şu 3,5 ay geçti ama nasıl geçti. son 15gün gece gündüz biraradaydık.
bi yatmak için ayrılıyorduk.
gittiğinde bi boşluktaydım.ruhsuz,ot gibi dolanıyodum yani. sabah günaydın msjıyla uyandıran,gece iyi geceler diyen yok. yemek saati afiyet olsun hayataım,bak bol bol ye,öle az yeme diyen yok.
akşam işten gelirim.naptın nasıl geldin,iyimisin diyen yok.
yağmura yakalanırım.ıslandınmı,gelip alayımmı diyen yok.
gök gürültüsünden çok korkarım bütün gece uyuyamam. sırf ben uyuyamadığım için bnmle sabahlar beni rahatlatmak için msjlar atar,bazende tlfla konuşurduk.
ama ben ilk yağmurda hıçkırıklarla sabahladım.mafoldumben
mafoldumben offf bunlar sadece bikaçı. saysam bitmez.
ona okadar alışmış,okadar sırtımı dayamışımki. ilk ay tek başıma dışarıya bile çıkmaya korktum.
çileğim ya kusura bakma içini kararttım biraz sanki.bnm için zor bi dönemdi.
bunda annemin rahatsızlığı ve kardşmnde ünive gitmesi büyük bi etken aslında.
inş senin için bu kadar zor olmaz.