Dün gece okudum aslında bunu ama ne desem bilemedim,yazamadım.
Bak ne dicem
geçen akşam açılalım diye çıktık ailece biryerlerde oturduk,laf döndü dolaştı annemin ilk kaybına Yasin'imize geldi.
Annem iki laf edemeden bi ağlamaya başladı görsen inanmazsın 32 yıl geçtiğine. İyiymiş gibi görünüyorum ama sanki dün olmuş gibi heran aklımda,hiç değişmedim dedi.İçimdeki hiç sönmüyor diyor
Annemin ağladığını bu yaşıma kadar sayılı görmüşümdür,oda en yakınında olduğum için.Başkalarının yanında hep güçlü durur ama dayanamadı,ne kadar yanıyor içi demek canım benim. Adını ağzına alırken dayanamıyor
Stres kaynaklı bir sürü rahatsızlığı var,yarın yine bir doktora gidiyoruz mesela.
Velhasılı 2.yılı 3.yılı diye bir şey yokmuş,30 yılda geçse acı acıymış.
Bununla yaşamayı öğrenmek gerek,neticede hepimizin 3-5 gün ömrü var;sonuca doğru düzgün ulaşmayı nasip etsin Rabbim.
Sınandığınız için şanslısınız unutma.
Sonsuzluğun yanında bu ne ki,Cennette bebeklerin yanındayken şu 3-5 gün için kendimi ne kadar hırpalamışım diyeceksin.
Dirayetli ol,meleklerinin yanına gitmeye layık bir ömür geçir Allah'ın izniyle.
Özledim ben seni
eksikliğini hissettirme daha fazla lütfen...