Kadın hiç suçu olmadığı halde düştüğü durumu, yaşadığı utancı anlatıyor.Karşı taraf ile ilgili birşey dememiş. Kendi yaşadığı sıkıntıdan bahsetmiş, içini dökmüş. Sizin ne okumak istediğinizin bir önemi yok bu durumda.Ee nerden bilebilirim anlatılmayan şeyleri ki sizi anladım da ama bir baba çocuğunun kul hakkına girer mi cümlenizden düşündüm ki nelerin hakkına girmiş babanız.
Karşı tarafa da çok üzülüyorum veya ne yaşadığını tahmin bile edemiyorum vs diye bir cümle görmek istedim sadece sanırım.
Burda anlatılanlardan yola çıkıp yorum yapıyoruz sonuçta.
Unutmak ve irdelememek istiyorsunuz çünkü çok zor Allah yardım etsin inşallah karşı taraf güzel bir hayat kurmuştur kendine
Ee başta bana cevap verip neden konu sahibine döndünüz ki?Kadın hiç suçu olmadığı halde düştüğü durumu, yaşadığı utancı anlatıyor.Karşı taraf ile ilgili birşey dememiş. Kendi yaşadığı sıkıntıdan bahsetmiş, içini dökmüş. Sizin ne okumak istediğinizin bir önemi yok bu durumda.
Konu sahibi üzerinden 15 değilde 25 senede geçse malesef bu “leke” sizde hep kalacak. Sizin bir suçunuz yok, tek suçunuz o babanın kızı olmanız. Malesef ordan taşınmadığınız ve çevrenizi değiştirmediğiniz sürece bunlar hep sizin önünzd çıkacak.
Çocuklarınız varmı bilmiyorum ama onlara bile yansicak bu durum.
Evet taşınmak zor olabilir, hele ülke değiştirmek tamamen ütopik kabul. Ama şuan bulunduğunuz yerde kalmaya devam ettikçe bunlarla hep karşılaşacaksınız, nekadar terapide alsanız bu böyle olacak
Neden tek mesajda iki kişiye yorum yapılmıyor diye bir kural geldi de benim mi haberim yok? Öyle uygun gördüm demekki.Ee başta bana cevap verip neden konu sahibine döndünüz ki?
İki mesaj yazsaydınız.
Ben fazlaca empati kuran bir insanım ve konu da bu şekilde yazılmış ve istemesem de konudaki diğer mağdurlarla da empati kurdum.
O babanın kızı olmak istemezdiniz ve o kişinin karşısına çıkan biri de olmak istemezdiniz.
Olay tek kişilik değil dedim.
İnsani duyguların yakınından bile geçmiyormuş adam.
Yapılır tabii ki ama direkt konu sahibini alıntılayıp yapsanız okuduğundan emin olursunuz diğer türlü gözünden kaçabilir.Neden tek mesajda iki kişiye yorum yapılmıyor diye bir kural geldi de benim mi haberim yok? Öyle uygun gördüm demekki.
Empati yeteneğizin olması çok güzel, fakat birazda konuya ve konu sahibine odaklansaydınız keşke, çünkü kendisi sıkıntısından bahsediyor konu şuan ölen babası yada belkide hayatını zindana çevirdiği karşı taraf değil.
Haklısınız ama ne öyle bir babanın kızı olmak isterim ne öyle biriyle karışlaşmak. Allah herkesin evladını öyle pisliklerden korusun. Ama konu o değil, konu o olsa hepimiz adama sövüp mağduru konuşalım
Şimdiye kadar yeni hayatı kurmaması hata zatenYapılır tabii ki ama direkt konu sahibini alıntılayıp yapsanız okuduğundan emin olursunuz diğer türlü gözünden kaçabilir.
Başını okuyup bırakabilir bana yazmamış diye.
Kendi sıkıntısından bahsediyor ben konu sahibini çok haklı görüyorum zaten ve olay onunla da ilgili değil babası kimseyi düşünmemiş,kardeşini de düşünmemiş söylemiş zaten kendisi.
