ve biten bir arkadaşlık daha....

Donuk Pudra'cım bende aynı şeyleri hep yaşadım ve yaşayacağımda sanıyorum.

Eşim ile bizi tanıştıran arkadaşım... Çok güzel bir şeye vesile oldu orası muhakkak...
Fakat şu anda ne yapıyor, ne ediyor hiç birşeyden haberim yok.

Eşim ile bizi tanıştırdıktan sonra benden uzaklaşmaya başladı.
Birlikte asla buluşmak istemezdi, eşimin olduğu ortamda olmaktan rahatsızlık duyuyordu.
Sebebini sorduğumda "biz seninle çok şey paylaşıyoruz, insanız sonuçta ne olur ne olmaz, ben aranızda olmak istemem" dedi.
Ne niyetle söyledi, neden böyle birşey dedi hala çözemem...

O da benim herşeyimi bilir, bir sokak ötede oturur, bana gelir kalırdı.
Bende onun herşeyini biliyordum, gerçekten herşeyini!
Hayatında iyi kötü ne varsa anlatırdı... Dertleşmeye gelirdi.
Kardeş gibiydik...

Taa ki bir akşam bana bir mesaj geldi...
Gelen mesaj gece 2 de gelmiş. Bende tesadüfen uyanıp lavaboya kalkmıştım.
Telefonuma baktım ve donup kaldım.
Mesajda diyordu ki "yarın benim sözüm var, senin de orada olmanı isterim"

Hangi ara biri ile tanıştın? Hangi ara seni ailenden istediler de söz kesiliyor?
Bu aralıkta ben neredeydim?? Gecenin ikisinde mi aklına geldi de msj atıyorsun?

Ertesi gün de şirket ile yapacağımız bir gezi vardı, katılmam şarttı.
O yüzden sözüne gidemedim... O günden sonra bir daha ne yüzünü gördüm ne sesini duydum.
Bir kere bile aramadı, annesi de bize gelir giderdi ve annesi bana dedi ki:
"Sen ne inatçı bir kızsın, ne sözüne geldin, hadi gelemedin aramadın bile vs. siz çok iyi arkadaştınız neden böyle oldunuz..." bir sürü şey.
Fakat ben onu sözünden sonra aramıştım ve demiştim ki (çok afedersiniz ağır konuşmuştum biraz)
"İnşallah düğününü gerdek gecenden önce söylemeye zahmet buyurursun" demiştim.
Çok ağrına gitmiş...

Annesi daha sonraları tekrar gelmişti...
"Kınasına gelmedin, düğününe gelmedin vs." diye söylendi.
Fakat beni kimse davet etmedi ki, kimse davetiye bırakma zahmetinde bile bulunmadı.
Bende dedim ona "davetsiz yere davucu ve zurnacı gider, ben ikisi de değilim... Eğer davet edilseydim belki gelirdim" dedim.
Bir daha annesini de görmedim zaten, kendimde senesine evlendim...

Şimdi geçende ortak bir arkadaşımız var, ondan duydum.
Bir kızı olmuş, onu büyütüyor.
Mutlu olsun inşallah... Mutluluğu hak eden birisi çünkü.
İnşallah evladıda hayırlı bir evlat olur... Denilecek çok birşey yok...
İnsanlar böyle işte...
 
kuzu i.... duası kabul olsa gökten kemik yağarmış unutma

dese ki "senin hakkında hayırlı ne ise onun için dua edeceğim " eyvallah.

ama kalkıp inşallah ayrılırsın diye dua edeceğim denirse art niyetten başka birşey göremem ben bunda. bir de ailecek görüşürdük.

ben hep dedim hala da nişanlıma da derim hatta " biz birbirimiz için hayırlı isek olsun ,değilsek olmasın."
 
Şirketten birinin doğumgünü varmış ta acilen onu kutlamaya alt kata indim pardon kızlar..

Evet Souvvenir de benim gibi..
Ama Elif bence sen o kadar değilsin, ben mesela o gün o arkadaşımı sildim bi daha da hiç bi şekilde cevap vermedim
Sen yine arada mesajlarına karşılık veriyormuşsun eskisi gibi olmasa da

Bende öyle olmuyor yokmuş gibi tamamen siliyorum
Diğer arkadaşımız mesela selamlaşıyormuş ben selam bile vermem bu saatten sonra o kadar oyuncu birisine..
 

