Merhaba,
Ben 27 Ekim’de doğum yaptım. Zor bir hamilelik sürecinden sonra bebeğimi kucağıma aldığımda dünyalar benim oldu. Bebeğim 3,5 kilo ağırlında sağlıklı bir erkek olarak dünyaya gözlerini açtı. Doğum sırasında kakasını yapmış ama çok şükür ki ciğerlerine çekmemiş, bir sorun oluşmadı.
Epidural anestezi ile normal doğum yaptığım için ağrı çekmedim desem yeridir. Ancak anestezinin etkisi geçince hemoroit olduğumu anladım ve müthiş acı çektim tam 3 gün. Allah’tan annem ve ablam vardı ve bebeğime bakarlardı. ıçim rahattı. Her şey yolunda idi. Bebeğimin altını değiştiren, acıkınca emzirmem için kucağıma veren ablam ve annem olmasa ben ne yapardım. Bebeğim sürekli emmek istiyordu. Ben de sürekli meme veriyordum. Obur oğluşum benim diyordum.
Bebeğimin bir ara ateşlendiğini fark ettim. Dedim oğluşumun ateşi var. Dediler ki yok bir şeyi, normal vücut ısısı o. Eşime doktora gidelim dedim, ablam ve annem ateşi düşer diye engel oldular. Vücut ısısı normalmiş. Bu arada bebeğimi ablam sağlık ocağına götürdü doğduğunun 4. Günü. Ben yerimden kalkabilecek durumda değildim o sıralarda. Sağlık ocağı hekimi bebeğimin kilo kaybettiğini ve bunun iyi olmadığını ablama söylemiş. Ateşi de var demiş. Göbeğinde enfeksiyon tesbit etmişler. Ateşi de ona bağlamışlar. Ablam kilo kaybını bana söylemedi. Sağlık ocağı hekiminin verdiği ilaçları kullanmaya başladık. Ama ateş düşmedi. Ağlamalar kesilmedi. Ne annem ne ablam bebeğimin çişini yapmadığını fark etmemişler. O gece bebeğim çok ağlayınca doğduğunun 5. Günü sabahı ben dedim hastaneye gittik benim ısrarımla. Hemen yatırdılar bebeğimi 38 derece ateşle. Tüm hamilelik sürecimdeki sıkıntıları, geçirdiğim kanamaları anlattım doktora tek tek. Tahliller yaptılar. O sırada bekledik hastanede sonuçlar çıkana kadar. Sonuçlar gelince eşim de ben de şaşırıp kaldık. Bebeğim aç ve susuz kalmış. Sütüm yetmemiş. Çişini yapmıyor bu bebek saatlerdir dediler. Kilo kaybetmiş 3 kilo 50 grama düşmüş kilosu. Hemen serum ve ilaca başladılar. Gece saat 01.45 sıraları telefonumuz çaldı. Hastaneden aradılar. Bebeğiniz havale geçirdi diye. Ertesi gün doktoru ile görüştük. Beyninde ödem oluşmuş. Sıvı verince bebişime, beynine su kaçağı yapmış. Hani insanlar çölde aç susuz kalır da serap görürler ya, öyle olmuş bebeğiniz dediler. Beynimizden vurulmuşa döndük. Ablam ve anneme karşı içimde benim de eşimin de büyük bir öfke kabardı. Biz onları deneyimliler diye evimize aldık. Ben özellikle kayınvalidemi istemedim, ablam annem bana da bebeğime de bakarlar diye düşündüm. Ama yanılmışım. Çişini yapmadığını nasıl anlamadılar, aç bir bebeğin tavrını nasıl çözemediler… Derecesiz üzgünüm. Günlerce hastaneye koştuk. Bir haftanın ardından taburcu oldu bebeğimiz ama tekrar havale geçirmesin diye tam 6 ay boyunca epilepsi hastalarının kullandığı bir ilacı kullanacağız. Buna da şükür. Bu akşam evimize getirdik bebeğimizi, sütüm kesilmek üzere. Zaten azdı iyice azaldı. Mama takviyesi ile beslemeye çalışıyorum. Ama verdiğimiz ilacın etkisi ile çok uyuyor ve biberonla beslemem 1 saatimi alıyor. Sürekli ateşini ölçüyorum.
Annem ve ablamla görüşmüyorum. Çok üzgünler onlar da ama neye yarar… Allah kimseyi evlatla sınamasın en büyük duamdır, bizim sınavımız da bu kadarla kalsın. ınşallah kalıcı bir hasar bırakmaz bu hastalık bebeğimde. Şimdi kolum kanadım kırılmış ve yalnız hissediyorum kendimi. Eşim destekçim çok şükür ki.
Yeni annelere tavsiyem, bebeğinizde bir sorun olduğunu düşünüyorsanız kimseyi dinlemeyin. Derhal hastaneye götürün. Doktorlar sorun yok derse ne mutlu size. Ama bir sorun da varsa derhal tedbir alınır, acı sonuçlarla karşılaşmazsınız.
bende anneme çok düşkünümdür ama hamileliğimin son haftalarında küstüm anneme doğuma falan da çağırmicaktım ama son anda dayanamadım. şimdi iyiyiz arada aklıma geliyor yaşadıklarım sinirleniyorum ona. sende yavaş yavaş düzeltirsin aranı eşin birşey demezse bence birgün kalsın sende, kalınca daha kolay olur. onlara hep ihtiyacımız var Allah eksikliğini göstermesin hiçbir annemizin
