Ne yapacağımi bilemez durumdayım.
Tam 12 yıllık evliyim.
Kv ahtapot tipi anne ve tek çocuğu var oda benim eşim.
Biz görücü usulü ( eşim ile önce tanıştık)tanışıp evlendik.
Ancak kv beni farklı memleketten olmamiz nedeniyle istememiş, nişanlı iken bu durumu farketmistim ama yaşım itibari ile bunun problem olacağını farketmedim.
Nişanlılık döneminde kv ne kadar sıcak davrandiysamda hep bana buz gibi davrandı ve benimle iyi olan diğer akrabalarınida zaman içinde benden sogutmayi başardı.
Artık herkes bana karşı tepkili ve boşanmami istiyor durumunda idiler. Tek sebep ise eşimin benim memlektimde oturması ve tek çocuk olan eşimin annesine uzak olması idi..
Eşimi arayıp arayıp " annen ölse cenazesine yetişemezsin" diyenden tut, benim memlektimde oturduğu için "icguveys" diyenler..
Bu arada eşimin memleketi ile benim ki arası 150 km ve eşim her yaz tatili, 15 tatil ve 2-3 haftada bir hafta sonu ailesinin yanına gider ve ben bunu sıkıntı yapmam.
Benim memelektte annem babam hariç kimsem yoktu, annelerde 3 yıl önce başka bir şehre taşındılar.yani şu anda kendi memlektimdeyim ama tek akrabam yok yakınımda..ama bu memleket meselesi hep problem oldu.
Eşimin annesi ve teyzelerinin boşanmanın için birçok yıldırma gezdirme politikaları ile karşı karşılayaca kaldık ama bir türlü bosanmadik.
Eşimin teyzesinin birinin bana hitaben "senin değerin bizim yanımızda bir delik kadar, .....nın girdiği delik kadar." diye cümle bile kullandılar ama ağzımı açıp ses etmedim, çünkü yanımda kv de vardı, onun bir tepki vermesi gerektiğini düşündüm, ama oda kızkardeşine tepki vermeyip bu cümleye kahkaha atması bende artık şalterleri attırdı ve artık gitmem gelmem dedim ve 4 yildir bana gelmiyorlar, bende bayram da dahil gitmiyorum da aramıyorum da.. bana kişiliğime ve aileme yapılanların hepsini burda yazmam mümkün değil ama benim yaşadıklarımı yaşayan gelin sayısı çok azdır.
Şimdi gelelim asıl meseleye, geçen hafta sezeryan ile doğum yaptım ve 3. Bebeğimi dünyaya getirdim.. doğumun 2. Günü kv ve eşimin teyzeleri eşimi arayarak hayırlı olsun dediler ve benide telefona istediler geçmiş olsun demek için. Ama ben telefona çıkmadım.
Eşimde müsait değil diyerek telefonu kapattı ama o günden beri bana surat asıyor, hatırıma konusabilirdin diye..lohusayim ve eşimin bu yüz ifadesi beni çok üzüyor.
Konuşmama nedenlerim oldukça fazla
- Bana kişiliğime ve aileme hakarete varan konuşmalar yapan bu insanları affedemiyorum
- Benim numaram kendilerinde olmasına rağmen eşimi arayıp beni telefona istemeleri eşime karşı formalite icabı bir arama olduğu için konuşmak istemiyorum.
-Ayrıca biz istersek sana kötü davranıriz, istersek iyi davranıriz gibi alttan alttan verilen ince mesajı kabul edemiyorum.
-En önemlisi bu kısa tel konuşması bile bitirmiş olduğum ilişkileri yeniden başlatmaya neden olacağı için konuşmak istemedim, yeniden başlayan ilişkilerde saygılı olacak insanlar değiller, eskiden yaptıklarını aynen yapmaya devam ederler.
- Belki bazılarınız eşinin hatrina konussaydin diyeceksiniz ama eşim ailesine karşı beni sahipsiz bıraktığı ve tüm olumsuz davranışlara seyirci kaldığı için, ailesi söz konusu olunca eşimin hatırı olmuyor yanımda.
Sizce doğru mu davrandım, hatalı mıyım.
Yada neler yapabilirim.
Düşünemedigim şeyler var mı