En güzel dua odur zaten canım...
Herşey için en güzel dua budur bence.
Rabbim en hayırlı olanı versin her zaman...
Hayırsız olacaksa uzak dursun, Allah müsade etmesin inşallah...
Bende hep öyle dua ederim, hamd olsun herşeyin en hayırlısı ile karşılaştığıma inanıyorum.
 
haklısın souvvenir.

dostun eksikliğini arıyorum. anne de baba da kardes de hatta insanın sevdiği de bazen bir yere kadar oluyor.
 

bende hep allahım onu hakkımdan hayırlısılı ile bana nasip et yolumuzda hayırsız şeyler varsa hayırlı olarak çevirip bizi birbirimize nasip et derdimBiraz uyanıkçamı olmuş ne
 

bu cümlene o kadar içtenlikle katılıyorum ki

vefa en büyük değerlerden birisi ama zor bulunuyor maalesef..
 

Çok değişik bir durum gerçekten Allah hayırlısını versin
 
Kadercim beterden beteri vardır derler yaa..Allah ım kötü insanlarla sınamasın gerçekten..hayatta en güzel şeylerden biri huzur.
Allah ağzımızın tadını bozmasın bundan sonra, hepimiz için tabi ki..az olsun ama öz olsun..
 
Bız üzülürüz derız su kadar senelık arkadasım bu kadar senelık dostum ama o kadar sene ıcerısınde aslında senın gercek arkadasın olmayısını en ufak bır bakısla sozle bellı eder kı bız bunu gormeyız ya da gormemezlıkten gelırız konduramayız.Sonra uzuluruz bıze bunu yaptı dıye.Halbukı o kadar sene ıcerısınde nıyetının sınyallerını cok kere vermıstır.Boyle yalnıs ınsanlar yuzunden dogru ınsanlarada ınancımızı kaybederız.Aslında sana belli etmış senı cekemedıgını kıskandıgını ama sen umursamamıssın canım... Yuzune gulen sana samımı davranan her ınsan senın arkadasın degıldır. Tamam anılarınız olmustur ama anıların olması sanma ki o senın ıcın dosttu. Bırıyle 10 sene Bı arkadaslık kurarsın bır gun bırısı gelır onun 10 senede sana veremedıgı sıcaklıgı 10 dakıkada verır. Şimdi için acıyor cunku onla gecırdıgın senelerın anılarından kopamıyorsun nasıl olur dıyorsun üzülme herseyın hayırlısı yuzunu gormussun elınde sonunda
 

Teşekkür ederim yorumun için, herşey tecrübedir hayatta.
Bende bunu kendime tecrübe olarak algılıyorum.
Dediklerine katılıyorum, fakat benim artık arkadaş kurabilecek takatim kalmadı desem yeridir.
Elbette çevrende insanlar olmadan olmuyor, ama hep belirli bir seviyede kalmak zorundalar.
Eşim sağolsun, herşekilde bana arkadaşlıkta ediyor, dostlukta...
 
biz bile değişiyoruz.hevesimiz kalmıyor hiç birşeye.tanıyamıyosun ya arkadaşlarını kimseyi.aynen öyle her dönemde farklı oluyo arkadaşlıklar heleki üniversite de bittimi iş ve evlilik oluyo.zaman kalmıyo ve vefasızlığa bahane oluyo.herkes suçlu deil bence bu konuda.kimisi gerçekten zaman bulamıyo kaldıramıyor bu yorgunluğu.kimisi de zaten arayıp sormamaya bahane arıyordur bence.satış yapmaya.bilmiyorum yani bizim de olmuştur belki öyle yalnız kalmak istediğimiz zamanlar ama daha çok arayıp vefalı insanlar böyle üzülüyor işste sonunda.annemin dediği şey her zaman aşırı samimi olma!çok samimi olunca beklentiler yükseliyo.sır veripş sır alıyosun.sonra beklemediğin şeyler yapıyo ,çocukluktan çıkıp masum olan arkadaşın cin gibi görünüyo gözüne.hiç bir şeye güveni kalmıyo iştee.en iyisi nasıl davranıyorsa karşıdaki öyle davranmak.küsmek de iyi bişey değil.karşıdakine güveniyorsak hoş görmek lazım ama olay abartılıp enayi yerine konmak da insanın zoruna gidiyo tabi.bize değer veren bizimle kalsın.herkes iyi olsun yanımızda olmak isteyen gelir gerisi boşşşş...
 
Ne sular akti bu koprunun altindan...
Birseyi anladim ki, insanin eski dostlari asla dusman olamiyor...

Su anda onun bir bebegi var, 3 aylik kadar.
Bende hamileyim ve saniyorum anne olmak ikimizi birbirimize yakinlastirdi.
Artik ailece gorusuyoruz...

