- 5 Nisan 2019
- 199
- 123
- 24
-
- Konu Sahibi captainmarvel
- #1
Şu sıralar çok dert yanmaya başladım biliyorum ama siz büyüklerimden tavsiye almak beni mutlu ediyor. Biliyorsunuz ki üniversite sınavına 26 gün kaldı. Ben mezunum, bu ikinci girişim olacak. Fen lisesi bitirdim. Diploma notum 94. Geçen seneki sıralamam ise çok kötü. Lisede ilk iki senem bomboş geçti diyebilirim. Ayrıca babamla annemin arasındaki ilişki, 3. şahısların yuvayı zedeleyişi beni ergenlikte çok etkiledi. Derslerle çok haşır neşir olamadım. Sonra iyi halt etmiş gibi hayatıma mesafeli bir ilişki aldım. Bilmiyorum belki babamın anneme gösteremediği saygıyı ve sevgiyi onda gördüm sanıp kendimi bu sevgi denen sözde illete kaptırdım. Lise 3. sınıfın başında beni gerçekten iyi etkilemişti. Yapamadığım her soruyu ona soruyor ve her şeyimi onunla paylaşıyordum. Bu şahıs benden büyüktü ve üniversitedeydi. Her neyse 12'de süreci yönetemedim ve mezuna kaldım. Mezun senemin başında bir darbeyi de ailem gibi gördüğüm bu heriften yedim. Babamın anneme yaptığını bana yaşattı bildiği hâlde ve bu travmayı kendimce atlatamadım. Her neyse o süreçte psikologa gittim, arkadaşlarımdan destek aldım derken az çok toparladım. (Kasım, Aralık ayları)
Dersleri çok iyi çalışamıyordum ama hiç çalışmayı bırakmadım. Ihanete uğramak gücüme gitti. Sürekli kendimde bir eksik aradım, yediremedim. Üniversitede tıp okumak gibi bir hayalim var/dı. Şu an ise olmayacak gibi hissediyorum. Az çok denemelerden anlarsınız, gelişmedim değil ama istediğim seviyede değilim. Kendimi çok kötü hissediyorum. Bana kızacaksınız biliyorum. Niçin bir erkeği takıp bu kadar salabildin diye ama kontrol edemedim duygularımı, ikinci bir travma gibi geldi. Bu sene sınava gireceğim ilk 20 bine, 30 bine girersem şükredeceğim. 20-25 bin civarı gelirse diş hekimliği düşünüyorum ama çok aşağılarda kalırsam bunu kaldıramayacak gibi hissediyorum. Birlikte aynı sırayı paylaştığım arkadaşlarim iyi bir konumdayken ve ben geçmişim yüzünden sürekli kendimi suçlamak istemiyorum. Şu an bile yapamazsam korkumu elimi ayağımı titretiyor. Bir yanım senden değerli mi olmazsa okurken tekrardan hazırlanırsın çoğu eksiğin kapandı diyor bir yanımda yaş olacak 20, 21 ya o gücü enerjiyi bulamazsam kendimde diyor. Çok üzülüyorum tıp okumayı inanın ne garantiliğinden ne de parasından istiyorum. Insanlara yardım etmek, hayatlara dokunmak istiyorum. Belki girince çok zorlanacağım bilemiyorum ama sanki hep içimde tıp kalacak gibi hissediyorum. Başka alternatifler de ister istemez oluşturmaya başladım. Karamsar senaryolar kalbimi acıtıyor ama bir sene daha bu evde kalmak istemiyorum. Ailemi seviyorum ama artık çok bunaldım. Ağlamak istiyorum saatlerce. Benim hiçbir şeyim eksik değil biliyorum en büyük hata bende yine biliyorum. Duygularımı ve yaşantımı dengeleyemedim. Hayallerimi ön planda tutamadım ama çocukluğuma vermek istiyorum bu durumu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Dünyanın sonu sanki çok iyi bir yere gidemezsem herkes benimle alay edecek gibi geliyor. Mezuna kaldı yine başaramadı gibisinden... Ablalarım bu yollardan geçmiş biri olarak bana biraz tavsiye verin ne olursunuz. Geleceği çok düşünüyorum, yarın ne olacağı belli değil ama bu düşünceden vazgeçemiyorum. Derece yapmak istiyorum.
Dersleri çok iyi çalışamıyordum ama hiç çalışmayı bırakmadım. Ihanete uğramak gücüme gitti. Sürekli kendimde bir eksik aradım, yediremedim. Üniversitede tıp okumak gibi bir hayalim var/dı. Şu an ise olmayacak gibi hissediyorum. Az çok denemelerden anlarsınız, gelişmedim değil ama istediğim seviyede değilim. Kendimi çok kötü hissediyorum. Bana kızacaksınız biliyorum. Niçin bir erkeği takıp bu kadar salabildin diye ama kontrol edemedim duygularımı, ikinci bir travma gibi geldi. Bu sene sınava gireceğim ilk 20 bine, 30 bine girersem şükredeceğim. 20-25 bin civarı gelirse diş hekimliği düşünüyorum ama çok aşağılarda kalırsam bunu kaldıramayacak gibi hissediyorum. Birlikte aynı sırayı paylaştığım arkadaşlarim iyi bir konumdayken ve ben geçmişim yüzünden sürekli kendimi suçlamak istemiyorum. Şu an bile yapamazsam korkumu elimi ayağımı titretiyor. Bir yanım senden değerli mi olmazsa okurken tekrardan hazırlanırsın çoğu eksiğin kapandı diyor bir yanımda yaş olacak 20, 21 ya o gücü enerjiyi bulamazsam kendimde diyor. Çok üzülüyorum tıp okumayı inanın ne garantiliğinden ne de parasından istiyorum. Insanlara yardım etmek, hayatlara dokunmak istiyorum. Belki girince çok zorlanacağım bilemiyorum ama sanki hep içimde tıp kalacak gibi hissediyorum. Başka alternatifler de ister istemez oluşturmaya başladım. Karamsar senaryolar kalbimi acıtıyor ama bir sene daha bu evde kalmak istemiyorum. Ailemi seviyorum ama artık çok bunaldım. Ağlamak istiyorum saatlerce. Benim hiçbir şeyim eksik değil biliyorum en büyük hata bende yine biliyorum. Duygularımı ve yaşantımı dengeleyemedim. Hayallerimi ön planda tutamadım ama çocukluğuma vermek istiyorum bu durumu. Kendimi çok kötü hissediyorum. Dünyanın sonu sanki çok iyi bir yere gidemezsem herkes benimle alay edecek gibi geliyor. Mezuna kaldı yine başaramadı gibisinden... Ablalarım bu yollardan geçmiş biri olarak bana biraz tavsiye verin ne olursunuz. Geleceği çok düşünüyorum, yarın ne olacağı belli değil ama bu düşünceden vazgeçemiyorum. Derece yapmak istiyorum.