadar. Bence anneligin ilk günlerinin tadını çıkar kendini de üzme :)

Allah hayırlı ömürler versin yavruna
Sağlıklı doğmuş ya gerisi fasa fiso
Sen elbette çok iyi bir anne olacaksın

Sağ salim ikiniz de kurtulmuşsunuz çok şükür Allah analı babalı sağlıkla büyütmeyi nasip etsin
Kendini suçlama , son ana kadar normal olması için çok çaba sarfetmişsin , normal gelmesi gerkseydi zaten normal olurdu , hiç üzülme , geçmiş olsun

Korkuttun beni

Bebek ve sen sağlıklısın

Hiç denemeden Sezeryan doğurdum hem de istemediğim halde

Doktor net bir şekilde sen hiç doğurmadın ama ben çok Sezeryan yaptım dedi

Tüp bebekler riske atılamaz dedi ve planlı hiç ağrı çekmeden Sezeryan oldum

Pişman mıyım değilim

Dişini sıkamadım vs kendine yüklenme

Sağlıklı işte nereden nasıl çıktığının önemi yok

Çok da iyi anne olursun bebeğine de bakarsın

Çok kalabalık ortadan çekilip başbaşa kalınca ne kadar iyi bakabildiğini görürsün

Güzelce büyüyün

Bir de cinsiyetini de yazsana unutmuşum ben

Canım geçmiş olsun öncelikle valla yazıyı okurken içim hop hop etti bebeğinde bir soun oldu diye neyseki sağsalim doğmuş kendine niye eziyet ediyorsun sende bebişinde iyi şükür

İlk günler insan kendini suçlamak için bahane arıyor sanki lohusalik psikolojisi sanırım. Ben de bebeğimi o kadar çaresiz görürdüm ki neden doğurdum diye ağlardım ya kötü bir şey olursa ya koruyamazsam. Oysa önemli olan sağlıklı olması değil mi. Ben de sancı çektim ama suni sancı falan verildi ama acilmam olmadığı için sezeryan yaptım. Karnımdan çok sırtım başım ağrıdı ve öyle ilgilenecek kimsem de yoktu. Bence bebeğin çok şanslı. Çok cabalamissin inş sağlıkla hayırla büyütürsun

Tabikide becermişsin hemde mükkemmel bi şekilde. Senin o çektiğin tüm acıların, tüm bağırışların günahlarına bir bir.kefaret oldu Allâhın izniyle. Gözümde canlandı anlattıkların. Hiç bir şey senin suçun değil, Allah böyle istediği için öyle oldu. O zaten sezaryanla doğacakmış, ama Allah senin günahlarından kurtulmanı da istemiş. Yeniden bebeğinle birlikte geldin dünyaya :) annenin eşinin kucağında bile olsa o mucize senin. Sana anne diyecek her yerde hep seni isteyecek, anneeee diye ağlayacak :) olmaması, kucağın boş kalması 2 sene ne kadar zordu onu düşün. İnşallah rabbim bebeğine uzun ömürler versin hep yanında olsun..