Ben 25 yaşındayım. Arkadaşlarım son bir senedir evlenmeye başladı pat pat. Bana da mesela yüzük ne zaman takıcaksınız diyorlar. Ben korkuyorum. Bir ara arkadaşların nişan arefesinde falan ben de böyle bi değişik düşüncelere girdim aman evleneyim falan heves ediyorsun çünkü. Şimdi geçti tabi
Evlenip de mutlu olan varsa mutsuz olan daha çok. Eskiden cicim ayları derlermiş şimdi evlenip daha birinci aydan kavga etmeye başlıyorlar. O kadar şaşırıyorum ki. Sonra kafa dengi bir insan bulmak çok zor. Sen sanıyor musun ki evlenen arkadaşlarının kocaları kafa dengi. Yoooo :) Herkes kafasında yer etmiş çeşitli düşüncelerden ötürü evleniyor işte. Kimi bunun gibi kerizi bir daha bulamam diyor, kimi çok seviyorum aşkından ölüyorum diyor, kimi çok zengin diyor kimi evde kalacam vs vs.
Sonra bakıyorum evlilik; hayatlarına, ideallerine balta vuruyor. Muhabbetler akşam ne yemek yapsam kaynanam çekmece karıştırmıştan öteye gitmiyor. Garip bi şey evlilik. O koca koca dağ gibi kızları değiştirdi gözümün önünde.
Neyse işte sonra düşünüyorum benim sevgili dediğim adam 1 sene başka bir ülkede yaşamış, 3 tane ülke gezmiş dolu dolu, Türkiye’de bir çok yer gezmiş. Hayatı öğrenmiş, yaşamış. Ben daha yolun başında, doğru düzgün bir atılımım olmamış. Baba evinden koca evine mi gidicem diyorum. O yaşadı da ben neden yaşamayayım. Böyle böyle şeyler işte. Uzattım soriiiiii.