Uykusuzluk ve gezememek benim psikolojimi bozuyor.

elbette değil haklısınız benim vurgulamak istediğim sabır ve sakinlik ihtiyacıydı yalnızca, dönemsel de olabilir yaşananlar, zaman ilaçtır
 
Merhabalar on aylık bebeğin var ..
Allah olmayanlara da isteyen herkese nasip etsin mükemmel bir duygu ..
Anneliğin bana tek zor gelen şeyi gezememek ve uyku oldu ..
Gerçi yine çoğu kişiye göre şanslıyım bebeğim sorunu olmazsa sabaha kadar uyuyor ama genelde bı problem oluyor hep dis vs o yüzden uyanıyor .. sabah erken kalkmak beni çok zorluyor gecede uyaninca üstüne mal gibi oluyorum .. çoğu insana göre de belki yiine daha iyi geziyorumdur bebekle ama baya gezen biriydik ondan biraz fazla zor geliyor . İlk yedi ay zaten evimin olduğu yerden ve yeni doğduğundan kaynaklı hep evdeydim bu yıl tatilede gidemedik . Haftasonu anneme bırakıp geziyorduk dün anneme bırakalım dedik sadece iki üç saat bırakıp yakınlarda dolaşıp gidiyorduk nedense dün annemi on gundue görmüyordu unuttu mu ne yaptıysa ilkkez durmamış yarım saat ağlamış annem aramamis belki susturum diye panikle aradı durmuyor çok ağlıyor diye o sesinide duyunca ağlarken krize girmiş resmen esimle hemen koştuk arabaya bindik yağmur aşırı vardı araba takla atıyordu ölümden döndük gerçekten ölmüştuk araba kurtardi arabada bir özellik varmış onun sayesinde diyor eşim yoksa hâkimiyeti kaybetmiştim diyor az kala ölüyorduk..
Neyse kaynanamda gelmiş yok otur evinde otur otur filan diyip durdu kızdı duyunca .. kendisi dibimizde çalışıyor erken çıkıyor işten sürekli izin alıyor izinlerde bile gelip bakmıyor anca haftada bir kez iki saat akşam sevmeye geliyor sonra benim uykum var deyip evine gidiyor asla bakmıyor.. ondada işten çıkıp bize gelip kaynimi da arayıp bana akşam yemeğini emrivaki yapiyo son dakika her zaman ama.. kendi bekar yiyip içip gezip arkadaşları ile takılip kimsenin asls kötu gününde arayıp sormayip öle Kendi aleminde takılan bı tip..bı kere bakar mısın iki saat esimle gezelim dedim seni gidi üçkağıtçı filan dedi sanki ne var bunda anca sevmekle mi oluyo ..
Bir annem var bakan o da ilçe olarak bana uzak ve çalışıyor annem de hafta içi bıkac gün ..
Şimdi bi ton otur evinde diyen anlamayıp eleştiren bı ton kötü yorum yapan olacaktır..
Ama inanın sürekli evde olunca insanın ruhu daralıyor..
Eskiden spor salonuna gidiyordum sonra dolaşıyordum hergun esimle dilediğim gibi geziyordum şimdi hiçbiri yok şükürler olsun oğlum iyiki var ama bu apayrı konu ..
Çocukla gezin derseniz onu da cok denedik..
Uykusu gelince dışarda asla uyumuyor uyusa da hemen uyanıyor arabada ve bebek arabasında durmak istemiyor .. sürekli kendini attırıyor inmek istiyor ağlıyor sinir krizine giriyor .. evi çok seviyor bizde o yüzden onunda rahatı bozulmasın diye anneannesine bırakıyorduk hem o hem biz rahat şimdi dünden sonra nasıl birakicam ki birakamamda .. belkide on gündür görmedi diye unuttu ve uykusuda gelince ikisi bir ağlama krizi oldu dün yine aynısı olmaz belki ama tek çarem olan arada anneme bırakmamda böylelikle son bulmuş gibi bişey oldu ..
Napicaz biz böyle herkes mi aynı bebekle kimse gezmiyor mu herkes erken kalkıyor ve geceleri sürekli uyanıyor sanırım bu durumlar ne zaman rahatlar

