Merhaba arkdaşlar. Burada başka bir hesapla yaklaşık 3 ay önce bir konu açmıştım. O hesabıma giremediğim için burdan yazıyorum. O zamanlar 1 aylık evliydim ve eşimle yaşadığım sorunları paylaşmıştım. Önerileriniz genelde "boşan,katlanılıcak biri değil vs" olmuştu.kısaca anlatayım hikayemi. 2011'de annemi kaybettim. Sonrasında hayatım üniversite okumak ve kendimi aramakla geçti. 2013'de tanıştığım adamı o zaman ve ondan sonraki 3 yıl boyunca hiç kale almadım. 3 yıl boyu hırs etti defalarca sosyal medya da fake hesaplarla tacizler etti. Gittiğim kurslara geldi vs. Kaçırmayı bile düşündüğünü söyledi. 2016 haziran ayında bana direnme artık benim karım olucaksın seviyorum gel saçmasapan vakit harcamayalım evlenelim dedi. İzin ver kendimi sana kanıtlıyım dedi. Kadın aklı bu ya bi şans verdim "adama". 20 gün sonra evlilik teklifi aldım. 2 ay sonra nişan yaptık. nişanda dini nikahımızıda yaptık. Nişandan 1,5 ay sonrada evlendik. Nişan dönemimizde büyük kavgalar yaşadık. Düğün telaşı dedi ailelerimiz vazgeçmedik birbirimizden. Düğün günümde altın meraklısı olmakla itham edildim halbuki nişanımda anne babası set ve bi tane reşat altın taktı düğünümde hiçbişi takmadılar sesim çıkmadı. Bileziklerimi bi kere bile takmadım bileğime. Parada gözüm yoktu ailemden herşeyi gördüm. Ama siz siz olun doymuş bile olsanız isteyin herşeyinizi. Evimi istediğim gibi döşedim çok şükür ama hep en ucuzlarını almayı başardım. Kocaman bi evimiz oldu güzel eşyalarımız borcumuz harcımız yok altımızda 2 araba. Ama gel gelelim adama rahat battı. Paronayaklık derecesinde bi şüphecilik var sabah ekmek vardı akşam neden yok diye kavga çıkardı bi keresinde. Devamlı diken üzerinde durmam gerekti. 4 ay o güzel eşyalarım devamlı gözyaşlarıma şahit oldu. Üni okudum güzel bi çevrem vardı. Hepsinden beni uzaklaştırdı. İngilizce biliyorum anlıyorum kendisi bilmiyo diye ingilizce şarkı dinlememe bile izin vermez oldu. Ben onu baştacı yaptıkça o beni çöp gibi görmeye başladı. Ve çok kısa bir sürede oldu bunlar. Nasıl bi hayat yaşadığımı bilen adam evlendikten sonra beni defalarca suçladı. Babam melek gibi uysal bi adam olmasına rağmen onunla takıştı. Evimize almadı babamı. Babam ona iş sundu gel aynı işin okulunu okumuşsun ben yoruldum sen yap dedi. Çalışanlarının arasında laf taşıdı o "adam" iş yeri birbirine girdi. 1 kere saçmasapan bi kavgada evimizi terk edip gitti. 