Herkese merhabalar,
Altı aylık evliyim ve bir ay öncesine kadar vajinismus bizim de problemimizdi..bizim de diyorum çünkü her ne kadar kadınların sorunu gibi gözükse de eşler de en az karıları kadar etkileniyor,üzülüyor,yanlış birşey mi yaptım,kırdım mı,üzdüm mü endişesine kapılıyor..eşimle birbirimizi çok severek hatta deliler gibi aşık olarak evlendik..lise yıllarından beri birbirimizi tanıyor ve seviyorduk..evlenmeden evvel herhangi bir cinsel yakınlaşmamız olmamıştı..kemdim tıp fakültesi mezunuyum..bekarlığımda pek çok tanıdığa vajinismusla ilgili desteğim önerim olmuştu..balayımızı pariste geçirdik orada birlikte olmama kararı almıştık..evimizde kendi yuvamızda yaşamak istiyorduk o anı..fakat bir türlü olmadı..ilk bir kaç ay doğru düzgün denememiştik bile.. Sanki bir şeyi bekliyorduk bir güç gelecek bi şey olacak ve olacaktı..konu hiç açılmıyordu..fakat,sonunda cinsel birliktelik olmasa da ikimizi de mutlu ve tatmin edecek bir cinsel hayatımız vardı..insan doktor da olsa tüm anatomiyi fizyoloji de bilse başına geliyormuş..geliyormuş da geldiğini bile farkedemiyormuş..kendime teşhisi ancak 4.ayda koyabilim,bir kaç denemenin sonunda başarısız olduktan sonra..kabullenmek çok zor oldu benim için..korkmuyordum,herşeyi biliyordum ama 'neden' diyordum sürekli..bize okutulan kitaplardaki gibi baskıcı bi ailem olmadı..taciz tecavüz yok..bilgizislik yok..korku yok..organik bi neden yok..en sonunda bunun bir imtihan olduğunu düşünerek kabullendim.. Egzersizler ve eşimin desteğiyle bir iki haftada aştık..bütün bunları bu kabusu yaşayan arkadaşlara destek olmak için yazıyorum..bu bir hastalık..eğer organik nedenler yoksa, ancak kişinin kendisine olan inancıyla yenebileceği bi hastalık..yeryüzünde onbinlerce kadının başına gelmiş ve kimilerinin pes edip bununla yaşamayı kabul ettiği,kimilerininse azimle yendiği bi hastalık..ben kendim hep şu bakış açısıyla yaklaştım;"rabbim bana onca güzellik verdin,iyi bir eş sağlıklı bir beden,ailem..çok şükür yetecek kadar rızık,barınacak bi ev..savaşta değiliz,yoklukta değiliz,hastalıkların kucağında değiliz..bana da bu imtihanı verdin..belki daha çok şükretmem için, belki daha çok dua etmem için,belki de bana verdiğin aklı iradeyi vakti kullanıp bununla başedebilmem için..belki hastalarımı daha iyi anlayabilmem için..tıbbı olarak ne gerekiyorsa yapacağım,sen benim destekçim ol,kalbime ve yuvama huzur ver,eşimle muhabbetimi artır.."sonra yılmadan egzersizlerimi yaptım ve çok şükür başardım..Allah hepimizin yardımcı olsun..kaldıramayacağımız yükşer yüklemesin..bu sıkıntıyı çeken tüm kardeşlerime de tez elden şifalar versin..amin..son olarak herkesin tedavi süresi ve hastalığının şiddeti farklı olabilir..kimileri bir haftada kendi başına yenerkrn kimilerinin terapi almadı gerebilir belki uzun seanslar sürebilir..ama hep kendinize şunu söyleyin: "bunu yenmekten başka çarem yok ve Allahın izniyle yeneceğim"
ayrica ana sayfada herseyi acik acik yaziyoruz bizde erkek olabiliriz kimse kimseye güvenmemeli ama umutsuzluk caresiz kalmak insana herseyi yaptirip her yolu denetiyor 
benm yeneli o kadar uzun zaman olmasina ragmen sirf burda birkac kisiye daha yardm ediyim diye hergün defalarca giriyrm , sizde kötü birsey hissettgnz mesajlari cevaplamayin iciniz rahat olsun 