Bir sürü mağdur var konuda ve bence konu sahibi yaşı itibariyle şehir değiştirebilir artık isterse.
Ki uzun süredir olmuyormuş biraz uzak kalabilmiş yine ve bu olayla görmüş ki her an tekrar canlanabilir.
Yeni hayat kurabilir kendine yeter ki olayı kafasında götürmesin o en zorudur.
Canım benim yazdıklarına çok üzüldümKızlar merhaba. O kadar kötü hissediyorum ki. Keşke yer yarılsaydı da içine girseydim. Anlatmak rahatlamak istiyorum. Hemen konuya girmek istiyorum müsadenizle
Yaşadığım şehirde yurtdışında yaşıyorum yıllar önce babam bi suç işledi. Taciz olayı. Çok detayına girmek istemiyorum. Fakat medyaya dahi yansıyan büyük bir olaydı. Herkes tarafından duyuldu. Babam cezasını çekti ve Türkiye’ye döndü akabinde. O gitti biz kaldık rezilliğin içinde. Ki ben sırf bu olay yüzünden babamla görüşmedim yıllarca. 2 sene önce de kaybettim babamı.
Bizim milletimizden herkesin birbirini bildiği tanıdığı küçük bi yerde yaşıyoruz. Bugün abla dediğim bi insanla bir kaç yıl sonra görüşmeye evine gittim. O sonradan geldi yurtdışına. Bu olayı bilmiyor. Eşi de yıllardır burda yaşayan geçen sene evlendiği biri. Ve adam babamı yakınen tanıyan birisi fakat beni tanımıyor. Ben kalkacağım sırada adam geldi ve abla ayak üstü bizi tanıştırmak istedi. Kimlerdensin falan diye sorunca ben babamın ismini söyledim ve adamın yüzü değişti.
Kızlar o kadar kötü hissettim ki . Hiç bi tepki vermeden sadece yüzü değişerek hı tamam dedi ve arabaya yöneldi birşey alma bahanesiyle. Abla da anladı bozulduğumu o utandı falan dedi ama sanki gayet konuşmaya istekliyken bi anda vazgeçti. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. 30 yaşındayım ama yıllar önce ki o 15 yaşında ki çocuğa dönüştüm o an. Daha önce de erkek kardeşim bi işletmeye yemek yemek için girdiğinde kimin çocuğu olduğunu söylediğinde bir daha buraya gelme demişlerdi işletme sahipleri.
Ben hayatım boyunca hep değersiz hissettim. Hep rezil hissettim. Hep insanlar benim ve ailemin hakkında konuştular. Hep büyük sırlarım gizli yaralarım oldu insanlardan saklamam gereken. Hep davranış problemlerim oldu öfke sorunum oldu insanlara sebebini söyleyemediğim. Yıllar geçti aradan unutuldu zannettim. Kendimce üzerini kapattım utancımın. Ama bugün farkettim ki ben hiç bi suçum günahım yokken bile hala alnımda taşıyorum o kara lekeyi. Sırf bu insanın çocuğu olduğum için. Bi insan kendi evladının kul hakkına girer mi? Yaşadığım o kötü günleri küçücük yaşımda çektiğim sıkıntıları hatırladım.
Tüm hayatımı etkiledi bu olay. İnanın anlatsam roman olur buraya ancak bu kadar sığdırabildim. İnsan ilişkilerini hiç beceremedim hayatta. Evlendim evliliği beceremedim boşandım. Cinsellik hep uzak durmam gereken bir şey gibi geldi. Cinsellik yaşadıkça değersizleştim sanki. İnsanlarla iyi ilişkiler kuramadım. İçimde kocaman öfkeden bi alev topu yandı ben hep etrafıma sıçrattım biraz olsun öfkemi acımı dindirebilmek için . Evladınız varsa söylüyorum ona bırakabileceğiniz en güzel miras temiz bir isim inanın gerisi önemli değil..
