Kızlar merhaba ,
Size sevmediğim kötü bir huyumdan bahsedeyim bunu düzeltmeye çalışıyorum ama yapamıyorum sizin de desteğinize ihtiyacım var. Ben lise üniversite yıllarını çok deli dolu yaşayan özgüvenli girişken çokta tanınan sevilen girdiğim ortamda aranan bir insandım eğlenmeyi gülmeyi severim yay burcuyum sonuçta :) neyse benim yaş ilerledikçe belki yaşadıklarımdan bilmiyorum içime kapanmaya başladım yalnızlığı seviyorum ama fazlası da zarar insanlar benle iletişim kurmaya çalışıyor ben kendimi çekiyorum insanlara selam vermeye utanıyorum iş yerinde de öyle yemeğimi yiyip hemen yerime geçiyorum kimseyle çok muhattap olmuyorum ama bakıyorum herkes anlaşıyor yemeklere çıkıyorlar iş dışında görüşüyorlar ben ise onları görmemezlikten geliyorum belki de hakkımda burnu havada baksana kimseyle muhattap olmuyor diyorlar ki haklılar da ama içimde öyle bir şey yok bir iş yaparken bile yanlış yapmamak eleştirilmemek için üstüme soruyorum sürekli hakkımda bunu derler mi kimse beni eleştiri mi gibi takıntılarım var ve konuşmaya başladığımda saçmalıyorum konuşamıyorum kendimi net ifade edemiyorum biri bir şey sunduğunda verdiğinde hemen hayır diyorum sanki alınca ne olacak ısrar ediyorlar bende ısrarla hayır diyorum kendimi o kadar dışarıya kapattım ki altında yatan nedenlerimi biliyorum geçmişten gelme ama bunu nasıl çözebilirim kitap okuyorum kişisel gelişim vs ama yok eleştiriye hiç açık değilim ama kendime çok güzel eleştirebiliyorum hata yapmaktan çok korkuyorum her şey mükemmel olsun kimse bana bir şey demesin istiyorum hatta denildiğinde hemen bahanelerimi söylüyorum lütfen desteklerinizi bekliyorum.
Size sevmediğim kötü bir huyumdan bahsedeyim bunu düzeltmeye çalışıyorum ama yapamıyorum sizin de desteğinize ihtiyacım var. Ben lise üniversite yıllarını çok deli dolu yaşayan özgüvenli girişken çokta tanınan sevilen girdiğim ortamda aranan bir insandım eğlenmeyi gülmeyi severim yay burcuyum sonuçta :) neyse benim yaş ilerledikçe belki yaşadıklarımdan bilmiyorum içime kapanmaya başladım yalnızlığı seviyorum ama fazlası da zarar insanlar benle iletişim kurmaya çalışıyor ben kendimi çekiyorum insanlara selam vermeye utanıyorum iş yerinde de öyle yemeğimi yiyip hemen yerime geçiyorum kimseyle çok muhattap olmuyorum ama bakıyorum herkes anlaşıyor yemeklere çıkıyorlar iş dışında görüşüyorlar ben ise onları görmemezlikten geliyorum belki de hakkımda burnu havada baksana kimseyle muhattap olmuyor diyorlar ki haklılar da ama içimde öyle bir şey yok bir iş yaparken bile yanlış yapmamak eleştirilmemek için üstüme soruyorum sürekli hakkımda bunu derler mi kimse beni eleştiri mi gibi takıntılarım var ve konuşmaya başladığımda saçmalıyorum konuşamıyorum kendimi net ifade edemiyorum biri bir şey sunduğunda verdiğinde hemen hayır diyorum sanki alınca ne olacak ısrar ediyorlar bende ısrarla hayır diyorum kendimi o kadar dışarıya kapattım ki altında yatan nedenlerimi biliyorum geçmişten gelme ama bunu nasıl çözebilirim kitap okuyorum kişisel gelişim vs ama yok eleştiriye hiç açık değilim ama kendime çok güzel eleştirebiliyorum hata yapmaktan çok korkuyorum her şey mükemmel olsun kimse bana bir şey demesin istiyorum hatta denildiğinde hemen bahanelerimi söylüyorum lütfen desteklerinizi bekliyorum.
böyle yaparak sadece kendine eziyet ediyorsun. Biri bir şey mi dedi yapıştır lafı. Bak bakalım bir daha diyebiliyor mu. Ayrıca laf vurmasınlar diye dışarıdan yemek yediğini söylemişsin. Laf vursalar ne olacak? Onlar kim ki? Akşam evine gittiğinde hepsin kapının dışında kalıyor. Lütfen sorun neyse kendi içinde kaynağını bul ve insanları gözünde çok fazla büyütme.
