calimero 123
merhaba.önelikle hoşgeldin ve geçmiş olsun.şu an burada yazılanları okudukça neler hissettiğini anlayabiliyorum.aynı şeyleri ben de yaşadım.bu siteyi ilk bulduğumda çok sevinmiştim.yalnız olmadığımı anlamıştım.okudukça parmak egzersizleriyle başaranları gördüm.aklım hayalim almıyordu.yapamam.bu şekilde olmamalı deyip hüngür hüngür ağladım.dakikalarca hemde....günlerce siteyi takip ettim.biyolojik bir sorun olduğunu kızlık zarımın kalın olma ihtimalinden dolayı acı çektiğimi düşünüyordum ama doktora da gidemiyordum.burayı okumaya başladıktan sonra doktora gitmeye karar verdim.doktor muayene sonrası herhangi bir sorunumun olmadığını,kızlık zarımın ilişkiye müsait olduğunu söyleryince artık tek sorun psikolojik neden kalıyordu..tabi doktor bu arada anestol krem,glet gelen kayganlaştırıcı ve sakinleştiriciden oluşan ilaçlar verdi.ben sakinleştiriciyi kullanmadım.(hiç de kullanmayı düşünmüyorum.)
neyse,parmak egzersizlerini okudukça kabullenmeye başladım,bunca insan yapabiliyorsa ben de yapabilirim düşüncesiyle başladım.ilk denememde serçe parmak oldu hatta işaret parmağının da ilk boğumuna kadar oldu.sonra araya bir şeyler girrdi ben egzersize ara verdim.yeniden denemeye kalktığımda bu kez olmadı.paniğe kapıldım hemen buradaki arkadaşlara yazdım onlar bunun normasl olabileceğini yazdılar bana.bu öylece kaldı.bayram tatiline girmiştik bu arada eşim geldi.ve biz bayramın son günü az da olsa birlikte olabildik.bekaret olayı da o gün sona erdi.o bizim ciddi anlamda ilk ilişkimiz olmuştu.ben bu kızlık zarını bir eşik olarak görüyordum kendimde hep orda acı çektiğimi ve devam ettirmediğimi anlıyorum.inşallah o eşiği atlamışımdır ve ikincisi artık bu hastalığa bir daha dönmemek üzere tam manasıyla gerçekleşir diyorum...
(ben evleneli 5 ay oldu ve bunun bendeki etkilerine inanamazsın.seni düşününce Allah yardımcısı olsun demekten alamadım kendimi.5 ayda istemeyerek öyle kilo verdim ki.insanlar ne derdin var diyor...şöyle bir düşünüyorum da,insanlar ne hastalıklarla uğraşıyorlar.sebeplerini bilmedikleri bir türlü rahatsızlıkları var.şükretmemiz lazım.en azından biz hastalığımızı ve çaresini biliyoruz.ikisi de kendimizde..arkadaşım Allah kolaylık versin,yardımcın olsun,hepimize bu hastalıktan kurtuluşu nasip etsin.bu siteyi ihmal etme.fırsat buldukça yazılanları oku.yapabileceğin inancı gelecektir.sadece inanmakla da kalma.bunun için gerektiğinde adım atmaktan da korkma olur mu..sevgiler..