Kızlar merhaba bu saatte yazıyorum çünkü artık düşünmekten uyuyamaz hayattan zevk alamaz hale geldim. Bu ilk mesajım ve ilk konum gerçekten fikirlerinize ihtiyacım var.
En baştan anlatayım . Yaklaşık 10 ay önce arkadaşımın annesi aracı oldu biriyle tanıştım.Bu arada arkadaşım annesi erkek arkadaşımı ve onun ailesinin tanımıyor.Erkek arkadaşımın yengesi ve arkadaşımın annesi komşu o şekilde bir yakıştırma oluyor ve bana söylüyorlar. Benim ve ailem için eğitim durumu ve iş çok çok önemli ve evlendiğim zaman yaşayacağım hayatı da hep şehir hayatı olarak hayal ederdim. Benim mesleğim öğretmenlik.Ben ilk buluşmaya erkek arkadaşımın eğitim durumu bilmeden ve nasıl bir hayatı olduğunu bilmeden gittim . Öncelikle ilk buluşma harika geçti hatta çiçek alıp gelmiş . Bunlar beni etkiledi. Daha sonra ise konu açıldıkça lise mezunu olduğunu öğrendim , Kendisi bir markette müdürlük yapıyor . Dahası da köy gibi bir yerde yaşadığını evlilik olursa ailesinin evinin üst katında yaşayacağını evin tek oğlu olduğunu 3 Tane ablası olduğunu ve 2 Ablasının bekar olduğunu öğrendim . ablalar da tabi aile ile yaşıyor . Ben bunları duydum allak bullak oldum çünkü bunlar evlilikte hayal ettiğim şeyler değildi . Bi yandan da sohbetimiz çok güzel geçti baya bi etkileşim oldu kestirip atamadım . Birkaç gün düşünme süresi istedim . Sonrasında kafama takılan şeyleri açıkça ona söyledim kendisi kesinlikle ailesinin bana karışmayacağını, evlenince istediğim zaman ailemle rahat rahat görüşebileceğimi hatta istediğim kadar kalabileceğimi. Benim annem ve babasının kendi anne babası olacağını .Onlar için de her zaman koşacağımızı söyledi. Ayrı ev konusu açılınca da o işin olmayacağını tek erkek olduğunu için ailesini bırakamayacağını söyledi , hem kapımız ayrı olacak sana kimse karışmaz karışamaz diye üstüne basa basa söyledi .Ben de ona şans vermek istedim kendim yaşayıp görmek istedim. Ama çevremde kim varsa birkaç kişi hariç çoğu kişi çok büyük bir hata yapıyormuşum gibi davranıyor herkes çok emin evlenirsem mutsuz olacağımdan . Nasıl bu kadar emin olabiliyorlar ?İşte bu çevre beni mahvediyor devamlı hata mı ediyorum , görmediğim bir şey mi var , ayrılmalı mıyım , ne yapmalıyım kaygısı yaşıyorum ve bu kaygımı zaman zaman sevgilime de yansıyorum uzaklaşıyorum ondan bazen soğuk davranıyorum.Onu çok seviyorum bundan eminim aynı evde yaşamak çocuklarım olsun istiyorum. O da çok sabırlı bir insan çocuklara karşı öyle sevecen ki baba olmak istiyor , benimle hep ilgilenir sevdiğini söyler ben mutlu olayım diye çaba harcar . Benim ani öfke çıkışlarım olur bir kere bile yükselmez , alttan alır . Kızlar kısacası çok kafam karışık allak bullağım . 2 bekar görümce hem de ablaları , lise mezunu olması , küçük bir yerde kayınvalidenin üstünde yaşamak ..sizce hata mı ediyorum ayrılmalı mıyım
En baştan anlatayım . Yaklaşık 10 ay önce arkadaşımın annesi aracı oldu biriyle tanıştım.Bu arada arkadaşım annesi erkek arkadaşımı ve onun ailesinin tanımıyor.Erkek arkadaşımın yengesi ve arkadaşımın annesi komşu o şekilde bir yakıştırma oluyor ve bana söylüyorlar. Benim ve ailem için eğitim durumu ve iş çok çok önemli ve evlendiğim zaman yaşayacağım hayatı da hep şehir hayatı olarak hayal ederdim. Benim mesleğim öğretmenlik.Ben ilk buluşmaya erkek arkadaşımın eğitim durumu bilmeden ve nasıl bir hayatı olduğunu bilmeden gittim . Öncelikle ilk buluşma harika geçti hatta çiçek alıp gelmiş . Bunlar beni etkiledi. Daha sonra ise konu açıldıkça lise mezunu olduğunu öğrendim , Kendisi bir markette müdürlük yapıyor . Dahası da köy gibi bir yerde yaşadığını evlilik olursa ailesinin evinin üst katında yaşayacağını evin tek oğlu olduğunu 3 Tane ablası olduğunu ve 2 Ablasının bekar olduğunu öğrendim . ablalar da tabi aile ile yaşıyor . Ben bunları duydum allak bullak oldum çünkü bunlar evlilikte hayal ettiğim şeyler değildi . Bi yandan da sohbetimiz çok güzel geçti baya bi etkileşim oldu kestirip atamadım . Birkaç gün düşünme süresi istedim . Sonrasında kafama takılan şeyleri açıkça ona söyledim kendisi kesinlikle ailesinin bana karışmayacağını, evlenince istediğim zaman ailemle rahat rahat görüşebileceğimi hatta istediğim kadar kalabileceğimi. Benim annem ve babasının kendi anne babası olacağını .Onlar için de her zaman koşacağımızı söyledi. Ayrı ev konusu açılınca da o işin olmayacağını tek erkek olduğunu için ailesini bırakamayacağını söyledi , hem kapımız ayrı olacak sana kimse karışmaz karışamaz diye üstüne basa basa söyledi .Ben de ona şans vermek istedim kendim yaşayıp görmek istedim. Ama çevremde kim varsa birkaç kişi hariç çoğu kişi çok büyük bir hata yapıyormuşum gibi davranıyor herkes çok emin evlenirsem mutsuz olacağımdan . Nasıl bu kadar emin olabiliyorlar ?İşte bu çevre beni mahvediyor devamlı hata mı ediyorum , görmediğim bir şey mi var , ayrılmalı mıyım , ne yapmalıyım kaygısı yaşıyorum ve bu kaygımı zaman zaman sevgilime de yansıyorum uzaklaşıyorum ondan bazen soğuk davranıyorum.Onu çok seviyorum bundan eminim aynı evde yaşamak çocuklarım olsun istiyorum. O da çok sabırlı bir insan çocuklara karşı öyle sevecen ki baba olmak istiyor , benimle hep ilgilenir sevdiğini söyler ben mutlu olayım diye çaba harcar . Benim ani öfke çıkışlarım olur bir kere bile yükselmez , alttan alır . Kızlar kısacası çok kafam karışık allak bullağım . 2 bekar görümce hem de ablaları , lise mezunu olması , küçük bir yerde kayınvalidenin üstünde yaşamak ..sizce hata mı ediyorum ayrılmalı mıyım
Son düzenleme: