İçimde biriken haykıramadığım şeyler bunlar.. Lütfen bir yorumu çok görmeyin..
Arkadaşlar ben 24 yaşındayım çocukluğumda çok şey yaşadım psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, hor görme, kıyaslanma, bir o kadar da baskı sonra evet bunların çoğu ailem tarafından yapıldı ilk çocuktum ben ve tüm zorluklarını yaşadım durumumuz yoktu sürekli ev değiştirdik oradan oraya oradan oraya küçüktüm çocukluğum gitti elimden ana sınıfa bile gidemedim sonra ilk okulda içime kapandım ders çalışmayı sevmiyordum kimse benimle ilgilenmedi zaten kardeşimde oldu annem babam ders gösterirken anlamadığım zaten bağırıyorlardı kızıyorlardı öğretmenim verimli değildi yapamayınca vuruyordu ilgisizdi sonra bir takım problemlerim başladı çok kapandım ama kimsenin umrunda değilim bir keresinde burnu kanamıştı dayaktan hiç unutmam.... oraya gitme bunu yapma şunu tutma diye diye özgüvenimi emdiler ailem bundan bir şey olmaz diye düşnüyordu hep kardeşimin üzerine düştüler ne yazık ki 6.sınıfta konuşamayaya başladım yarı kekeme oldum okulda herkes benimle dalga geçmeye başladı ama anlatacak tek bir insan bile yoktu kalma yoktu bir şekilde bitirdim okulu tabii öğretmenlerim bu çocuğu psikoloğa götürün falan demişler gittik ama bir şey olmadı dersler olduğu zaman herkes konu anlatırdı ben hariç öğretmenler nasıl olsa anlatamıyor diye beni yok sayarlardı hep içime ağlardım ne ailem ne dostum vardı beni anlayan oks ye hazırlandığımda yakın bir akrabamız öldü sürekli ölü evindeydik zaten benden beklentileri yoktu meslek lisesine girdim hatta okulu bırakıcaktım iyi ki devam etmişim lisede bu sorunlarım azaldı en azından dayak kalktı ve konuşmam baya düzeldi yalnız baskı devamdı özgüvenim azaldı neyse ki toparladım lise hayatım güzeldi dostlarım oldu sonra üni için hayalimdeki şehiri kazandım ama babam göndermedi ardından tekrar girdim şimdi üni okuyorum son sınıfım özgüvenim hiç bu kadar azalmamıştı bu sefer sivilceler beni yerle bir etti eskiden alnımda çıkardı ergenlikte şimdi yanaklarımda çıkıyor uçsuz ama sinir bozucu aynayla geziyorum ergenlikte böyle psikopata bağlamamıştım yani bir de saplantılı mıyım takıntılı mıyım çok değişik taktım mı bir şey aklımdan silinmiyor ama geçmişte yaşadıklarım beni hala etkiliyor konuşmam hala tam düzelmedi heyecanladığım an kopuyor film ve çok heyecanlı biriyim eve kapadım kendimi çok çaresizim herkes konuşmanda abartılacak bir şey yok diyor cildin de bir şey yok diyor ama ben aşırı saplandım orada bir adım ileri gidemiyorum bir türlü gelecekten bi umudum yok gibi bir şey, aşık olamıyorum istediğim şehirde yaşayamıyorum o kadar tanışmak istediğim kişiler var ama beni böyle kekeme tanımasınlar diye kendimi geri çekiyorum 4 duvar arasında ölücem galiba şuan da gözlerim doldu psikoloğa da gidiyorum oda abarttığımı düşünüyor bir de kekemelik durumum farklı benim yani mesela konuşma durumumu unuttuğum zaman asla bozuk konuşmuyorum ama aklıma geldiği an genelde kekeliyorum yani kelimeyi çıkartamıyorum bu benim hayatımı çok engelliyor bir de pireyi deve yapıyorum lise hayatımı da çok özlüyorum geçmişle geleceğe sıkıştım lütfen bir şeyler yazın bana Allah rızası için
Arkadaşlar ben 24 yaşındayım çocukluğumda çok şey yaşadım psikolojik şiddet, fiziksel şiddet, hor görme, kıyaslanma, bir o kadar da baskı sonra evet bunların çoğu ailem tarafından yapıldı ilk çocuktum ben ve tüm zorluklarını yaşadım durumumuz yoktu sürekli ev değiştirdik oradan oraya oradan oraya küçüktüm çocukluğum gitti elimden ana sınıfa bile gidemedim sonra ilk okulda içime kapandım ders çalışmayı sevmiyordum kimse benimle ilgilenmedi zaten kardeşimde oldu annem babam ders gösterirken anlamadığım zaten bağırıyorlardı kızıyorlardı öğretmenim verimli değildi yapamayınca vuruyordu ilgisizdi sonra bir takım problemlerim başladı çok kapandım ama kimsenin umrunda değilim bir keresinde burnu kanamıştı dayaktan hiç unutmam.... oraya gitme bunu yapma şunu tutma diye diye özgüvenimi emdiler ailem bundan bir şey olmaz diye düşnüyordu hep kardeşimin üzerine düştüler ne yazık ki 6.sınıfta konuşamayaya başladım yarı kekeme oldum okulda herkes benimle dalga geçmeye başladı ama anlatacak tek bir insan bile yoktu kalma yoktu bir şekilde bitirdim okulu tabii öğretmenlerim bu çocuğu psikoloğa götürün falan demişler gittik ama bir şey olmadı dersler olduğu zaman herkes konu anlatırdı ben hariç öğretmenler nasıl olsa anlatamıyor diye beni yok sayarlardı hep içime ağlardım ne ailem ne dostum vardı beni anlayan oks ye hazırlandığımda yakın bir akrabamız öldü sürekli ölü evindeydik zaten benden beklentileri yoktu meslek lisesine girdim hatta okulu bırakıcaktım iyi ki devam etmişim lisede bu sorunlarım azaldı en azından dayak kalktı ve konuşmam baya düzeldi yalnız baskı devamdı özgüvenim azaldı neyse ki toparladım lise hayatım güzeldi dostlarım oldu sonra üni için hayalimdeki şehiri kazandım ama babam göndermedi ardından tekrar girdim şimdi üni okuyorum son sınıfım özgüvenim hiç bu kadar azalmamıştı bu sefer sivilceler beni yerle bir etti eskiden alnımda çıkardı ergenlikte şimdi yanaklarımda çıkıyor uçsuz ama sinir bozucu aynayla geziyorum ergenlikte böyle psikopata bağlamamıştım yani bir de saplantılı mıyım takıntılı mıyım çok değişik taktım mı bir şey aklımdan silinmiyor ama geçmişte yaşadıklarım beni hala etkiliyor konuşmam hala tam düzelmedi heyecanladığım an kopuyor film ve çok heyecanlı biriyim eve kapadım kendimi çok çaresizim herkes konuşmanda abartılacak bir şey yok diyor cildin de bir şey yok diyor ama ben aşırı saplandım orada bir adım ileri gidemiyorum bir türlü gelecekten bi umudum yok gibi bir şey, aşık olamıyorum istediğim şehirde yaşayamıyorum o kadar tanışmak istediğim kişiler var ama beni böyle kekeme tanımasınlar diye kendimi geri çekiyorum 4 duvar arasında ölücem galiba şuan da gözlerim doldu psikoloğa da gidiyorum oda abarttığımı düşünüyor bir de kekemelik durumum farklı benim yani mesela konuşma durumumu unuttuğum zaman asla bozuk konuşmuyorum ama aklıma geldiği an genelde kekeliyorum yani kelimeyi çıkartamıyorum bu benim hayatımı çok engelliyor bir de pireyi deve yapıyorum lise hayatımı da çok özlüyorum geçmişle geleceğe sıkıştım lütfen bir şeyler yazın bana Allah rızası için