Merhaba arkadaşlar yeni evliyim 21 günlük umutla bekleyişin ardından dün itibari ile bu illeti yendim.
ve anladımki bu yolda 2 şeye ihtiyacımız var.
1-) CESARET CESARE CESARET!!!
2-) (VAJİNAYI) TANIMA VE (VAJİNANIN VARLIĞINA) ALIŞMA
evlendiğimden bugüne her gün yılmadan devam ettik geçen zamanda bir arpa boyu kadar yol alamadık bazen moralim bozuldu yıldım ama kendime hep moral verdim. Moral vermek bir yerde iyi en azından denemelere devam ediyorsunuz ama benim denemelerimde yolunda gitmeyen bir şey vardı. her gün aynı moral bozukluğunu yaşamanın olmamasının başka bir nedenini düşünemiyordum. buradaki konulara göz attım, yazılanların bir kısmını okudum. Çoğu kişi elle egzersiz yaptığından bahsetmişti. Bu fikir 2 hafta kafamda döndü dolandı. Ama yapmadım. Taa ki düne kadar her şey aynı hayal kırıklığıyla devam ederken bir anda gecem aydınlandı ve biz büyük buluşmaya kavuştuk insanın oh be dünya varmış diye geliyor gerçektende öyleymiş.
bu olayın insanı etkilemesindeki en büyük yanı psikolojik arkadaşlar onu başta söyleyim. Yetersiz değiliz, oramızda bir duvar yok, aksine o kadar genişmişki ben çok şaşırdım. Bu söylediklerimin farkına varmak için kötü bir kabustan uyanmak için neler yaptım ona geçeyim hemen..
Dün aklıma bu egzersiz yapma fikri tekrardan geldi. ama ben vajinamdan çok korkuyordum sonuçta çocukluktan bu yana aile büyüklerimiz bize ''aman orana dokunma'' ''elleme'' diye büyütüldük. Ve ilk önce bu tabuyu yenmem gerektiğini düşündüm. Elime ayna aldım. Ve başladım vajinamı incelemeye onun varlığını kabul etmeye ıkınırken orada vajina girişini gördüm. İnceledim inceledikçe keşfettim keşfettikçe tanımaya başladım ve vajinamın varlığını onun aslında vücudumuzda yasaklı bir bölge olmadığını bizim güzel işlevli bir organımız olduğunu kabul ettim. Sonra bir cesaretlendim. Elimle deneyecek kadar cesaretim yoktu bende bir serçe parmağım kalınlığında bir fırça sapını aldım güzzelce yıkadım kayganlaştırıcı jel sürdüm oturdum koltuğa açtım bacaklarımı aynayıda koydum önüme yine ıkındım ıkındığımda gördüğüm deliğin ucuna koydum fırça ucunu sonra cesaretimi toplayıp ittirmeye başladım o kadar rahat giriyorduki ne bir acı ne bir sızlanma hiçbir şey yok şaştım kaldım ve tamamını soktum içeriye çıkardım böyle 3-5 kez denedim. sonra 1 saat ara verdim. parmakla denemeye geçecektim kafama koymuştum 1 saat sonra oturdum yine koltuğa aynayı karşıma aldım açtım bacaklarımı en uzun parmağıma kayganlaştırıcı sürdüm ıkındım yine deliği gördüm deliğin ucuna parmağımı yerleştirdim. Fırçayı girdirdiğim için heyecanlanmıştım bir umut ışığıydı benim için ama parmağım içinde cesaret gerekliydi. Bir süre öyle durdum parmağımı itmeye çalıştım ama parmağımı cesaret edememekten büküyordum içeri doğru yol alamıyordu o da neyse diğer elimle vajinamda olan elime destek yaptım bir cesaret geldi ve itmeye başladım giriyordu resmen ben çok şaşkındım. parmağımın dibine kadar ittim. içeride gezintiye çıktım ve parmağımla içeriyi yoklamaya başladım geniş bir alandı hayallerimdeki gibi korkunçlu bir şey değildi. elimle git gel yaparak vajinamın içerisinde bir şeyin olduğuna alıştırdım kendimi sonra 2 parmakla denemeyi düşündüm aslında çekiniyordum yapabilir miyim diye ve yine bir cesaretle ıkındım delik göründü 2 parmağımıda deliğe yerleştirdim ve bu sefer diğer elimin desteği olmadan tek bir elimle itmeye başladım 2 parmağımı ve o kadar rahat giriyordu ki anlatamam bu muymuş ya dedim günlerdir hayatımı kabusa çeviren hadiseler bunlarmıymış dedim ve birkaç saat sonra eşim işten geldi gündüz kendimi alıştırdığım için hissediyordum bu akşam olacaktı ve oldu bu sırada kendimi sıkmamaya çalıştım rahat bırakmaya çalıştım kendinizi ne kadar rahat bırakırsanız o kadar rahat oluyor haydi bir cesaretlenin sizde hanımlar o kadar kolay bir durummuş ki burda asıl zor olan kafanızdaki fikirleri atmak ve onun içinde üzerine gitmelisiniz ben vajinamı tanıyıp ona alışarak hallettim çok şükür darısı size