4 ayım kocamın peşinde evimi yuva aile yapmaya çalışarak gururumu benliğimi hiçe sayarak ağlayarak geçti. Ve 18 Mart günü kocam beni otoparkta terk edip gitti. Psikolojik şiddet uyguladı. Bi iki fiziksel şiddetide oldu. Kendi yemediği halt kalmayan adam bana yani karısına laf etti hemde namusuna laf etti. Bütün çevremle kötü oldu. Kendisinin hiç arkadaşı yoktu ailesi aynı şehirde yaşamak istemedi. Ben sahiplendim ben kocam dedim. Ama en büyük nankörlüğü hep bana yaptı. Yaptığın iyilikler bana acı veriyor dedi. Sevgimi psikolojik şiddetle yok etti. Sevgi yok ama genç kızlık hayallerimi gülüşlerimi sevinçlerimi çaldı benden. Pantolon giyiyorum diye kızdı ama kendisi kadınlara kur yaptı. Sözler verdi hiçbirinde durmadı. Hep bana yaptıkları değer mi acaba diye düşündü. İnsan ailesine değer mi bu yaptığım diye düşünmez oysa ki. Kendimden vazgeçtiğim adam benden vazgeçti. Gittik ellerimle kazıdığım garip anamın çeyizlerini serdiğim evimi 3 saatte topladık. Gözyaşlarımı feryatlarımı yalnızlıklarımı gördüm gelin evimde. Veda ettim kurduğum düşlere. En çokta anne olmayı istemiştim. Bana sen anne olmaya layık değilsin dediği zaman bile layığım diyemediğim o salonun kapısında durup ben bir gün anne olacağım ama sen onun babası olamayacaksın dedim. Bana bir veda mesajı yazdı. Yaptığı iyilikleri yazmış. 3-4 satırlık bir paragraf. O kadarcık iyilikleri. Kusura bakmayın uzuca bir yazı oldu ama nolur DEĞİŞİR ümidiyle birilerine bağlanmayın. evet gerçekten sevse belki değişirdi. Sevdiğine inandım sever gibiydi vazgeçmicek gibiydi. Sevmemiş...
not: boşanma davası açıldı altınlarıma el koymuştu annemden gelen çeyiz parama el koymuştu babası değeri kadar olmasada paramı vermeyi kabul etti. Annesi bi kere arayıp iyi misin demedi. Boşanmayı kabul ettiler. Kendisi istemiyorum boşanmak dedi babası ikna etti. 3 yıl sevemediğim adamı 3 ayda sevdim. O beni değil beni kovalamayı sevmiş. Özgür ruhumu kafese kapatmayı amaç edinmiş. Kapattıktan sonra adam özgür kaldı resmen.
Ben eski hayatıma geri döndüm. Kısa sürede iş bile halloldu. Çevrem bana sahip çıktı ailem yanımda oldu. Çok şükür ben kaybetmedim. Dönüceğinide biliyorum ama ama dinen zaten hiçbi bağımız kalmadı bitirdi. Ben inançlı bi insanım ötesi yok. 24 yaşımdayım ve inancım var güzel bi yuvam olucak anne olucam.
Alıntılari eklemeyi unutmuşumbilirim 3 saatte toplanan eşyaların baba evine dönüşünü.. genç kızlık hayallerimin hızlı hızlı alel acele paketlenişi 3 yıl oldu gözlerimin önünde..
yazını okurken çok duygulandım.. benzer şeyleri yaşamış biri olarak acını anlayabiliyorum...
hep sorguladım kader mi yani diye yoksa benim yanlış seçimim miydi diye.. bilemedim ama buruk kırık paramparça içim dışımsa tam aksine dimdik durmaya çalışıyor... böyleee
ondan sonraki 3 yıl boyunca hiç kale almadım. 3 yıl boyu hırs etti defalarca sosyal medya da fake hesaplarla tacizler etti. Gittiğim kurslara geldi vs. Kaçırmayı bile düşündüğünü söyledi.
