Herkese merhaba,
Arkadaşlar foruma üye olup olmama arasında çok gidip geldim. Yazılanları bir süredir takipteyim. Belki şimdi okuduğunuzda bana ilk etapta inanmak istemeyebilirsiniz. Tabi ki yalan yazdığımdan değil ama neden bu kadar uzun süredir tedavi olmadınız diyebilirsiniz.
Vajinusmus tam 11 yıldır başımın belası. Aslında belası demek doğru mu? onuda bilmiyorum. Çünkü ben bunu yenmek için hiç bir çaba sarfetmedim. Eşimin ne kadar anlayışlı olduğunu bir düşünün. 11 yıldır ilişkiye giremedik. Ama bu süre içinde cinsellik anlamında tam birleşme dışında hiçbir problemimiz olmadı. Çünkü cinselliği her anlamda (birleşme dışında) yaşadığımızı düşünüyorum. İkimizde zevk alıyoruz çünkü. Belki bu yüzden birleşmeyi bu kadar kafamıza takmadık. Aslında taktık tabii ama bilmiyorum işte her seferinde benden kaynaklı nedenler dolayısı ile doktora gitmedik. Beni doktara gidip o çatala çıkma ve muayene olma duygusu bile yeteri kadar germeye yetiyor. Şimdi sizlerin yazdıklarını okuduğumda (parmak egzersizi filan) inanın tüylerim diken diken oluyor. Böyle olunca da asla başaramayacağımı düşünüyorum. Ailelerimiz, en yakın bütün sırlarımı paylaştığım arkadaşım bile bu durumu bilmiyor. Kimseye anlatamıyoruz. Çok üzülüyorum ama bir yandan da korkumdan birşey yapmadığım içinde kendime kızıyorum. Yaşımda ilerliyor arkadaşlarımızın çocukları oldu büyüdüler bile ve onlara baktıkça bir gün anneliği tadamamaktan çok korkuyorum.Eşimde canım beni üzmemek için birşey demiyor ama oda baba olmak istiyor tabii.
Belki size garip gelecek daha ilişkiye bile giremeden bebek hayali kurmam. Bilemiyorum inanın çok çaresiz hissediyorum kendimi
Yardımlarınızı bekliyorum. Belki hiç tanıdmadığım sizler sayesinde azda olsa ilerleme kaydedebilirim. Şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.
Sağlıcakla kalın....
iki mm bebegin de kalp atisi mi olurmuus yeni ogrndim dur bakalim dha neler gorces sen anlatirsin burda doktor maceralarini /d;Herkese merhaba,
Arkadaşlar foruma üye olup olmama arasında çok gidip geldim. Yazılanları bir süredir takipteyim. Belki şimdi okuduğunuzda bana ilk etapta inanmak istemeyebilirsiniz. Tabi ki yalan yazdığımdan değil ama neden bu kadar uzun süredir tedavi olmadınız diyebilirsiniz.
Vajinusmus tam 11 yıldır başımın belası. Aslında belası demek doğru mu? onuda bilmiyorum. Çünkü ben bunu yenmek için hiç bir çaba sarfetmedim. Eşimin ne kadar anlayışlı olduğunu bir düşünün. 11 yıldır ilişkiye giremedik. Ama bu süre içinde cinsellik anlamında tam birleşme dışında hiçbir problemimiz olmadı. Çünkü cinselliği her anlamda (birleşme dışında) yaşadığımızı düşünüyorum. İkimizde zevk alıyoruz çünkü. Belki bu yüzden birleşmeyi bu kadar kafamıza takmadık. Aslında taktık tabii ama bilmiyorum işte her seferinde benden kaynaklı nedenler dolayısı ile doktora gitmedik. Beni doktara gidip o çatala çıkma ve muayene olma duygusu bile yeteri kadar germeye yetiyor. Şimdi sizlerin yazdıklarını okuduğumda (parmak egzersizi filan) inanın tüylerim diken diken oluyor. Böyle olunca da asla başaramayacağımı düşünüyorum. Ailelerimiz, en yakın bütün sırlarımı paylaştığım arkadaşım bile bu durumu bilmiyor. Kimseye anlatamıyoruz. Çok üzülüyorum ama bir yandan da korkumdan birşey yapmadığım içinde kendime kızıyorum. Yaşımda ilerliyor arkadaşlarımızın çocukları oldu büyüdüler bile ve onlara baktıkça bir gün anneliği tadamamaktan çok korkuyorum.
Belki size garip gelecek daha ilişkiye bile giremeden bebek hayali kurmam. Bilemiyorum inanın çok çaresiz hissediyorum kendimi
Yardımlarınızı bekliyorum. Belki hiç tanıdmadığım sizler sayesinde azda olsa ilerleme kaydedebilirim. Şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.
Sağlıcakla kalın....
Herkese merhaba,
Arkadaşlar foruma üye olup olmama arasında çok gidip geldim. Yazılanları bir süredir takipteyim. Belki şimdi okuduğunuzda bana ilk etapta inanmak istemeyebilirsiniz. Tabi ki yalan yazdığımdan değil ama neden bu kadar uzun süredir tedavi olmadınız diyebilirsiniz.
Vajinusmus tam 11 yıldır başımın belası. Aslında belası demek doğru mu? onuda bilmiyorum. Çünkü ben bunu yenmek için hiç bir çaba sarfetmedim. Eşimin ne kadar anlayışlı olduğunu bir düşünün. 11 yıldır ilişkiye giremedik. Ama bu süre içinde cinsellik anlamında tam birleşme dışında hiçbir problemimiz olmadı. Çünkü cinselliği her anlamda (birleşme dışında) yaşadığımızı düşünüyorum. İkimizde zevk alıyoruz çünkü. Belki bu yüzden birleşmeyi bu kadar kafamıza takmadık. Aslında taktık tabii ama bilmiyorum işte her seferinde benden kaynaklı nedenler dolayısı ile doktora gitmedik. Beni doktara gidip o çatala çıkma ve muayene olma duygusu bile yeteri kadar germeye yetiyor. Şimdi sizlerin yazdıklarını okuduğumda (parmak egzersizi filan) inanın tüylerim diken diken oluyor. Böyle olunca da asla başaramayacağımı düşünüyorum. Ailelerimiz, en yakın bütün sırlarımı paylaştığım arkadaşım bile bu durumu bilmiyor. Kimseye anlatamıyoruz. Çok üzülüyorum ama bir yandan da korkumdan birşey yapmadığım içinde kendime kızıyorum. Yaşımda ilerliyor arkadaşlarımızın çocukları oldu büyüdüler bile ve onlara baktıkça bir gün anneliği tadamamaktan çok korkuyorum.
Belki size garip gelecek daha ilişkiye bile giremeden bebek hayali kurmam. Bilemiyorum inanın çok çaresiz hissediyorum kendimi
Yardımlarınızı bekliyorum. Belki hiç tanıdmadığım sizler sayesinde azda olsa ilerleme kaydedebilirim. Şimdiden hepinize teşekkür ediyorum.
Sağlıcakla kalın....