Tesadufen esim ile arkadasimin bir turlu zamaninda taniyamadigimiz esi ayni donemde ayni universitede okumuslar.
Aralari da gayet iyi, iyi anlasiyorlar.
Guzel bir aile dostlugu kurmaya basladik...

Hic birsey tabii ki eskisi gibi olamiyor, fakat o kadar cok yasanmislik var ki arada ve yillar...
Bazi seyler eskiyemiyor tabii ki...
Eski samimiyet olmasa da, simdi zannediyorum o beni daha iyi, ben de onu daha iyi anliyorum...
 
Benim de çok şey paylaştığım dostluğum bitti. Bizim tekrar bir araya gelmemiz imkansız artık
Söylenmemesi gereken sözleri sarfetti, bir kalemde silip attı beni
İnşallah karşıma öyle bir dost çıkar ki, eski dosta dost sıfatını bile yakıştıramam...
 
Son düzenleme:
Benimde 8 yıllık arkadaşlığım geçen yaz bitti.. 8 yıl neredeyse her gün beraberdik. Ufak tefek sorunlar çıkıyordu ama ben çok alttan alan biriyim. Zaten genel itibariyle fesat bi kızdı ama ben onun iyi yönlerini görmeye çalışıyordum. Zamanla kıskançlıkları arttı, beni görmeye bile dayanamaz olmuştu. Hep laf sokuyodu. Çevreye beni kötü anlattı hep 'Shanna iyi kızdır sana ne yaptı ' diyenlere 'siz onun içini bilmiyosunuz o öyle masum durur ama şeytan gibidir' demiş hep. Sırlarımı herkese yaymış . Kendisine en ufak zararım dokunmamıştır asla ama hakkımı helal etmiyorum Benim şu hayattan öğrendiğim tek şey 'kimseye güvenmeyeceksin' .
 


Kimseye güven olmuyor o konuda haklısınız.
Arkadaşlıklar bile bir tuhaf günümüzde...
 
Yine adım atan ben oldum.

İlk çocuklar 2 yaşına gelene kadar (onun 3 aylık bebeği ve benim de gebe olduğum dönemde arkadaşlığımız tekrardan görüşmeye başlamamızla devam etmişti) görüştük.

Mantıksız bir sebebten dolayı tekrardan ayrı düştük.

Bundan 2 sene kadar önce, tutturdular beraber tatile gidelim.
Biz de hiç böyle bir deneyim yaşamadık eşimle, olur dedik.
Beraber reservasyon yapmak için bir AVM'de tur şirketine bile gittik hatta, otel seçmeye.
Ancak orada bir türlü bir seçim yapamadık, konu askıda kaldı. Daha sonra internetten araştırdık vs.
Tam tatili alacaktık ki, onlar caydılar, cayma sebepleri benim oğlum çok huysuz ve yaramazmış...

Eşim de demiş kendisine "tamam da ne yapayım çocuğumu evde mi bırakıp tatile çıkayım, ayrıca çocuk bizim çocuğumuz, huysuz ve aksi değil, size öyle gelmiş, ancak ben çocuğumu kesinlikle bırakıp tatile gitmem."

Bu sebepten dolayı da, 2 senedir görüşmüyoruz.
Ortada karşılıklı ne bir atışma ne bir tartışma var.
Ayrıca çocuğum gerçekten huysuz değildir, bu sene farklı bir aile ile tatile gideceğiz.

Geçen gün bir arkadaşımın vasıtası ile (ortak arkadaş) öğrendim ki bu bahsettiğim arkadaşım hamileymiş.
2. bebeğine. Benim de 2. çocuğum oldu ve şu an 15 aylık.
O beni zamanında hayırlı olsun için aramamıştı, ben de böyle şeylere önem veren bir insanım.
Öğrendikten bir gün sonra aradım, hayırlı olsun dedim.
Beni tanımadı, belli ki telefon numaramı silmiş veya tanımaz davrandı anlayamadım.

Biraz konuştuk.
Doğumuna daha varmış, davet ettim bize, ık mık yaptı, anladım utanıyor.
Bu haftasonu o ortak arkadaşımıza gideceğiz eşim ile, bakalım belki orada denk geliriz bilemedim.

Ben de böyleyim işte, kestirip atamıyorum kimseyi.
Kıyamıyorum verilen emeklere, iyi günlerin hatırlarına...
 

Bence bu kadar üstüne düşmeyin, inanın değmiyor kimse için.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…