Aman Allahım inanın aynı şeyler benimde başıma gelebilirdi.neyseki ben sevgilimden ayrıldım da uçurumun kenarından döndüm.birine değişir diye katlanmak kuru avuntudan başka hiçbişi değil!Dediniz ya " o beni değil beni kovalamayı seçmiş" diye böyle insanlar kendilerinden başka hiçkimseyi sevemezler.sadece Zararın neresinden dönerseniz kardır diyebilicem.ya o adamdan çocuğunuz olsaydı ömür boyu onunla muhattap olup yine çekecektiniz kahrını herşeyini.Allah bundan sonrası için yardımcımız olsun lütfen artık hayatınıza girmeye çalışan insanı çok iyi seçin.o sizi değil siz onu seçin !Merhaba arkdaşlar. Burada başka bir hesapla yaklaşık 3 ay önce bir konu açmıştım. O hesabıma giremediğim için burdan yazıyorum. O zamanlar 1 aylık evliydim ve eşimle yaşadığım sorunları paylaşmıştım. Önerileriniz genelde "boşan,katlanılıcak biri değil vs" olmuştu.kısaca anlatayım hikayemi. 2011'de annemi kaybettim. Sonrasında hayatım üniversite okumak ve kendimi aramakla geçti. 2013'de tanıştığım adamı o zaman ve ondan sonraki 3 yıl boyunca hiç kale almadım. 3 yıl boyu hırs etti defalarca sosyal medya da fake hesaplarla tacizler etti. Gittiğim kurslara geldi vs. Kaçırmayı bile düşündüğünü söyledi. 2016 haziran ayında bana direnme artık benim karım olucaksın seviyorum gel saçmasapan vakit harcamayalım evlenelim dedi. İzin ver kendimi sana kanıtlıyım dedi. Kadın aklı bu ya bi şans verdim "adama". 20 gün sonra evlilik teklifi aldım. 2 ay sonra nişan yaptık. nişanda dini nikahımızıda yaptık. Nişandan 1,5 ay sonrada evlendik. Nişan dönemimizde büyük kavgalar yaşadık. Düğün telaşı dedi ailelerimiz vazgeçmedik birbirimizden. Düğün günümde altın meraklısı olmakla itham edildim halbuki nişanımda anne babası set ve bi tane reşat altın taktı düğünümde hiçbişi takmadılar sesim çıkmadı. Bileziklerimi bi kere bile takmadım bileğime. Parada gözüm yoktu ailemden herşeyi gördüm. Ama siz siz olun doymuş bile olsanız isteyin herşeyinizi. Evimi istediğim gibi döşedim çok şükür ama hep en ucuzlarını almayı başardım. Kocaman bi evimiz oldu güzel eşyalarımız borcumuz harcımız yok altımızda 2 araba. Ama gel gelelim adama rahat battı. Paronayaklık derecesinde bi şüphecilik var sabah ekmek vardı akşam neden yok diye kavga çıkardı bi keresinde. Devamlı diken üzerinde durmam gerekti. 4 ay o güzel eşyalarım devamlı gözyaşlarıma şahit oldu. Üni okudum güzel bi çevrem vardı. Hepsinden beni uzaklaştırdı. İngilizce biliyorum anlıyorum kendisi bilmiyo diye ingilizce şarkı dinlememe bile izin vermez oldu. Ben onu baştacı yaptıkça o beni çöp gibi görmeye başladı. Ve çok kısa bir sürede oldu bunlar. Nasıl bi hayat yaşadığımı bilen adam evlendikten sonra beni defalarca suçladı. Babam melek gibi uysal bi adam olmasına rağmen onunla takıştı. Evimize almadı babamı. Babam ona iş sundu gel aynı işin okulunu okumuşsun ben yoruldum sen yap dedi. Çalışanlarının arasında laf taşıdı o "adam" iş yeri birbirine girdi. 1 kere saçmasapan bi kavgada evimizi terk edip gitti. 