arkadaşlarım yok.vardı ama hep ben arayıp soruyordum.yanımda olmuyorlardı bende sildim.ailemde kendi derdindeEş ya da sevgilin yok diye yalnız hissetmek.
Ailen de mi yok?
Arkadaşın?
sorunda bu.kendimi o kadar çok evlenmeye odaklamışım ki.bir adım atmak bile yoruyorAllah herkesi çift yaratmış derler belki diger yarın daha seni bulmadı. 30 dan sonra evlenilmiycek diye bişi yokki. aynen senin gibiydim düzgün bir sevgilim olmadı hiç. ama hiç beklemediğim zamanda eşim çıktı geldi 32 yasındayken.
sürekli hayatımda kimse yok diye takılırsan bunalırsın iyice. kitap oku sinemaya git mutlaka arkadaşın vardır onlqarla vakit geçir bence
hiç kimsem yok hep evdeyim depresyona girdimbence bekarlığın tadını çıkar evlenince o özgürlük tam kalmıyo
çevremde insan kalmadı.arkadaşım yok.sosyal olunması gerektiğini biliyorum.olmaya çalıştım ama hep çevrem çıkarcı oldu.yoruldum artıkSorun bence evlilik odaklı yaşamanız.
İnsanlar birileriyle evlenmek için birlikte olmaz, güzel birliktelik varsa, bu insanla hayatımı geçirebilirim derse, evlenmeye karar verir.
Bence mantalitenizi değiştirin.
İnsanların içine karışın, yeni insanlarla tanışın, illaki birlikte hayatı geçirebilirim diyeceğiniz birisi çıkar karşınıza.
sizin daha ilişkiniz olmamış ki, evlilik diyorsunuz.
sorunum sosyal olamıyorum itıcı oluyorumBu sorunu çözmek için bir şey yapıyor musun? Aramadan bulamazsın, insanlar genellikle iş arkadaş ortamlarında buluyor birbirini, yeni insanlarla tanışabileceğiniz ortamlara giriyor musunuz?
Böyle negatif düşünme, bu düşünce bile senin sosyal bir ortamda davranışını etkiler, rahat olamazsın. Hiçbirimiz mükemmel değiliz. Birileriyle tanışırken beni yargılayacaklar , ben iticiyim deyip kendini geri çekmek yerine, bulunduğum ortamın keyfini çıkaracağım, eğleneceğim diye düşün, davranışlarına da yansıyacaktır.sorunum sosyal olamıyorum itıcı oluyorum
Çalışıyor musun bilmiyorum ama çalışıyorsan haftasonu doğa, dağ, bisiklet kulüpleri gibi kulüplerle aktivitelere gidip orada yeni insanlarla tanışabilirsin.çevremde insan kalmadı.arkadaşım yok.sosyal olunması gerektiğini biliyorum.olmaya çalıştım ama hep çevrem çıkarcı oldu.yoruldum artık
kurslar için para gerek.borçlar içindeyiz.hayat zor.parayı aldığımız gibi borçları ödüyoruz.Çalışıyor musun bilmiyorum ama çalışıyorsan haftasonu doğa, dağ, bisiklet kulüpleri gibi kulüplerle aktivitelere gidip orada yeni insanlarla tanışabilirsin.
Ya da kurslara gidebilirsin, çevremde spor salonunda birileriyle tanışan çok insan var.
Kısmetsizim diye evde oturup bunalıma girmektense internetten bile birileriyle tanışmak daha iyi bir seçenektir.
İnsan isteyince seçenek çok.
Ki sosyal hayata karışınca psikolojine de iyi gelir açılırsın.
En kötü moralin yükselir.
Çalışıyor musun bilmiyorum ama çalışıyorsan haftasonu doğa, dağ, bisiklet kulüpleri gibi kulüplerle aktivitelere gidip orada yeni insanlarla tanışabilirsin.
Ya da kurslara gidebilirsin, çevremde spor salonunda birileriyle tanışan çok insan var.
Kısmetsizim diye evde oturup bunalıma girmektense internetten bile birileriyle tanışmak daha iyi bir seçenektir.
İnsan isteyince seçenek çok.
Ki sosyal hayata karışınca psikolojine de iyi gelir açılırsın.
En kötü moralin yükselir.[/QUOTE
yani şuan ağlamaktan gözlerim şişti.daha öncede konu açtım.yani sanki kaybolmuş gibiyim.aklımda bişeyler var spor vs gibi.şuanki pskolojimi anlatacak kelime yok.sskdaki pskiyatrıye gittim ilaç veriyor sadece.oda etki etmiyor.belli dk konuşmaya izin vardı alelacele derdimi anlatmaya çalıştım.bi taneside makyaj yap geçer dediinsanı ciddiye almıyorlar.kime derdimi anlatayımda çare arayım bilemedim.aileminde hiç umrunda değilim.arkadaşlarda ararsam konuşabiliyoz yoksa aramıyorlar.halbuki üzgünüm şuan dediklerinde yanına koşardım arkadaşımın.akrabalarımda güya severler ama sokakta karşılaşırız tanımıyor gibi davranır yoruldum gerçekten her gün ölümü düşünür oldum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?