Kendimi çok değersiz hissediyorum. Hep en yakınlarımdan zarar gördüm kimseye güvenemiyorum. Sanki herkes bana her kötülüğü yapabilir sürekli insanları didikliyorum. Kim bana ne kazık atacak diye tetikte bekliyorum . Yaşadığım evliliğin de etkisi var bunda. O da ayrı bi travma. Terapi de alıyorum uzun süredir fakat aşamıyorum. Ben bu duyguyu nasıl aşacağım kızlar..
Güzel yorumun için çoook teşekkür ederimCanım benim yazdıklarına çok üzüldümbabanın suçu evlattan sorulur mu hiç ne kötü insanlar var ya sizi ötekileştirmek ezmek o suçun cezası mı sanki . Terapi alabilirsen daha iyi geleceğini düşünüyorum ayrıca canım lütfen başını da dik tut yani seni bunun için kınayan defolsun
Bilmiyorum bilmediğim için de sordum zaten neden diye. Saçma sapan terslemenize gerek yok.Ülke değiştirmek kolay bir şey mi Allah aşkına?
şu neden gitmiyorsun diyenlere bir çift söz edeyim bugün siz değil çok değer verdiğiniz biri utanç verici bir suç işlesin insanlar size kötü baksın bakalım hemen orayı terkedebiliyor musunuz ? Çalışıyorsanız işten çıkacaksınız ev eşya nereden baksanız en az 3 ayınızı alır , o 3 ayda insanı yerin dibine sokup sokup çıkarırlar zaten , empati yapın biraz …
Size dönecek olursam çok ağır şeylerin sonucunu sizler yaşamışsınız ama maalesef insanlar böyle başkalarının hatalarını sen yapmasan bile o hataları alıp duvara asarlar kendi hatalarını çuvala basarlar …
Rabbim güzel günler nasip etsin sizlere .
eskide kaldığını zannettiğimiz şeyler bazen tokat gibi carpabiliyor suratımıza malesef ama bu olayda o kadar haksızlar ki … suç senin değil gunahini ceremesini neden çekesin ? Söylemekle olmaz eminim ama kendini mutlu etmeye aşmaya çalış lütfenGüzel yorumun için çoook teşekkür ederimböyle şeyler duymak içime su serpiyor sizler gibi insanlar iyi ki var terapi alıyorum canım 6-7 aydır ama daha uzun bi yol var sanırım katetmem gereken . Umarım aşarım bunları birgün. Kendime de şaşırdım bugün. Bunca zaman sonra bi bakıştan bi tavırdan hala bu kadar etkilenebiliyor olmama. Sanırım bu da sarstı beni biraz.. Bu meseleyi büyük oranda aştığımı sanıyordum çünkü. Aşamamışım demek ki. Küçük bi an yetti tekrar hatırlamama ve böyle berbat hissetmeme. Ama ne güzel söyledin. Benim suçum ne? Ben bu hayatta bana örnek olması gereken bi insanın yaptığı hataların bedelini ödemek zorunda kaldım. Babalık dahi yapmadı zaten doğru düzgün. Hata yapma şansım olmadı hiç hayatta. Hep herşey mükemmel olsun diye didindim durdum. Yeri geldi çabaladıkça battım yeri geldi çabaladıkça emeğimin karşılığını aldım. Hayatta bi yerlere gelebildim çok şükür ama dediğim gibi insan ilişkilerini bir türlü beceremedim. Herkeste bi açık aradım herkes bana sonunda acı ve kötülük bırakacak gibi geldi hep. Belki böyle düşünerek kötüyü kendime çektim. Yaşamaktan korktuğum ne varsa tekrar tekrar yaşadım. Allahtan tek dileğim yaşadıklarımı unutturacak mutluluklar nasip etmesi bana bundan sonra. Başka tutunacak umudum yok.