4 ayım kocamın peşinde evimi yuva aile yapmaya çalışarak gururumu benliğimi hiçe sayarak ağlayarak geçti. Ve 18 Mart günü kocam beni otoparkta terk edip gitti. Psikolojik şiddet uyguladı. Bi iki fiziksel şiddetide oldu. Kendi yemediği halt kalmayan adam bana yani karısına laf etti hemde namusuna laf etti. Bütün çevremle kötü oldu. Kendisinin hiç arkadaşı yoktu ailesi aynı şehirde yaşamak istemedi. Ben sahiplendim ben kocam dedim. Ama en büyük nankörlüğü hep bana yaptı. Yaptığın iyilikler bana acı veriyor dedi. Sevgimi psikolojik şiddetle yok etti. Sevgi yok ama genç kızlık hayallerimi gülüşlerimi sevinçlerimi çaldı benden. Pantolon giyiyorum diye kızdı ama kendisi kadınlara kur yaptı. Sözler verdi hiçbirinde durmadı. Hep bana yaptıkları değer mi acaba diye düşündü. İnsan ailesine değer mi bu yaptığım diye düşünmez oysa ki. Kendimden vazgeçtiğim adam benden vazgeçti. Gittik ellerimle kazıdığım garip anamın çeyizlerini serdiğim evimi 3 saatte topladık. Gözyaşlarımı feryatlarımı yalnızlıklarımı gördüm gelin evimde. Veda ettim kurduğum düşlere. En çokta anne olmayı istemiştim. Bana sen anne olmaya layık değilsin dediği zaman bile layığım diyemediğim o salonun kapısında durup ben bir gün anne olacağım ama sen onun babası olamayacaksın dedim. Bana bir veda mesajı yazdı. Yaptığı iyilikleri yazmış. 3-4 satırlık bir paragraf. O kadarcık iyilikleri. Kusura bakmayın uzuca bir yazı oldu ama nolur DEĞİŞİR ümidiyle birilerine bağlanmayın. evet gerçekten sevse belki değişirdi. Sevdiğine inandım sever gibiydi vazgeçmicek gibiydi. Sevmemiş...
not: boşanma davası açıldı altınlarıma el koymuştu annemden gelen çeyiz parama el koymuştu babası değeri kadar olmasada paramı vermeyi kabul etti. Annesi bi kere arayıp iyi misin demedi. Boşanmayı kabul ettiler. Kendisi istemiyorum boşanmak dedi babası ikna etti. 3 yıl sevemediğim adamı 3 ayda sevdim. O beni değil beni kovalamayı sevmiş. Özgür ruhumu kafese kapatmayı amaç edinmiş. Kapattıktan sonra adam özgür kaldı resmen.
Çok gençsin çok. Hiç ümitsizliğe düşme.Ben eski hayatıma geri döndüm. Kısa sürede iş bile halloldu. Çevrem bana sahip çıktı ailem yanımda oldu. Çok şükür ben kaybetmedim. Dönüceğinide biliyorum ama ama dinen zaten hiçbi bağımız kalmadı bitirdi. Ben inançlı bi insanım ötesi yok. 24 yaşımdayım ve inancım var güzel bi yuvam olucak anne olucam.
Burada bir üye vardı. Hatta eşi kıyafetlerini falan kesmişti. O sen misin? Konuya gelince gayet iyi olmuş boşanman.
Yollarıma yol oldu adam evet düşününce mantıksız geliyor ama işte düşünün beni aileden yana vurdu yani zayıf karnımdan girdi mevzuya hareketleri oturaklıydı sahip çıkan babacan bi role girdi dışardan bana anlatsaydı biri asla derdim ama o hal başa gelince inanıyor insan. İkna kabiliyetine çalışmış resmen3 yıl boyunca sizi rahatsız eden, tacizler eden, istemediğinizi belli edip yapma demelerinize rağmen bunu devam ettiren, tabiri caizse bir sapığa evet diyip onunla evlendiniz. Doğru mu? Ve şimdi, "Romeo-Jülyet"mişsiniz de nasıl olup ayrılmışsınız gibi bu olaya şaşırmamızı bekliyorsunuz. EnteresanHanımefendi bence bu adam en başından beri normal değilmiş. Sizi nasıl ikna etti ki? Belki reddedilmekten hırs yapmış, içten içe öfkeliymiş. 3 yıl boyunca peşinizde koşsun ölüyorum bitiyorum desin, sonra takı yüzünden sizi ezsin, ezdirsin. Çok sağlıksız bir birey.
