Arkadaşlar biraz uzun yazıcam ama okuyup bana yardım edebilirseniz çok sevinirim.
ben 21 yaşındayım ve üniversite 2. sınıf öğrencisiyim.
üniversiteye ilk geldiğimde çok güzel arkadaşlıklarım oldu.öyle soğuk bi kız değilimdir. her zaman güler yüzlü ve sıcak kanlıyımdır ve bunu içimden gelerek gösteririm. neyse hazırlık sınıfının sonunda bizim o güzel kız arkadaş grubumuz dağıldı ve biz sadece 2 kişi kaldık. olsun biz kendimizede yeteriz dedik. arkadaşımın adı da yasemin olsun( kafa karışıklığı olmasın diye isimlendiriyorum). yaseminle bütün bir yaz beraberdik kardeş gibi olduk. bütün sırlarımızı paylaştık birbirimizle. o sene yeni erkek arkadaşımdan ayrılmıştım sağolsun atlatmamda çok yardımcı oldu. neyse 1. sınıfa başladık biz. tabi sınıfa bi sürü yeni insanlar gelmişti bi anda 7kişilik harika bi arkadaş grubumuz oldu kızlı erkekli.ben ve yasemin dışında, emre-hazal(sevgililerdi),ömer,ibrahim-ece(sevgililerdi). daha sonra benimde aynı sınıftan erkek arkadaşım oldu ve 8 kişi olduk. her şeyi birlikte yapıyoruz. gırgır şamata falan neyse ama ben bu süre zarfında yasemini bir kere bile yalnız bırakmadım. sevgilim oldu diye asla onu tek bırakmadım aksine her boş anımda onun yanında olmaya özen gösterdim, o anadolu yakasında ben ise avrupa yakasında oturmama rağmen inanın bana neredeyse her gün onlara gittim. bi gün eniştesi vefat etti onlarda kaldım ve hatta annesi uğraşmasın diye ben yemek hazırladım ailesine, kahvaltı hazırladım.bütün gece ağladığında ben onun yanında bi omuz oldum. hep destek oldum anlayacağınız. neyse yaz geldi bi anda benden uzaklaşmaya başladı. aslında okulun son günlerinde de artık benimle değilde ece ile takılmaya başlamıştı. bende çok sorun etmedim çünkü ece ibrahimden yenş ayrılmıştı belki yaseminle dertleşmek istiyordur diye hiç araya girmedim. haziran sonunda ben tatile çıktım bu sefer hazal bana dert yanmaya başladı. yaseminle, ece görüşüyorlar beni hiç çağırmıyorlar, sen gidince ben yalnız kaldım falan diye. istanbula döndüm yasemine görüşelim çok özledim yazdım hiç cevap vermedi hayırdır ne oldu küsmüyüz yazdım yooo dedi neyse tamam dedim yazmadım bir daha o da yazmadı. bu yaz Hazalın ailesel problemleri vardı bu yüzden de hep onun yanında oldum. sonra o da erkek arkadaşından ayrıldı. arıyordu beni ben çok kötüyüm diyordu koşarak gidiyordum yanına işim olsa bile iptal ediyordum bi şekilde. bütün yaz hiç tatil yapamadı diye onu denize, havuza götürdüm. bana hep yaseminle eceyi kötüleyip durdu.onlarınki gibi arkadaşlık olmaz olsun, merak ediyorum okul açılınca yüzümüze nasıl bakacakalr dedi.hep dedim ki okul açılsın ben o zaman gerçek arkadaşlarımı da görücem dedim içimden. neyse okulun açılmasına yakın ben erkk arkadaşım,hazal ve ibrahim(ecenin eski erkek arkadaşı) buluştuk.görseniz neler dediler bize, bela okumaktan tutun küfürlere kadar yasemin ve ece için. neyse okul açıldı okulun ilk günü oturuyoruz dışarıda.öyasemin ve ece beraber geldiler ve hiç bir şey olmamış gibi gelip bana nasılsın kankam ya deyip öptü ben cevap bile vermedim çünkü gerçekten çok kırgındım. çok moralim bozuldu erkek arkadaşıma kalkalım dedim. hazal onların yanına gitti daha sonra. aradan 1 hafta geçti o sırada okula gitmedik ilk hafta diye. neyse 1 hafta sonra derslerimiz başladı artık. pazartesi okula bir gittim yasemin ece ve hazal 3ü berbaer oturuyorlar. dönüp yüzüme bile bakmadılar.sinirden boş bi sınıfa gidip ağladım ve yanımda sadeceerkek arkadaşım oldu. şuan okul açıldığından beri 3 ay geçti ve inanır mısınız hiç biri benimle konuşmuyor koskoca sınıfta sadece erkek arkadaşımla vakit geçiriyorum. sınıftaki herkes zaten şokta siz nasıl olurda konuşmazsınız harika arkadaştınız diyorlar.
ya birbirlerinin arkasından konuşuyorlardı daha 3 ay öncesine kadar şimdi nasıl oluyorda böyle kanka oluyorlar bir anda ben gerçekten anlamıyorum hiç.
sorun bende mi onu da anlayamıyorum. nasıl oluyorda benim yanımda dertleşebileceğim kimse kalmıyor. hep iyi niyetli yaklaşıyorum, arkadaşlarım mutlu olsun diye elimden gelenin daha fazlasını yapmaya çalışıyorum. onların dertleri benim derdim oluyor günlerce çözüm bulmaya çalışıyorum ama ben bunu haketmedim kızlar.
üzgünğm çok uzun oldu ama artık içimde tutmak istemiyorum. gerçekten psikolojim bozuldu. ağlamadığım, nerde yanlış yapıyorum diye düşünmeden geçirmediğim tek günüm yok.
ben 21 yaşındayım ve üniversite 2. sınıf öğrencisiyim.