Yaşadıklarınıza çok üzüldüm… babanızın yaptıklarından siz sorumlu değilsiniz. Biliyorum çoğu kişi böyle hissettirmiyor. Çok üzüldüm gerçekten… kendinizi suçlamayın lütfen insan ailesini seçemiyorKızlar merhaba. O kadar kötü hissediyorum ki. Keşke yer yarılsaydı da içine girseydim. Anlatmak rahatlamak istiyorum. Hemen konuya girmek istiyorum müsadenizle
Yaşadığım şehirde yurtdışında yaşıyorum yıllar önce babam bi suç işledi. Taciz olayı. Çok detayına girmek istemiyorum. Fakat medyaya dahi yansıyan büyük bir olaydı. Herkes tarafından duyuldu. Babam cezasını çekti ve Türkiye’ye döndü akabinde. O gitti biz kaldık rezilliğin içinde. Ki ben sırf bu olay yüzünden babamla görüşmedim yıllarca. 2 sene önce de kaybettim babamı.
Bizim milletimizden herkesin birbirini bildiği tanıdığı küçük bi yerde yaşıyoruz. Bugün abla dediğim bi insanla bir kaç yıl sonra görüşmeye evine gittim. O sonradan geldi yurtdışına. Bu olayı bilmiyor. Eşi de yıllardır burda yaşayan geçen sene evlendiği biri. Ve adam babamı yakınen tanıyan birisi fakat beni tanımıyor. Ben kalkacağım sırada adam geldi ve abla ayak üstü bizi tanıştırmak istedi. Kimlerdensin falan diye sorunca ben babamın ismini söyledim ve adamın yüzü değişti.
Kızlar o kadar kötü hissettim ki . Hiç bi tepki vermeden sadece yüzü değişerek hı tamam dedi ve arabaya yöneldi birşey alma bahanesiyle. Abla da anladı bozulduğumu o utandı falan dedi ama sanki gayet konuşmaya istekliyken bi anda vazgeçti. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. 30 yaşındayım ama yıllar önce ki o 15 yaşında ki çocuğa dönüştüm o an. Daha önce de erkek kardeşim bi işletmeye yemek yemek için girdiğinde kimin çocuğu olduğunu söylediğinde bir daha buraya gelme demişlerdi işletme sahipleri.
Ben hayatım boyunca hep değersiz hissettim. Hep rezil hissettim. Hep insanlar benim ve ailemin hakkında konuştular. Hep büyük sırlarım gizli yaralarım oldu insanlardan saklamam gereken. Hep davranış problemlerim oldu öfke sorunum oldu insanlara sebebini söyleyemediğim. Yıllar geçti aradan unutuldu zannettim. Kendimce üzerini kapattım utancımın. Ama bugün farkettim ki ben hiç bi suçum günahım yokken bile hala alnımda taşıyorum o kara lekeyi. Sırf bu insanın çocuğu olduğum için. Bi insan kendi evladının kul hakkına girer mi? Yaşadığım o kötü günleri küçücük yaşımda çektiğim sıkıntıları hatırladım.
Tüm hayatımı etkiledi bu olay. İnanın anlatsam roman olur buraya ancak bu kadar sığdırabildim. İnsan ilişkilerini hiç beceremedim hayatta. Evlendim evliliği beceremedim boşandım. Cinsellik hep uzak durmam gereken bir şey gibi geldi. Cinsellik yaşadıkça değersizleştim sanki. İnsanlarla iyi ilişkiler kuramadım. İçimde kocaman öfkeden bi alev topu yandı ben hep etrafıma sıçrattım biraz olsun öfkemi acımı dindirebilmek için . Evladınız varsa söylüyorum ona bırakabileceğiniz en güzel miras temiz bir isim inanın gerisi önemli değil..
Kendimi çok değersiz hissediyorum. Hep en yakınlarımdan zarar gördüm kimseye güvenemiyorum. Sanki herkes bana her kötülüğü yapabilir sürekli insanları didikliyorum. Kim bana ne kazık atacak diye tetikte bekliyorum . Yaşadığım evliliğin de etkisi var bunda. O da ayrı bi travma. Terapi de alıyorum uzun süredir fakat aşamıyorum. Ben bu duyguyu nasıl aşacağım kızlar..
İstediğin kadar terapi al yaşadığın yeri değiştirmezsen bir faydası olmaz ne yazıkki...Terapi alıyorum uzun bi süredir. Fakat başka bi yere yerleşmem malesef mümkün değil.