Ah o 4.ay uyku gerilemesi.O ana kadar gece uykusuna geç olsa da 11 gibi geçen ve sabah 6ya kadar deliksiz uyuyan bit bebeğim vardı.Ama 4.aydan itibaren saat başı uyanan ve yeniden uykuya geçmekte çok zorlanan bir bebeğim oldu.Önce ayakta sallayıp uyutmaya alıştırdım,sonra bu ayaktan hiç inmemeye,yataga koydugum an uyanmaya döndü,dedim böyle olmayacak emzirip uyutmaya alıştırdım.Bu da memede uyuma olarak geri döndü ve en son artık yanıma alıp memeyi ağzına veriyordum sabaha kadar böyle uyuyorduk.Önce uyku saatlerini düzeltmeye çalıştım sonra rutin oluşturmaya ama yok tek başıma işin içinden çıkamadım.Dedim destek alayım,çok araştırdım.Ben böyle çok takipçisi olan eğitimcilere güvenemedim(tamamen kendi düşüncem bu) Çünkü ben biraz panik biriyim ve sorun oldugunda hemen ulaşmak isterim karşımdakine.Bebeğimin bir mesaisi olmayacagı için eğitimcinin mesaisi olmayanını bulmam lazımdı.Gece geç de olsa mesaj atabileceğim,ne yapmam konusunda bana hemen dönüş sağlayabilecek biri.Sonunda instagramda buldum,9.ayda kendisiyle tanıştım sürece başladık.Normalde 14 günlük bir eğitimdi ama Emekleme,tutunarak ayağa kalkma gibi yeni becerileri kazandığı için bir hafta daha uzadı 21 günde tamamladık.Ağlamadı diyemem ki ağlatmadan eğitim veriyoruz diyenlere inanmayın.Ağladı ama sadece ilk gece nasıl uyuyacagını,ne yapacagını bilmediği için.Yeni durumu protesto ediyordu.Ama her an yanında,temas halinde,konuşarak ve okşayarak uyuttum.İlk gece bu 1 saat sürdü ,o gece deliksiz uyudu 2 rüya öğünü yaptım.Sonraki geceler 10-15dkya düştü uyumaları ve yavaş yavaş destekleri azalttık.21.günün sonunda yatagına koyup odadan çıktığımda hiç ağlamadan,yatagında oynayarak,dolaşarak uyuyan bir bebeğim oldu.Atak ve diş dönemlerinde direndiği oldu,oluyor da ama ona göre davranmayı ve sakinleştirmeyi öğreniyorsunuz zamanla.Uyku eğitimi asla bebeği yataga bırakıp ağlaya ağlaya uyusun demek değil.Böyle yazanları görünce çok sinirleniyorum.Sanki uyku eğitimi veren anneler gamsız,bebeklerine karşı duyarsız,sadece kendi rahatlarını düşünen kişiler.Benim bebeğim şu an 14 aylık ve uyumaya başladıgından beri daha mutlu,daha algıları açık ve çabuk kavrıyor,iştahı bile açıldı.Evet ilk gün ağladı,belli zamanlarda dalarken zorlandı ağladığı oldu ama bu onu benden koparmadı.Öğrenilmiş çaresizlik diyorlar ,öğrenilmiş çaresizlikte yanına gidip sakinleştirilmez,okşanmaz,kucağa alınmaz,öpüp koklanmaz.Ben bu düşmanlığı ve annelerin sanki bebeklerini perişan halde uyutunca kendileri de perişan olunca daha iyi anne olacakmış gibi bir algı yaratma çabasını anlamıyorum.Neticede bizler de insanız ve çocuklarımızla güzel vakit geçirmemiz için bizim de enerjiye ihtiyacımız var.Vala ben mutluyum bebeğim de mutlu aramızdaki bağ da oldukça kuvvetli.Şahsım adına size de öneririm,denersiniz olmazsa bırakırsınız mecbur değilsiniz hiçbir şeye.Umarım yardımcı olmuştur yazdıklarım.iyi akşamlar