Kaynanam bakmak zorunda değil herkes aynısını yazmış doğru kendisi işten çıkıp bana yemeğe geleceğini akşam yemek saatinde haber veriyor sonra çocuğu iki saat görüp gidiyor yemek emrivaki yapıyor bana hep..
Iki saat sevmeye geliyor ya ben de o sırada çıkayım iki saat hava alayım bari ara sıra dedim gelsin yemek ywdirsin uyutsun vs vs demedim ki zaten yaptığı birşeyde sadece ben yanında olmayacam iki saat bu kadar ne var bunda bu kadar linç edilecek anlamadım .. merak etmeyin zaten baksa ben ona bırakmam ....
Izin gününde bakmıyor derken de normal haftalık izninden bahsetmedim saçma sapan herşeye izin alıyor haftanın uf günü çalışmıyor rapor alıp gezip tozuyo onda bile gelmiyor anlamında dedim neyse gelmek zorunda degil zaten
Keşke bebeğim olsaydı da tek derdim gezememek olsaydı.
 
Kimse kimsenin çocuğuna bakmak zorunda değil
Bu saçmalığı anlamıyorum bizim Türk toplumundaki bu algıyı. Annesine/kayınvalidesine güvenerek çocuk yapanlara çok gülüyorum:KK14:

Gezememek ve uykusuzluk konusuna gelince bunun geçici bir süre olduğunu biliyorsunuzdur zaten
1-2 seneye eski halinize döneceksimiz
 
29 günlük bir kızım var, doğduğu günden beri gündüzleri televizyon sesi, sohbet sesi, süpürge sesi hiçbirinden sakınmadım, hava karardıktan sonra yatak odasından beşiğinden çıkarmadım ben de yanından ayrılmadım uykuya dalana kadar, belki yanıltıcı bir sonuç ama son üç gündür akşam ezanıyla esnemeye başlıyor saçlarıyla oynuyor uyku sinyallerini aldığımı düşünüyorum, birlikte yatağa gidiyoruz, gündüzleri karnı tok ve altı temiz olduğı sürece bebek arabasıyla avmye yürüyüşe vs gidiyoruz, ben daha her şeyden mahrum bir hayat bekliyordum belki büyüdükçe dertleri de büyüyeceği için bu durum değişir ama nasıl alıştırırsak neyi öğretirsek öyle gideceğini biliyorum, size tavsiyem sakin olun ve sakinliğinizi bebeğinizin hissetmesine izin verin. tüm stresiniz evhamınız bebeğinize de sirayet ediyor, anlamaz sanmayın bir şeylerden geri kaldığınızı düşündükçe bu ona da yansıyor, sabırlı olun yaşından sonra daha rahat edeceksiniz buna inanın ve duanızı ağzınızdan düşürmeyin, sevgiler
Yaşından sonra rahat mı edecek şuan bir kahkaha attım hahahahha 🤣🤣 sizin ilk çocuk mu ?
 
Bebek sahibi olmanın getirilerini bilmeden mi karar verdiniz çocuk yapmaya? Zira bunu yaşayacağınız 500 km öteden belli. Hazır değilseniz yapmasaydınız? Hiç kimse sizin çocuğunuza bakmak zorunda değil. Psikolojik ve bedenen hazır olmadan yapılan çocuğun günahı yok. Gezmeyiverin o kadar da bir kaç yıl. Neymiş çok gezemiyorlarmışmış. Şaka gibi gerçekten. Anne ve babalık fedakarlık ister. Yaşamayıp yaşatmak ister. Kendi arzularını ön plana koyan ailelerin hikayelerini çokça okuyoruz burada. Bundan 20 yıl sonra evladınız kızsa bizim çocuklarımız burada sıkıntılarına cevap yazar.

Konu da eskiymiş. Umarım bebek iyidir böyle düşünen bir ailede.
 
X