üniversiteye ilk geldiğimde çok güzel arkadaşlıklarım oldu.öyle soğuk bi kız değilimdir. her zaman güler yüzlü ve sıcak kanlıyımdır ve bunu içimden gelerek gösteririm. neyse hazırlık sınıfının sonunda bizim o güzel kız arkadaş grubumuz dağıldı ve biz sadece 2 kişi kaldık. olsun biz kendimizede yeteriz dedik. arkadaşımın adı da yasemin olsun( kafa karışıklığı olmasın diye isimlendiriyorum). yaseminle bütün bir yaz beraberdik kardeş gibi olduk. bütün sırlarımızı paylaştık birbirimizle. o sene yeni erkek arkadaşımdan ayrılmıştım sağolsun atlatmamda çok yardımcı oldu. neyse 1. sınıfa başladık biz. tabi sınıfa bi sürü yeni insanlar gelmişti bi anda 7kişilik harika bi arkadaş grubumuz oldu kızlı erkekli.ben ve yasemin dışında, emre-hazal(sevgililerdi),ömer,ibrahim-ece(sevgililerdi). daha sonra benimde aynı sınıftan erkek arkadaşım oldu ve 8 kişi olduk. her şeyi birlikte yapıyoruz. gırgır şamata falan neyse ama ben bu süre zarfında yasemini bir kere bile yalnız bırakmadım. sevgilim oldu diye asla onu tek bırakmadım aksine her boş anımda onun yanında olmaya özen gösterdim, o anadolu yakasında ben ise avrupa yakasında oturmama rağmen inanın bana neredeyse her gün onlara gittim. bi gün eniştesi vefat etti onlarda kaldım ve hatta annesi uğraşmasın diye ben yemek hazırladım ailesine, kahvaltı hazırladım.bütün gece ağladığında ben onun yanında bi omuz oldum. hep destek oldum anlayacağınız. neyse yaz geldi bi anda benden uzaklaşmaya başladı. aslında okulun son günlerinde de artık benimle değilde ece ile takılmaya başlamıştı. bende çok sorun etmedim çünkü ece ibrahimden yenş ayrılmıştı belki yaseminle dertleşmek istiyordur diye hiç araya girmedim. haziran sonunda ben tatile çıktım bu sefer hazal bana dert yanmaya başladı. yaseminle, ece görüşüyorlar beni hiç çağırmıyorlar, sen gidince ben yalnız kaldım falan diye. istanbula döndüm yasemine görüşelim çok özledim yazdım hiç cevap vermedi hayırdır ne oldu küsmüyüz yazdım yooo dedi neyse tamam dedim yazmadım bir daha o da yazmadı. bu yaz Hazalın ailesel problemleri vardı bu yüzden de hep onun yanında oldum. sonra o da erkek arkadaşından ayrıldı. arıyordu beni ben çok kötüyüm diyordu koşarak gidiyordum yanına işim olsa bile iptal ediyordum bi şekilde. bütün yaz hiç tatil yapamadı diye onu denize, havuza götürdüm. bana hep yaseminle eceyi kötüleyip durdu.onlarınki gibi arkadaşlık olmaz olsun, merak ediyorum okul açılınca yüzümüze nasıl bakacakalr dedi.hep dedim ki okul açılsın ben o zaman gerçek arkadaşlarımı da görücem dedim içimden. neyse okulun açılmasına yakın ben erkk arkadaşım,hazal ve ibrahim(ecenin eski erkek arkadaşı) buluştuk.görseniz neler dediler bize, bela okumaktan tutun küfürlere kadar yasemin ve ece için. neyse okul açıldı okulun ilk günü oturuyoruz dışarıda.öyasemin ve ece beraber geldiler ve hiç bir şey olmamış gibi gelip bana nasılsın kankam ya deyip öptü ben cevap bile vermedim çünkü gerçekten çok kırgındım. çok moralim bozuldu erkek arkadaşıma kalkalım dedim. hazal onların yanına gitti daha sonra. aradan 1 hafta geçti o sırada okula gitmedik ilk hafta diye. neyse 1 hafta sonra derslerimiz başladı artık. pazartesi okula bir gittim yasemin ece ve hazal 3ü berbaer oturuyorlar. dönüp yüzüme bile bakmadılar.sinirden boş bi sınıfa gidip ağladım ve yanımda sadeceerkek arkadaşım oldu. şuan okul açıldığından beri 3 ay geçti ve inanır mısınız hiç biri benimle konuşmuyor koskoca sınıfta sadece erkek arkadaşımla vakit geçiriyorum. sınıftaki herkes zaten şokta siz nasıl olurda konuşmazsınız harika arkadaştınız diyorlar.
ya birbirlerinin arkasından konuşuyorlardı daha 3 ay öncesine kadar şimdi nasıl oluyorda böyle kanka oluyorlar bir anda ben gerçekten anlamıyorum hiç.
sorun bende mi onu da anlayamıyorum. nasıl oluyorda benim yanımda dertleşebileceğim kimse kalmıyor. hep iyi niyetli yaklaşıyorum, arkadaşlarım mutlu olsun diye elimden gelenin daha fazlasını yapmaya çalışıyorum. onların dertleri benim derdim oluyor günlerce çözüm bulmaya çalışıyorum ama ben bunu haketmedim kızlar.
üzgünğm çok uzun oldu ama artık içimde tutmak istemiyorum. gerçekten psikolojim bozuldu. ağlamadığım, nerde yanlış yapıyorum diye düşünmeden geçirmediğim tek günüm yok.