Ve eminim annelik sana cok yakışacak her zaman gülümse tutun babana sıkı sıkıBen eski hayatıma geri döndüm. Kısa sürede iş bile halloldu. Çevrem bana sahip çıktı ailem yanımda oldu. Çok şükür ben kaybetmedim. Dönüceğinide biliyorum ama ama dinen zaten hiçbi bağımız kalmadı bitirdi. Ben inançlı bi insanım ötesi yok. 24 yaşımdayım ve inancım var güzel bi yuvam olucak anne olucam.
Siz üzüntüden öldüreceksiniz beni bu gece galiba bayan redkitbilirim 3 saatte toplanan eşyaların baba evine dönüşünü.. genç kızlık hayallerimin hızlı hızlı alel acele paketlenişi 3 yıl oldu gözlerimin önünde..
yazını okurken çok duygulandım.. benzer şeyleri yaşamış biri olarak acını anlayabiliyorum...
hep sorguladım kader mi yani diye yoksa benim yanlış seçimim miydi diye.. bilemedim ama buruk kırık paramparça içim dışımsa tam aksine dimdik durmaya çalışıyor... böyleee
Ay Rabbim sizden razı olsun ya ne güzel yazmışsınız umut doldu içim. Her dakika farklı bişey hissediyorum. Korkuyorum güçleniyorum düşüyorum gülüyorum ağlıyorum geçicek bu günler biliyorum. Allah size torununuzun mürüvetini de göstersin inşallah.geçmiş olsun diyelim...biliyorum ne hissettiğini....benim kızımda tam da senin gibi 23 yaşında koşarak evlendi... 24 te koşarak geri geldi...elimizden geldiğince destek olduk...sırf o kendini daha iyi hissetsin,kimseler soru sormasın diye 2 ay içinde evimi satıp başka bir semte geçtik...tekrar kaldığı yerden hayata tutundu...28 yaşındayken, hiç evlenmemiş biriyle düğün dernekle evlendi....şimdi anneanne olucam hayırlısıyla...3 aylık hamile...herşey olması gerektiği gibi..bu arada boşandıktan sonra ki kısmetleri, bekarken karşısına çıkanlardan daha çok ve daha kaliteliydisen yeterki kendine güven,kendini sev...üzüldüğünü hissettiğim için yorum yapmadan geçemedim....öpüyorum gözlerinden....
Evet şuan bende böyle düşünüyorum ama bazılarımız aptal herşeyde akıllı iki sevgi görünce aklımızı kaybediyoruz ve böyle acılarla öğreniyoruz ne yazık kinormalde "sapık bu yaa" deyip korkmanız, kaçmanız gereken bir adama şans vermeyi tercih etmişsiniz resmen. biri beni kendine 3 yıl takıntı edinip, peşime düşse evden dışarı adım atmaya korkardım ben. ne kadar itiraf etmeseniz de siz peşinizde dolanmasından hoşlanmışsınız resmen, kendi egonuzu okşamışsınız. sonrada evlenip yaptığı her şeyi sineye çekmişsiniz gitmesinden korktuğunuz için, artık egonuzu okşamadığı için. neden kadınlar bunu yapıyor? neden kendilerini sevmiyor? neden böyle saçma sapan bir ilişkiyi hakkettiklerini düşünüyorlar?
Senin bir de cocuklarin var de mibilirim 3 saatte toplanan eşyaların baba evine dönüşünü.. genç kızlık hayallerimin hızlı hızlı alel acele paketlenişi 3 yıl oldu gözlerimin önünde..
yazını okurken çok duygulandım.. benzer şeyleri yaşamış biri olarak acını anlayabiliyorum...
hep sorguladım kader mi yani diye yoksa benim yanlış seçimim miydi diye.. bilemedim ama buruk kırık paramparça içim dışımsa tam aksine dimdik durmaya çalışıyor... böyleee