Sizce benim sorunum ne kafayı yicem şizofren miyim? Kuruntulu muyum? İnan 1,5 senedir böyleydim Şu an daha da arttı herkes o cocuk seni sevmese hayatta çekmez diyor kendisi de öyle diyor. Yani cidden çekilcek dert değilim. Ya sabah buluştuk her şey harika kend ikendime diyorum bir daha kavga cıkarmim, yüzüne karşı zaten sus pusum. Eve geliyorum elime telefonu alıyorum kafamda kuruntular hemen kavga. Her söylediği lafı yanlış anlıyorum, ima yapıyorum, güvenemiyorum. Nedir bu benim halim? Geçmişte yaptıklarından diyorum ama cocuk ne yapsa hep fesat algılıyorum, hep senaryo felan. Ben birine güvenmekten aşırı korkuyorum arkadaşlar. 1,5 senedir ima ima yaptım kanıt bile olmadı. Yani yok sen çapkınsın yok abazasın. Çocuk bir şeyi iyi niyetle söylese, yapsa bile ben onu hemen fesatca algılıyorum. Biliyorum bu iyi değil, sonra pişman oluyorum. Yani hep böyleyim buluşuyoruz sorun yok ama eve gidiyorum hemen bir senaryo yazıyorum boş bir konudan kavga. Onu olmadıgı şeylerle itham ediyorum ne dese inanmıyorum... Yani neden bırakmıyor diyorum. Ya neden güvenemiyorum neden neden! Kahretsin ben böyle paroyaklıkla kendimi bitiricem yeter artık. Psikolojik tedaviye ihtiyacım var farkındayım ama ona bile güvenmiyorum yok diyorum sen doğrusun sevgilin sana ayak uydurucak. Şakasına bana kız muhabbeti bile açamaz, yani kız arkadaşlarına çok sorun etmiyorum güveniyorum ama diyorum bu kesin çapkın abazadır millete bakıyordur beni aldatır bilmem ne... Bana göre her erkek aynı aynı!