Evet.... başlıyorum anlatmaya... ama sakın yazının sonunda ''AAA !!!! BEN BUNLARI ZATEN
BİLİYORDUM'' demeyin sakın..
Bildiğinizi bende biliyorum ama kaçınız tam olarak uyguluyor, kaçınız inanarak, kararlı bir şekilde
devam ediyor ,herşeyden evvel vazgeçmeden uyguluyor ?
Daha evvelde belirttiğim gibi bu hastalıkla tam 1 yıl 2 ay birlikte yaşadım... Evlendiğim günden beri Allah ım akşam olmasın ,yada eşim kanepede
falan uyuya kalsın diye dualar ettiğimi hatırlıyorum. Her gece ağlardım, her sabah kocaman olmuş ciğer gibi gözlerle işe giderdim. Hiç kimseye derdimi açmadım.
Eşime ayrılmayı bile teklif ettim düşünebiliyormusunuz ? Özet geçiyorum yaşadıklarımı... sanırım hepimiz benzer şeyleri yaşadık...
Ama şunu belirtmeden geçemeyeceğim eşim olmasaydı daha doğrusu ben başka biri ile evli olsaydım yaşayacaklarımı tahmin bile edemiyorum..
Onu sayesinde tedavi olmak için araştırdım, onun sayesinde başardım... Benim öyle bir yapım varki olumsuz birşeyle karşılaştığımda onu düzeltmek için bişeyler yapmamda
oturur ağlarım... sırf bu yüzden tartışıyorduk.. neden çaresini araştırmadan sonucu biliyor gibi, çaresi yok gibi oturup ağlıyorsun diye...
Arkadaşlar tedavi aşamısına geçmeden evvel kendinize şu sözü vermenizi istiyorum.. ama öyle laf olsun diye değil kalpten inanarak..
'' BEN BUNU BAŞARACAĞIM '' diyin lütfen yüreğinizden, içinizden gele gele, yüreklice... çünki buna inanmazsanız inanın olmuyor... Evvela bunu
bir hastalık olarak görmeyin.. Bu yaradanın bize sunduğu bir sınav... Ona isyan etmeden üstesinden gelmeye çalışın... Sonuca ulaştığınızda çok mutlu
olacaksınız... Biliyorum hiç kolay değil.. neler yaşadım neler... sokakta kedileri, köpekleri görüyorsunuz.. ''bir kedi kadar olamadım'' diye hayıflandığımı biliyorum
Ne olursunuz ''benim büyük bi derdim yok büyük bir ALLAHım var'' diye dua edin...
Gelelim tedavi sürecine...
Bunca yaşananlardan sonra şirkette işlerden kalan zamanımı bunu araştırmaya verdim... aylarca okudum okudum... sonra Dr. Ulusoy sitesine ulaştım... soracağım soruları danıştım...
sonra tedavi olmaya karar verdim.
Öncelikle organımı tanımam için resimler gönderdi...bunlara internettende ulaşmanız mümkün... fiziksel yapısını öncelikle onlardan inceledim.. sonrasında kendi organımı incelememi istedi...
Biliyormusunuz ben daha evvel hiç bakmamıştım alt tarafına yani :) hiç merak uyandırmamıştı bende... ayna yardımı ile inceleyin.. panik yapmayın... korkmayın... kendinizi rahat hissedene kadar inceleyin..
sonra jel ile parmak egzersizlerine geçtim... o anı unutamıyorum.. sanki orası duvardı , değil bir boğum , ucu bile girmiyordu... nasıl olurdu bu anlayamamıştım... yarım saat , 45 dakika uğraştım, kendimi sakinleştirmeye çalıştım..
sonra bir parmak bir boğum yapabildim.. çok kasılıyordum ama oluyordu... bir günde bir parmak 2 boğuma geçmiştim... sizlerde yaparken tedirgin olmayın... ilk girişte kasılma çok olabilir, içinize alabildiyseniz 1 boğum bekleyin bi kaç saniye
kasılma geçecektir... sonra çıkarın vakit kaybetmeden tekrar almaya çalışın.. şu kadar açıyla, şu ölçüyle demeyeceğim.. çünki parmağınızı
yönlendirebilirsiniz...
Bu ilk bölüm... devamı gelicek...